Vandaag is er nog eens gelopen en dat was toch ook al weer een tijdje geleden. Een hardnekkige snotvalling, een fikse buikgriep en veel werk hebben wat dat betreft een beetje roet in het eten gegooid. Maar vandaag ben ik er toch nog eens in geslaagd om een halfuurtje heel rustig te lopen.

Dat kon wel pas deze namiddag want vóór ik kon starten moesten er nog 6 Börje eetkamerstoelen van IKEA ineen geknutseld worden. Die stonden al een week te wachten op assemblage dus het werd stilaan tijd. Maar resultaat mag best gezien worden (en ik heb geen enkele vijs over)

Dan heb je al eens een vrije dag en dan vertrek je toch nog om kwart over zeven ’s morgens naar Antwerpen … De Focus wordt immers binnenkort 1 jaar en een eerste onderhoudsbeurt was dan ook aan de orde. Dus de auto achtergelaten in de garage en dan begonnen aan wat een goedgevulde dag zou worden.

Eerst toch nog even op ’t werk binnengesprongen. Gisteren had ik een telefoontje gemist van de keuken en aangezien ik toch in de buurt was ben ik toch maar gaan informeren of het belangrijk was. Binnenkort geef ik namelijk in ons restaurant een klein feestje naar aanleiding van mijn zilveren jubileum op de maatschappij en nu blijkt dat het net die dag ook “pateekesdag” voor de gepensioneerden is. Aangezien voor geen beiden een optie is om van datum de veranderen zal het dus “gezellig druk” zijn. Misschien is het zo slecht nog niet, met een beetje geluk komt de man die mij destijds in dienst heeft genomen ook en dan zie ik die ook nog eens.

Daarna ging het richting Stadsschouwburg. Daar in de buurt is namelijk ook mijn reisagentschap gevestigd. Ik had mijn huiswerkje goed voorbereid dus dat kon ik gewoon achterlaten bij Mandy en die doet verder het nodige. Het wordt trouwens één week Schotland en één week Northumberland.

Na het reisbureau even “op en neer” naar Gent. Ik heb nog een paar Sorrypassen van de NMBS die moeten toch ook opgebruikt worden. En aangezien Gent één van de betere stripspeciaalzaken van het land is dat een perfecte bestemming. Het duurde wel even voor ik in de Kammerstraat bij Peter van Stripwinkel Adhemar was want Gent lijkt wel één grote werf. Het was een kort maar krachtig bezoekje en na twee uurtjes in Gent was ik al terug op weg naar Antwerpen met 18 strips in mijn rugzak :

• 6 Ohee’s uit de jaren zeventig
• 6 verhalen van Khena en de Katamarom
• 2 verhalen van Bollie & Billie
• 2 verhalen van Jari (die reeks is nu ook volledig)
• 1 verhaal van Jaap
• 1 verhaal van De Krobbels
• 1 verhaal van Professor Kwit

Terug in Antwerpen was het weer niet echt zo goed dat het aangenaam rondwandelen was. Ik ben dan maar naar de cinema gegaan en heb echt genoten van Sherlock Holmes. Guy Ritchie heeft duidelijk meer verstand van films maken dan van vrouwen kiezen. En Robert Downey Jr was ook weer geweldig.

Na de film dan mijn auto terug gaan oppikken en naar huis. Al bij al toch een geslaagde dag gehad.

Joepie ! ’t Is weekend ! ’t Is te zeggen, voor mij begint het weekend toch vandaag en dat is geen dag te vroeg.

Gisteren was al een heel lange dag. Na het werk niet naar huis gegaan maar wel naar de Lotto Arena waar ik samen met mijn moeder heb genoten van Andy Borg en zijn Musikantenstadl. En al was de muziek zoals verwacht niet altijd even goed, de show zat wel goed ineen, Andy Borg als gastheer is geweldig goed en je krijgt voor niet al teveel geld een show van 3u (minus twintig minuten pauze). En het belangrijkste is natuurlijk wel dat mijn moeder ervan genoten heeft.

Het nadeel was wel dat ik pas om middernacht thuis was en dat het bijgevolg deze morgen bijzonder vroeg was om op te staan. Ik heb dan maar besloten om een trein later te nemen. Het was ook de bedoeling om vroeger te stoppen maar met drie achtereenvolgende vergaderingen tussen 12u30 en 16u30 zat dat er helaas niet in.

Ik was nog net op tijd in Antwerpen-Centraal om de trein naar huis te nemen want anders had ik nog een half uur later thuis geweest.

Ben ik blij dat ik in Antwerpen kan gaan werken en niet elke dag op en naar Brussel moet gaan.

Deze namiddag ben ik nog eens naar onze Brusselse zetel gegaan. Enerzijds om een opleiding te geven en anderzijds om kennis te maken met de “Brusselse tak” van ons Roparunteam.

Op zich viel dat nog heel goed mee, al stel je wel vast dat, zodra je een taal een tijdlang niet gebruikt, er behoorlijk wat roest gaat op zitten. Frans verstaan, lezen en schrijven is nog altijd geen probleem. Maar een vlotte conversatie voeren die eigenlijk niets met het werk te maken heeft is toch andere koek. Maar door er af en toe een paar Nederlandse woorden tussen te stoppen gaat het toch vrij goed.

Maar de terugweg naar huis ging niet zo vlot. Aangekomen in Brussel Noord stond er achter elke, maar dan ook elke, trein een paar rode getallen. Deze varieerden van 5 minuten tot 45 minuten vertraging. En de treinen die op hun oorspronkelijke spoor vertrokken waren op één hand te tellen. Uiteindelijk ben ik uiteraard wel thuisgeraakt maar toen was het nieuws van 19u al bijna gedaan.

En morgen zal het weer laat zijn want in de Lotto Arena komt dan het summum van de Duitse Vollksmusik optreden tijdens die Musikantenstadl. Niet direct mijn soort muziek maar mijn moeder is wel grote fan dus dan heb ik dat er graag voor over. En de muziek mag dan misschien iets minder zijn … de shows zijn wel “af”.

Drukke dag gehad. Al vóor de middag vertrokken richting Rotterdam waar de tweede Roparun teambijeenkomst werd gehouden. Naast een behoorlijke hoop Roparunmateriaal en Roparunnieuws heb ik daar ook een heel mooie grote Coca Cola poster op de kop getikt. Het is eigenlijk een Coca-Cola Light poster uit Frankrijk, gekocht bij een Frans Roparunteam. Ik maak één van de komende dagen wel eens een foto.

Iets na drie uur dan terug richting België vertrokken. De rit ging echter niet rechtstreeks naar huis. Eerst heb ik een tussenstop gemaakt bij IKEA in Wilrijk Niet echt een goed idee op een zaterdagnamiddag, ik weet het maar er zat niets anders op. Al slalommend en bochtenafsnijdend de winkel doorgelopen naar de zelfbediening, zes stoelen opgeladen en via de zelfbedieningskassa terug buiten. Ik denk zelfs dat ik een IKEA-record gebroken heb.

Daarna ging het nog via Lier waar ik nog wat Roparunaankopen heb gedaan terug naar huis.

In het Engels zegt men soms : “Opinions are like assholes … everybody’s got one” maar toch ga ik vandaag toch ook eens een opiniestukje schrijven.

Sinds het dramatische treinongeluk van eerder deze week staan de websites van de Vlaamse kranten weer vol met reacties van (meestal anonieme) lezers. En als ik eerlijk ben dan erger ik me vaak aan die reacties.

Niet alleen omdat ze, vooral op de website van Het Laatste Nieuws, vol spelfouten staan maar ook omdat ze meestal vol onzin staan ook. Om te beginnen stonden er nog geen uur na het ongeval al een hoop beschuldigingen op (naar de NMBS, de treinbestuurder en uiteraard ook de politiekers). Nu moeten de schuldigen volgens mij ook wel gestraft worden maar wacht tenminste tot duidelijk is wie die schuldigen zijn.

De politiekers wordt vooral verweten dat ze niet voldoende inspanningen zouden leveren om het treinverkeer veiliger te maken. Zowat iedere politieker zou ontslag moeten nemen. Maar als diezelfde politiekers het zouden aandurven om nog maar voor te stellen om de maximumsnelheid op de autostrade te verlagen naar 110 km/u dan staat heel het land in rep en roer. Want dan zijn het geldwolven.

Nochtans vallen er per jaar 1.500 doden in het verkeer. Dat is dus 5 per dag ! Treinongevallen hebben de laatste 100 jaar (dat is dus HONDERD jaar) zo’n 150 mensenlevens geëist in ons land (zelfmoorden en overwegongevallen niet meegerekend). Dat zijn er 5 per 3 jaar in plaats van per dag. Ik ben geen wiskundig genie maar het lijkt me gevoelig minder. Ik voel me in ieder geval veel veiliger in de trein dan in de auto tijdens mijn woon-werkverkeer.

Maar ’t zal misschien aan mij liggen.

Nonkel Bob is niet meer. Gisteren is hij op 89-jarige leeftijd gestorven.

Voor mij zal hij altijd de man van TIPTOP zijn, het woensdagnamiddag jeugdprogramma op de BRT. Dat is uiteraard nog wel in de tijd dat we maar 4 tv-zenders hadden : Brussel Vlaams, Brussel Frans, Holland 1 en Holland 2. Om van kanaal te wijzigen moest er iemand rechtstaan, naar de (zwart-wit) TV gaan en een draai aan de knop geven. Uitzendingen begonnen zo rond 18u en duurden tot ongeveer 11u. Op woensdagnamiddag was er dan een speciale jeugduitzending en op zaterdagnamiddag een film uit de oude doos.

En in “mijnen jongen tijd” was dat dus TipTop met Nonkel Bob en Zaki. Ze hadden in die tijd fantastische jeugdseries zoals Magister Magius, Fabian van Falada, Het Zwaard van Ardoewaan en mijn twee favoriete jeugdseries namelijk Keromar en De Kat .

Vooral deze laatste reeks heeft indruk op mij gemaakt. Dankzij die serie ben ik nog altijd een vrij milieubewuste jongen. Keromar was ook goed maar die serie heb ik pas een paar jaar terug echt begrepen. Dat was immers een serieuze aanklacht tegen de koude oorlog en de kernwapenwedloop. Voor mij was het toen gewoon een spannende reeks. Later heeft Nonkel Bob dan nog voor series als Merlina en Postbus X gezorgd.

Wat ik me ook nog goed herinner uit die tijd is Vision On met Tony Hart. Die man kon toveren met een potlood.

Rust in vrede Nonkel Bob

Vandaag nog wel eens een mooi bewijs gehad van de relativiteit van bepaalde dingen.

Gisteren ontving ik een mailtje dat met volgende tekst begon : “Dear Luc Cambre. Congratulations! Your application to take part in the 2010 Bupa Great North Run via the general ballot has been successful.” Concreet betekent dat dus dat ik buiten mijn “klassieke” jaarlijkse vakantie in juni ook in september het kanaal nog eens oversteek voor een weekje op dat prachtige eiland. Zo’n mailtjes maken een mens gelukkig.

Zo’n zaken vervallen uiteraard in het niets bij het bekijken van de nieuwsuitzendingen. Die 18 mensen die op die twee treinen zaten hadden ongetwijfeld ook nog veel plannen, plannen die helaas nooit meer zullen uitkomen. Als bijna dagelijkse treingebruiker sta je daar toch even bij stil. Vooral omdat er onlangs in Herentals toch ook een paar treinen op een verkeerd spoor terecht gekomen waren.

Waar ik me dan wel om erger bij dergelijke zaken zijn de reacties van sommige mensen. Nog geen uur nadat het bericht op de website van Het Laatste Nieuws was verschenen stonden er al tientallen reacties zoals “’t Zijn allemaal zakkenvullers bij de NMBS”, “zoiets kan alleen in zo’n apenland als België” … De ene reactie was al irritanter als de andere en uiteraard stonden de meeste vol met schrijffouten. Nu mag iedereen van mij reageren op zo’n zaken, daarvoor leven we tenslotte in een democratie. Maar wacht tenminste tot de oorzaak van het ongeval bekend is vóór je andere mensen aan het kruis nagelt en laat die slachtoffers en hun familie in alle rust rouwen.

Het is een paar dagen stil geweest op de blog maar dat was echt mijn schild niet. Ik heb namelijk last gehad van een ongenode gast : GASTro Enteritis, ook wel “buikgriep” genoemd.

Het begon afgelopen woensdagavond toen ik het gevoel had dat ik iets verkeerd gegeten had. Maar tijdens de nacht werd het erger en erger : een paar keer overgegeven en serieuze diami (da’s nog een graad erger dan diarree). Dus donderdag niet naar het werk maar wel naar de dokter. Diagnose : gastro enteritis. Gevolg : twee dagen niet gaan werken.

Ik mocht wel buitenkomen volgens het doktersbriefje maar donderdag heb ik niets anders gedaan dan geslapen en me verder k***smisselijk gevoeld. Vrijdag ben ik er dan in geslaagd om iets actiever te zijn. Toen ben ik wel twee keer uit bed gekomen en ben ik er in geslaagd om iets te eten.

Zaterdag ging het alweer iets beter maar ik heb toch een loopsessie in Lier moeten afzeggen. Dat was wel jammer want toen was het de derde verjaardag van mijn “loopcarrière” met andere woorden drie jaar na mijn eerste Start-to-Run sessie.

Gelukkig was ik vandaag wel voldoende hersteld om naar de finale van de Super Prestige te gaan kijken. Ik had via mijn vader een vrijkaart gekregen en het zou echt jammer geweest zijn om die niet te kunnen benutten. Het was een koude en natte dag maar ik heb enkele spannende koersen gezien en ik ben thuis gekomen met een driehonderdtal foto’s die me de komende week genoeg plezier zullen geven. Ook met mijn maag en darmen zit het wel goed. Zo’n evenementen staan immers bekend voor de gezonde kost die je er kan eten : hamburgers, hot-dogs en frieten. Aangezien ik alles eens geprobeerd heb en mijn maag geen krimp heeft gegeven ben ik vrij gerust dat de medicatie zijn werk heeft gedaan.

Iets voor zes vanochtend. Er valt een hele lichte bijna te verwaarlozen poedersneeuw uit de hemel wanneer ik naar het station in Herentals vertrek. Er kan nog wel aan een normale snelheid worden gereden omdat de wind de sneeuw mooi van de weg blaast.

Zeventien na zes vanochtend. De trein van Neerpelt naar Antwerpen vertrekt stipt op tijd naar Antwerpen en komt vierentwintig minuten later aan in Antwerpen-Centraal. Na een korte wandeling naar Premetro station Diamant kan ik onmiddellijk op de tram stappen. Het was wel tram 15 zodat ik aan de Harmonie moest afstappen maar dat was geen probleem aangezien ik toch nog even bij de Selfbank moest binnenwippen. En die paar honderd meters extra stappen kon ook geen kwaad.

Bij het buitenrijden van de metrotunnel schrok ik wel even. Er lag een sneeuwlaag van minstens 5 cm op de voetpaden. Op de straten was het al niet veel beter alleen zorgde de platgereden sneeuw daar voor bijzonder gladde toestanden.

Maar ik was dus op het gewone uur op het werk, dit in tegenstelling tot vele collega’s. Sommige collega’s kwamen veel later dan normaal binnen, anderen lieten via de telefoon weten dat ze terug naar huis gingen schuiven. Enkelen hadden nog meer pech en hadden een ongeval onderweg.

En vanavond had ik weer evenveel geluk. Niet moeten wachten op de tram en net op tijd in Antwerpen-Centraal om een trein vroeger te kunnen nemen. Hoe dichter ik bij Herentals kwam, hoe groener de weides werden. Op mijn auto lag amper een paar millimeter sneeuw en omdat het zo rustig was op de baan ging de rit naar huis vlotter dan normaal.

Maar blijkbaar ben ik dus één van de gelukkigen geweest. En nu is het weer plezant (of ergerlijk ?) om de reacties op alle krantenwebsites te lezen. ’t Is de schuld van de weermannen ! Neen, ’t is de schuld van de strooidiensten ! Niet waar, ’t is de schuld van de regering ! Toch niet, ’t is de schuld van al die sukkelaars die te gierig zijn om winterbanden te laten steken.

Volgens mij is het de schuld van niemand. De weersverwachting is het weer dat men “verwacht”. Men kan nooit met 100% zekerheid zeggen welk weer het gaat worden, zeker niet in een land dat maar zo groot is als een zakdoek. De strooidiensten doen hun uiterste best. Als het begint te sneeuwen in volle ochtendspits kan niets daaraan verhelpen. Voor zover ik weet kan de regering wel mijn netto salaris beïnvloeden maar over het weer hebben ze voor zover ik weet niets te zeggen. En dan de winterbanden. Die zullen ongetwijfeld hun nut hebben. Maar veel chauffeurs denken dat ze met winterbanden even snel kunnen rijden als in “normaal” weer. Ik veronderstel dat ze ook tegen 120 km/u over de autostrade rijden bij dichte mist omdat ze mistlampen hebben ?

Hopelijk valt het morgen even goed mee (voor mij en iets beter voor de rest)