Vanochtend weer goed op tijd uit de veren want de eerste (en hopelijk niet laatste) Roparun groepstraining stond op het programma. We hadden afgesproken om 9u15 en om 9u30 zouden we vertrekken. Als organisator kon ik zeker niet te laat komen.

Toen ik echter in Herentals aankwam stond er ter hoogte van de parking aan het zwembad een nadarhek op de baan met wegwijzers naar de VIP-parking. Tiens, dacht ik, dat is fijn dat ze ons als VIP’s beschouwen maar dat was toch niet echt nodig geweest. Bleek echter dat er in het sportcentrum zelf een Korfbaltornooi was. Gelukkig had iedereen vrij vlug de nieuwe locatie gevonden en om half tien waren we weg voor een dikke 15km.

Al snel werd de bende van 10 lopers opgesplitst in drie groepjes :

• – de snelle mannen : het VIVIUM-trio Marc, Eric en Pascal en het ING-trio Kristof, Kees en Filip
• – de snelle vrouwen : Veerle en Marleen van VIVIUM en gastloopster Sally
• – de minder snelle blogger : ik dus

Deze laatste kreeg dan wel een voorkeursbehandeling omdat hij de enige was die fietsbegeleiding kreeg van Carine (bedankt daarvoor). Ik was gestart met de bedoeling om, net als vorige week, een tempo van 6:30 min/km te halen. Dat is wel een beetje anders uitgedraaid. Toen ik terug aan mijn auto kwam had ik een tempo van 6:18 min/km. Daar was ik uiteraard heel content mee maar ik was nog blijer met mijn hartslag. Die heeft zich, voor mij dan toch, heel goed gedragen.

De jongens van ING hebben er dan nog een rondje van dik 6,5km aan toegevoegd zodat ze een 23 km hebben gelopen (in 2u09 !).

Het was een geslaagde training en iedereen heeft blijkbaar toch genoten van het mooie, voornamelijk autovrije of autoluwe, parcours dus dit is zeker voor herhaling vatbaar. En of dat weer in Herentals of elders is speelt geen rol. Ik wil bij deze dan ook iedereen danken voor het opofferen van een vrije zaterdagvoormiddag.

En zit de tweede maand van het jaar er ook weer op. Een maand waarin 105 km werd gelopen en dat begint er toch al meer op te trekken.

Deze middag naar de garage geweest om de papieren voor de inschrijvingspapieren van mijn nieuwe auto geweest en met die papieren daarna naar de collega’s van de derde verdieping gegaan. De inschrijving en de verzekering zijn alvast in orde.

En de wagen zelf ? Nog 10 keer slapen en hij is van mij. Aangezien ik wel elke dag iets te doen heb volgende week en aangezien het afhalen op een zaterdag niet kan wacht ik dus tot de maandag daarop om hem af te halen. Op die paar dagen komt het nu ook niet aan.

Dat geeft me ook voldoende de tijd om de andere auto uit te mesten en er nog eens met de spons over te gaan (en geloof me … dat is nodig).

Ik had ook mijn fotocameraatje mee zodat ik al een foto kon nemen maar jammer genoeg hebben ze de laatste tijd zoveel auto’s verkocht dat ze niet allemaal in de garage staan en de mijne stond er dus nog niet tussen.

Om dat te compenseren nog een foto van de auto die me de laatste 8 jaar van hot naar her heeft gebracht (en terug) :

Over “hem” zal ik het zo dadelijk hebben, eerst over tot de orde van de dag. Hoe is de donderdagtraining verlopen ? Goed en toch niet goed.

Qua resultaat mag ik niet echt klagen : 6,51 km in 39:12, goed voor een tempo van 6:01 min/km. De eerste twee kilometers aan 5:52, de volgende kilometer aan 6:04, dan een tragere kilometer aan 6:23 om dan de vijfde en zesde kilometer aan 5:59 en 5:43 af te leggen. De laatste 500 meter gingen dan iets rustiger aan een tempo van 6:29. Op zich is dat dus niet slecht maar het gevoel dat ik er bij had was minder goed. Mogelijk is het gewoon de fietstocht van afgelopen dinsdag die nog in de benen zat.

En dan nu over naar “hem”. Om 14u30 kreeg ik telefoon van mijn garage : “Hij” is binnen. Ik had “hem” pas binnen twee weken verwacht dus dat was een heel aangename meevaller. Morgen ga ik de papieren halen. Daarna een paar verdiepingen hoger naar de collega’s “van den auto” om de verzekering te regelen. Volgende dan nog de financiën regelen en dan kijken wanneer het het beste past om “hem” te gaan halen. In ieder geval was mijnen dag al goed.

Hij werd echter nog beter toen ik daarnet mijn mailbox opende. Een berichtje van mijn reisconsulente met de mededeling dat mijn reisdossier volledig bevestigd was maakte mijn dag helemaal compleet. Je hebt zo van die dagen hè ? Nieuwe auto binnen en reis in orde … jammer dat het vanavond geen lottotrekking is.

Helemaal perfect was de dag echter niet. Ik heb namelijk mijn trouwste supporters teleurgesteld met mijn keuze voor de Dublin Marathon in plaats van de Eindhoven Marathon. Een verplaatsing naar Eindhoven zien ze nog wel zitten maar Dublin is nou net iets te ver. Maar wie weet, als die Lotto lukt dan mogen ze op mijn kosten mee 😉

Ander triest nieuws kwam uit Engeland. Wendy Richard is overleden. Voor hen die haar niet kennen, ze was Miss Shirley Brahms uit de komedieklassieker Are You Being Served (in Vlaanderen bekend als “Wordt u al geholpen ?” die momenteel op Eén wordt herhaald) en speelde gedurende 20 jaar Pauline Fowler in Eastenders.

Het grote doel voor 2009 staat vast.

Na het debacle van Eindhoven heb ik beslist om het dit jaar nog eens te proberen : het uitlopen van mijn eerste marathon. Mijn keuze is echter niet op Eindhoven gevallen maar wel op de marathon van Dublin op 26-10-2009.

Waarom kiest nu iemand voor Dublin ? Ik heb daar verschillende redenen voor.

Allereerst wordt er in Dublin één grote ronde gelopen en ik denk dat dit voor mij psychologisch gezien veel beter is dan twee ronden zoals in Eindhoven.

Daarnaast biedt het me de gelegenheid om Dublin nog eens te bezoeken. Zo kan ik een sportieve activiteit combineren met een weekje vakantie in een gezellige stad.

En tot slot krijg je in Dublin 8 u de tijd om de marathon te beëindigen (ook wandelaars zijn bij hen namelijk welkom). Zo valt hopelijk ook de druk weg en is het meer “alles kan, niets moet” in plaats van “ik hoop dat ik op tijd binnengeraak”.

Wat het in ieder geval wel betekent is dat ik voor de rest van het jaar een reden heb om te blijven lopen. Vooral bij slechter weer heb ik dat wel een beetje nodig.

Er moest vandaag maar een halve dag gewerkt worden. Om 11u zette ik dan ook mijn computer uit. In plaats van rechtstreeks naar huis te rijden heb ik eerst nog mijn dinsdagtraining afgewerkt.

Om kwart na elf vertrokken richting Nachtegalenpark voor een halfuurtje lopen. Ik heb er een geïmproviseerde intervaltraining van gemaakt. Geregeld eens een keertje “doortrekken” afwisselen met een stukje heel rustig lopen of soms zelfs 50m stappen, dan weer eens een stuk aan mijn gewone snelheid enzovoort enzovoort. Resultaat van dit alles : 5km op 29:45.

Na het lopen snel een douche genomen en dan naar de Makro om een voorraad paaseitjes in te slaan. Afgelopen zaterdag had ik al 30kg gekocht, vandaag zijn er nog eens 45kg bijgekomen. En neen … ik ga die niet allemaal zelf opeten (mijn dokter zou een hartaanval krijgen wanneer hij dat zou horen).

Deze eitjes zijn bestemd voor onze volgende Roparunactie. We gaan namelijk proberen om 500 zakjes paaseitjes te verkopen voor het goede doel. Aan de kassa deden ze nog normaal maar toen ik die 45 zakken van 1kg in mijn koffer aan ’t laden was keken sommige voorbijgangers toch maar raar.

Eens thuisgekomen kon ik beginnen aan het tweede deel van mijn Roparunnamiddag. Volgende zaterdag hebben we namelijk een groepstraining in Herentals. Vandaag ben ik het parcours een laatste keer gaan verkennen (maar dan wel met de fiets). Het is een ronde van 15,50 km die ons van Herentals via Vorselaar naar Grobbendonk brengt en vandaag terug via Vorselaar naar Herentals. Ik noem dit mijn Nete & Aa route. Toen ik terug thuis was had ik toch zo’n 30km gefietst.

We vertrekken trouwens tussen 9u15 en 9u30 aan het Bloso sportcentrum in Herentals.

De dag begon heel goed. Ik had namelijk helemaal geen last van mijn 10 mijl van gisteren.

Over de rest van de dag ben ik snel uitgesproken : druk, druk, druk. Je kent dat wel, een hele dag in de weer en als je naar huis gaat heb je het gevoel dat je eigenlijk niets gedaan hebt.

Gelukkig kon ik de dag met een positieve noot afsluiten. Er is namelijk een nieuwe reeks Coca-Cola blikjes uit. Net als in 2008 worden er blikjes uitgebracht met figuurtjes van de Happiness Factory reclamefilmpjes. Vorige vrijdag had ik er al eentje gevonden en vandaag een tweede.

Dat brengt het totaal op 584.

Na een heel korte nacht leek 7u een ontiegelijk vroeg uur om op te staan.

Waarom was die nacht zo kort ? Had ik het gisterenavond te bont gemaakt ? Natuurlijk niet ! De oorzaak ligt bij de Roparunbijeenkomst van gisteren. Als je dan in bed ligt begin je over van alles en nog wat na te denken en dan is het moeilijk om in slaap te geraken.

Hoe dan ook, om 7u liep de wekker af en moest ik er uit. Ik werd immers om half negen in Lier verwacht en ik heb toch wel een uur nodig om wakker te worden. De bedoeling was om 4 keer de Lierse vesten te doen maar daar had ik toch wat schrik voor. Het was immers geleden van oktober vorig jaar dat ik nog meer dan 15km had gelopen.

Het ging echter verrassend goed. We zaten vrij snel in een goed ritme en voor we het wisten zat de eerste ronde er al op. Sally had nog wel een beetje last van de 16km die ze gisteren had gelopen.

De tweede ronde ging even vlot. Halfweg de derde ronde besloot Sally dat het haar laatste zou zijn. Na dik 12km ging ze dan ook linksaf terwijl ik aan mijn vierde rondje begon. Na 15km begon ik “het” toch te voelen en heb ik een twee-minuten-pauze ingelast, rustig gedronken en daarna nog 1,5 km rustig uitgelopen zodat er 16,5 km op de teller stonden in 1u47. En daar ben ik best tevreden mee !

Vandaag stond weer eens in het teken van de Roparun.

Samen met Filip en Joeri van team 234 naar het Rotterdamse Ahoy voor de tweede Roparun teambijeenkomst en daar ben je uiteindelijk toch snel een dag mee zoet.

Gelukkig werden we deze keer verwacht op de namiddagsessie zodat ik toch nog een beetje kon uitslapen.

Dat zit er morgen niet in aangezien ik vrij vroeg in Lier moet zijn om een paar keer de Lierse vesten te lopen. Ik hoop er vier van te maken zodat er dik 16km op de teller staan.

 

Een jarenlange zoektocht is gisteren eindelijk op zijn einde gekomen.

Al jaren ben ik op zoek naar een betaalbare versie van het Kari Lente verhaal “Alles … om zeep” uit de Knorr-reeks die in de jaren zestig werd verspreid bij zakjes Knorr-soep.

Acht van de negen verhalen had ik al geruime tijd in mijn bezit maar dat negende verhaal is zo zeldzaam dat, als je het al eens ziet liggen op een stripbeurs, er gemiddeld 125 euro moet voor neergelegd worden. En laat ons eerlijk zijn, zoveel geld voor een boekje van 16 x 12 cm is toch bijzonder veel.

Nu heeft Uitgeverij Bonte echter het zalige idee gehad om deze negen verhalen opnieuw uit te geven in een luxueuze en vooral betaalbare versie in een oplage van 700 (ongenummerde) exemplaren. Zodra ik dit zag verschijnen op ebay was ik er dan ook als de kippen bij om een exemplaar te kopen en dat exemplaar is gisteren toegekomen met de post.

Het is uiteraard niet hetzelfde als het Knorr-exemplaar maar ik neem er genoegen mee.

Donderdag is loopdag dus weer van de middagpauze gebruik gemaakt om te gaan lopen. Deze keer zou een training van om en bij de 45 minuten worden.

Het duurde wel even eer ik echt kon vertrekken. De Garmin had namelijk weer veel last met het vinden van satellieten. Toen die uiteindelijk gevonden waren kon ik vertrekken richting Antwerpen-Zuid. Daar de ring overgestoken en via het fietspad en de jeugdherberg richting Nachtegalenpark om dan, nog steeds het fietspad volgend aan de kerk in Berchem de Singel over te steken.

Dan heb ik een kriskrasje door Berchem gedaan om de 45 minuten vol te krijgen. Hoe ik het gedaan heb weet ik niet maar op 10 meter van de deur had ik exact 45 minuten en tot mijn verbazing stonden er 7,56 kilometers op de teller, tenminste volgens Garmin.

MotionBased maakte er immers 7,75 km van. Nu weet ik dat MotionBased “gaten” opvult, gaten die ontstaan door het wegvallen van de satellietverbinding. Ik weet nu echter niet wie ik moet betrouwen : Garmin of MotionBased ? Ik weet wel dat de laatste vorig jaar mijn afstand van de 10 mijl in Antwerpen perfect gecorrigeerd heeft. Met al die tunnels waren er namelijk behoorlijke gaten ontstaan in het parcours.

Anderzijds komt de afstand van Garmin overeen met de afstand die ik kreeg bij het nameten via www.afstandmeten.nl.

Echt belangrijk is het natuurlijk niet, op die 200 meter komt het niet aan en of ik nu 5:55 of 5:57 per kilometer heb gelopen is maakt ook niet veel uit. Maar het blijft natuurlijk wel eigenaardig.