Het jaar 2009 is bijna voorbij. Je kan geen TV opzetten of krant openslaan of er staat wel één of ander jaaroverzicht in. En dan kan ik uiteraard niet achterwege blijven. Wat heeft 2009 me zoal gebracht ? Toffe dingen en minder toffe dingen.

Het hoogtepunt van het jaar blijft natuurlijk maandag 26 oktober. De dag dat ik in Dublin voor het eerst (en hopelijk niet voor het laatst) een afstand van 42,195 km heb overbrugd in 5u32. Anderzijds heb ik, over heel het jaar gezien, om verschillende redenen veel te weinig gelopen. Dat moet volgend jaar dus beter.

Ander hoogtepunt was het Pinksterweekend met de Roparun. Het was mijn eerste Roparun als teamcaptain en dat had ik toch wel een beetje onderschat. Er is enorm veel vrije tijd opgegaan aan de Roparun, zeker na het wegvallen van een heel actief lid van het organisatiecomité. Maar het is met veel plezier gedaan en het is gelukkig een enorme meevaller geweest. Geen persoonlijke ongevallen, stipt op tijd aangekomen in Rotterdam en 1.250 euro meer ingezameld voor Kom Op Tegen Kanker dan vorig jaar. Minder aangename herinnering is mijn onzachte kennismaking met het Franse asfalt tijdens de eerste nacht. Van die valpartij heb ik toch enkele weken serieus wat last gehad.

Verder heb ik nog een nieuwe auto gekocht, heb ik een hoop goede boeken gelezen en heb ik twee zalige vakanties gehad (waaronder mijn marathonvakantie).

Ook de wereld heeft niet stilgestaan. Enkele bekende mensen hebben 2010 niet gehaald. Ik was vooral onder de indruk van het plotse overlijden van Yasmine en van Jef Nys, de geestelijke vader van mijn eerste jeugdheld : Jommeke. Er waren ook nog de financiële crisis, het politieke circus en een hoop sportgebeurtenissen maar daar ga ik het niet over hebben.

Morgen nog één dag in 2009 die voor mij zal bestaan uit gewoon gaan werken en ’s avonds gaan genieten van een zevengangenmenu (met andere woorden : heel den avond eten en nog eens eten).

Zelf ben ik geen fan van al dat Nieuwjaarsgedoe maar ik wil toch iedereen een gezond en gelukkig 2010 wensen !

TOT VOLGEND JAAR !

Ik heb er lang aan kunnen weerstaan maar vorige week is het dan toch gebeurd … ik heb mijn eerste bestelling geplaatst bij Amazon.co.uk.

Nu is dat bestellen op zich niet zo gevaarlijk. Wat is dan het probleem ? Telkens je iets bestelt of zelfs maar bekijkt, laat Amazon zien wat andere mensen, die interesse hadden in dat product, ook nog gekocht hebben. En dan denk je : “Hmm … dat is ook wel interessant” dus dat bekijk je ook en daar doen ze weer hetzelfde en voor je het weet heb je veel te veel gekocht.

Gelukkig heb ik me de eerste keer kunnen inhouden. Ik ga me wel beperken tot DVD’s die hier niet of nauwelijks verkrijgbaar zijn. Al is de kans op een nieuwe verslaving vrij groot.

Tweede Kerstdag, in de Engelstalige wereld ook wel Boxing Day genoemd.

Dat betekent dus dat er weer een Kerstmis voorbij is en voor mezelf dat er weeral een jaartje bij is gekomen. Nu vinden sommige mensen dat bijzonder, een verjaardag hebben op 25 december maar eigenlijk is het dat niet. In mijn familie alleen al zijn er, buiten mezelf, nog 4 anderen die met Kerstmis verjaren (een tante, een neef, een “aangetrouwde” neef en een achternicht). Ook op ’t werk ben ik niet alleen want daar heb ik nog minstens één collega die op dezelfde dag verjaart.

En er zijn ook wel beroemdheden geboren op Kerstmis : Isaac Newton (wetenschapper), Charles Pathé (cinema pionier), Anwar Al Sadat (president Egypte), Muhammad Ali Jinnah (stichter van Pakistan), Conrad Hilton (van de hotels), Little Richard (zanger), Humphrey Bogart (acteur), Lew Grade (film producer), Sissy Spacek (actrice), Annie Lennox (zangeres), Shane McGowen (zanger), Alannah Myles (zangeres), Helena Christensen (model)

Zo bijzonder is het dus niet. De Kerstdag werd trouwens heel rustig doorgebracht. Zo rond de middag naar de Wok Villa in Zandhoven gereden en daar een kleine drie uurtjes genoten van de ene Chinese maaltijd na de andere. Normaal gezien moet een jarige daar niet betalen maar dat telde toch wel niet op Kerstmis zeker. Maar als compensatie kreeg ik wel een hele mooi Chinese theeset als geschenk (de Roparun kan er maar blij mee zijn).

Ze zeggen trouwens dat het voor het eerst sinds 1986 een “witte” Kerst was maar daar ben ik het niet mee eens. 1cm sneeuw in Ukkel maakt het geen witte Kerst. Ook die paar centimeter van 1986 tellen eigenlijk niet mee. Neen, de laatste echte witte Kerst was in 1964 ! Het is beginnen sneeuwen toen mijn moeder iets na middernacht naar het moederhuis vertrok en toen mijn vader enkele uren later terug reed lag er 17 cm sneeuw ! DAT is pas een witte Kerst.

Vandaag dan naar Antwerpen gereden en een bezoekje aan mijn stripwinkel en aan de FNAC gebracht. In de eerste winkel de nieuwe verhalen van Kiekeboe, Blake & Mortimer en Agent 323 gekocht en uit de oude doos nog de Lotgevallen van Jef Neus door Jef Nys gekocht. In de FNAC heb ik dan al mijn kadocheques (van ’t werk en van de verjaardag) besteed aan alle afleveringen van Monty Python’s Flying Circus (4 dubbel DVD’s) en van Foyle’s War (19 DVD’s) en om de boel compleet te maken heb ik ook nog “Droog” van Philippe Geubels gekocht.

Neen, het gaat niet over de Lotto maar wel over uitschuivers. Tot 3 keer toe lag ik vandaag bijna op de grond.

Ik was nog maar een paar honderd meter onderweg tijdens mijn wandeling naar Berchem-station of ik lag er al bijna bij het oversteken van de Grote Steenweg. Een paar minuten lag ik weer bijna op de grond, deze keer op “black ice”.

De derde keer was gelukkig geen scheepsrecht want ook deze keer was het net niet. Probleem was wel dat het nu met de fiets was en dat zou wel eens pijn kunnen doen. De fietspaden lagen er nog vrij proper bij maar aan elke oprit waar er wagens over het fietspad hadden gereden was het opletten geblazen.

Die auto’s brengen natuurlijk was sneeuw mee, die sneeuw smelt overdag en begon nu terug aan de vriezen. En opeens besloot mijn achterwiel naar links te gaan terwijl de rest van de fiets (en ikzelf) rechtdoor wilden. Gelukkig kon ik nog een correctie uitvoeren. Zo zijn die crosskes die we vroeger als kleine snotapen hielden toch nog nuttig geweest.

Is sneeuw nu mooi of niet ?

Als ik mijn foto’s van afgelopen zondag bekijk dan is het antwoord : mooi !

Als ik echter bekijk waar ik vandaag op mijn wandeling naar het station van Berchem moest doorploeteren dan is het antwoord : zeker niet.

Vanochtend om 6u was het een randgeval. Het maagdelijk wit fietspad was zalig om over te rijden maar de sneeuw (en wind) had ik er dan weer liever niet bij. Bovendien was ik net één minuutje te laat in Herentals om mijn trein te hebben. Anderzijds gaf het me wel een kwartiertje de tijd om me aan de chauffages in de wachtzaal te drogen. En al bij al was ik nog geen 10 minuten later op ’t werk dan gisteren (toen ik wel de vroegere trein had).

Aangezien er de laatste tijd niet echt veel gelopen wordt, ben ik op zoek gegaan naar alternatieve manieren om toch maar een beetje te bewegen.

Ik heb weliswaar mijn dagelijkse wandeling naar het station van Berchem, toch twee kilometer, maar dat is toch niet om over naar huis te schrijven.

Daarom ben ik vandaag voor het eerst sinds jaren weer met de fiets naar het station van Herentals gereden en dat is toch al snel 8 à 9 km (enkele rit). Misschien verklaren sommigen me voor gek om met zo’n weer met de fiets te rijden in plaats van met de auto. Maar als het echt te glad wordt dan stap ik af en ga ik, met de fiets aan de hand, te voet verder en dat zie ik mezelf niet direct met de wagen doen. En als ik dat elke dag doe dan komt dat op 80 à 90 km per week.

Deze morgen viel het wel een beetje tegen : fietspaden nog niet sneeuwvrij gemaakt en wind tegen. Vanavond ging het al een stuk beter. In Herentals kon het nog wel beter wat het fietspad betreft maar eens het bord “Vorselaar” voorbij was het zalig fietsen. Als de buurt rondom niet helemaal wit van de sneeuw zag zou je denken dat het niet gesneeuwd had. Zo zuiver lag het fietspad erbij. Maar ja, Vorselaar is dan ook niet voor niets uitgeroepen tot beste gemeente van de provincie Antwerpen (althans volgens een enquête van het Nieuwsblad).

Koning Winter is wel degelijk in het land en het lijkt er op dat hij nog niet zo snel zal vertrekken.

Dit heeft natuurlijk wel nadelige gevolgen voor mijn sportieve bezigheden. In dergelijke omstandigheden gaan lopen zie ik namelijk niet zitten.

Maar zoals de grote Johan Cruyff pleegt te zeggen : “Elk nadeel heb z’n voordeel”. Bijvoorbeeld vanachter het venster naar de vogeltjes kijken heeft ook zijn charmes.

Ik hoop alleen dat ik morgen zonder al teveel problemen op ’t werk geraak.

De sneeuwsaga gaat verder en het ziet er naar uit dat het nog wel even blijft duren.

Deze ochtend vroeg op ’t gemakske aan een gemiddelde snelheid van 30 km/u naar het station van Herentals gereden. Dan met een kwartier vertraging de trein genomen om uiteindelijk een uur later dan normaal op ’t werk aan te komen. Het was een lange reis maar zo in de trein is het toch een pak minder stresserend dan in de wagen (ook al heeft die trein dan vertraging).

Na een dag waar geen einde aan leek te komen opnieuw op expeditie vertrokken maar dan richting huiswaarts. Deze keer waren de eerste twee kilometers het lastigste : mijn wandeling naar het station van Berchem. Op sommige plaatsen was het voetpad goed bewandelbaar, op andere plaatsen ging het iets minder vlot maar er waren ook heel gevaarlijke stukken bij.

Maar ik ben zonder stukken thuisgeraakt en nu is het tijd om te genieten van het weekend. Een weekend waar heel mijn planning in duigen valt door het weer. Morgen ga ik het niet riskeren om naar Lier te rijden om de Natuurloop te doen en zondag ga ik zeker niet naar Brussel rijden dus de Gaston Roelants laat ik ook links liggen. Het zal morgen waarschijnlijk beperkt blijven tot een “fotowandeling”. Hieronder alvast enkele foto’s die ik vandaag in Antwerpen genomen heb.

Ik heb het gisteren nog maar pas gezegd en vandaag werd het al bewezen.

De eerste sneeuw is gevallen en volgens Touring stond er omstreeks 17u zo’n 510 km file op de Belgische wegen. Dat betekent dus eigenlijk van Parijs naar Rotterdam !

En net vandaag had ik besloten om met de wagen te gaan werken. Ik zou immers vroeger naar huis rijden, mijn moeder oppikken en terug naar Antwerpen rijden om in het Sportpaleis naar André Rieu te gaan kijken. Daar is dus niks van in huis gekomen.

In de loop van de voormiddag begon het licht te sneeuwen. Tegen de middag lag er toch al 5 cm sneeuw. Normaal gezien ga ik op donderdag lopen maar dat zag ik helemaal niet zitten. Er waren er nochtans die zich niet lieten afschrikken. Ex-Roparunners Stef en Heidi heb ik zien vertrekken richting Nachtegalenpark. Een collega heeft Heidi wel terug zien binnenkomen en ze zag er behoorlijk verkleumd uit.

Hoe meer ik uit het venster keek, des te dieper zakte mijn gemoed. Ik heb het al eerder gezegd … ik moet dit weer niet. Vroeger vond ik dat allemaal niet erg maar sinds ik een keer op de Brusselse ring een paar keer ben rondgegaan (zonder ook maar iets of iemand te raken) kijk ik er anders tegenaan. Echt schrik heb ik niet maar ik voel me toch nooit op mijn gemak.

Om half drie ben ik dan doorgegaan op het werk. Eerst een kwartiertje de auto sneeuwvrij gemaakt en na een dik uur rijden (voor 30km) was ik heelhuids thuis. Dan even overlegd met mijn moeder en veel tijd hadden we niet nodig om te beslissen om niet terug naar Antwerpen te rijden. Als het nu de eerste keer zou geweest zijn dat we naar André zouden gaan, dan lagen de kaarten anders. Maar we hebben hem al 5 keer gezien en dan moet je al die risico’s niet nemen.

En als ik de camerabeelden van het Vlaams verkeerscentrum op dit moment bekijk dan was dat geen slechte keus. En ik heb thuis nog genoeg filmpjes van eerdere concerten van André Rieu op de PC staan.