Als ik dacht dat ik afgelopen vrijdag te maken had gehad met veel wind dan was dat nog een peulschil in vergelijking met zaterdag.

Onze zaterdag begon wel met een paar uurtjes werken in de tuin. De “winterresten” verwijderen is veel werk maar na afloop ziet die tuin er dan ineens een pak frisser uit. Veel groener ook.

We hebben nog wel een paar dagen werk eer heel de tuin aan de beurt is geweest maar het is wel lekker ontspannend werken.

Na het tuinwerk leek het ons een goed idee om nog een kort ontspannend fietstochtje te maken met onze nieuwe fietsen. We hadden nog een oud fietsknooppuntentochtje van zo’n 35 km liggen en dat leek ons perfect.

Echt ontspannend was het niet. Er stond verschrikkelijk veel wind. Zonder elektrische ondersteuning had ik de tactiek van Jo Plankaert in de beklimmingen moeten toepassen : fietsen met de remmen dicht om niet achteruit te bollen 😉.

Dan was er gisteren gelukkig minder wind. Daar zouden we tijdens onze 55 kilometer lange fietstocht dan alvast minder last van hebben (minder maar last hadden we toch wel een beetje).

Gisteren maakte de koude het lastig. We vertrokken nog met de zon maar zodra die achter de wolken verdween werd het snel een paar graden kouder. Via de knooppunten naar Lier gereden waar we een koffietje dronken aan de muziekacademie (bijna 6 euro voor 2 koffietjes … daar kan je 3 liter benzine voor kopen 😊.

Via de Nete ging het verder naar Duffel, Walem, Rumst om via het Zennegat Mechelen te bereiken. Onderweg waren er wat werken aan de jaagpaden waardoor we even onze knooppunten kwijt waren maar dan is er nog altijd de app die ons helpt.

In Mechelen aangekomen waren we echter bijna verkleumd. We hadden ondertussen ook al enkele druppels gehad. Niet genoeg om regen te noemen maar wel genoeg om een beetje nat te worden. Vooral de vingers en de tenen leden onder de koude.

De warme choco bij thuiskomst deed dan ook meer dan deugd.

Eén ding staat wel als een paal boven water … aan die nieuwe fiets ga ik nog veel plezier beleven.

Het weekend hebben we afgesloten met een optreden van L’Alba, een zeskoppige groep uit Corsica die traditionals brengen maar ook zelfgeschreven nummers die de traditie volgen. Dit in combinatie met de locatie (de kerk van Zonderschot) zorgen voor een heel mooie afsluiter. Last minute beslissing maar wel een succesvolle.

Al sinds de eerste lockdown, ondertussen 2 jaar geleden (TWEE JAAR GELEDEN !!!!), heb ik de gewoonte om na het thuiswerk samen met mijn moeder een wandelingetje van een uurtje te maken.

Het heeft onze conditie ongelooflijk goed gedaan en we hebben ontdekt hoe mooi onze omgeving wel is.

Maar vorige week lukte het wandelen iets minder. Moeder had enorme last van de knie waardoor het wandelen even niet lukte.

Gevolg? Ik ben de afgelopen week 3 keer gaan joggen.

Dinsdag had de dokter gezegd dat ze misschien beter iets meer kon fietsen in plaats van wandelen.

Gevolg 2? We zijn deze week ook drie keer gaan fietsen. Twee keer na het werk, telkens een toertje van iets meer dan 20 km en vandaag een iets grotere uitstap van bijna 30 km.

Wat heb ik geleerd? Dat het met een elektrische fiets toch wel een pak aangenamer fietsen is dan met een gewone “analoge” fiets. In Vorselaar beschik ik immers enkel over mijn ouwe Oxford en dan moet je soms hard werken.

Feit is wel dat ik de afgelopen week 125 km heb gefietst.

Na het “verraad” aan Ford door de overstap naar Citroën van twee weken geleden heb ik gisteren weer een grote overstap gemaakt.

Sinds gisteren rij ik immers ook elektrisch.  Niet met de auto maar met de fiets.

Ik kan zonder elektrische ondersteuning ook nog wel goed genoeg mijn plan trekken op de tweewieler maar als het dan wat omhoog gaat of er staat een fikse tegenwind dan is het plezier er eigenlijk af.

Akkoord, ik had altijd propere voorbanden omdat mijn tong vaak tot op mijn wiel hing maar verder was het niet zo prettig meer. En daarom dus toch maar besloten om een elektrische fiets te kopen. Conny kon ook wel een nieuwe fiets gebruiken en daarom trokken we een paar weken terug naar Bike Sportive in Haacht.

Zij zijn een van de weinige importeurs van Gudereit-fietsen in ons land. Het Duitse Gudereit richt zich vooral op de eigen Duitse markt maar een klein deel wordt ook geëxporteerd. Voordeel was vooral dat we quasi niet hebben moeten wachten op de levering. Nog geen maand. 

Gisteren gaan halen en vandaag al een eerste tochtje gemaakt. Met de fiets langs de Dijle naar Werchter om daar aan de kerk een koffietje te gaan drinken.  (Heel) Veel tegenwind met momenten maar dankzij de ondersteuning viel dat best mee. Mijn voorband werd deze keer dus wel vuil.

Een nadeel van fietsen is wel dat je minder foto’s neemt onderweg. Wandelend met de camera in de aanslag leent zich nu eenmaal tot meer foto’s.

Een voordeel van fietsen is dan weer dat je minder foto’s neemt onderweg. Dat betekent ook minder werk om de foto’s te bewerken en vooral minder keuzestress. Als je amper 25 foto’s neemt dan zijn 15 foto’s rap gekozen. Als je er 125 neemt dan is die keuze heel wat moeilijker.

Ondanks het feit dat ik het heel druk heb op ’t werk, misschien wel te druk, had ik voor deze namiddag toch een paar uurtjes recup opgenomen.

De reden : een namiddagvoorstelling in CC Zwanenberg in Heist op den Berg.

Vandaag waren daar in de blauwe zaal Geena Lisa, Andrea Croonenberghs en Sam Verhoeven te gast met hun Houden van show.

In eerste instantie dacht ik dat ik 80 minuten meezingers à la Christoff of Jo Vally of zoiets zou krijgen maar dat draaide toch anders uit.

Wat stond er dan wel op het programma? Wim De Craene, Kris De Bruyne, Wim Sonneveld, Bart Peeters, Boudewijn de Groot, André van Duin en ook Ramses Shaffy en Liesbeth List (met onder andere één van mijn all-time favourites : Pastorale.

Het werd dus een topnamiddag met meesterwerkjes uit de kleinkunst en chanson van de Lage Landen.

Daar offer ik graag een half dagje recup aan op hoor. Het deed wel raar om dit zonder mondmasker te doen. Gelukkig was het in de blauwe zaal, daar zit je niet zo dicht opeen als in de grote zaal.

Deze blog is ontstaan in 2007 toen ik, na jaren van inactiviteit, besloot om op ’t werk tijdens de middagpauze een Start To Run sessie te volgen. Conditie was er niet en de weegschaal begon te wenen wanneer ze mij nog maar zag.

Na 10 weken afzien heb ik dan deelgenomen aan de “5km” tijdens de 10 Miles van Antwerpen (5km die er eigenlijk maar 4,7 bleken te zijn). Het moeilijkste moet dan nog komen. Blijven lopen is moeilijker dan beginnen lopen. Daarom had ik mijn blog ook “keep-on-running-luc” genoemd.

En ja hoor, na ongeveer een jaar begon ik eindelijk plezier te krijgen aan het lopen. Zelfs in die mate dat ik in de jaren die daarop volgden heb deelgenomen aan de Roparun (samen met 7 andere lopers in aflossing de 520 km tussen Parijs en Rotterdam afleggen tijdens het Pinksterweekend), 2 keer aan de Great North Run (een halve marathon tussen Newcastle en Gateshead) en ja zelfs de Marathon van Dublin heb ik aan mijn “palmares” kunnen toevoegen.

De laatste jaren heb ik me meer en meer toegelegd op het wandelen om dat in feite toch gezonder en minder belastend is. Maar af en toe trek ik de loopschoenen nog eens aan. Afgelopen vrijdag was dat nog eens het geval. De eerste zes kilometer gingen behoorlijk goed maar toen begon ik toch te voelen dat ik meer zou moeten gaan lopen. Afin, na 55 minuten lopen stonden er 7,7km op de teller en daar was ik al bij al best tevreden mee.

Ook gisteren werd er weer behoorlijk wat afgestapt. ’s Avonds stonden er meer dan 15.000 stappen op de Fitbit en toch was ik “het erf” niet afgeweest. Conny en ik zijn gisteren begonnen aan de tuin. Na een lange winter moeten alle plantenresten worden verwijderd zodat de tuin klaar is om opnieuw te gaan bloeien.

En vandaag hebben we geprobeerd om de spierpijntjes na gisteren er terug uit te wandelen maar dat is maar gedeeltelijk gelukt. We zochten het niet ver. In Schriek hadden we het Kasteelpad gevonden. Niet dat er nog een kasteel is in Schriek maar paden hebben ze nog wel. Niet onmiddellijk de meest fotogenieke wandeling maar met 8 km best te doen na een dag hard labeur in de tuin 😉