Zoals steeds is de verplaatsing naar de Gentse Stripbeurs weer de moeite waard geweest. Ik heb er weer enkele koopjes kunnen doen.

Zo ben ik er eindelijk in geslaagd om mijn “Chick Bill” volledig te krijgen. Nummer 8 uit die reek – Het geheim van de grot – staat al heel lang op mijn lijst. Ik ben hem wel vaak tegengekomen op beurzen maar dan was het altijd een eerste druk en daar vragen ze al snel tussen de 80 en 100 euro voor. Vandaag heb ik hem echter gevonden aan het meer betaalbare bedrag van 15 euro. Akkoord, het is geen eerste druk uit 1957 maar het is wel een eerste druk van de heruitgave uit 1980 en daar ben ik meer dan tevreden mee. Het blijft een zeldzaam album.

Ook zeldzaam zijn sommige albums uit de Fenix collectie van Brabantstrip. Vandaag heb ik nummers 78, 79 en 80 meegebracht. Vooral de laatste twee nummers maken me blij want dat zijn verhalen van Kari Lente en Dees Dubbel, twee stripfiguren die bovenaan mijn favorietenlijstje staan ! Ik heb ook gezien dat ze de eerste drie albums van de Fenix Collectie (Fonske 1 – 2 en 3 van Marc Sleen) ondertussen worden aangeboden aan 400 euro voor de drie samen. Gewoon waanzinnig is dat. Ik heb zelfs een paar albums zien liggen die werden verkocht aan 1.500 euro ! Daar kun je al een mooie reis mee maken. Ik vond 85 en 125 euro voor een paar albums op mijn lijstje al veel te veel.

Op weg naar huis werd ik dan nog getrakteerd op iets heel moois. In de Kennedytunnel werd ik namelijk voorbijgereden door niet 1 maar door 3 Lotus Elise’s. Nu maakt één exemplaar al een wondermooi geluid, 3 exemplaren die dan nog eens door een tunnel rijden is gewoon zalig, tenminste voor hen die er van houden. Onderstaand filmpje geeft een beetje weer hoe het klonk :

Behoorlijk wat geluk gehad vandaag. Er werd slecht weer voorspeld en blijkbaar is het dat in het westen van het land ook geweest maar wij hebben tijdens onze Roparuntraining in Bevel en omstreken zalig weer gehad. Hoe die training verliep kunnen jullie lezen op onze teamblog (http://team231.skynetblogs.be/archive/2012/04/28/de-laatste-training.html).

Morgen mag het wat mij betreft wel regenen. Ik ga toch naar een indooractiviteit. In Gent wordt immers de lente-editie van de stripbeurs georganiseerd. Er zijn zo van die stripbeurzen die ik altijd probeer te bezoeken : Valkenswaard in Nederland en Hasselt en Gent in België. Vroeger was daar ook Houten bij maar sinds die verhuisd zijn naar Gorinchem ben ik er niet meer geweest.

De beurs in Gent zijn er eigenlijk twee : eentje in ’t voorjaar en eentje in ’t najaar, telkens georganiseerd door Stripwinkel Pierke uit Gent. En elke keer vind ik er toch wel enkele koopjes. Alles staat al klaar : lege rugzak, volle portefeuille, een lijstje met nog te kopen stripverhalen en een balpen om gevonden nummers door te strepen, althans, dat hoop ik toch .

Even zag het er naar uit dat ik mijn plan om dit weekend NIETS te doen zou kunnen halen maar toen ik gisteren op zoek ging naar de route beschrijving van het Diamantpad (onze Roparuntraining van volgende week) viel dat plan in duigen.

Hoe ik ook zocht op de verschillende schijven van mijn PC … ze was niet terug te vinden. Ik kon uiteraard het risico nemen dat ik het ergens op ’t werk zou bewaard hebben maar dat risico was veel te groot.

En zo vertrok ik, ondanks de dreigende wolken, deze namiddag met de fiets richting Kruiskesberg in Bevel. Daar komen we immers bijeen volgende zaterdag. De kilometerteller op nul gezet en ik kon beginnen aan mijn fietstochtje, met het notaboekje in de hand. Om de zoveel honderd meter even stoppen om even iets op te schrijven (linksaf, rechtsaf, rechtdoor …).

Het fietsen viel echter niet mee want er stond behoorlijk veel wind en die wind kwam het eerste deel van de rit uit de verkeerde richting. Een Ferrari meeting in de buurt maakte de rit wel aangenaam. Zelden zoveel Ferrari’s samen gezien op de openbare weg. De ene was al mooier dan de andere, zelfs mijn favoriete Ferrari, de 308 GTS heb ik enkele malen zien passeren.

Even dacht ik dat ik het de volledige rit van 56 km droog zou houden maar in Nijlen heb ik toch een korte bui over me heen gekregen. Ik ben wel blij dat ik tijdens de Roparun niet moet fietsen. Ik was immers behoorlijk moe toen ik thuis kwam. Maar de routebeschrijving kan terug gemaakt worden en dat was toch de bedoeling.

Al die Roparundrukte van de laatste weken (of zelfs maanden) heeft een nefaste invloed op mijn stripverzameling.

Oké, ik ga heel af en toe nog wel eens langs bij BEO Stripwinkel in Antwerpen maar Adhemar in Gent en Wonderland in Hasselt bezoeken zit er niet echt in. Zelfs voor stripbeurzen is er nagenoeg geen tijd.

Gelukkig is er nog Ebay waar ik af en toe nog wat koopjes kan doen. En er is nog Editions Atlas die me elke maand een exemplaar sturen van De Kuifje Archieven van Hergé.

Uiteraard heb ik alle verhalen van Kuifje al in mijn collectie maar deze uitgave is net weer iets specialer dan de andere. Elk verhaal wordt ingeleid met het nieuws uit de periode waarin het verhaal werd getekend. Dit wordt gevolgd door informatie over de bronnen van het verhaal, vergelijkingen tussen foto’s uit die tijd en de tekeningen van Hergé, meer info over de personages en meer tekeningen uit het archief van Hergé. Na het stripverhaal zelf volgt dan nog wat informatie over Hergé zelf.

Kortom, een heel interessante uitgave. En wat ook leuk is zijn de figuurtjes die bij elk verhaal worden geleverd.

 

Doodop ben ik.

Zo’n weekend vol Roparunactiviteiten valt niet te onderschatten.

Gisteren al vroeg onderweg naar Zele voor de Ronde van Zele en daar 34 km gefietst. Daarna naar Antwerpen om het parcours van onze eigen jogging af te pijlen (en een dikke 4km gewandeld).

’s Avonds dan nog de laatste zaken klaar gezet of afgedrukt en voor ik het wist was het zondagochtend half zes en liep de wekker af. Iets voor zeven was ik op weg naar Antwerpen. En neen, ik was niet de eerste daar ! Er zijn immers nog mensen die even zot zijn als ik als het op de Roparun aankomt.

De jogging bracht niet het resultaat dat we gehoopt hadden maar 200 à 250 euro moeten we toch kunnen toevoegen aan ons totaal.

Toen alles opgekuist was ben ik nog eens 4 km gaan wandelen om alle pijlen die we gisteren hadden aangebracht terug te verwijderen. En rond een uur of drie was ik thuis en kon ik geen pap meer zeggen. Gelukkig moet ik morgen niet gaan werken.  

Het was een korte werkweek maar wel een heel vermoeiende.

De oorzaak lag echter niet zozeer bij het werk, ook al heb ik de afgelopen dagen enkele “brandjes” moeten helpen blussen. Voor de niet ingewijden : “brandjes” zijn problemen die ervoor zorgen dat de dossierbeheerder zijn werk niet naar behoren kan uitvoeren. En dan is het aan ons om samen met de IT’ers uit te zoeken waar de fout zit en hoe ze kan opgelost worden. Dat lukt ons vrijwel altijd maar het probleem met die zaken is het feit dat je er enorm veel tijd insteekt.

Wat de week echter nog vermoeiender maakte is (natuurlijk) de Roparun. Overmorgen organiseren we immers onze Ontbijtjogging in het Antwerpse Nachtegalenpark. We dachten dat we alles on-line hadden geboekt en in orde gebracht maar blijkbaar was het in het Sportpark Astrid niet toegekomen. Dat moest dus dringend in orde gebracht worden. Bovendien bleek het huisje dat we vorig jaar ter beschikking kregen niet meer beschikbaar. Er moest dus dringend een alternatief gezocht worden. De jacht op de (betaalbare) tenten was ingezet. Gelukkig hebben we ook dat probleem gisteren nog kunnen oplossen. Alles is nu in orde maar het is toch niet zo goed voor mijn stressgehalte.

En zo sta ik voor een lang Roparunweekend. Morgen naar Zele waar de Kloddelopers hun Ronde van Zele organiseren. Daarna naar Antwerpen waar ik het parcours van onze jogging alvast ga afpijlen. Zondag is het dan ontbijtjogging dag.

Dat gaat maandagochtend nog een beetje verder. Maandag ga ik ook eens op zoek naar een geschikte plaats om tijdens de Roparun enkele uren een bivakplaats op te zetten. Ik heb al wel iets in gedachten maar ik ga toch eerst maar toestemming vragen.

Uitrusten zal er dit weekend alweer niet in zitten. Tijd om te lezen zal er ook niet veel zijn. Dat is uiteraard jammer, zeker nu ik bij ECI heb ingetekend op een nieuwe reeks van 12 Scandinavische misdaadromans. Het zijn boeken van Arne Dahl en Kjell Eriksson. Misschien is het maar goed dat heel mijn weekend al volgeboekt is. Dan kan in niet naar het Boekenfestijn in Mechelen.

 

De vrijdag mag dan goed zijn geweest.

Dat kan niet worden gezegd van de andere dagen van het verlengde Paasweekend.

Stille zaterdag was in ieder geval stil. Zondag begon ik dan aan mijn calvarietocht. Hoe later het werd, des te slechter voelde ik me. Het had ook zijn voordelen. Ik was namelijk niet in staat om naar TV te kijken dus het gekakel en gezwam van Michel W. kon me niet irriteren.

En ook gisteren was het een belabberde dag. Een goed Eucalyptusbad bracht gelukkig een beetje soelaas.

En vandaag was dan zo’n typische dag : je bent niet ziek genoeg om thuis te blijven maar eigenlijk ben je ook niet gezond genoeg om te gaan werken. De nacht was trouwens ook veel te kort geweest. Waarschijnlijk een gevolg van de Roparunstress.

Ondertussen gaat het wel wat beter maar ik zal vroeg onder de dekens liggen vandaag.

De vrijdag was inderdaad goed.

Ten eerste omdat hij het begin van driedaags weekend heeft ingeluid. En daar was ik wel aan toe. Het blijft natuurlijk druk op ’t werk en dan is er ook nog die Roparun die nog maar 50 dagen van ons verwijderd is.

Vooral dat laatste zorgt voor vermoeidheid. Dan lig je rustig te slapen en begin je te dromen over zaken die kunnen misgaan en dan lig je de rest van de nacht wakker.

Of je ligt aan van alles te denken zodat je niet kan inslapen en op het moment dat je net ingeslapen bent loopt die verdomde wekker af en moet je terug opstaan. En dat gaat zo waarschijnlijk nog 50 nachten duren.

Gelukkig lag er bij thuiskomst een pakje op me te wachten dat behoorlijk opbeurend werkte : de Ford Thunderbird die ik onlangs kocht op Ebay was toegekomen. In ’t echt ziet hij er nog mooier uit dan op de Ebay-foto.

Samen met de andere 11 modellen uit de “Models of Yesteryear” collectie van Matchbox ^© vormt hij toch het pronkstuk uit mijn collectie.

 

1	1912 Ford Model T
2	1920 Mack AC
3	1930 Ford Model A Pickup
4	1932 Ford AA Truck
5	1932 Mercedes Benz L5
6	1937 Dodge Airflow
7	1937 GMC Van
8	1948 GMC Cab
9	1953 Chevrolet Corvette
10	1955 Ford Thunderbird
12	1957 Chevrolet Bel-air Convertible
11	1957 Chevrolet Pick-Up Truck

 

’t Is hier twee dagen “radiostilte” geweest maar het was gedwongen.

Alles is begonnen met een plastic potje met bevroren peterselie. Toen ik die zaterdag met een aardappelmesje uit het potje probeerde te halen bleek het mesje scherper te zijn dan gedacht en ging het vlotjes door de bodem van het potje.

Op zich is dat geen probleem. Dat werd het wel toen het potje in mijn linkerhandpalm bleek te staan. Het mesje was namelijk ook scherper dan mijn handpalm.

Op het eerste zicht bleek het niet zo erg. Het bloedde wel flink maar verder had ik geen last. Naarmate de avond vorderde begon ik echter meer en meer last te krijgen van pijnlijke vingers, zelfs een flesje vasthouden ging amper.

Gisteren ging het al veel beter en bleef de pijn beperkt tot de ringvinger en middenvinger en vandaag voel ik nagenoeg niets meer (en kan er terug vlotjes met 10 vingers worden getypt). Maar ik ben toch even ongerust geweest. Was het mesje te diep gegaan en was er iets vitaals geraakt ? Gelukkig niet maar toch …

In het vervolg toch maar iets voorzichtiger zijn met bevroren spullen