corona

Verrassend

walkingwithlucEen reactie plaatsen

IMG_5921Ondertussen ben ik 10 weken aan ’t thuiswerken en het ziet er niet naar uit dat daar snel verandering in zal komen.

Onze bureaus zijn wel open maar voorlopig mag er maximaal 25% van de bureaus bezet zijn. Dat betekent dus enkel  voor diegenen waarvan de fysieke aanwezigheid nodig is voor de job of voor diegenen die het mentaal nodig hebben. Ik val voorlopig onder geen van beide categorieën dus ik blijf gezellig thuis werken. Vermoedelijk ga ik wel vanaf juli 1 dag per week naar Antwerpen rijden.

Verder houden we de bubbels zo klein mogelijk. Voor mij is dat de thuisbubbel en de Pieper-bubbel. Meer moet dat niet zijn.

Thuis werk ik en maak ik een dagelijkse wandeling met mijn moeder, in Pieper werk ik ook (in de tuin bijvoorbeeld) en maak ik wandelingen met Conny.

Zo zijn we gisteren nog eens naar Lier geweest. Je zou denken dat ik na 6 jaar school en internaat in de Schapenkoppenstad en na jaren en jaren elke week in Lier te gaan lopen dat ik de stad door en door ken maar dat is toch niet het geval.

Ik had een Pasar-wandeling gevonden die “verassend Lier” heet en ja hoor, zelfs ik ben af en toe nog verrast.

Heel leuke wandeling.

En morgen … dan beginnen we aan thuiswerkweek 11.

(een beetje) Terug naar normaal

walkingwithlucEen reactie plaatsen

Na 9 lange weken thuisblijven en thuiswerken ben ik afgelopen vrijdag eindelijk nog eens naar Peulis gereden. Gelukkig wist ik de weg nog zonder mijn GPS  te moeten gebruiken 😉.

Het was een warm weerzien en de 9 weken in afzondering waren snel vergeten, behalve bij Jup de kater. Hoewel hij eerst ook heel blij leek te zijn dat ik terug was. Maar toen besefte hij dat ik ‘m 2 volle maanden met die drie vraalie alleen had gelaten en hij eraan dacht dat ik moest gestraft worden. Eerst een paar knuffels komen vragen en dan ostentatief zijn rug keren en op de leuning van de zetel gaan zitten. Voor de rest kreeg ik heel de zaterdag nog veel vieze blikken. Gelukkig zijn we deze namiddag terug vriend geworden en hebben we samen een dutje gedaan op het schommelbankje 😉.

Het deed ook wel deugd om de vooruitgang in de tuin te zien. Vooral de bloemenweide in het achterste gedeelte is bijzonder mooi.

Vandaag dan nog een mooie wandeling gemaakt naar de Peulte bossen.

Samengevat : een zalig weekend gehad. Even de tijd genomen om de Coronacrisis even te vergeten.

En morgen? Dan beginnen we aan onze 10de week thuiswerk.

Gat in de ozonlaag

walkingwithluc1 reactie

Het lichtje aan het einde van de tunnel lijkt alsmaar groter te worden.

Het bezoeken van je partner wordt niet langer beschouwd als een niet-essentiële verplaatsing. Tenminste, zo interpreteren wij dat toch. Volgend weekend dan ook voor de eerste keer in twee maanden nog eens naar Peulis. Dat is uiteraard heel goed nieuws maar wel nieuws met een zwart randje. Er is nu immers ook een tweede gat in de ozonlaag. Ik heb het er zelf in gesprongen, zo blij was ik 😉.

Verder valt er over de afgelopen week niet veel te vertellen. Als je wil weten wat ik gedaan heb volstaat het om de blog van vorige week te lezen 😉.

Er zijn weer wel enkele mooie wandelingen gemaakt waarbij er niet alleen enkele mooie foto’s zijn gemaakt maar ook elke dag wat “suikerij” werd verzameld. Wij gebruiken die term voor molsla, de groene, eetbare, blaadjes onderaan de paardenbloem. Onze kippen zijn er verzot op.

Of er deze week veel zal gewandeld worden zal afhangen van het weer vrees ik. Dat is een beetje koffiedik kijken.

Maar dat er voor de negende week op rij gaat worden thuisgewerkt staat wel vast.

Einde van de tunnel

walkingwithlucEen reactie plaatsen

Zou er toch een lichtje schijnen aan het einde van de lockdowntunnel?

7 weken ondertussen. Het dipje van vorig weekend zijn we wel te boven gekomen. De dagelijkse routine blijft quasi ongewijzigd: opstaan, krant halen en lezen tijdens het ontbijt, werken, eten, afwassen, korte wandeling, werken, langere wandeling, eten, beetje tv kijken, een beetje Microsoft Solitaire spelen, videochatten met Conny, slapen, opstaan, krant halen en lezen tijdens het ontbijt ….

Maar ja, de regels worden vanaf morgen een beetje versoepeld. Niet in die mate dat wij het graag zouden hebben maar toch.

Thuiswerken blijft bij ons wel de norm. Het ziet er naar uit dat ik Kantoren De Hertoghe nog niet onmiddellijk ga terug zien. Niet dat ik daar rouwig om ben hoor. Op dit moment voel ik me thuis beter.

Eén ding moet ik wel blijven herhalen, die hele lockdown heeft me bevestigd, voor zover dat nog nodig was, dat ik het geluk heb in een dorp te wonen waar nog heel veel groen is.

Even een dip

walkingwithluc2 reacties

Zes weken zijn we ondertussen ver. Zes weken in lockdown (light).

Even dacht ik het licht op het einde van de tunnel te zien nadat één of andere idioot een werknota voor de Veiligheidsraad had gelekt. Daar stond immers in dat binnen afzienbare tijd “samenscholingen” van maximum 10 mensen mogelijk zouden zijn. Helaas blijkt dat nog niet zover te zijn. Dat heeft gisteren toch wel echt voor een dip gezorgd.

De kans is wel groot dat ik vanaf 4 mei stoffen kan gaan kopen. En een week later gaan mogelijk alle winkels open. En de meeste bedrijven ook al zou thuiswerk de norm blijven. Ik zou ook mogen gaan tennissen, golfen, paardrijden, vissen …

En nog een week later is er een (kleine?) kans dat ik terug bij Conny op bezoek mogen gaan.

Er wordt dus duidelijk de nadruk gelegd op economie. In eerste instantie zijn we personeel, in tweede instantie consument en pas dan zijn we mens. Al hoor ik aan de ene kant dat ik toch wel bij Conny op bezoek zou mogen. Maar aan de andere kant hoor ik dan weer het tegenovergestelde van iemand die tot twee keer toe terug naar huis is gestuurd. Ik heb het dan maar zelf gevraagd rechtstreeks aan de betreffende dienst

Het zou toch zoveel beter zijn wanneer die politiekers bezig zouden zijn met het oplossen van de crisis in plaats van met het uitzoeken op welke manier ze de tegenstander het meeste schade kunnen toebrengen terwijl ze zelf zoveel mogelijk stemmetjes kunnen winnen.

Eén voordeel heeft dit alles wel. De afgelopen 6 weken heb ik de natuur in de buurt wel helemaal zien openbloeien … letterlijk dan.

Groundhogday

walkingwithlucEen reactie plaatsen

GROUNDHOGOoit die film met Bill Murray gezien? De man die dag na dag dezelfde dag beleeft?

Ik wel, ook al kan ik me er heel weinig van herinneren dus een hoogvlieger zal het niet geweest zijn. Maar ik heb wel het gevoel dat ik in dezelfde situatie zit en dat ondertussen al 5 weken. Slapen, eten, werken, eten, werken, wandelen, eten, beetje tv kijken, Whatsapp videochatten met Conny, slapen, eten, werken, eten, werken, wandelen ….

In het weekend valt het werken weg maar dat wordt dan vervangen door klusjes en koken. Maar verder dus hetzelfde en hetzelfde en nog eens hetzelfde. Je weet dus echt niet meer welke dag het is. Volgens één van de collega’s in onze Whatsapp groep zijn we Maanderdag de elftiende van Meipril maar daar heb ik mijn twijfels over. Volgens mij is het Sint Juttemis 😉.

Nog een nadeel van de Lockdown … sinds het begin ervan heb ik nog geen letter gelezen. Hoe kan dat nu vraagt u zich misschien af? Wel  … ik ben een treinlezer en geen thuislezer. Het lukt me gewoon niet.

Gelukkig kan ik nog wandelen en woon ik in een bijzonder mooie omgeving om in te wandelen.

Noordoostzuidwestenwind

walkingwithlucEen reactie plaatsen

’t Is haast niet te geloven maar de laatste dag dat ik, voorlopig, de deuren van Kantoren De Hertoghe achter me dichtsloeg was een maand geleden.

Het dichtslaan is wel figuurlijk bedoeld want wij hebben een draaideur en die kan je moeilijk dichtslaan.

Enerzijds lijkt het alsof het gisteren was, anderzijds lijkt het een eeuwigheid geleden.

Tot die dag had ik dus al welgeteld één dag thuisgewerkt, die paar zondagen waarop een implementatie moet worden geteste niet te na gelaten uiteraard. Eén dag dus. Ondertussen zijn er dat 19 want vandaag had ik een dagje vakantie genomen. Soms moet je eens niet gaan werken en een dagje thuisblijven 😉.

Vandaag niet gaan wandelen maar een kort fietstochtje gedaan met moeder. Niet te ver want er stond weer behoorlijk wat wind. Ik begin te begrijpen waarom mijn broer in de Westhoek zo’n hekel heeft aan de wind. En wind dit zowel op de heenrit als de terugrit in het nadeel blaast … dat moeten ze me ook nog eens uitleggen.

Verder is de voorbije week weer vooral gewandeld. Dat het in uw kot blijven mentaal zwaar is eergisteren bewezen toen ik de foto’s van de afgelopen week wilde downloaden. Bleek ik gewoon twee dagen op pad te zijn geweest zonder SD-kaartje in de fotocamera.

Dat heb ik gisteren goedgemaakt. Enkele resultaten zijn hieronder te bezichtigen.

Verder zal het een vrij rustig Paasweekend worden. Een beetje wandelen, een beetje joggen, een beetje fietsen. Ik had hier liever “een beetje struiken planten in de Pieperstraat” geschreven maar zolang de Marc dit een slecht idee vindt luisteren wij naar de Marc, hoe onbegrijpelijk dit ook schijnt te lijken voor anderen.

Lockdown

walkingwithlucEen reactie plaatsen

Ondertussen zitten we al 3 weken in lockdown.

Als ik de weinige nieuwsberichten die ik volg bekijk dan zouden de inspanningen wel hun vruchten beginnen afwerpen.

Ik heb ondertussen ook wel mijn ritme gevonden en het thuiswerk gaat me steeds beter af. Al ga ik deze week waarschijnlijk wel een dagje vakantie nemen, kwestie van er eens tussenuit te zijn en een dagje thuis te blijven.

Het is trouwens ook weer een vrij sportieve week geweest. 37km geregistreerde kilometers gewandeld, 7,70 km gejogd en vandaag 17 km gefietst met mijn moeder al viel die toch op het einde behoorlijk zwaar uit. Op de blog van mijn broer heeft hij het altijd over de wind, wel … ik begrijp hem. De laatste twee kilometer was het echt harken tegen de wind in. Waar die vandaan kwam? Joost mag het weten.

We hebben wel gemerkt dat veel mensen problemen hebben met tellen. We zijn toch behoorlijk wat groepjes tegengekomen, kleine groepjes weliswaar maar toch groepjes.

Het joggen daarentegen gaat steeds beter. Vanochtend kwam ik net 120 meter tekort om een tempo van 9km/u te halen. En dat is toch wel een beetje een doel. Eerst dat tempo van 9km/u terug kunnen halen en dan, liefst aan dat tempo, een 5km afleggen., als het effe kan in Peulis.

Want dat blijft uiteraard het grote nadeel van de lockdown … niet naar Peulis kunnen rijden. We weten wel dat de ene expert zegt dat het wel kan en de andere niet maar als Marc Van Ranst zegt dat je best geen silo’s met elkaar mengt, dan doen we dat niet. Als diabetespatiënt zit ik immers in een risicogroep en we nemen liever geen risico. We halen dat later wel in 😉. Ondertussen blijven het videochats via Whatsapp.

lopen 20200405

Joggen

walkingwithlucEen reactie plaatsen

Tweede lockdown weekend en dat is zo’n beetje hetzelfde geweest als het eerste lockdown weekend (en waarschijnlijk ook hetzelfde als het volgende lockdown weekend).

Een beetje koken, een beetje wandelen, een beetje joggen, een beetje tv-kijken.

Met het joggen was ik wel al vóór de lockdown terug begonnen.

Zo’n dertien jaar geleden is deze blog trouwens begonnen als een jog-blog. In den beginne ging het over de start to run en daarna de keep on running. Vele joggings volgden, een deelname als loper aan de Roparun (66 km lopen op twee dagen), twee keer naar Newcastle voor de Great North Run en natuurlijk als kers op de taart de marathon van Dublin.

Op een gegeven moment ontdekte ik de geneugten van het wandelen en werd er steeds minder gelopen. Enkel mijn wekelijkse afspraak met loopmaatje Sally in Lier bleef overeind. Nu ook dat door omstandigheden sinds november is weggevallen werd er nagenoeg niet gelopen.

Maar daar is dus sinds half maart terug verandering in gekomen. Sinds 18 maart heb ik al 8 keer de loopschoenen aangetrokken. Het gaat uiteraard rustig aan maar als ik er dan, zoals vandaag, in slaag om op 30 minuten 4,28 km af te leggen dan ben ik wel heel blij.

Mijn doel is om begin juli deel te nemen aan de Peulisjogging (als die tenminste doorgaat).

lopen29032020_01

Burgerzin

walkingwithlucEen reactie plaatsen

Ik had het niet verwacht maar de tweede week thuiswerk is behoorlijk goed meegevallen.

Om te beginnen omdat ik er in geslaagd ben om structuur te brengen in mijn dag. Opstaan, te voet de krant gaan halen, ontbijten, naar mijn “bureau” en werken van 7u30 tot 11u30, eten (klaargemaakt door la mama), afwassen, 20 minuutjes wandelen en dan terug aan het werk tot 16u.

Zodra ik thuis ben van het werk volgt dan hetzij een wandeling (weer met la mama) van een uurtje ofwel een looptochtje van een klein halfuur. Terug eten, afwassen, een beetje TV kijken of wat Bejeweled spelen op de laptop en uiteraard ook een halfuurtje (of langer) videochatten met Conny.

Op werkgebied blijft het (gelukkig) druk en is er voldoende werk voorhanden. Sinds we deze week officieel een essentieel beroep uitoefenen zullen we ook altijd openblijven. Uiteraard zijn verzekeringen minder essentieel dan de helden van de zorgsector maar in geval van nood kunnen verzekeringen toch ook wel helpen.

Het weekend zal waarschijnlijk weer minder leuk worden. Vooral omdat er weer wordt gewerkt in de tuin van Conny en ik er weer niet kan bij zijn. Bovendien hadden we een verjaardagsfeestje gepland, een Trail Walk door Mechelen, een weekje naar de Reeuwijkse Plassen in de buurt van Gouda en een concert van Jonas Winterland op ons programma staan.

Dat gaat dus niet door, al hadden we de vakantie al omgeboekt vóór de Lockdown Light in voege trad.

Maar het feit dat ik niet effe naar Peulis kan rijden blijft lastig. Nu ja, ik zou het wel kunnen maar zou geen goed idee zijn hè. Onze burgerzin is groot genoeg om dat niet te doen. We halen die schade wel in zodra het mag.

Ondertussen hebben we gelukkig de moderne technologie die ons verder helpt.

thuiswerk1