Omdat moeder vandaag een daguitstap had ben ik deze namiddag een tochtje met vader gaan maken.

Ondanks de vrij stevige noordoostenwind was het vrij aangenaam weer om te wandelen en bij ons in de Kempen is het sowieso mooi om te wandelen.

Zo heb ik nog 8,50 km aan de teller voor september kunnen toevoegen.

Waar ik niet zo blij mee was, waren de gesloten deuren die ik onderweg tegenkwam. De eerste twee plaatsen waar ik wilde pauzeren waren gesloten. De derde plaats was gelukkig wel open maar op het laatste stuk naar huis ben ik nog minstens 3 herbergen tegengekomen die dicht waren.

En dat met zo’n weer ! Het trekt er niet op.

September gaat een prima maand worden op sportief gebied.

Tot dusver heb ik 116 km “gehiked”, 8,22 km gewandeld en 12,86 km gejogd. En als alles volgens plan verloopt dan komen daar morgen nog een achttal wandelkilometers bij.

Wat is het verschil tussen “hiken” en “wandelen”? “Hiken” is voor mij sportief doorstappen, met de rugzak en in gezelschap van een fotocamera. “Wandelen” is voor mij aan een rustiger tempo stappen, meestal de rolstoel van ons vader voortduwend.

Afgelopen zondag heb ik bijvoorbeeld de Duvelwandeling in Kessel gedaan. Dat was voor mij 15 km stappen doorheen de Kesselse en Nijlense bossen en heide. Onderweg heel veel paddenstoelen gezien en gefotografeerd (zie fotoalbum Facebook voor de resultaten).

Het joggen van vandaag ging iets minder vlot dan vorige week. Ik zal het maar steken op de neusverkoudheid waar ik de afgelopen week wat last heb van gehad.

Duvelwandeling

Joggen Lier

Aangenaam nazomerweer. Vrije zaterdag.

Wat doe je dan ? Je gaat een wandeling maken met je vader in de rolstoel.

In Grobbendonk was het vandaag retrokoers. Zo’n koers waar de fiets versnellingen aan het frame moet hebben in plaats van aan het stuur, waar je geen klikpedalen mag hebben en waar je haar op je benen moet hebben.

Wij dus te voet naar ginder. Het viel er wel wat tegen. Echt veel sfeer was er niet. Er was ook niet echt veel volk.

Maar ik heb wel een wandeling van ruim 8 km gedaan. Die afstand op zich is niet zo veel maar als je dan nog een rolstoel moet voort duwen dan ben je achteraf gezien toch blij dat je thuis bent. Vooral omdat de fiets- en voetpaden niet overal even egaal liggen en je constant moet “bijsturen” om de rolstoel op het rechte pad te houden.

De wandeling die morgen op het programma staat, de Duvelwandeling in Kessel, zal vermoedelijk iets verder zijn maar toch gemakkelijker.

 

 

Oef … ik heb het gehaald.

Die eerste week na een drie weken durende vakantie is toch nooit simpel. Het is ook wel verbazend hoe snel je terug in je gewone ritme hervalt. Op een paar uur tijd ben je eigenlijk vergeten dat je vakantie hebt gehad.

Komt daar nog bij dat er momenteel een grote reorganisatie bezig die ook een impact zal hebben op ons team. Binnen een paar weken zullen we helaas afscheid moeten nemen van enkele collega’s die hun carrière een andere wending geven en naar IT verhuizen. We zullen ze dan ook nog vaak genoeg zien maar ze zitten wel “in het andere kamp”. ’t Gaat raar doen in ’t begin.

Maar dat is voor later. Eerst genieten van het weekend. Een druk weekend trouwens. Morgen “retrokoers” in Grobbendonk, zondagnamiddag Duvelwandeling in Kessel en zondagavond naar de Roma in Borgerhout om te genieten van Joe Satriani.

Al ken ik hem eigenlijk vooral van naam, ik kijk er wel naar uit. De stukjes die ik al bekeken en beluisterd heb op YouTube zijn indrukwekkend. En als de Stef hem goed vond, dan zal ik hem ook wel kunnen smaken.

Weer zoals we vandaag hebben is niet het favoriete weer van een jogger. Wanneer gaat het regenen ? Wanneer blijft het droog ? En vooral … hoe lang blijft het droog.

Wanneer je gewoon thuis bent is dat niet zo moeilijk. Je kijkt door het raam en wanneer het stopt met regenen maak je dat je weg bent.

Wanneer je echter, zoals ik, een kleine 20km met de auto moet rijden vóór je kan beginnen joggen dan is het andere koek. Thuis vertrek je misschien bij droog weer maar 20 minuten later wanneer je op je bestemming aankomt kan het daar behoorlijk regenen (of omgekeerd natuurlijk).

Gelukkig is er nog iets zoals www.buienradar.be. Ik maak daar vrij veel gebruik van en meestal is die vrij correct. Natuurlijk kan je er niet 100% op vertrouwen, het blijven tenslotte voorspellingen maar als de buienradar tegen mij zegt dat het tussen 19u30 en 20u niet gaat regenen in Lier dan waag ik het er op en maak ik de verplaatsing.

Zoals vandaag dus. En ik ben blij dat ik de verplaatsing heb gemaakt want het liep behoorlijk vlot. 4,20 km in 29:41 na een zware werkdag … daar kan ik zeker mee leven. En het heeft NIET geregend !

 

 

Terug aan’t werk … terug op de trein … terug in de mallemolen.

Alhoewel, ik moet niet overdrijven. De dag is voorbij gevlogen. Er stonden behoorlijk wat mails in de mailbox maar echt dringende zaken waren er niet bij. Daar zou trouwens collega Heidi wel voor gezorgd hebben mochten ze er zijn geweest.

Op de heen- en terugreis is het wel wat drukker dan vóór mijn vakantie. Gelukkig ben ik vandaag in de nieuwste van Philippa Gregory begonnen (The Taming of the Queen).

En bij thuiskomst stond er een Chevrolet Camaro ss396 uit 1968 op me te wachten, vandaag toegekomen vanuit Frankrijk. Helaas was het een miniatuurversie maar toch …

Het was er wel één waar ik al lang naar zocht. Ik had uit dezelfde reeks al de Ford Mustang 1970, de Chevrolet Corvette uit 1953, de Ford Thunderbird uit 1955 en de Chevrolet Bel-Aire uit 1957 maar de Camaro ontbrak dus. Ik zocht ‘m al enkele jaren en vorige week vond ik hem bij een Franse verkoper op Ebay.

 

 

Nu moet ik enkel nog op zoek naar een Pontiac GTO en de reeks is compleet. Het moet wel een betaalbare versie zijn. Zo heb ik er bijvoorbeeld één gevonden in Australië maar die gaat boven mijn budget.

 

 

Het lijkt alsof het gisteren was, de dag dat ik de (draai)deur op ’t werk achter me dichtdeed (letterlijk want ze draait momenteel niet automatisch) en vertrok voor 3 weken vakantie. Nochtans is het morgen al dat ik die deur terug moet opendraaien (al dan niet manueel).

De vakantie is echt voorbij gevlogen. De eerste twee weken in Schotland waren geweldig. De laatste week in België iets minder wat het weer betreft maar wel nuttig aangezien al de selder uit de tuin nu fijn of grof gesneden in de diepvries zit. Ook hebben de Coca Cola autootjes nog een deftige wasbeurt gekregen.

De laatste twee dagen van de vakantie werden feestend doorgebracht. Gisteren onze traditionele Team BBQ. Vermoedelijk de laatste in deze vorm aangezien ons team ingevolge een reorganisatie kleiner zal worden.

En vandaag stond er een uitstapje naar het Provinciaal Domein Puyenbroeck in Wachtebeke om de 95^ste verjaardag van mijn tante (en meter) te vieren.

Maar morgen is het dus terug “werkendag”. ’t Zal toch niet meevallen.

 

 

Ik had er een beetje schrik van, die eerste keer terug gaan joggen na al die kilometers wandelen in Schotland.

Het was onterecht. Het ging behoorlijk vlot vanavond. Voor ik het besefte hadden we ons rondje van 4,50 km afgelegd in 32 minuten. Rustig gejogd en gezellig gekletst. Meer moet dat niet zijn op een dinsdagavond.

Het zal wel één van de laatste keren zijn dat we ons rondje langs de Nete kunnen lopen. Het begint immers vlugger donker te worden ’s avonds. Binnenkort zijn we dus terug veroordeeld voor een tochtje doorheen het industriegebied van Lier.

We zullen de fluo-hesjes al maar klaarleggen.

Ondertussen is er de afgelopen dagen heel hard gewerkt aan de vakantiefoto’s. De rotzooi is gedeleted, nu is het nog een kwestie van de beste te selecteren voor het traditionele fotoboek. En dat zal niet simpel worden.

 

 

Mooie liedjes duren niet lang, net zomin als vakanties. De afgelopen twee weken zijn werkelijk voorbij gevlogen.

Na een vrij rustige trip van Lockerbie naar Hull en een kort bezoek aan enkele (boeken)winkels in Hull stond ik netjes op tijd aan de check-in van de P & O Terminal. Daar moest ik, bijna zoals gewoonlijk, even uit de rij en langsgaan bij de vehicle check van de douane. Waarom ze die doen snap ik niet. Koffer vooraan en achteraan open, 1 tas door de scanner en een body search. Meer is dat niet.

Ook de overtocht verliep vlekkeloos. De Pride of Rotterdam is dan misschien nieuwer dan mijn oude “trouwe” gezellen de Pride of Bruges of de Pride of York maar als ik eerlijk en dan verkies ik toch één van deze laatste twee. Akkoord, via Rotterdam ben je een uur vroeger in Hull en dat scheelt een pak wanneer je naar de Highlands moet. Maar qua gezelligheid scoort Zeebrugge beter.

Wat zijn nu de conclusies na deze vakantie?

Conclusie 1: ik mag niet zo lang meer wachten om terug naar Schotland te gaan. 5 jaar geleden was ik nog wel in het zuiden van Schotland maar de Highlands moet al meer dan 10 jaar geleden zijn en ze zijn te mooi om zo lang te laten wachten

Conclusie 2: de Garmin eTrex 30 die ik onlangs gekocht heb is een geweldige investering geweest. Vroeger bestonden mijn vakanties voornamelijk uit bezoeken aan kastelen, abdijen en mansions, al dan niet in ruïne-staat. Deze keer heb ik, net als in Jersey afgelopen juni, vooral de nadruk gelegd op wandelen. Met 100 km op de teller heb ik misschien overdreven maar dankzij de Garmin heb ik wel stukken van Schotland gezien die ik anders waarschijnlijk nooit zou hebben gezien.

Conclusie 3: ik moet vaststellen dat ik voor de zoveelste keer meisjes-van-plezier-geluk heb gehad met het weer. Het heeft er de afgelopen zomer nagenoeg elke dag geregend (en sommige dagen echt pijpenstelen) maar ik heb twee weken zalig weer gehad. Slechts één dag met regen maar die dag heeft wel de beste foto’s opgeleverd.

Conclusie 4: het aftellen naar volgend jaar kan beginnen. Wales zal serieus uit zijn pijp moeten komen om zijn titel van “mijn favoriete deel van het Verenigd Koninkrijk” te kunnen behouden.