Het begint zo stilaan te korten … die vakantie. Nog vier dagen te gaan en ik mag terug gaan werken. En als ik heel eerlijk ben dan is dat niet zo erg want ik zit toch een beetje met een schuldgevoel. ’t Is enorm druk en dan ga ik er zo maar een maandje tussenuit … Maar ja, zodra ik terug ben mogen zij gaan.

Ik zal nog maar goed profiteren van die paar dagen die ik nog heb. Morgen staat er een dagtripje naar onze noorderburen op het programma en vrijdag vermoedelijk een shopping-uitstapje naar Antwerpen. En het weekend wordt ongetwijfeld doorgebracht op de festivalweide van Na Fir Bolg, het beste en gezelligste (rock)folkfestival van het land.

Vandaag heb ik niet veel uitgespookt. Een klein fietstochtje naar Herentals waar ik een nieuwe GSM heb gekocht. De oude was weliswaar nog niet zo oud maar als de batterij al na één dag zo goed als leeg is dan is hij toch aan vervanging toe. Ik heb wel gekozen voor een toestel met iets meer opties deze keer (waaronder een GPS functie) al zal het nog wel een tijdje duren eer ik alle mogelijkheden onder de knie heb.

Deze laatste dinsdag van mijn vakantie stond in het teken van de fiets. De dag begonnen met een bezoekje samen met mijn moeder aan mijn fietsenmaker, Rijwielen Hermans in Westmalle. Vorige week waren we daar ook al geweest op zoek naar informatie over elektrische fietsen. Toen had hij er nog vier staan. Vandaag zouden we terug gaan om er één te kopen maar ze waren ondertussen helaas al verkocht. Moeder zal nog een maand moeten wachten. Ik heb er wel een hele mooi Trekking fiets zien staan. Mijn eigen fiets begint zo stilaan op jaren te komen en ik ben toch een beetje aan ’t uitkijken naar een nieuwe fiets.

Deze namiddag ging het dan met de goeie oude vertrouwde fiets naar Antwerpen. Op ’t werk lag er namelijk nog een pakje maaltijdcheques en een foto-cd te wachten en aangezien ik van plan ben om vanaf volgende week elke woensdag samen met collega Bart met de fiets te gaan werken moest er toch een beetje getraind worden. De heenreis ging via de kortste weg (28km en voornamelijk wind tegen). De terugreis ging via Mortsel naar Lier en dan via de Nete terug naar huis (37 km en soms wind in de rug).

Na drie uur fietsen stonden er 65km op de teller en stond ik terug voor mijn deur. En achter die deur lag een pakje te wachten met mijn nieuwste Amazon-aankoop : Adrian Mole – The Prostate Years, het nieuwste deel van de Adrian Mole dagboeken, geschreven door de geweldige Sue Townsend.

Ik word oud

Waar is de tijd dat ik zonder problemen na een optreden een “nachtje door” kon doen. Tegenwoordig gaat dat lang zo vlot niet meer en dat heb ik vandaag wel gemerkt. Gisteren een hele dag op Graspop in Dessel gezeten en daar noodgedwongen ook de nacht doorgebracht.

Vanochtend om kwart na zes ging immers pas de eerste shuttlebus terug van Dessel naar het station van Mol. Er waren wel taxi’s ook maar 18 euro betalen voor een ritje van een paar kilometer was er wel over.

Graspop dus. Eigenlijk moet ik zeggen Graspop Metal Meeting. Ik heb daar weer behoorlijk wat geleerd. Zo is de metal van tegenwoordig bijvoorbeeld niet wat wij vroeger verstonden onder heavy metal (althans, toch niet wat ik er onder verstond).

Het aanbod van eten en drinken is er met de jaren toch ook op vooruit gegaan. Vroeger kon je een hamburger, hotdog of friet kopen. Tegenwoordig heb je pizza’s, pasta’s, wokschotels, pitta’s, kebabs, Vietnamees en nog zoveel meer.

Ik moet ook wel zeggen dat de muziek me niet echt kon bekoren. Waarom ga je dan ? Ik was enkel geïnteresseerd in de allerlaatste groep van het weekend die zou spelen van 23u tot 0u30 … KISS. Sinds mijn leraar biologie me in 1980 meenam voor mijn eerste KISS-concert heb ik alle concerten (behalve dat van hun vorige passage op Graspop) in België gezien. En aangezien ze al een beetje ouder worden kan elke keer de laatste keer zijn.

Het concert was wel de moeite waard. Alles wat er moest zijn was er. Geweldige lichtshow, drumstellen die de hoogte in gaan, gitaren die vuurwerk afschieten en omhoog vliegen, vuur langs alle kanten, Gene Simmons die zijn klassieke acts zoals vuurspuwen en bloedbraken brengt, Paul Stanley die de massa bespeelt en natuurlijk ook onverslijtbare muziek. Uiteindelijk hebben ze meer dan twee uur gespeeld en het mocht gerust nog wat langer duren.

En toen begon het wachten … het wachten op de pendelbus … het wachten op de trein … Het was half acht toen ik vanochtend thuis kwam. En dan wil je gaan slapen want je bent moe maar je ben te moe om te slapen. Maar het is dan toch gelukt en nu begin ik me terug “mens” te voelen.

Voor de derde keer op evenveel dagen heb ik vandaag gelopen. En weer was het een vijf kilometer, deze keer vanochtend om halftien, samen met Sally over de Lierse vesten. We hebben het wel heel, maar dan ook heel, rustig aan gedaan.

De rest van de dag werd dan verder besteed aan het verwerken van de vakantiefoto’s. Op zich vind ik het wel jammer dat ik morgen niet in Engeland ben voor DE match van het WK in Zuid Afrika : “Germany v England” zoals ze dat ginder zo mooi zeggen.

Dan had ik me waarschijnlijk wel ingeschreven voor de World Cup Tent die op de parking van mijn hotel in Sunderland stond. Voor 20£ kon je daar op wedstrijdavonden een vanaf een uur vóór de aftrap tot een half uur na de eindsignaal à volonté eten en drinken.

Maar het zal dus geen voetbal worden maar wel KISS als afsluiter van Graspop en daar kan weinig tegen op.

Bij het verwerken van de foto’s ben ik ook onderstaande foto van de fontein van het Bowes Museum tegengekomen. Best leuke foto al zeg ik het zelf.

Vandaag nog eens meegedaan aan een officiële jogging namelijk de Kardinaalsjogging, georganiseerd door de lokale afdeling van de KWB.

Omdat ik gisteren al gelopen had en omdat ik morgen nog eens ga lopen heb ik gekozen voor de kortste afstand, de vijf kilometer dus (die uiteindelijk 4,9km bleek te zijn maar dat is een detail).

Eigenlijk hou ik niet zo van deze jogging omdat het zo’n echte bosloop is en ik veel liever op asfalt loop maar het is toch goed meegevallen.

 

Onder een straalblauwe hemel vertrok ik om 9u richting Hull. Ik zou via de Scenic Route terug naar huis rijden en onderweg stoppen in Whitby.

De plaatselijke abdij had ik al wel eens bezocht maar toen was het weer iets minder. Deze keer was het wel schitterend weer. Het enige nadeel was wel dat er samen met mij twee schoolbussen aankwamen maar gelukkig hadden de leraressen ze behoorlijk onder controle.

 

Na het bezoekje aan de abdij heb ik dan de route langs de kust doorheen de North York Moors naar Hull gevolgd. In Hull was er even verwarring omdat de incheck niet op de vertrouwde plaats gebeurde.

Wat ondertussen wel vertrouwd lijkt te worden is het uit de rij worden geroepen voor een extra controle. Deze keer was het een Security Check. Ik denk wel dat het gewoon was om me te pesten want een echte check kan ik het niet noemen. Terwijl één man met een spiegel onder mijn auto keek (alsof ik daar iemand zou verbergen) werd er één van mijn rugzakken door de scanner gehaald.

Stipt 18u15 waren we los van de kade. Blijkbaar was dit vroege vertrek nodig omdat we anders door watergebrek in de Humber tot 22u zouden moeten wachten voor we konden uitvaren. Het eerste uur van de vaart was trouwens heel ruw. Eens we op volle zee waren was het terug rustiger maar toen kregen we omstreeks 21u plots een alarm en moest iedereen verzamelen op zijn Assembly Station. Blijkbaar kwam er rook uit de schoorsteen (wat mij wel vrij logisch lijkt) maar deze keer was de rook dus het gevolg van een kleine brand. Na een uurtje werd het alarm opgeheven en hebben we onze reis probleemloos kunnen verderzetten.

Nog enkele cijfers van de reis :

• 2.900 km gereden
• gemiddeld verbruik 4,3 liter per 100 km
• 22 kastelen, abdijen, huizen en kathedralen bezocht
• 1.300 foto’s genomen
• 3 boeken gelezen
  • De koning van Luxor – Philipp Vandenberg (goed)
  • Het geheim van Hatsjepsoet – Philipp Vandenberg (minder goed)
  • Magus (De Broederschap) – Arno Strobel (heel goed)

Verslag van 20/06/2010

Laatste dag in Northumberland. Ik had nog zoveel op mijn lijstje staan maar dat was gewoon teveel om in één dag te bekijken dus moesten er keuzes gemaakt worden. Alnwick Castle (ook wel bekend als Zweinstein uit de Harry Potter films) en Cragside hebben het niet gehaald. Het werd wel Warkworth Castle & Hermitage en Brinkburn Priory.

En spijt heb ik er zeker niet van gehad, in de eerste plaats omdat ik veronderstel dat het daar op een zonnige zondagnamiddag rustiger zou zijn dan bijvoorbeeld in Zweinstein. Warkworth Castle is vrij indrukwekkend.

Een wandeling van ½ mijl langs de rivier en worden overgezet door de veerman  naar de Hermitage was ook leuk. De Hermitage zelf is een kapel die volledig uit de rotsen werd gekapt. Hoe ze dat gedaan hebben is bijna niet te vatten.

Van Warkworth ging het dan naar Brinkburn Priory, een kerk in heel goede staat met bijgebouwen (in minder goede staat). Daar had ik wel het geluk dat er net vandaag een koor kwam optreden. Werca’s Folk zou zeker niet misstaan op Na Fir Bolg, ons Vorselaars folkfestival.

 

En zo zit de vakantie er bijna volledig op. Nog een ritje naar Hull, volledig langs de kust met een tussenstop in Whitby om de plaatselijke abdij te bezoeken en dan terug richting België.