Maand: november 2018

Afwisseling

walkingwithlucEen reactie plaatsen

Op de voorlaatste dag heb ik gisteren het zesde concert van de voorlaatste maand van dit jaar afgewerkt.

Als ik zo even terugkijk dan kan ik enkel vaststellen dat we toch wel een heel gevarieerde smaak hebben. We begonnen de maand met singersongwriter Luka Bloom, gevolgd door Gunter Neefs (ik op donderdag en Conny op vrijdag). Daarna volgden Paul Young, die overigens geweldig tegenviel maar dat kon zeker niet worden gezegd van Within Temptation die geweldig goed meevielen.

Vorige week was het dan de beurt aan Kim Wilde, die ook fantastisch goed meeviel. Gisteren zijn we dan naar Maaike Ouboter gaan kijken en luisteren. Geweldig mooie stem, heel mooie liedjes in één van de mooiste concertzalen van het land. Alleen jammer dat ze hadden besloten om er een staand concert van te maken. Van dergelijke mooie luisterliedjes hoor je eigenlijk te genieten in een comfortabele zetel. Maar dat was dan ook het enige (petieterige) minpuntje dat we konden aanmerken.

Omdat ik al een dagje ouder word 😉 had ik vandaag een snipperdagje genomen om te bekomen van het concert. Nu ja, ik heb ook van de gelegenheid gebruikt om een bezoekje te brengen aan het Aurilis hoorcentrum in Mechelen waar ik een vervolgstap heb gezet in de richting van beter horen. Na een bezoekje aan Simon Lévelt waar ik mijn voorraad thee heb aangevuld hebben we de dag afgerond in de Nekkerhal. Het was immers (te) lang geleden dat we nog eens een Boekenfestijn hadden bezocht.

7 boeken, 4 stripverhalen en een bundel met daarin alle dagstroken van Peanuts uit 1955 en 1956 hebben hun weg richting de Kempen gevonden:

  • Een Schitterend Mysterie – Louise Penny
  • True Grit – Charles Portis
  • De Kleine Keizer is terug – Romain Puértolas
  • Moederland – Maria Hummel
  • Zomerhuis – Linda van Rijn
  • De derde persoon – René Appel
  • Zinloos geweld – René Appel
  • Schone Handen – René Appel
  • Het elfde gebod – Jacqueline Hoefnagels & Santje Kramer
  • Peanuts, dagstroken 1955-1956 – Charles M. Schulz
  • Ergerlijk Eliootje 1: Herexamen – Leon & Steve Van Bael (stripverhaal)
  • Willems Wereld 1: Kriebels – Aloys Oosterwijk (stripverhaal)
  • Willems Wereld 2: Sjoelen is graaf – Aloys Oosterwijk (stripverhaal)
  • Willems Wereld 3: Guppen op de bank – Aloys Oosterwijk (stripverhaal)

Een goeie buit, goed voor meer dan 2.500 pagina’s leesplezier (en voor minder dan 40 euro).

Nostalgie

walkingwithlucEen reactie plaatsen

Dat optredens van jeugdhelden altijd een risico inhouden heeft Paul Young twee weken terug jammer genoeg bevestigd.

Gelukkig valt het niet altijd tegen. Het valt soms zelfs supergoed mee. Dat hebben we zaterdag mogen meemaken dankzij Kim Wilde. Zij sloot haar Europese tournee af in De Roma in Borgerhout. Collega Heidi had ze twee weken terug al gezien in de Roma en was erg enthousiast. De verwachtingen waren dan ook hoog gespannen.

Maar Kim, bijgestaan door onder andere broer Ricky en nichtje Scarlett (dochter van Ricky), heeft ons absoluut niet teleurgesteld. Heel goeie show met een goeie mix van klassiekers en behoorlijk wat nieuw materiaal. Ook heel sterke muzikanten in haar band met twee drums. En ook nog eens een heel enthousiast publiek.

Van mij mag ze nog eens terugkeren naar bijvoorbeeld TW Classic;

Als je dan het weekend op zondag nog kunt afronden met een interessante Stripbeurs in Gent (stripverhalen dus) gecombineerd met een bezoekje aan mijn Gentse familie dan kunnen we spreken van een vermoeiend maar geslaagd weekend.

Herfst

walkingwithlucEen reactie plaatsen

De herfst is toch wel een fantastisch seizoen voor wandelaars en amateurfotografen. Ik geniet er alvast met volle teugen van. Het is de afgelopen jaren ook het seizoen van de keigoede concerten.

Gisteren zijn Conny en ik nog eens naar Kruiskensberg in Bevel getrokken om een korte wandeling langs de oevers van de Nete te doen richting Gestel. Er stond een frisse wind maar het was genieten.

’s Avonds zijn we dan naar de Lotto Arena getrokken om Sharon Den Adel en de rest van Within Temptation aan het werk te zien. Voor mij was het de zevende keer maar voor Conny was het een eerste kennismaking (die gelukkig heel goed is meegevallen). Sharon was heel goed bij stem en de show was wederom geweldig.

Vandaag dan, na een voormiddagje werken, nog een tweede herfstwandeling gedaan. Nu het weer zo goed is moet je daar van profiteren hè.

Young or too old?

walkingwithlucEen reactie plaatsen

youngIk ben muzikaal opgegroeid op het einde van de jaren ’70 en nog meer in de jaren ’80. En hoewel ik de laatste jaren, vooral door toedoen van Conny, mijn horizonten  op muzikaal gebied behoorlijk heb uitgebreid, blijf ik toch vooral een kind van de jaren ’80.

De grote namen uit die tijd zijn ondertussen, net als ikzelf, flink wat jaartjes ouder geworden maar velen ervan toeren nog steeds of opnieuw rond.

Als de kans zich voordoet dan pikken we graag zo’n concertje mee. Soms vallen die heel goed mee. Nu bijna drie jaar geleden was het concert van The Stranglers er zo eentje. Staat nog altijd heel hoog in ons klassement. UB40, Status Quo, 10CC, Paul Carrack, Golden Earring, Lloyd Cole, Brian Setzer Paul Weller, Depêche Mode … allemaal meevallers.

Helaas zitten er soms ook tegenvallers bij. Sisters of Mercy op Suikerrock in 2015 was zo’n tegenvaller. En sinds zondag moeten we helaas ook Paul Young daar bij tellen. Niet dat het allemaal slecht was hoor. Hij had heel goede muzikanten bij die ook nog een mooi stukje konden zingen, vooral de percussioniste dan.

Aan de nummers zelf lag het ook niet. Love of the Common People, No Parlez, Wherever I Lay My Hat, Love Will Tear Us Apart, What Becomes of the Broken Hearted, Everything Must Change, Everytime You Go Away, Come Back and Stay … allemaal klassiekers.

Lag het dan aan Paul zelf ? Heel eerlijk gezegd zou hij beter op pensioen gaan. Sommige nummers klonken best wel goed, een enkel nummer zelfs heel goed. Maar de eerlijkheid gebiedt ons te zeggen dat de helft van de nummers ondermaats gezongen waren. Zijn stem was vroeger al niet zuiver maar nu was ze soms gewoon weg. In plaats van No Parlez was het No Chantez

You win some, you lose some … Laat ons zeggen dat dit een gelijkspel was.

Tilburg 013 (vervolg)

walkingwithlucEen reactie plaatsen

Na een copieus ontbijt vertrokken we richting het station. Op het programma stond immers een uitstapje naar het Wandelbos 013 en het aangrenzende Warandepark. De eenvoudigste manier was, zo vertelde ze ons bij het VVV, om de trein te nemen. Vlakbij is immers de universiteit van Tilburg met een station.

Op zich lijkt het gek om 5,60 euro per persoon te betalen voor een retourbiljetje maar het was inderdaad wel gemakkelijk. En zo kon de auto blijven staan op de afgesloten parking.

We waren nog maar net in het bos aangekomen of Conny zag iets wat leek op een eekhoorntje wegstuiven. Het leek echter helemaal niet op onze gekende Rode Eekhoorn, zelfs niet op zijn Amerikaanse neef de Grijze Eekhoorn. Neen, dit diertje was veel kleiner en had een gestreepte pels. Een korte speurtocht op het wereldwijde web leerde ons dat het een Siberische Grondeekhoorn was.

Blijkbaar was er tot 1973 een dierenpark in Tilburg. Toen dat werd gesloten en de dieren werden verplaatst zou er een kist van de vrachtwagen zijn gevallen en vluchtte de inhoud in het nabijgelegen bos. Die “inhoud” waren dus die Siberische Grondeekhoorns. Er zouden er nog een honderdtal leven in Tilburg. Volgens “Europa” zouden ze als “exoten” moeten worden afgemaakt maar daar heb ben ze gelukkig een stokje kunnen voorsteken. Deze diertjes zijn, in tegenstelling tot de Grijze Eekhoorns, immers geen enkele bedreiging voor de Rode Eekhoorns. Later in de voormiddag zagen we nog een exemplaar maar deze keer net iets beter en lang genoeg om een (wazige) foto te nemen.

Na de middag namen we de trein terug naar het centrum van de stad. Er waren immers nog de Piushaven, de wijk Korvel en Oude Dijk die we nog graag bezochten. In de Piushaven zag Conny dan toevallig een restaurantje dat wel tof leek om ’s avonds te gaan eten. Ze had gelijk, een paar uur later hebben we heerlijk getafeld in Restaurant Harboury.

Zo kwam er weer veel te snel een einde aan een heerlijke dag. Zondag, na alweer een geweldig ontbijt hebben we afscheid genomen van René van B&B Hoe Maakt u Het en keerden we terug richting België. Onderweg nog een tussenstop gemaakt op het Kiel om de fototentoonstelling van Fotoklub72 te bezoeken (en om ex-collega Carine nog eens te zien).

Het aftellen naar het volgende weekend of uitstapje kan beginnen.

Tilburg 013

walkingwithlucEen reactie plaatsen

Als we al eens een concertje in het “buitenland” doen dan proberen we daar altijd net iets meer van te maken. In 2016 hebben we een concert van Nits gecombineerd met een weekendje ’s Hertogenbosch. In april van dit jaar hebben we een concert van, alweer, Nits gecombineerd met een midweek in Noord-Brabant.

En afgelopen weekend hebben we van een concert van Luka Bloom gebruik gemaakt om een verlengd weekend door te brengen in Tilburg waar we twee nachten te gast waren in Hoe maakt u het? , de B&B van René Donders in de Jan Aartestraat.

Onze eerste dag hebben we gevuld met een wandeling in de binnenstad. Daarvoor waren we eerst bij het VVV gepasseerd. Ik had immers gelezen op hun website dat ze een handige gids hadden met daarin een wegbeschrijving.

De wandeling was een voltreffer. Eigenlijk stonden er vier wandelingen in. Eén grote stadswandeling van 3,5 km en nog drie kleinere wandelingen die perfect konden worden gecombineerd. Wij vulden de Binnenstadswandeling aan met een rondje Veemarktkwartier in de buurt van onze B&B. Ik kan de wandeling aan iedereen aanraden. Je komt uiteraard op de drukke en bekendere plekken van Tilburg maar ook op plaatsen waar je nauwelijks of geen toeristen ziet. De informatie in de brochure maakt dat je nog één en ander bijleert ook.

Zo weet ik nu dat Tilburgers ook Kruikezeikers worden genoemd. Dit omdat ze vroeger urine gebruikten om wol te wassen. Door het hoge ammoniakgehalte was die daar immers perfect voor. En daarom namen de textielarbeiders hun urine mee in kruiken naar ’t werk.

Bucket

walkingwithlucEen reactie plaatsen

Bucketlists … Iedereen zal er wel eentje hebben of gehad hebben zeker?

Vaak staan daar spectaculaire zaken op zoals skydiven of de Mount Everest beklimmen of zo. Zo’n dingen staan er bij mij niet op. Er staan wel enkele namen op. Namen van artiesten die ik ooit nog eens live aan het werk wil zien of opnieuw aan het werk wil zien.

Voor sommige namen zoals bijvoorbeeld The Beatles, Thin Lizzy of Jimi Hendrix gaat dat nooit lukken om de eenvoudige redenen dat ze niet meer leven (of tenminste niet allemaal meer). Andere groepen zoals Abba en Rush zal ik ook nooit zien.

Maar af en toe kan ik nog eens iemand afvinken en dat is er wat er het afgelopen weekend is gebeurd. Ik ben er wel voor naar Tilburg moeten rijden want in België lukte het maar niet. Maar we hebben maar van de gelegenheid geprofiteerd om er een weekendje Tilburg van te maken. Dat verslag volgt een van de komende dagen wel maar ik kan al wel verklappen dat we een exotisch dier hebben gezien, een snel en schichtig diertje dat zich maar moeilijk laat fotograferen.

Over het optreden van Luka Bloom, want dat is de man die ons naar Tilburg heeft gekregen, kan ik heel kort zijn : fantastisch goed.

Luka Bloom werd in 1955 geboren als Barry Moore. In 1988 wijzigde hij zijn naam naar Luka Bloom, “Luka” naar de hit van Suzanne Vega en “Bloom” naar de achternaam van het hoofdpersonnage uit Ulysses van James Joyce. Toen hij eind de jaren 70 in Groningen woonde werd hij ziek waardoor hij de tokkeltechniek waarmee hij zijn gitaar bespeelde niet meer kon toepassen vond hij een nieuwe techniek uit. Het resultaat noemt men trouwens de Luka-sound. (bron : Wikipedia).

Hoe hij het ook deed … wij hebben twee uur mogen genieten van zijn geweldige gitaarspel, zijn mooie stem en vooral zijn heel mooie liederen. Tussendoor kregen we grappige bindteksten in een mengeling van Iers en Nederlands met een Iers accent.

Kortom … een geweldig concert waarvoor we elke keer opnieuw zo’n verplaatsing zouden willen doen.

Het verslag van de binnenstadswandeling, het rondje Korvel en Oude dijk, het rondje om de Piushaven, onze wandeling door het Wandelbos013 (en onze kennismaking met het Siberisch grondeekhoorntje) en het Warandepark lezen jullie later deze week wel.

Heiligen en Zielen

walkingwithlucEen reactie plaatsen

Allerheiligen en Allerzielen … toch wel elk jaar een speciale periode niet?

Voor mij is dat bijvoorbeeld een traditioneel bezoek van familie uit Gent. Dit jaar een beetje meer speciaal omdat het WielerComité Vorselaar, waarvan mijn neef Jan één van de grote bezielers is, een “Buffet Oude Kempen à volonté” organiseerde om een beetje geld in kas te krijgen.

“Oude Kempen” was trouwens wel met een korreltje zout te nemen want groentelasagne of falafel of linzenpaté lijkt me niet echt typisch Kempen maar Frikadellen met Kriekenspijs, Bloedworst met Appelmoes, Gestoofde varkensribbetjes, Boerenbrood met spekvet en bruine suiker en Rijstpap zijn dat zeker wel. De braadworst “Lakkere Jakke” mag dan niet echt traditioneel zijn, ze is pas recentelijk ontsproten aan het brein van neef Jan, beenhouwer van opleiding, ze is wel heel smakelijk en gemaakt naar de beste tradities. We hebben daar toch een uur of twee het beste van onszelf gegeven. Een heel smakelijk buffet ook al waren de frikadellen niet zo goed als mijn eigengemaakte frikadellen ;-).

Na het eten hebben we dan nog een bezoekje aan het kerkhof gebracht. In druilerige regen maar toch was het er behoorlijk druk. En er hangt op zo’n kerkhof dan toch een speciale sfeer.

Morgen maken we van een brugdag voor mij en een verlofdag van Conny van de gelegenheid gebruikt om voor een weekend naar Tilburg te trekken. In eerste instantie om een concert van Luka Bloom bij te wonen, in tweede instantie om gewoon een leuk weekend te hebben.

IMG_3706IMG_3702