Van lopen is er vandaag helaas niets in huis gekomen. Ik had er echt helemaal geen zin in. Daartegenover staat wel dat ik terug “bijgeslapen” ben.

Het is wel een sportieve dag geweest. Zoals ik eerder deze week al had laten weten wordt de zomer in de Kempen traditioneel afgesloten met De Schakel, een fietsfestijn door heel de Kempen.

Voor de eerste keer kon er dit jaar ook in Vorselaar gestart worden namelijk aan onze totaal gerenoveerde Schranshoeve, het geboortehuis van Kardinaal Van Roey. Vorselaar maakte deel uit van de Schakel Zuid.

Samen met mijn moeder stond ik om 13u aan de inschrijvingen. We hadden de keuze uit 19km of 57km. Omdat 19km niet de moeite is om op de fiets te kruipen kozen we voor de 57km.

Deze bracht ons via Herentals naar de Teunenberg in Olen waar we de eerste controlestempel haalden. Vervolgens bracht de rit ons via Oevel naar Geel, het “centrale punt” van de Schakel waar we de tweede controlestempel haalden.

Vervolgens ging het via Sint-Jozef-Olen en het Kempisch Kanaal terug naar Herentals om aan de Boskantien onze derde en laatste controlestempel op onze kaart te laten drukken.

Op de terugweg van Herentals naar Vorselaar hebben we dan de route een paar kilometer ingekort. Normaal gezien moesten we nog langs ons prachtige kasteel fietsen maar aangezien we dat goed genoeg kennen en vooral omdat zadelpijn een beetje van zich liet horen zijn we rechtstreeks naar de “finish” gereden.

Uiteindelijk was onze tocht 54,5 km lang (verplaatsing van thuis naar de start en terug niet meegerekend). Hier en daar viel het parcours wel wat tegen maar al bij al was het een hele leuke tocht. En we waren zeker niet alleen. In Vorselaar alleen al zijn er 750 fietsers vertrokken (en daar hadden ze er maar 350 verwacht). Hieronder het prentje van onze rit.

Helaas, het was een Belgische trein en de doorsnee pendelaar weet wat dat betekent … soms blijft de trein zomaar ergens een paar minuten staan, vaak komt de trein te laat aan en comfortabel zijn ze ook niet altijd.

Zo verging het me ook bij het lopen vandaag. Ik moest een vetloop van 18km doen aan 7:30 min/km.

Al van bij het begin voelde ik dat het zwaar zou worden en de Camelback op mijn rug als excuus gebruiken is zeker niet aan de orde. Het liep gewoon voor geen meter.

Na een halfuurtje (met 4,55km op de teller) een eerste keer een drankpauze van 2 à 3 minuten genomen. Na een uurtje volgde dan de tweede drankpauze. Ik had iets meer dan 9km op de teller staan. Weer een paar minuten gerust. De plaats waar ik die pauze nam was echter niet ideaal want hoe graag sommigen ook chocolade eten … als ge in de buurt staat van de Lu-fabriek en ze werken met chocolade dan stinkt het (sorry Julie ;-)).

Vanaf dan ging het met horten en stoten … kilometerke lopen, een beetje stappen, terug wat lopen, weer wat stappen. Na 15km zat ik er echt door en heb ik zelfs een halve kilometer gewandeld. De benen wilden echt niet meer mee.

Al bij al stond ik na 2u15 terug voor mijn deur (waarvan ik 2u05 had gelopen). Vóór ik vertrok twijfelde ik nog of ik een kleine ronde zou nemen die ik dan een paar keer na elkaar zou doen ofwel één grote ronde. Ik ben wel blij dat ik voor de tweede optie gekozen heb want anders zou ik zeker vroeger gestopt zijn.

Trouwens, als ik de rustpauzes bij de looptijd optel dan kom ik exact uit op 7:30 min/km maar plezant was het dus niet. Als dat binnen anderhalve maand niet beter is dan wordt de marathon onbegonnen werk.

Gelukkig werd mijn dépri-gevoel ’s namiddags helemaal weggewerkt op het Brabants Stripspektakel in Valkenswaard. Dat is ongelooflijk meegevallen maar voor een verslagje zullen jullie tot maandag moeten wachten.

Morgen wordt weer een sportieve dag met 10 à 14 km lopen in de voormiddag en 60km fietsen in de namiddag (als het weer het toelaat).

 

Jep, vandaag heb ik onze inschrijving voor de Roparun 2009 opgestuurd naar de Stichting Roparun. Nu is het wachten op de factuur (van 2.500 euro) en als die op tijd betalen is de inschrijving definitief en staat Team 231 – VIVIUM Belgium op 30 mei 2009 in Parijs aan de start van de langste aflossingsloop ter wereld.

Verder was het een heel rustige dag. De laatste dag van de maand is bij ons sowieso een dag waarop er veel afwezigen zijn. Op de laatste dag van de zomervakantie is het nog erger. Het leek wel een afdeling Robinson Crusoë’s, elk op zijn of haar beurt gestrand op een onbewoond eiland. Vanaf maandag zal het wel terug wat drukker worden.

Maar eerst het weekend en dat belooft heel druk te worden. Om te beginnen zou ik morgenvroeg een vetloop van 18km moeten doen. Dan vertrek in naar Valkenswaard voor het Brabants Stripspektakel , één van de betere stripbeurzen in België en Nederland.

Zondag staan er dan in de voormiddag 14 km lopen op het programma en ’s namiddags ga ik samen met mijn moeder De Schakel fietsen (om en bij de 60km). Dit jaar kunnen we voor de eerste keer in ons eigen Vorselaar starten voor deze klassieke Kempische afsluiter van het zomerseizoen.

Thuisgekomen van het werk lag er dan nog een leuke verrassing te wachten. Mijn jongste Ebay-aankoop was toegekomen : nummer 348 in de autocollectie, een Chevrolet Bel-Air Convertible 1957.

Mijn respect voor al die lopers die graag ’s avonds lopen is vandaag weer een pak gestegen. Ikzelf heb het er gewoon lastig mee.

Vandaag had ik afgesproken met Sally om de 15 km van mijn marathonschema samen af te werken en dan is er maar optie : ’s avonds lopen. We zouden om 18u vertrekken. Files tussen Brussel en Lier en zorgden er uiteindelijk voor dat het 10 minuutjes later werd.

Eerst een stukje van de vesten gevolgd door de natuurloop en om af te sluiten het resterende stuk van de vesten, samen goed voor 15km.

De eerste 8 km ging het nog redelijk maar vanaf dan kreeg ik het lastig. Ook bij Sally ging het iets minder maar niet zo erg dan bij mij. Met de hartslag en de ademhaling ging het wel maar de benen voelden loodzwaar aan. Toch maar doorgebeten en na 1u45 hadden we de klus geklaard. De bedoeling van de training was aan 7 min/km te lopen en dat hebben we ook prima gehaald. Alleen jammer dat het een beetje ongelijk verdeeld is. Volgende week donderdag herhalen we het waarschijnlijk.

… zegt het spreekwoord en dat geldt ook voor een blikjesverzamelaar.

Eerder deze week stonden ze op een kruispunt in Antwerpen weer gratis blikjes uit te delen en aangezien mijn collega’s allemaal op de hoogte zijn van mijn verzameling levert dat mij weer een extra blikje op.

Dat is dan ook het enige voordeel aan die twee zomermaanden. Aangezien ik zelf meestal in juni op vakantie ga zit ik in juli en augustus vastgekluisterd aan mijn bureau terwijl de rest vakantie heeft. Maar als het enigszins lukt brengen mijn collega’s dikwijls één of ander Coca Cola blikje mee.

Mede dankzij hen heb ik dan ook al blikjes uit de meest exotische landen in mijn collectie.

Hebben jullie het ook al gemerkt ? Het duurt ’s morgens al behoorlijk wat langer eer het licht wordt. Nog even en ik zal mijn fluo-hesje terug moeten aandoen voor mijn ochtendloopjes.

Vanochtend was het nog niet nodig toen ik iets voor zeven begon aan mijn training die 1u20 zou duren en me 12km ver zou brengen. Ik ben er zelfs weer in geslaagd om één grote ronde te lopen zodat ik geen “eindeloze” rondjes in het park moet lopen. En ik heb zelfs nog een paar kilometer speling.

Ik heb het trainingsschema er nog eens bijgenomen en veel kortere trainingen zitten er niet meer in. Als ik het goed gerekend heb dan volgen er de komende 7 weken tot aan de marathon nog een dikke 400 trainingskilometers. Het koud zweet breekt uit als ik er nog maar aan denk. Volgende donderdag knagen we er in ieder geval weer een stukje af. Dan zal het voor de verandering eens een avondloopje worden met trainingspartner Sally.

 

 

We hebben onze reünie-bbq van 2008 nog te goed en we zijn al bezig met de Roparun van 2009.

Eén van de komende dagen zouden we de inschrijvingsformulieren voor de editie 2009 moeten ontvangen maar vandaag zijn we met het nieuwe organisatiecomité al een eerste keer samengekomen.

We hebben vooral gebrainstormed over de mogelijke inzamelacties, hoe lossen we het probleem van het eten op nu onze vaste kok dit jaar niet meekan, waar gaan we de kledij voor de deelnemers halen, zoeken we nog bijkomende sponsors …

Eén ding staat zeker vast : ’t is een enthousiaste ploeg. Nadat onze inschrijving definitief is kunnen we er echt aan beginnen. Onze vijfde deelname wordt ongetwijfeld de beste !