Dit weekend stond in het teken van Lokeren.

Het begon gisterenmiddag toen ik net na de middag vertrok naar de stad aan de Durme. Dat was ruim op tijd want het eerste dat om mijn programma stond was de Optiek Sonck Streetrace en die vertrok pas om 14u15. Maar aangezien het een “zwart weekend” was voor het verkeer wou ik geen risico’s nemen.

Ik had gerust wat later mogen vertrekken want ik was ruimschoots op tijd maar op die manier kon ik alles een beetje rustiger aan doen. Het was lang geleden dat ik nog eens aan jogging had deelgenomen. En aangezien deze jogging werd gesponsord door twee van onze Roparun-sponsors (Optiek Sonck en Dranken Van Eetvelde) leek het me wel “gepast” om iets terug te doen, al zullen ze daar ongetwijfeld niet wakker van liggen.

Met 200 stonden we aan de start voor de 5km. Ik sloot me al vrij snel aan bij een groepje dames die er een tempo op nahielden dat me wel lag. Het “nadeel” was wel dat ze geen seconde hun mond hebben gehouden. Dat deed me terug denken aan de tijd dat ik in Mechelen een training van 20km deed met Ruth, Marleen en Sally. Die hebben toen ook geen seconde gezwegen.

Het verschil was wel dat het toen ruim twee uur duurde en dat ik er nu na 29:21 vanaf was. Uit de tijd is duidelijk af te leiden dat het dus geen 5km was maar wel 4,42km. Op zich was ik daar dus wel heel tevreden mee maar als een wedstrijd maar 4,42km lang is dan moet je het geen 5km noemen. Dat is eigenlijk toch een onvergeeflijke fout van de organisatoren. Het was wel mooi dat iedere deelnemer twee flesjes “Cesar” kreeg en een T-shirt cadeau kreeg al had ik het fijner gevonden om een T-shirt van 2011 te krijgen in plaats van 2008, zeker wanneer het inschrijvingsgeld 10 euro bedraagt.

 

Het volgende item op de agenda waren de Lokerse Feesten. Helaas begonnen die pas om 20u Ik moest dus een vijftal uren proberen te overbruggen. Nadat ik me had verfrist en omgekleed ben ik dan maar gaan kijken naar de 12km, ben ik wat over de kermis gelopen, ben ik hier en daar een winkel binnengelopen (waaronder de Standaard Boekhandel waardoor mijn stapel van ongelezen boeken met twee gestegen is) en ben ik tenslotte ergens gaan eten.

Om 18 heb ik me dan ter hoogte van het “festivalterrein” gezet en heb ik mijn boek gepakt. Rond 19u zouden de deuren opengaan maar we hebben daar nog 40 minuten staan wachten. Toen we uiteindelijk binnen mochten moesten we niet lang wachten op de eerste artiest van de avond : DAAN. Hij bracht zijn “simple” programma, enkel begeleid door een cellist en door de wonderlijke Isolde Lasoen. Zij moet toch één van de meest talentvolle artiesten van Belgische bodem zijn. Het optreden mocht wat mij betreft langer geduurd hebben dan het uur dat we gekregen hebben.

Om 21u30 was het dan de beurt aan Roger Daltrey. Hij zou de integrale versie van de rockopera Tommy brengen maar omdat hij daar 2,5 uur voor nodig had en hij maximaal 1,5 uur de tijd had heeft hij zich beperkt tot “extracts” aangevuld met andere nummers. Dat was wel een beetje een tegenvaller maar wat hij uiteindelijk gebracht heeft was wel geweldig goed. Tijdens de nummers uit Tommy had ik soms het gevoel in de Rocky Horror Picture Show te zitten waar het publiek ook alle nummers woord voor woord meezingt.

Toen ik uiteindelijk rond middernacht thuis was, was ik doodop. Ik had gehoopt om vrij snel in slaap te vallen maar ik denk dat ik TE moe was om te slapen. Ik heb het in ieder geval 1u, 2u, 3u en zelfs 4u zien worden. Het voordeel daarvan was wel dat ik “Project Babylon” volledig heb kunnen uitlezen.

En vandaag staat ook nog een beetje in het teken van Lokeren : alles doet immers een beetje pijn. 4,5km lopen, nog eens minstens zoveel wandelen en dan nog eens 4 uur rechtstaan en 4u wakker liggen … dat duurt even eer ik daar van bekomen ben.

Toen de wekker afliep wist ik al onmiddellijk hoe laat het was, zo wel letterlijk als figuurlijk.

Letterlijk was het heel vroeg en figuurlijk wist ik dat het een kletsnatte training zou worden. De regen viel echt met bakken uit de hemel. En de ondergelopen stukken weg die ik op weg naar Antwerpen tegenkwam voorspelden al niet veel beter.

En toch heeft het er me niet van weerhouden om een halfuurtje te gaan lopen. De regen leek immers behoorlijk minder te zijn. Maar na 10 minuten was ik al behoorlijk nat. Het bovenlijf werd nog wel beschermd door mijn regenjasje maar broek, sokken en schoenen waren al snel doorweekt. Het was de bedoeling om 5km te lopen maar dat zag ik nu toch echt niet zitten.

Ik moet wel de collega’s die toekwamen op het werk toen ik als een doorweekt “waterkieken” kwam aangelopen. Ze waren zo lief om termen als “karakter” te gebruiken in plaats van “zo zot als een achterdeur”

Aangezien het verlof van loopbuddy Sally sinds gisteren afgelopen is moesten we voor vandaag andere loopplannen maken.

Het was praktisch moeilijk voor beiden om in Lier te gaan lopen, tenzij we dat ergens rond zeven of acht uur zouden doen en dat zag ik niet zitten.

Omdat we toch allebei in Antwerpen werken leek het me veel eenvoudiger om in Antwerpen af te spreken na ’t werk, dan een dik half uur lopen en daarna, ieder zijn of haar eigen weg , naar huis te gaan. Zogezegd, zogezegd (zou Urbanus zeggen). De legendarische geografische kennis van Sally is er door de zwangerschap zeker niet op vooruit gegaan. Ik had haar laten weten dat ik geparkeerd stond in de Jan Van Rijswijcklaan op de brug over de ring. Dus waar parkeert Sally haar auto ? Op de brug over de ring in de … Le Grellelaan.

Enfin, ik kon 500m “inlopen” en was dus al een beetje opgewarmd toen we uiteindelijk begonnen aan onze training. Die ging richting Park Den Brandt. In dat park hebben we de “grote” en de “kleine” ronde gelopen en vandaar terug richting Desguinlei. Als compensatie voor mijn extra 500 m heeft Sally me nog wel begeleid tot aan de Van Rijswijcklaan. Goed voor 5,42 km op 38 minuten. Op ’t gemakske maar we hadden allebei nogal een zware werkdag achter de rug dus we klagen niet.

Trouwens, voor de 34 kilometer lange rit naar huis had ik evenveel tijd nodig. Gelukkig stond daar een pot mosselen klaar !

 

De weergoden zijn me weer heel gunstig gezind geweest het afgelopen weekend.

Zaterdagnamiddag is het net lang genoeg droog gebleven om mijn 5km te kunnen lopen.

En ook gisteren waren ze weer heel sympathiek. Toen ik thuis naar Zeebrugge vertrok was het fris en grijs. Dus dan neemt een mens een extra jas mee want daar aan de zee kan het met de zeebries toch wat frisser zijn hè ?

Maar dan kom je in Zeebrugge aan, parkeer je de wagen op de “Bon Jovi Park & Ride parking”, stap je op de bus naar het strand en tegen dat je goed en wel op het strand zit breekt de zon helemaal door en wordt het warm. Ik kan me trouwens niet herinneren hoe lang het geleden is dat ik nog echt enkele uren op het strand heb gezeten. Gelukkig had ik een goed boek bij.

Na “appetiser” Billy The Kill en “voorgerecht” Arid was het om 20u dan zover : BON JOVI ! Eigenaardig genoeg was het voor mij nog maar de tweede keer dat ik ze aan het werk zag. De eerste keer was in 1984. Ze waren toen nog maar net opgericht en mochten met KISS mee op tournee. En zo ben ik waarschijnlijk één van de eerste Belgen die hen in ons land zag. Ik herinner me nog weinig van het optreden zelf maar ik weet nog wel dat ze indruk maakten. Niet zoveel als Iron Maiden die in 1980 het voorprogramma verzorgden maar wel veel meer dan Helix die in 1983 mochten aantreden.

En wat ze in sommige commentaren ook mogen beweren : ze waren steengoed. OK, ze hebben misschien de laatste jaren niets nieuws uitgebracht maar hun oude nummers zijn meer dan goed genoeg om een 30.000 sterke massa gedurende twee uur te entertainen. Klassiekers krijg je immers nooit stuk.

Ondanks het “rotslechte” weer van de afgelopen dagen ben ik er toch in geslaagd om tot twee maal toe droog te lopen !

Zaterdagochtend ben ik nog eens naar ons (wondermooie) kasteel gelopen, goed voor 5km en ben ik mooi droog gebleven. De rest van de dag (en feitelijk ook van de rest van het weekend) heb ik niet veel meer gedaan dan naar de Tour gekeken en alle facetten van Bejeweled 3 onderzocht.

Dat TV kijken ging trouwens zonder geluid. Ik kan het nameljik noch fysiek noch mentaal aan om meer dan 10 minuten naar Michel Wuyts te luisteren. Dus dan wordt de mute-toets gebruikt en gaat de radio aan om naar Carl Berteele, Christophe Vandegoor, Gert Geens en Gilles De Coster te luisteren. Zo veel aangenamer dan dieje zagevent op TV;

En omdat het vandaag dinsdag was ben ik na ’t werk weer naar Lier gereden om samen met Sally een rondje te lopen. Toen ik in Antwerpen vertrok begon het te regenen, toen in ik Mortsel was regende het al wat harder maar toen we rond half zes vertrokken stopte het plots. En het is pas terug beginnen regenen toen onze 5km er op zaten.

De volgende training zal wel zeker een natte training worden. Donderdag is het immers onze Nationale Feestdag en dat betekent dus ook den “drache nationale”.

Na de natheid van afgelopen dinsdag was het vandaag weer prijs. Een stortbui op weg naar ’t werk beloofde al niet veel goeds.

Maar toen ik uiteindelijk vertrok om te gaan lopen was het relatief droog. Lang duurde dat echter niet. Na amper enkele minuten begon het al feller te regenen. Gelukkig was ik net een stukje Park den Brandt in gelopen toen het echt hard begon te regenen zodat ik beschutting had van de bomen. Hoe dan ook, een dik half uur en 5km lopen later was ik behoorlijk nat.

En het ziet er naar uit dat ik zaterdag en/of zondag ook weer nat zal worden want echt veel beter weer voorspellen ze niet.

Nu moet ik wel toegeven – en nu moet ik opletten dat ze me niet lynchen – dat ik liever in de regen met 15°C loop dan in de zon met 25°C. Maar ja, dat is persoonlijke smaak zeker ?

 

Ik heb vandaag het nut van “loopbuddies” nog eens mogen ondervinden.

Net als vorige week had ik afgesproken om met Sally de Lierse vesten te lopen. En ik moet toegeven dat, wanneer ik die afspraak niet had gemaakt, ik gewoon thuis in mijne zetel zou blijven zitten hebben om Greipel zijn aartsrivaal Cavendish te zien kloppen in de sprint.

Maar afspraak is afspraak en dus vertrok in de (lichte) regen richting Lier. Toen we daar aan ons rondje van 4,5km begonnen was er nog niets aan de hand maar na een tiental minuten begon het toch al feller te regenen. En toen we rond waren en we rustig terugwandelden begon het echt wel te gieten. Gelukkig ging toen net de spoorweg dicht.

Het hebben van een loopbuddy (of twee) helpt dus wel echt.

Wat natuurlijk ook wel helpt is het hebben van een doel. En dat ben ik nu aan ’t zoeken : een doel dat me de eerstkomende maanden (of het eerstkomende jaar) aan ’t lopen krijgt. Zou ik me nog eens wagen aan “the big one” net als in 2009 ?