Zal ik even mijn activiteiten van vandaag opsommen ?
Toen ik om 19u thuiskwam was ik dan ook bekaf. Gelukkig heb ik niet veel van die dagen.
Terwijl de helft van België aan de kust zat ben ik vandaag naar Zele geweest.
Daar organiseerde het lokale Roparunteam – De Kloddelopers – hun jaarlijkse Ronde van Zele. Samen met teamgenoten Carine, Yannick, Nadine, Rudy en Kurt heb ik één ronde van 34 km afgelegd.
Twee jaar terug kon ik nog meedoen als loper maar momenteel lukt me dat niet. En aangezien onze derde loper ziek in bed lag moesten onze twee overige lopers, Kurt en Yannick, het met hun tweetjes afwerken. Maar ze hebben het prima gedaan.
Om half negen was ik al in Zele. Vrij vroeg aangezien het vertrek pas rond 11u zou gegeven worden maar we hadden de bedoeling om vóór de start nog wat paaseitjes te verkopen. Met één verkocht zakje was dat niet echt een succes. Gelukkig hebben Rudy en Nadine dat na de aankomst goed gemaakt door gewoon iedereen aan te spreken. Zo kunnen we toch nog een flink bedrag toevoegen aan ons totaal (en hebben we een extra gift kunnen doen aan de Kloddelopers).
Het was al dik vier uur gepasseerd toen ik terug naar de Kempen reed. En dat terugrijden heb ik nog eens in “economy drive” gedaan. Rustig cruisen op de autostrade aan 110 km/u, luisteren naar Classics op Radio 1 en ondertussen zelden meer dan 4 liter per 100 km verbruiken.
Het verwerken van de foto’s zal wel tot morgen moeten wachten want al bij al was het toch een vermoeiende dag.
Ik heb deze week een “mobiliteitsonderzoek” uitgevoerd.
Aanleiding hiertoe is het fietsontbijt op 3 mei. Naar jaarlijkse gewoonte kan je, wanneer je met de fiets komt werken, genieten van een heel smakelijk en uitgebreid ontbijt in “Den Bell”.
Ook onze firma doet daar aan mee en ik heb er de afgelopen jaren zelden één gemist.
Deze keer stond er ook een link naar www.slimweg.be bij op de uitnodiging. Zij berekenen, volledig gratis, de meest geschikte route voor je. Aangezien ik altijd dezelfde route neem als ik met de fiets ga werken wou ik wel eens weten wat ze als alternatief zouden aanbieden. Op mijn “klassieke” route is het namelijk niet altijd even aangenaam fietsen. Slechte fietspaden naast heel gevaarlijke wegen.
Uiteindelijk kwamen er vier mogelijke routes in mijn mailbox. En die vier routes heb ik deze week eens geprobeerd.
Dinsdagochtend via mijn gewone route naar ’t werk gereden : Vorselaar-Grobbendonk-Pulle- Viersel-Broechem-Ranst-Deurne (Zuid)-Antwerpen. De terugweg ’s avonds bracht me via Berchem en Borsbeek naar Ranst en vandaar was het terug de gewone route.
Vandaag weer met de fiets naar ’t werk maar in Viersel de kanaaldijk langs het Albertkanaal genomen tot in Wijnegem. Van Wijnegem via Deurne (Noord) en de Singel verder naar ’t werk. En vanavond ben ik dan via Mortsel, Boechout en Vremde naar Broechem gereden en verder naar huis.
En de keuze is gemaakt. Veruit de aangenaamste route is die langs het Albertkanaal. Dat is ook wel de langste route maar het is wel rustiger fietsen. Op het jaagpad heb je immers geen slechte fietspaden, geen auto’s of vrachtwagens die de broek van je lijf rijden of die plots uit zijstraten komen of er willen inslaan. Ook het nieuwe fietspad in Deurne is een plezier om over te rijden. Het enige dat kan tegenzitten is de wind. Als die uit de verkeerde richting komt op het jaagpad dan is het “harken”.
Oef … ik ben terug op een deftige manier online.
Vorige week liep mijn PC plots volledig vast. Het enige dat ik zag verschijnen was een scherm van “MS Removal” (of zoiets) en de vraag om 60 dollar te betalen om de PC terug te laten werken. Het enige dat ik moest doen was mijn kredietkaartgegevens intikken.
Ik dacht het dus niet.
Zaterdag dus mijn PC naar ZEB Computers in Bouwel gedaan en daar wisten ze direct wat het probleem was.
Ondertussen wat verder geknoeid met de laptop maar die begon gisteren ook al raar te doen.
Gelukkig kwam er deze middag een telefoontje van ZEB met de melding dat alle spyware en andere virussen verwijderd waren en dat ik de PC terug kon komen halen. Ze hadden nog wel een probleem met het McAfee beschermingsprogramma. Daar had ik de laatste ook veel moeite mee om het naar behoren te doen werken en aangezien mijn abonnement binnen twee maanden toch afloopt heb ik maar besloten om over te schakelen naar NORTON.
Met nog 1 maand en 20 dagen te gaan vóór de Roparun heb ik de PC echt wel nodig want er is nog heel veel te doen.
Een vrij rustige zaterdag gehad vandaag. Lekker uitgeslapen, gaan winkelen, eten klaargemaakt en verorbert en dan de auto ingestapt.
Eerst de PC naar de computerzaak gedaan om terug virusvrij te maken. Het virus in kwestie kwam hen trouwens bekend voor dus ik hoop dat ze het kunnen oplossen.
En dan ging het naar Mechelen. In de Nekkerhal was het immers Boekenfestijn en dat is het inderdaad ook geworden. Voor het schamele bedrag van 50€ had ik tien thrillers in mijn karretje liggen :
– Niemand Zeggen – Sarah Diamond
– De Schaduwvrouw – Sarah Diamond
– De Gaudi Sleutel – Esteban Martin & Andreu Carranza
– Project Babylon – Andreas Wilhelm
– Spion van God – Juan Gomez Jurado
– Contract met God – Juan Gomez Jurado
– Het graf van Alexander – Will Adams
– Satanslied – Karl Hammer-Kaatee
– De zoon van Breda – Arturo Pérez-Reverte
– Rubensrood – Staf Schoeters
Een vijftal stripverhalen en evenveel metalen Coca Cola kalenders belandden ook nog in mijn karretje zodat het bezoekje aan de Nekkerhal zeker geslaagd mag worden genoemd.
Time flies when you’re having fun.
Wel, “time flies” ook wanneer je in een Roparun organisatie comité zit en zeker wanneer je dan ook nog teamcaptain bent.
Onze jogging is nog maar net achter de rug en ik zit al volop in onze volgende inzamelactie : paaseitjes verkopen. Minder zwaar dan een jogging en gelukkig kan ik ook hier rekenen op de steun van een aantal heel enthousiaste mensen maar het komt er toch maar weer bij.
Vandaag dan nog maar eens een half dagje verlof genomen om een bezoekje te brengen aan Jartazi in Denderhoutem om onze Roparun trainingspakken te bespreken.
En de komende twee maanden zal quasi elke vrije minuut aan de Roparun worden besteed. En met de dag zal het “dit-is-de-laatste-keer-gevoel” groter en groter worden. Het zal niet meer zo erg zijn als vroeger omdat de drie dames uit mijn organisatiecomité hun uiterste best doen om zoveel mogelijk werk uit mijn handen te nemen. Maar controlfreak als ik ben wil ik me toch altijd overal mee moeien 
Eén ding weet ik wel absoluut zeker : op 13 juni wanneer we in Rotterdam over de Coolsingel lopen zal het “wanneer-beginnen-we-er-opnieuw-aan-gevoel” weer de overhand hebben en beginnen we met volle moed aan de editie 2012.
Het Roparunvirus is immers zo’n virus dat resistent is tegen alle soorten antibiotica. Eens je dat virus echt in je bloed hebt dan geraak je er niet meer vanaf.
Oef … eindelijk even rusten en ontstressen want het zijn toch wel enkele stressvolle dagen geweest. Volledig ten onrechte weet ik nu maar toch.
Mijn weekend stond volledig in het teken van de 1ste Ontbijtjogging van Roparunteam 231 en begon dus al op vrijdag. Om 7u stond ik al in Itegem voor de deur om Carine en Naomi op te pikken. Drie kwartier later stonden we in Antwerpen te wachten op Inge. Na een korte inspectie van de “infrastructuur” van het Sportpark Koningin Astrid reed ik samen met Inge naar de Gazet van Antwerpen om de “sportmobiel” op te halen terwijl Carine en Naomi ons “ontbijthuisje” een kleine poetsbeurt gaven.
Nadat we de sportmobiel veilig hadden weggeborgen was het wachten op de wagen van onze Event-sponsor GOETZE uit Lier. Die liet nog even op zich wachten wat ons de kans gaf om even langs de Makro te rijden om nog één en ander te halen voor de jogging. Om 13u was alles geregeld in het Nachtegalenpark en na een korte tussenstop om iets te gaan eten stapten we in de auto om naar Jartazi in Denderhoutem te rijden. Dat ging behoorlijk vlot tot we op de Brusselse Ring terechtkwamen. Ruim een uur hadden we nodig om 3km te overbruggen.
Omdat we ook nog een flinke lading paaseitjes moesten gaan ophalen in Olmen besloten we dan maar om niet naar Denderhoutem te rijden en via de A12 terug richting Antwerpen en de Kempen te rijden. Dat bleek een goede beslissing te zijn maar al bij al was het half zeven gepasseerd eer ik thuis was.
Ook zaterdag werden er nog wat kilometers afgemaald voor de jogging al was dat wel met de fiets. Ook de printer en het lamineertoestel hebben overuren geklopt.
En vandaag was het dan zover … onze ontbijtjogging. De wekker was voorzien om af te lopen rond 6u maar toen was ik al twee uur wakker. Ben ik niets vergeten ? Heb ik aan alles gedacht. Zouden er naast de voorinschrijvingen nog wel andere mensen komen ? Ik had me geen zorgen moeten maken. Ik heb als teamcaptain van onze ploeg immers een schare van enthousiaste mensen waar ik steeds kan op rekenen. ’t Was een heel gezellige dag, de deelnemers hebben ervan genoten, wij hebben ervan genoten en we hebben een mooie som ingezameld voor het goede doel.
Wat wil een mens nog meer ?
Het was een korte werkweek deze week want ik begin nu al aan mijn lang weekend !
Maar een rustig weekend zal het niet worden. Morgen zullen er weer veel kilometers afgemaald worden voor de Roparun. Bezoekjes aan Antwerpen (zowel Linkeroever als Rechteroever), Denderhoutem, Mol en Olmen staan op het programma.
Ook zaterdag moet er nog wat rondgereden worden voor de Roparun en dan vooral om de laatste aankopen te doen voor onze jogging van zondag. En dan zondag is het uiteraard de jogging zelf. Ik hoop toch op tijd thuis te zijn om de laatste kilometers van Parijs-Roubaix te zien (en hopelijk Bjorn Leukemans te zien winnen).
Maandag moet dan nog het laatste weggeruimd worden van de jogging. Ik denk dat ik bijna blij zal zijn dat ik dinsdag terug mag gaan werken
Mooi pakje ontvangen van Stripwinkel Adhemar uit Gent : nummers 6 tot en met 10 van “De Avonturen van een vader en zijn zoon” (ook bekend als Piet Fluwijn en Bolleke) door Marc Sleen.
Uniek aan deze reeks is het feit dat alle gags die Sleen ooit heeft getekend in chronologische volgorde zijn gezet.
Ik heb wel enkele van de originele Kapoentjesuitgaven maar daar staan de gags kriskras door elkaar, sommige gags komen voor in verschillende albums (of zelfs in hetzelfde album).
Met 299 strips staat Marc Sleen overtuigend aan de leiding in mijn stripverzameling gevolgd door Jef Nys met 271 verhalen (ook al zijn de laatste verhalen van Jommeke niet meer door Jef zelf geschreven).
Ik zie dat het weeral een paar dagen geleden is dat ik nog eens iets geplaatst heb.
Na de file van maandagavond ben ik zoals gezegd op dinsdag met de fiets naar Antwerpen gereden. ’s Morgens 1u20 onderweg geweest waarvan 1u15 gereden en ’s avonds 1u15 onderweg geweest waarvan 1u10 gereden. Het is duidelijk dat de verkeerslichten in mijn voordeel werkten. De week daarvoor heb ik drie keer zo lang voor een rood licht gestaan.
Ik moet wel zeggen dat ik me op de terugweg een beetje geforceerd heb. Woensdag had ik in ieder geval “zware benen”.
Ook vandaag heb ik weer gefietst. Een eerste tochtje bracht me in Itegem waar er 51 drinkbussen – die Werner voor ons Roparunteam had weten te versieren bij Health City – op me lagen te wachten. Ik weet niet of er al iemand eens geprobeerd heeft om 51 drinkbussen in 1 grote rugzak en twee fietstassen te steken maar ik kan je verzekeren dat het niet simpel is. En er dan nog mee naar huis rijden is dat ook niet. Gelukkig had ik, in tegenstelling tot de heenrit, wel wind in de rug. Het totale ritje was goed voor 32 km.
Later in de namiddag heb ik zelfs nog een tweede ritje gedaan. Mijn fietsenmaker stuurde immers een berichtje dat de (elektrische) fiets van mijn moeder gemaakt was. En dus heb ik me met de auto naar ginder laten brengen en ben ik met de fiets de 17km naar huis gereden. Dat ging weer met tegenwind maar met elektrische ondersteuning was dat een pak gemakkelijker.
walkingwithluc 