Het viel vanmorgen best mee met de benen.

Het was nog geen half zeven toen ik al klaarstond voor ons “nieuwe” kantoorgebouw om te gaan lopen.

Ik ben vertrokken via de Jan Van Rijswijcklaan om net voorbij de Antwerp Expo de Vogelzanglaan te nemen. Dan ging het via de Eglantierlaan naar Park Den Brandt. Na een rondje door het park ging het ter hoogte van het kasteeltje in het Nachtegalenpark om dan aan Dikke Mee de Gerard Le Grellelaan te nemen richting Desguinlei.

Alles samen goed voor 4,70 km en 33 minuten lopen. Langzaam aan begint “het” terug te komen. Als ik dit kan volhouden dan ga ik in Turnhout toch zeker niet helemaal afgaan. De weersomstandigheden waren vandaag natuurlijk wel perfect. Vrij fris, weinig of geen wind en voldoende zuurstof in de lucht.

Omdat mijn Garmin en mijn PC niet meer overeenkomen met elkaar heb ik de route eens nagetekend via www.afstandmeten.nl.

 

Vandaag toch nog een beetje last gehad van de inspanning van gisteren. De korte nachtrust kan er ook wel een beetje mee te maken hebben. De hitte enerzijds en het onweer anderzijds waren dan ook niet echt bevorderlijk voor de slaap.

Hopelijk gaat het morgen beter want dan wil ik vóór ik begin te werken toch een halfuurtje gaan lopen. Ik heb me immers ingeschreven voor een tweede jogging dit jaar : De Acerta Brussels Ekiden op 15 oktober in en rond het Koning Boudewijnstadion.

Uiteraard ga ik die niet alleen lopen . Ik heb aan een select gezelschap – Sally, Carine, Ruth, Yannick en Kurt – gevraagd of ze mee wilden doen en ze hebben alle vijf toegezegd. We hebben wel besloten om niet voor de overwinning te gaan (kwestie van de echte atletiekclubs een beetje te sparen) maar om ons gewoon een namiddag sportief bezig te houden en ons hopelijk ook goed te amuseren.

 

Ondanks de onheilspellende weersvoorspellingen ben ik vandaag samen met collega Bart toch met de fiets gaan werken. Voor hem betekende dat wel opstaan in het “holst” van de nacht (concreet was dat 6u).

Toen hij dus uit zijn bed kwam stond ik thuis klaar om te vertrekken. Het was op dat moment heel aangenaam fietsweer : zo’n 20 graden en nagenoeg geen wind.

We hadden afgesproken om half zeven aan Café De Kroon in Viersel en vandaar zouden we via het Albertkanaal naar Wijnegem fietsen om dan via Deurne Noord en de Singel naar ’t werk te rijden.

Na 1u15 fietsen zat het tochtje van 30km er op (voor de geïnteresseerden de gemiddelde snelheid per schijf van 5 km : 00 – 05 : 27.8 km/u, 05 – 10 : 25.8 km/u, 10 – 15 : 28.1 km/u, 15 – 20 : 26.6 km/u, 20 – 25 : 25.5 km/u, 25 – 30 : 16.1 km/u). Aan die laatste 5km zie je wel hoeveel tijd er wordt verloren aan rode lichten.

In de loop van de voormiddag had ik wel even spijt van onze beslissing want toen werd het heel donker in Antwerpen maar tegen de middag was het terug stralend blauw. Helaas was het ook 34°C en dat stond me dan ook weer niet aan. Gelukkig hebben de West-Vlamingen het onweer even bijgehouden zodat we toch nog droog terug zijn geraakt. Bedankt !

De terugrit verliep echter niet rimpelloos. In Wijnegem zijn ze dus aan ’t werken en ik merkte te laat dat er enkele klinkers lagen met als gevolg een lekke band. Ik steek dus een nieuw binnenbandje maar dat was dan weer een bandje met een kort ventiel en mijn koersfiets heeft dus halfhoge velgen. Bandje er terug uit, nieuw bandje met lang ventiel er in en na een tien à vijftien minuutjes konden we verder.

Eens we aan het kanaal waren kon er terug doorgefietst worden. Gelukkig was Bart er bij want anders was ik nog iets langer onderweg geweest. De wind stond namelijk in het nadeel. Nu is Bart “iets” smaller dan ik maar ik was toch dolblij dat ik in zijn wiel kon kruipen. Met een kruissnelheid van 28 à 29 km per uur ging het terug richting Viersel.

Een paar kilometer vóór Viersel, ter hoogte van de brug van Massenhoven moest ik echter passen en moest het tempo naar omlaag. Bart is natuurlijk wel 20 jaar jonger.

Om af te sluiten nog even de gemiddelde snelheden : 00 – 05 : 21.7 km/u, 05 – 10 : 12.1 km/u (inclusief platte band), 10 – 15 : 22.5 km/u, 15 – 20 : 27.5 km/u (terug aan het kanaal), 20 – 25 : 23.4 km/u, 25 – 30 : 22.0 km/u.

Gelopen is er op deze dinsdag niet gedaan maar er is toch gesport.

Vanochtend toch maar een keuze gemaakt uit de grote stapel boeken en het is “De Rozenkoningin” van Philippa Gregory geworden. Het is een historische roman waarin feiten en fictie vermengd worden.

Het verhaal speelt zich in Engeland op het einde van de 15^e eeuw, ten tijde van de Rozenoorlogen (War of the Roses), de strijd tussen Edward IV van het Huis van York (de witte rozen) en Hendrik van het huis van Lancaster (de rode rozen).

Dankzij de NMBS heb ik vandaag zelfs extra lang kunnen lezen op de trein. Zij hebben immers gezorgd voor problemen met de bovenleidingen zodat ik vanochtend met 25 minuten vertraging aankwam in Antwerpen.

Helaas kan ik er morgen niet in verder lezen want dan ga ik samen met collega Bart met de fiets werken. Hopelijk houden ze het onweer in het westen van het land tot ergens zes uur

Problemen, problemen, problemen.

Ik heb vandaag “Contract met God” van Juan Gómez-Jurado uitgelezen (een boek dat trouwens net zo goed was als zijn “Spion van God”).

En nu moet ik kiezen … welk is het volgende boek dat ik ga lezen ?

Ik zou kunnen gaan voor één van de thrillers van Laura Lippman of één van de “projecten” van Andreas Wilhelm. Of kies ik toch maar voor het eerste deel van de Rozenoorlog trilogie van Philippa Gregory ? Of wordt het één van die andere 20 boeken die liggen te wachten om gelezen te worden ? Misschien moet ik morgen op de tast een boek kiezen vóór ik het licht aan doe. Ik zal het morgen wel laten weten.

Verder is er weinig gedaan het afgelopen weekend. Als eerbetoon aan Peter Falk zijn er een paar afleveringen van Columbo bekeken, er is een poging ondernomen om mijn fiets een “après-Roparun-nazicht” te geven maar die poging is mislukt aangezien mijn fietsenmaker vakantie schijnt te hebben en er is vandaag ook gelopen.

Deze namiddag ben ik een dik halfuurtje gaan lopen, goed voor 4,5 km. Ik heb me gisteren overigens nog eens ingeschreven voor een jogging (Dwars door Turnhout in augustus) en ik mag in mijn geboortestad toch niet afgaan hè ?

Hoe nat wordt een eenzame fietser die 400m vóór aankomst op z’n werk wordt overvallen door een wolkbreuk ?

Kletsnat, kleddernat, strontnat, zeiknat, doornat … kies maar uit … ze zijn allemaal een juiste omschrijving.

Gelukkig heb ik sinds gisteren terug een locker op ’t werk. We zijn de afgelopen weken van onze “glazen toren” namelijk naar het leegstaande gebouw van de buren verhuisd en niet alle lockers waren al meegegaan. Sinds gisteren dus wel. En dan heb ik onmiddellijk een pakje kledij er in gelegd. Dat is zo handig voor die keren dat ik met de fiets ga werken (minder gewicht meesleuren hè).

Vandaag heb ik ze dus al kunnen gebruiken want ik was echt doorweekt op die paar minuten. En iedereen weet hoe lang het duurt eer een jeansbroek droog is.  

Voorlopig hou ik me nog aan mijn schema want vanochtend vóór het werk ben ik weer gaan lopen.

Deze keer was het 4,2 km en daarvoor had ik net geen 30 minuten nodig. En deze leek het al wat meer op lopen. De eerste kilometer aan 8,9 km/u, de tweede aan 8,5km/u, de derde aan 8,3km/u. Toen was ik aan een rustpauze toe en heb ik 200 meter gewandeld. Dat had me blijkbaar deugd gedaan want de laatste kilometer  heb ik zelfs aan 9,2 km/u gelopen.

Het is alleen jammer dat ik mijn gegevens niet meer kan uploaden via Garmin connect. Mijn toestel wordt wel gevonden maar hij wil gewoon niet uploaden.

Ik weet echter nog niet wat ik morgen moet doen. Dan organiseert de plaatselijke KWB afdeling hun 21^ste Kardinaalsjogging. Dat is zo’n typische gezellige jogging maar het is ook wel een “wedstrijd” en dat zie ik dan weer niet zitten.

Ik zal er nog maar eens een nachtje over slapen zeker ?

Het viel weer tegen vanochtend … het vroege opstaan bedoel ik. Maar ja, dat doet het altijd, zelfs na een korte vakantie van anderhalve week.

Ik ben wel iets vroeger dan normaal vertrokken zodat ik vóór het werk nog een klein halfuurtje kon gaan lopen. En op die manier kon ik ook eens de douches van mijn nieuwe werkplek uitproberen. Uiteindelijk zijn het 3,4 km geworden op 25 minuten. En die douches ? Die vielen best mee.

De rest van de dag is verlopen zoals elke eerste werkdag na een vakantie. Vrij chaotisch dus. Gelukkig viel het verkeer op de ring mee. Vanaf morgen wordt het wel terug met de trein. ’t Wordt de hoogste tijd dat ik terug begin te lezen.

Mijn Roparunvakantie is weeral bijna voorbij. Nog twee dagen te gaan en ik moet (of mag ?) terug gaan werken.

Het slaaptekort is stilaan aangevuld en verder heb ik de afgelopen dagen vooral foto’s bewerkt, strips gekocht (gisteren 13 bij Stripwinkel Beo en vandaag nog 7 Ohee’s via Ebay), gekuist en gerust.

En vandaag is er zelfs terug gelopen ! Ik had me voorgenomen om na de Roparun terug meer te gaan lopen want daar was de afgelopen maanden weinig of niets van gekomen en tenslotte heet deze blog “start-to-runner keeps on running”.

En zo heb ik vandaag dus mijn loopschoenen aangedaan om een halfuurtje te gaan lopen. Na zo’n lange periode van “inactiviteit” moest ik daar uiteraard niet teveel van verwachten en met 4 km op 30 minuten was ik dan ook best tevreden.

Het is de bedoeling om vanaf nu terug 3 à 4 keer te gaan lopen. Aan tijden en afstanden denk ik nog helemaal niet, gewoon een halfuurtje in beweging zijn.

Jawel, ik leef nog !

Er is de afgelopen tijd helaas weinig tijd overgebleven om te bloggen. En dat heeft natuurlijk alles te maken met dat tochtje van Parijs naar Rotterdam van het afgelopen weekend. Net zoals de voorbije vijf keer was deze zesde deelname ook weer heel zwaar maar toch niet zo zwaar als afgelopen jaar.

En dat heb ik eigenlijk te danken aan Carine die met het idee kwam om het afhalen van al het materiaal op vrijdag op te splitsen in twee delen. Wij zouden het “Kempische” gedeelte voor onze rekening nemen (Zandhoven-Lier-Vorselaar-Mol-Hasselt) en enkele andere teamleden zouden het “Wase” gedeelte voor hun rekening nemen (Sint-Niklaas-Lokeren-Londerzeel).

Hierdoor heb ik zelf maar een honderdtal kilometers gereden in plaats van de 500 km die ik afgelopen jaar had gedaan, en bovendien was het dit jaar nog filevrij ook. Het stressniveau was dan ook aanzienlijk lager.

Hetzelfde geldt voor de zaterdag : geen schouders uit de kom, geen meldingen van zwangerschap en geen 3u in de file. Stressniveau : gezond. Het verslag van de Roparun zelf kunnen jullie lezen op onze Roparunblog : http://team231.skynetblogs.be/archive/2011/06/15/we-did-it.html

Komt er volgend jaar nog een zevende deelname ? Ongetwijfeld wel, ook al heb ik me de afgelopen dagen toch weer een paar keer afgevraagd waarom ik me zo uitsloof. Gelukkig zijn er nog altijd meer positieve dan negatieve herinneringen. En er zijn ook weer enkele vriendschappen voor het leven bijgekomen.

Om het Roparunweekend helemaal “top” af te sluiten bracht de postbode me de nieuwe aanwinst in mijn autocollectie : een heel mooie Ford Cortina uit 1964.