Ik zit weeral bijna halfweg mijn weekje vakantie !

De vakantie werd zaterdag sportief ingezet met een fietstochtje dat, net als de week daarvoor, behoorlijk lastig werd gemaakt door de tegenwind. Gelukkig komt de wind tijdens het Roparunweekend meestal uit het Noorden. De afgelopen jaren was dat een nadeel maar aangezien ik dit jaar uit Hamburg vertrek richting Zuiden … Het was de bedoeling om ook zondag nog een tochtje te maken maar ik had me blijkbaar toch een beetje geforceerd. Het werd dan ook een extra dagje rust vóór het begin van de lenteschoonmaak.

Die lenteschoonmaak is dan gisteren begonnen en vandaag verder gegaan (en wordt overmorgen en vrijdag verdergezet). Vandaag gebeurde dat trouwens in het gezelschap van Koning Willem-Alexander op de achtergrond. Het is immers niet elke dag dat je een troonsoverdracht kan volgen.

Morgen wordt de lenteschoonmaak even onderbroken.

Vandaag heb ik letterlijk “10 minuten geluk” gehad.

Blijkt dat ze om 17u een verdachte koffer hebben ontdekt in de lokettenzaal van Antwerpen-Centraal. Mijn trein is om 17u10 vertrokken (stipt op tijd trouwens). Rond 18u45 is het bomalarm opgeheven maar dan duurt het nog wel “even” eer het treinverkeer terug normaal verloopt.

Voor hetzelfde geld had ik mijn weekje vakantie op een minder aangename manier moeten starten. Inderdaad … een weekje vakantie. ’t Zal eens deugd doen om een hele week niet te moeten gaan werken. Al zal er wel gewerkt worden. Nu de lente begonnen is, moet er immers ook worden gedacht aan de lenteschoonmaak.

Maar de vakantie zal wel deugd doen. Sinds 1 januari heb ik nog maar 5 snipperdagen genomen. En voor de rest is er (hard) gewerkt. Ik ga ook proberen te sporten maar dat zal voornamelijk fietsen zijn en minder lopen. Afgaande op mijn fietstocht van vorige week moet er dringend wat meer gefietst worden in het vooruitzicht van de Roparun en anderzijds wil ik mijn enkel nog wat extra rust geven. Niet dat ik tijdens de vijf kilomter van afgelopen dinsdag nog veel gevoeld heb maar voorkomen is beter dan genezen.

Als ik, zoals vanochtend, op doktersbezoek ga tijdens de vrije visite dan neem ik altijd een boek mee. Op maandagochtend krijg ik vaak niet al teveel tijd om te lezen maar vandaag helaas wel.

Hoewel ik een halfuur vóór het begin van de raadpleging binnenstapte waren er al “acht wachtenden voor mij”. Aan gemiddeld een kwartier per patiënt zag het naar uit dat ik voldoende tijd krijgen om te lezen. Op zich geen probleem want Advocaat van kwade zaken van C.J.Sansom is de afgelopen weken boeiende lectuur gebleken.

Net als Kloostermoord draait ook dit boek weer rond advocaat Matthew Shardlake. Het jaar is 1541. Koning Hendrik VIII trekt onder begeleiding van 1.000 soldaten, een groep adellijke lieden en ambtsdragers en zijn vijfde vrouw Catherina Howard naar York. Zijn doel ? De opstandige onderdanen uit het Noorden, na de ontdekking van een complot tegen zijn macht, te imponeren en ook wel om hen te vernederen.

Shardlake heeft van Aartsbisschop Cranmere de opdracht gegeven om een belangrijke maar gevaarlijke gevangene te begeleiden op zijn reis van York naar Londen. Dan wordt een lokale glaszetter vermoord en dat is het begin van een mysterieuze zaak die niet alleen verband houdt met de gevangene in het kasteel van York maar zelfs met de koninklijke familie.

Dit het tweede verhaal rond Shardlake dat ik gelezen heb en ik kan niet wachten om te beginnen aan het derde verhaal : Het zwarte vuur (dat eigenlijk het tweede verhaal is want ik heb de volgorde niet gerespecteerd, om de eenvoudige reden niet alle boeken op elk moment te koop zijn in de boekenwinkel).

De uitslag van het doktersbezoek is trouwens bevredigend. Het alarmerende cijfer van vorige maand is ondertussen gehalveerd, het tweede cijfer dat aandacht vroeg is ook gedaald maar daar is nog wat werk nodig. Met de nodige medicatie, gezond eten en voldoende beweging mag dat echter geen probleem zijn.

In tegenstelling tot wat ik gisteren dacht, heb ik de dag pijnloos doorgebracht. Gisterenavond voelde ik die 32 km wind tegen toch behoorlijk in de kuiten maar niets van dat dus.

De fietstocht van gisteren heeft trouwens nog een leuke bonus opgeleverd. Net als de voorbije jaren is Coca Cola Light ook dit jaar weer een samenwerking aangegaan met een modeontwerper. Vorig jaar was het nog Jean-Paul Gaultier, dit jaar is het Marc Jabobs.

Er zijn drie blikjes uitgegeven waarvan ik er al twee had gevonden. En eerder deze week heb ik van een collega nog zo’n metalen flesje gekregen. Mijn collega’s spelen trouwens een belangrijke rol in mijn verzameling Coca Cola blikjes. Maar één blikje van Marc Jabobs ontbrak nog in de collectie en dat heb ik gisteren gevonden in de GB van Zandhoven waar ik even gestopt was.

De blikjes stellen de laatste drie decennia voor : de ‘80s (rechts), ‘90s (links) en ‘00s (midden).

Aangezien ik even een looppauze heb ingelast besloot ik, zoals ik in de vorige post al had meegedeeld, vandaag de fiets nog eens van stal te halen. Bestemming : Antwerpen.

Het was ook de gelegenheid om mijn Teasi fietsgps eens uit te testen. Ik had hem al we gebruikt maar enkel om “op te nemen” tijdens het wandelen of het lopen. Blijkt dat het ding wel goed werkt maar helaas kan je er op de fiets weinig mee aanvangen.

Op de eerste plaats kan je, zeker bij zonnig weer als vandaag, niets van het scherm lezen. Erg vervelend wanneer je moet zien waar en wanneer je links of rechts moet afdraaien.

In de tweede plaats lijkt hij teveel tijd nodig te hebben om een aangepaste route te rekenen wanneer je een afslag mist. Ik denk dus niet dat ik hem nog veel ga gebruiken om te fietsen maar wel om te wandelen. Ik zal dan nog wel ergens de kaarten van Engeland moeten vinden. Er staan 27 landen op maar het belangrijkste vakantieland staat er niet bij ! Nu ja, ’t is van Duitse makelij en misschien zijn ze boos dat ze daar zo’n 70 jaar geleden niet geraakt zijn.

Het fietstochtje kan trouwens worden ingedeeld in twee delen : een aangename rit naar Antwerpen en een marteling terug naar huis. 32 km aan een stuk wind tegen is geen lachertje. Dan mogen Frank & Sabine nog spreken van matige wind, als je bijna achteruit bolt, dan is dat GEEN matige wind. Ik was dan ook blij dat ik thuis geraakt ben.

De reden waarom ik naar Antwerpen reed en niet een gezellig ritje langs de jaagpaden gemaakt heb zat in mijn portefeuille : een volle klantenkaart van Stripwinkel Beo goed voor bijna 50 euro aan strips. En als je zoiets te lang laat liggen dan wordt dat slecht.

 

Gisteren, in Lier, nog een kleine 5 km gelopen (heel rustig aan) maar ik denk dat ik nu enkele dagen rust ga inlassen.

Af en toe krijg ik een korte maar hevige pijnscheut in mijn linkerenkel. Daarna voel ik weer uren niets om dan weer een scheutje te krijgen. Terwijl ik dit schrijf is het trouwens alweer vele uren geleden dat ik nog iets gevoeld heb. Het is trouwens niet mijn Roparunenkel die opspeelt. In 2009 was het mijn rechterenkel die ik zwaar verstuikt heb tijdens een val in het nachtelijke Frankrijk.

Omdat ik deze maand toch al 10 keer ben gaan lopen (op 16 dagen) vermoed ik dat het geen kwaad kan om eens een paar dagen niet te lopen. Als het weer het toelaat dan zal ik tijdens het weekend wel wat gaan fietsen. Binnen het een maand is het trouwens Roparun en daar zal ik ook behoorlijk wat moeten fietsen. Bovendien is het binnen twee weken “Antwerpen Fietst” en daar heb ik me ook voor ingeschreven.

In ieder geval ga ik maandag aan mijn dokter vragen of hij iets ziet of voelt aan die enkel.

De ene dag is de andere niet.

Zo goed als het gisteren ging, zo slecht liep het vandaag. De eerste vijf kilometer was er nochtans niet veel aan de hand. Maar toen “riep” de natuur en moest ik een geschikt plaatsje zoeken om te “antwoorden”. Niet zo eenvoudig wanneer je tussen de weilanden zit en er geregeld een groepje wielertoeristen passeert.

Toen ik van het “antwoord” verlost was, was ik ook het ritme kwijt en vanaf dan liep het voor geen meter meer. Misschien was het ook wel een beetje overmoedig om, na de 9 km van gisteren vandaag nog eens 7,5 km te lopen.

Het weekend is alvast goed begonnen. Ik heb immers weer 3 bekertjes gekregen van Endomondo.

Het eerste bekertje was verwacht namelijk dat voor de beste 1 uur loop. Sinds mijn herstart had ik namelijk nog nooit een uur gelopen. Vandaag dus wel. Ik had op voorhand een parcours uitgestippeld dat, afhankelijk van waar ik links of rechts zou afslaan, tussen de 8 en 9 km zou lopen. Het zijn er uiteindelijk exact 9 geworden op exact 1 uur. En daar ben ik meer dan tevreden mee.

Wat me nog meer tevreden stelde was het feit dat ik mijn P.B. op de 5 km heb verbeterd. OK, het was maar met 12 seconden maar het waren wel de laatste 5 km (waarvan minstens 1km “vals” plat). De laatste kilometer was trouwens de snelste van allemaal maar ik wou dan ook absoluut die 9km halen en heb daarom naar het einde toe nog wat versneld.

 

De eerste test van de Forerunner 310 XT is een feit. In gezelschap van Sally werd er  – op ’t gemakske – 5 km op en rond de Lierse vesten gelopen in 34:39.

Op zich is het een heel eenvoudig en gebruiksvriendelijk toestel maar ik heb voorlopig toch enkele heel kleine minpuntjes. Zo vind ik voorlopig niet hoe ik een alarm op te hoge snelheid kan instellen. Ik vind wel een alarm wanneer ik een bepaalde afstand, tijd, calorieverbruik of hartslag bereik maar niet wanneer ik een bepaalde snelheid bereik. De 305 had dat mis ik wel een beetje. Misschien staat het er wel ergens op maar heb ik het gewoon nog niet gevonden.

Wat ik ook een beetje vervelend vind is het feit dat er altijd wordt gesproken in minuten/km en niet in km/u. Nu is dat waarschijnlijk interessant voor echte lopers maar ik beschouw mezelf niet als een echte loper en 10 km/u is voor mij veel begrijpelijker dan 6 min/km.

Wat me nog niet lukt is het uploaden van de geschiedenis naar Endomondo of naar GarminConnect. Dat heb ik vandaag dan maar manueel gedaan.

Misschien moet ik toch eens de volledige handleiding lezen

 

Ik heb hem !

Aangezien mijn Garmin Forerunner het had begeven moest ik een nieuw hebben. Nu ja, “moeten” is misschien overdreven want je hebt dat niet echt nodig om te lopen maar ik vind het gewoon handig dat ik niet alleen weet hoe lang ik heb gelopen maar ook exact hoever dat was. En aangezien ik heel tevreden was over de 305 heb ik gekozen voor de 310. Misschien dat er andere toestellen zijn die even goed zijn of die goedkoper zijn maar eens ik een goed merk gevonden heb dan blijf ik dat meestal trouw. Ik rij niet voor niets al sinds het prilste begin met een Ford. Ik loop al van in het begin met Asics. Ik fotografeer al jaren met Canon …Een ander merk dat ik heel trouw ben is Meindl.

Meindl is een Duitse firma die al sinds 1683 schoenen maken. Nou ja, in 1683 is er voor de eerste keer melding gemaakt van een Meindl die schoenen maakt. De moderne versie van de firma is gesticht in 1928. Nu zijn ze vooral gekend om hun wandelschoenen. “Gewone” schoenen koop ik eigenlijk niet omdat ze zelden passen rond mijn hoge wreef. De schoenen van Meindl lijken echter speciaal voor mij gemaakt. En het model dat ik nu gekocht heb, de Meindl Vakuum Men Ultra zou nog veel beter moeten passen. Speciaal aan deze schoen is het Memory Foam System in de schacht en onder het voetbed. Door de warmte van de voet past het foam zich aan en ontstaat de perfect aansluitende pasvorm. Na enkele minuten voelde ik al direct dat deze schoen als gegoten zat. Nadeel is wel dat ze niet goedkoop zijn maar je hebt maar 1 paar voeten en die moet je goed verzorgen.

Enfin, A.S. Adventure had aan mij alvast een goede klant vandaag.