Maand: maart 2019

Bart, Witte koffie en ingeblikte ham

walkingwithlucEen reactie plaatsen

Gelukkig heb ik vanaf morgen een weekje verlof want het afgelopen weekend was sowieso al behoorlijk druk en bovendien heb ik altijd last met de overschakeling van winteruur naar zomeruur.

Vrijdagavond zijn we nog eens naar CC Zwanenberg geweest. Daar was Bart Herman te gast met zijn Tussen ons gezegd en gezongen programma. Bart Herman is volgens mij één van de meest ondergewaardeerde zangers van ons land. Maar geheel onterecht want niet alleen kan de man goed zingen, hij heeft ook behoorlijk wat mooie liedjes. Zijn twee uur durende show (inclusief korte pauze) was dan ook genieten.

bart herman

Gisteren stond dan weer in het teken van 100 KVLV Peulis. Het Katholiek Vormingswerk voor Landelijke Vrouwen, vroeger bekend als de Boerinnenbond werd opgericht in 1911 maar de afdeling in Peulis is gevolgd in 1919. Aangezien Conny in het bestuur zit konden we daar niet ontbreken. De festiviteiten begonnen in de namiddag met een misviering die werd opgeluisterd door White-Coffee, een gospelkoor uit Ekeren. Een echte aanrader.

IMG_9839

Na de viering volgde nog een receptie en een avondfeest. Op dat feest werden we geëntertaind door Nostalgique, een soort menselijke jukebox. Ik vond dat hij sommige nummers behoorlijk naar de verdoemenis hielp maar ze zorgden wel voor sfeer. Nadat alles aan de kant, opgeruimd en afgewassen was waren we al zondagochtend.

Een uurtje minder slaap deed er evenmin goed aan maar rond halftwee was het dan tijd om naar Antwerpen te gaan. In de stadsschouwburg werd immers Spamalot, de musical van Eric Idle die op een geweldige manier werd vertaald door Stany Crets, op het programma. Ik had ‘m in 2011 al gezien (twee keer zelfs) maar hij heeft nog weinig van zijn glans verloren. Misschien zijn enkele moppen ondertussen not done maar algemeen gezien is het twee uur lachen en genieten van de goeie muziek. Heel sterke musical met o.a. Koen van Impe, Jonas van Geel, Jan Van Looveren en Walter Baele.

spamalot

En morgen … dan vertrekken we voor een paar dagen naar Valkenburg om uit te rusten van een druk voorjaar.

Monsieur Luc

walkingwithlucEen reactie plaatsen

Na enkele “aparte” concerten met mijn moeder zijn Conny en ik gisteren nog eens naar onze vertrouwde Ancienne Belgique in Brussel geweest.

Helaas is op zondag de AB Resto niet open en moesten we elders iets zoeken om te gaan eten. Ik koos voor Le Cirio aan de Beurs. Dat zou een heel mooi etablissement moeten zijn waar je voor een deftige prijs ook deftig zou moeten kunnen eten. Voor alle veiligheid had ik maar een tafeltje gereserveerd.

Toen we binnenkwamen en ik de reservering vermeldde werd ik ineens Monsieur Luc. Ook toen we terug buiten gingen werden we uitgezwaaid met een vrolijke Au Revoir Monsieur Luc. Verder waren de commentaren die ik had gelezen wel in orde. Het was er mooi, het eten was goed en niet te duur, en de ontvangst was hartelijk in een gezellige mix van Nederlands, Frans, Spaans en Italiaans.

Toen we tegen 19u naar de AB stapten moesten we vaststellen dat we daar niet alleen waren. Als dat maar geen problemen zou geven voor een zitplaats. Gelukkig zijn we een geöliede machine en terwijl Conny de jassen in een locker stopte haastte ik me naar boven om twee zitplaatsjes te bemachtigen.

Om 19u45 opende Rosborough de debatten. En dat deed deze Noord-Ierse zanger heel goed. Op gitaar en begeleid door een drummer bracht hij een halfuurtje het beste van zichzelf. Dat beviel me zo goed dat ik later, vóór we terug naar huis gingen, nog even zijn EP en ook nog een mooi T-shirt van hem kocht.

rosborough

Om 20u45 was het dan de beurt aan de hoofdact van de avond … Amy MacDonald. Voor mij de derde keer, voor Conny een eerste kennismaking.  Ik  had ze immers al gezien in 2012 op TW Classic en een tweede keer in 2017, ook in de AB. Dat concert was toen wel heel goed, ook al werd het voortijdig afgebroken om 22u30 maar ik hou er toch geen fijne herinneringen aan over. Ook toen was het uitverkocht maar zaten de trappen boven ook vol. En daar kan ik dus niet tegen. Mijn collega’s vinden dat flauw maar ik kan het gewoon niet hebben dat ze mijn vluchtweg blokkeren.

Gisteren niets van dat. Tegenwoordig lopen er altijd een paar securitymensen rond die eventuele trapzitters op andere gedachten brengt. Ik vraag me dan vaak af of dat een gevolg is van mijn posts op sociale media waarin ik dat egoïstische gedrag aan de kaak stel. Ongetwijfeld niet maar ik maak het mezelf graag wijs.

Over het concert kan ik kort zijn. Het was GEWELDIG goed. Meer kan ik niet zeggen. Ze heeft ijzersterke nummers, zingt geweldig goed, heeft een paar geweldige muzikanten achter zich en is bovendien nog grappig ook. Kortom … zalige avond.

amy

E3 – E34

walkingwithlucEen reactie plaatsen

Voorjaar 1969.

Jos Dams is wegenbouw-controleur op een grote werf in de Kempen. De werf omvat de bouw van 5 bruggen plus gedeelten van de verharding in deze bruggen en de toegangswegen. Zijn collega Louis Verelst heeft toezicht op de aanleg van de verhardingen van de kruisende wegen en uitbatingswegen. Twee andere collega’s tenslotte volgen de grondwerken van de eigenlijke snelweg.

De verschillende aannemers, onderaannemers, controleurs, ambtenaren en eigenlijk nagenoeg iedereen die bij dit grote project betrokken is probeert op zijn manier het onderste uit de kan te halen. Er passeert al wel eens een bruine envelop onder tafel of er verdwijnt wat beton van de snelwegwerf naar de fundering van een huis en dergelijke.

Een paar cafés en restaurants in de buurt plukken ook de vruchten van de werf.

Wanneer jaren later iemand over de snelweg raast heeft die immers toch niet het minste benul van wat er tijdens de bouw ervan is gebeurd.

In Volgens de regels van de kunst vertelt Thomas van ’t Landt de bouw van een snelweg in de jaren ’60 in de Kempen. Dat kan uiteraard enkel over de E3 gaan. Ondertussen heeft die wel een naamswijziging ondergaan en heet hij de E34. De snelweg verbindt de haven van Zeebrugge met Bad Oeynhausen in Duitsland. Mijn Nonkel Remi heeft daar destijds trouwens aan meegewerkt. Ik herinner me nog dat we naar de brug van Wechelderzande gingen kijken naar de bouw van de snelweg. Misschien was dat zelfs één van de bruggen waarover het in het boek gaat.

Een Nobelprijs voor literatuur zal de schrijver nooit krijgen maar het is wel een leuk boek om te lezen en het geeft volgens mij wel prima de sfeer van de jaren ’60 en ’70 weer. Ik heb trouwens gezocht op het internet naar meer informatie over de schrijver maar ik heb niks gevonden.

regels kunst

DNA

walkingwithlucEen reactie plaatsen

De eerste keer dat ik Lieven Scheire zag op TV was toen hij samen met Jonas Geirnaert, Koen de Poorter en Jelle De Beule als Neveneffecten op zoek ging de bron van de E40 in het gelijknamige programma. Hilarische TV was dat.

Ook BASTA waarin ze ervoor gezorgd hebben dat de belspelletjes van de Vlaamse TV werden gehaald was hoogstaande TV. Later volgden nog meerdere programma’s, zowel in Vlaanderen als in Nederland.

dna nerdland

Gisteren was hij te gast in CC Zwanenberg in Heist-op-den-Berg met zijn avondvullend programma : Live In Nerdland:DNA. In dit programma vertelt Scheire hoever de wetenschap al staat in het onderzoek naar het menselijk DNA. En dat is soms verbazingwekkend ver.

Ook verbazingwekkend is de manier waarop Scheire twee uur aan een stuk (zonder pauze dus) een volle zaal weet te boeien met wat in feite een wetenschappelijke lezing is. Maar hij doet dat op zo’n onderhoudende manier dat de tijd gewoon voorbij vliegt.

Vandaag vloog er ook een en ander maar dat had een heel andere oorzaak : een stormdepressie die over ons land trok. Gelukkig hadden we een binnen-activiteit gepland vandaag. In het klooster van Vorselaar was de tentoonstellingsreeks Hemel op Aarde te gast. Vorig jaar had ik het klooster al bezocht tijdens een Davidsfondsavond. Vooral de kloosterkapel is bijzonder mooi en omdat Conny er de vorige keer niet kon bijzijn hebben we dat vandaag goed gemaakt. Als extraatje kregen we in de kapel nog een klassiek gitaarconcertje.

Volgend jaar staan er nog meer feestelijkheden gepland want dan bestaat de Congregatie van de Zusters der Christelijke Scholen 200 jaar. In 1820 kocht Barones Regine Van de Werve-Della Faille een huis in Vorselaar om er een leerwerkschool voor arme kinderen op te richten. Dat huisje is in tweehonderd jaar uitgegroeid tot een scholengemeenschap die elke schooldag zo’n 3.500 leerlingen ontvangt.

Juliet Letters

walkingwithlucEen reactie plaatsen

Vijfentwintig jaar geleden schreven Elvis Costello en het fameuze Brodsky Quartet de inmiddels legendarisch geworden songsuite ‘The Juliet letters’. In een tijd waarin het vermengen van rock en klassiek nog als vloeken in de kerk was, sloeg deze samenwerking in als een bom.

In België was er maar één zanger die deze uitdaging aandurfde, en het bleek een schot in de roos. De wereldvreemde klanken van Sjostakovitsj waren een vanzelfsprekend decor voor het warme naturel van Patrick Riguelles stem.

De tournee die Riguelle begin deze eeuw speelde, was niet alleen hier een succes, maar kreeg de uitdrukkelijke goedkeuring van de grote Elvis Costello en bracht hem tot in de verste uithoeken van Europa – en zelfs tot in het wereldberoemde Opera House van Sidney.

Nu heeft strijkerskwartet Apollo Music Experience gevraagd aan Riguelle om hen te vergezellen op een nieuwe tournee. Resultaat is een 80 minuten durende mix van klassieke muziek met fictieve brieven als songteksten en een stem die soms akelig dicht de stem van Costello benadert.

Er was niet veel volk in CC Zwanenberg in Heist maar als diegenen die er wel waren evenzeer hebben genoten als Conny en ik dan zijn ze ook tevreden naar huis gekeerd. Tevreden maar wel heel moe. In de namiddag hadden we immers nog een tuinhuis gesloopt.

riguelle

Vandaag zijn we dan nog eens naar Tielen gereden om bij het IJssloeberke een ijsje te gaan eten. Nu ja … ijsJE … twee bolletjes lijkt wel een liter ijskreem te zijn. Gelukkig hebben we ons onderweg laten afzetten en zijn we de rest van weg (een dikke 6km) te voet verder gegaan. Er stond een fikse wind maar we hebben er toch van genoten.

Kruistocht in Spijkerbroek

walkingwithlucEen reactie plaatsen

Wanneer Dolf Wega op bezoek is bij Dr. Simiak is hij danig onder de indruk van de materietransmitter die het laboratorium vult. Met dit toestel kan men voorwerpen wegflitsen naar een ander tijdperk. Voorwerpen terughalen lukt niet altijd want daarvoor moeten ze op exact dezelfde plaats blijven staan.

Wanneer Dolf voorstelt om eens een mens te verplaatsen, meer bepaald zichzelf, wordt dit eerste geweigerd maar uiteindelijk geeft de dokter toch toe.

Dolf overtuigt de dokter om hem naar Montgivray in Frankrijk te sturen en meer bepaald op 14 juni 1212. Op die datum vond daar immers het riddertoernooi van de Hertog van Dampierre plaats en dat zou hij wel eens willen zien.

Er loopt echter iets mis en Dolf belandt in de buurt van Keulen. Daar redt hij de Italiaanse student, Leonardo Fibonacci uit Pisa, uit de handen van struikrovers. Even later zien ze een lange stoet kinderen passeren. Door die stoet verliest Dolf de exacte plaats van zijn aankomst uit het ook en op die manier strandt hij in de 13de eeuw in het gezelschap van een paar duizend kinderen die op weg zijn naar Jeruzalem.

Dolf besluit dan maar mee te gaan. Onderweg sluit hij vriendschap met enkele kinderen. De jonge Mariecke en Carolus die voorbestemd is om Koning van Jerusalem te worden, Fredo, Bertho, Hilde en zovele anderen. De kinderen volgen de herdersjongen Nicolaas die in een visioen gezien heeft dat hij naar Jerusalem moet om de Saracenen te verjagen. Hij wordt begeleid door twee paters, Dom Anselmus en Dom Johannis. Op een of andere manier vertrouwt hij de twee niet.

De kinderen moeten vele ontberingen doorstaan en dankzij het organisatietalent en de (20ste eeuwse) kennis van Dolf, oftewel Rudolf Wega van Amstelveen overleven velen de tocht. Helaas sterven er ook veel kinderen. Zullen ze uiteindelijk in het Heilige Land geraken? 

Kruistocht in Spijkerbroek van Thea Beckman was, toen ik jong was, één van mijn favoriete boeken. Samen met Oorlogswinter van Jan Terlouw werd dat boek minstens één keer per jaar meegebracht uit de bibliotheek (of de “boekerij” zoals wij ze toen noemden).

Nu het boek heruitgebracht is en bovendien verkrijgbaar voor slechts 2,50 euro leek het me een goed idee om het opnieuw te kopen en uiteraard te lezen. De beste 2,50 euro die ik dit jaar heb uitgegeven. Dit boek heeft niet voor niets de Gouden Griffel gekregen in 1974. De bekroning met de Europese jeugdboekenprijs voor de beste historische roman in 1976 is evenmin gestolen.

Na al die jaren blijft het een sterk boek, zelfs voor iemand ondertussen middle aged is. Geschiedenisschrijvers zijn er nog altijd niet volledig uit of de twee Kinderkruistochten uit 1212 wel degelijk om kinderen ging of dat het een verkeerde vertaling is en feitelijk om jongvolwassen ontheemde boeren ging. Feit zou wel zijn dat ze beide werden geleid door iemand die een visioen had gezien. In Frankrijk volgden zo’n 30.000 mensen ene Stephan van Cloyes, in Duitsland kreeg herdersjongen Nicolaas zo’n 8.000 volgelingen.

Wat er ook van zij … het is een geweldig boek en de middeleeuwse structuren en gewoonten worden er perfect in beschreven.

Ik kan het iedereen warm aanbevelen. Ga snel naar de winkel en koop het voor slechts 2,5 euro! Je zal er geen spijt van hebben.

kruistocht