Maand: maart 2021

Mispeldonk

walkingwithlucEen reactie plaatsen

Voor onze wandeling van vandaag zijn we weer in de buurt van Peulis gebleven.

We namen de fiets om, tegen de wind in, de korte verplaatsing naar Bonheiden te maken. Onderweg even via Gemeenschapscentrum ‘t Blikveld gereden om te genieten van het veld van narcissen te bewonderen. Ik heb al veel paasbloemen gezien maar daar aan ’t Blikveld is het echt wel indrukwekkend.

Dan verder naar de kerk waar we de fietsen achterlieten en we de bordjes van Natuurpunt zouden volgen. We kozen voor de uitgebreide Mispeldonkwandeling van ongeveer 5,5 km (blauwe bordjes).

Mispeldonk is een natuurgebied ten zuiden van Bonheiden, tussen de Boeimeer en de Dijle. Het gebied is voor het grootste deel eigendom van Natuurpunt en sluit aan bij het Mechels Broek en Cassenbroek. Samen vormen ze een nagenoeg aaneengesloten natuurgebied.

Het gebied bevat verschillende soorten landschappen: van schrale graslanden, hooiweiden met houtkanten, vochtige loofbosjes tot herstelde heidegebiedjes.

Het landschap kreeg vorm op het einde van de laatste ijstijd, zo’n 10 000 jaar geleden. De Mispeldonkhoeve die haar naam gaf aan het gebied, werd reeds vermeld in 1330. (Bron : Wikipedia)

We hadden deze wandeling al eens eerder gemaakt maar het lijkt ons zo’n wandeling te zijn die je minstens vier keer per jaar moet doen. Het viel ons weer wel op hoe mooi en rustig de omgeving er is. Daar sta je veel te weinig bij stil wanner je er passeert op weg naar Mechelen of Leuven.

De Lente

walkingwithlucEen reactie plaatsen

Je ziet het nu toch overal hè? De dorre natuur maakt meer en meer plaats voor de kleurrijke lente. Overal beginnen de bomen blaadjes te krijgen en overal zie je bloemetjes opduiken.

Wat je ook meer en meer ziet … schaapjes. Afgelopen week zag ik er veel in Vorselaar tijdens één van mijn dagelijkse avondwandelingen. Vandaag heb ik er veel gezien in Peulis.

Na een dagje werken in en rond de tuin hebben we nog een kleine wandeling gemaakt en dus ook daar redelijk wat lammetjes gezien.

De natte Peulisbossen

walkingwithlucEen reactie plaatsen

Na de 12 km van gisteren mocht het vandaag iets minder zijn op wandelgebied.

Na een redelijk laat ontbijt hebben we eerst nog eens geprobeerd of de Peulisbossen toegankelijk waren maar we zijn weer onverrichterzake op onze stappen moeten terugkeren. Het is weliswaar een “nat bos”, dat weten we. Maar als zelfs het knuppelpad volledig onder water staat dan kan je niet anders dan terugkeren hè? Tien tot twintig centimeter water, dat kunnen onze Meindls nog wel aan maar vanaf 30 cm wordt het wel teveel.

Dan hebben we maar een droger alternatief gezocht en klokten we uiteindelijk af op 5km.

De rest van de dag hebben we het heel rustig aan gedaan en gezellig in de zetel gezeten om een boek te lezen. Dat was ook lang geleden dat we dat nog eens hadden gedaan.

Vrijbroekpark

walkingwithlucEen reactie plaatsen

Dit weekend gaan we eens niet werken in de tuin maar gewoon relaxen.

Vandaag kozen we Mechelen als bestemming. De auto achtergelaten op de parking van ’t werk van Conny (super gemakkelijk), even naar de binnenstad om mijn voorraad thee aan te vullen bij Simon Lévelt en dan naar het Vrijbroekpark.

Daar vertrok onze knooppuntenwandeling. Het Vrijbroekpark is een groot provinciaal domein met daarin verschillende tuinen zoals een rozentuin met meer dan 100 soorten rozen en een dahliatuin. Er zijn speeltuinen, sportvelden en, wanneer er geen coronamaatregelen zijn, ook een brasserie en een cafetaria waar je op een terras van een drankje of een hapje kan genieten.

Maar je kan er ook mooi wandelen. Van het Vrijbroekpark ging het dan verder naar de oevers van de Zenne waar ons schoofzakske opaten in het gezelschap van een hoop vliegjes (die ons gelukkig wel gerust lieten).

Toen we terug aan ons beginknooppunt waren zijn we een takeaway koffie gaan halen. Terug aan de auto stonden er 10 km op de teller. Samen met de 2 km naar de binnenstad hebben we onze stappen voor vandaag wel gehad.

(On)Herkenbaar Hasselt

walkingwithlucEen reactie plaatsen

Weet je nog … die gratis treinritten die we gekregen hebben van de regering?

Vandaag heb ik daar nog eens gebruik van gemaakt en samen met mijn moeder en mijn tante de trein naar Hasselt genomen.

Ik heb een speciale band met Hasselt. Van 1982 tot 1984 heb ik daar mijn A1 Secretariaat-Talen diploma gehaald aan het Provinciaal Hoger Handelsinstituut. Twee jaar heb ik er “gewoond” in het Proviciale Studentenhuis (a.k.a. “den toren”) recht tegenover de school. Het waren twee zalige jaren.

Ik ben nog vaak terug geweest maar nu was het toch alweer een hele tijd geleden.

Het Hasselt van nu is niet meer het Hasselt van toen, dat kan ik alvast vertellen. Op dit moment lijkt Hasselt wel een grote werf te zijn.

Ons eerste doel was het Modemuseum. Dat viel een beetje kleiner uit dan verwacht maar viel verder heel goed mee. Nadat we onze boterhammetjes hadden opgegeten op een bankje in de zon gingen we verder met onze stadswandeling. Sommige plaatsen waren nog exact hetzelfde, andere plaatsen waren onherkenbaar veranderd, nog andere plaatsen had ik nog niet eerder gezien.

Al bij al was het wel een leuke daguitstap. Met ruim 8 km op te teller was het wel meer dan voldoende voor mijn gezelschap 😉.

Een jaar later

walkingwithlucEen reactie plaatsen

16/03/2020 … alsof het gisteren was.

De eerste dag thuiswerken. De lockdown zelf zou pas twee dagen later op woensdag beginnen maar onze directie had besloten om iedereen, of toch nagenoeg iedereen, vanaf maandag te laten beginnen.

Ik was nooit een grote voorstander van thuiswerken hoewel ik dat in mijn functie al wel enkele jaren kon. De meeste van mijn teamgenoten werkten geregeld een dagje van thuis uit. Maar nu had ik dus geen keuze. Het móest.

Verbazingwekkend genoeg ging de omschakeling echter heel vlot. Er waren voor sommigen wel enkele technische problemen maar die werden door enkele ingrepen van onze IT’ers snel opgelost. Ondertussen ben ik het thuiswerken zo gewoon dat ik eigenlijk niet meer terug wil naar de oude situatie. Ik zie mezelf echt niet meer 4 keer per week naar Antwerpen pendelen. De afgelopen 365 dagen ben ik welgeteld 9 dagen naar Antwerpen gaan werken en dat was genoeg.

’s Morgens een uurtje langer slapen en ’s avonds vóór het avondeten al een uurtje wandelen. Dat bevalt me prima hoor. Bijna elke dag is er het afgelopen jaar gewandeld. De ene dag al wat meer dan de andere. De conditie is nog nooit zo goed geweest 😉

In de wandelgangen wordt verteld dat we, eens de situatie terug min of meer normaal is, twee dagen op kantoor zouden worden verwacht en dat we de rest thuiswerken. Dat vind ik een prima vooruitzicht.

Tot verbazing van velen mis ik trouwens ook de concerten en festivals niet. Conny en ik hebben ontdekt dat gezellig samen thuis zitten, in de zomer op het terras met een boek of in de winter binnen voor de buis, ook heel aangenaam is. En bovendien een pak rustiger. Misschien gaat het nog wel terugkomen maar voorlopig hebben we alvast geen behoefte om samen met enkele duizenden anderen in één of andere concertzaal te zitten.

Was er dan niets negatiefs aan het afgelopen jaar? Toch wel hoor. Die eerste 60 dagen dat ik niet naar Peulis mocht … die waren heel lastig. Gelukkig bestaan er zaken zoals Whatsapp maar dat is toch niet hetzelfde hè? Veel langer had die periode niet mogen duren of we zouden burgerlijk ongehoorzaam zijn geworden 😉.

En waar staan we nu een jaar verder? Ik werk nog altijd thuis en ben dit jaar al één dag naar kantoor geweest. Ik zit ook te wachten op mijn uitnodiging voor een vaccinatie. Mijn moeder mag volgende week haar eerste spuitje gaan halen. Ik hoop dat het bij mij niet te lang meer duurt. In principe zou ik als risicopatiënt, bij één van de eerste lichtingen moeten zijn maar je weet maar nooit.

Wandelen in Schriek

walkingwithlucEen reactie plaatsen

Vandaag was alweer de laatste dag van onze korte lentebreak ☹.

Het was gelukkig iets aangenamer om te wandelen dan gisteren in Lier. We trokken na het ontbijt naar Schriek. Toevallig had ik op Facebook zien passeren dat de KWB van Schriek enkele wandelingen had uitgestippeld.

Afgaande op de mooie wandelingen die hun collega’s van Keerbergen hadden gemaakt, leek het een schitterend idee om de korte verplaatsing te maken. We hebben het ons niet beklaagd.

Je kon kiezen uit verschillende afstanden gaande van een rolstoelvriendelijke wandeling van 5km tot een wandeling van 22 km. Wij kozen voor de 9 km en dan wel voor de drassige versie. Ze hadden immers ook een droge voeten versie voorzien. Aan de start kon je ook een QR-code scannen. Die code gaf dan, na het opgeven van je mailadres een code waarmee je onderweg kon gebruik maken van toiletten. Schitterend idee in deze Coronatijden (al hebben we er geen gebruik van moeten maken).

De wandeling op zich was inderdaad drassig maar die stukken maar nooit te lang. Ze bracht ons ook op plaatsen waar we anders nooit zouden komen. Een heel rustgevende wandeling al liet het tuinwerk van de afgelopen dagen zich wel een beetje voelen naar het einde toe.

Het zal niet simpel zijn om morgen terug te gaan werken.

Wind Wind Wind

walkingwithlucEen reactie plaatsen

Na een lange winter met heel drukke dagen op ’t werk en met een nakende lente in het vooruitzicht was het tijd voor nog eens wat “ons-tijd”. Een paar dagen vakantie waren dan ook meer dan welkom.

Het waren echter geen dagen waarop we niets gedaan hebben. Van woensdag tot vrijdag hebben we flink in de tuin gewerkt. Oude plantenresten verwijderd, onkruid verwijderd, 1m³ compost verdeeld over 2 bloemperken en 2m³ dennenschors verdeeld, en dat bij soms stormachtige wind.

Maar het deed wel deugd, gewoon in de buitenlucht met je handen werken in plaats van achter een laptop te zitten, al dan niet thuis.

Aangezien we vroeger klaar waren dan verwacht was er vandaag tijd voor een beetje uitwaaien. Daar was er trouwens wind genoeg voor. We trokken naar Lier waar we de auto achterlieten aan CC De Mol. Het was de bedoeling om via het jaagpad zo ver mogelijk te wandelen en dan terug te keren via Anderstad. Maar er stond zoveel wind dat we besloten om al vroeger terug te keren. Het was echt niet te doen.

De tijd vliegt …

walkingwithlucEen reactie plaatsen

Zelfs verlengde weekends van drie dagen (bij mij de norm sinds ik in juli 2020 ben overgestapt naar een 4/5 regime op ’t werk) vliegen tegenwoordig voorbij.

Vrijdag begon met een bezoekje aan de huisdokter. Eén van de vier controlebezoekjes die ik elk jaar doe maar die eerste van het jaar doen we altijd “groot onderhoud”. Dan controleren we niet enkel suiker maar ook lever, gal, nieren, urine en maken we ook een EKG’tje. Gelukkig zit alles nog goed. De suikerspiegel is zelfs nog 0,2 punten gezakt ten opzichte van vorige keer en bevindt zich dus nog een pakje meer onder de maximumgrens. Enkel het vitamine D niveau mag iets hoger zijn.

Wandelen in de zon helpt daar ook bij. Vrijdagnamiddag ben ik met mijn moeder naar De Averegten, het Provinciaal Domein in Hallaar, getrokken. Vroeger ging ik daar vaak lopen op de route aan de buitenkant van het domein maar deze keer had ik een route uitgestippeld die ook de binnenkant aandeed. We hadden gehoopt om ook schapen met lammetjes te zien maar die waren er (nog?) niet. Het was wel een mooie en rustige wandeling door de natuur.

Zaterdag ben ik dan terug naar mijn tweede verblijf in Peulis getrokken en hebben we nog wat verder gewerkt in de tuin. Die begint er stilaan terug toonbaar uit te zien. Het is wel verbazingwekkend hoe snel dit plantjes terug uit grond schieten eens je de verdorde resten van de winter hebt verwijderd.

Het zal nog wel enkele weekends duren eer we al het werk gedaan hebben.

En vandaag zijn we terug naar Keerbergen getrokken. Vorige week hebben we daar één van de drie KWB-wandelingen gedaan, vandaag hebben we er een tweede gedaan. Ook deze wandeling was weer perfect afgepijld door de mannen van de KWB Keerbergen. Die verdienen echt een pluim. Gisteren was eigenlijk de laatste dag dat de pijltjes zouden hangen maar zoals te verwachten hingen ze er vandaag ook nog.

Gelukkig staat er een korte werkweek te wachten. Vanaf woensdag hebben we “tuinverlof”. Een paar kubieke meter compost en schors zouden tegen dan moeten geleverd zijn en moeten worden verspreid over de plantenperkjes en borders. Genoeg werk dus.