Kerststappen

Vanmiddag van het aangename weer geprofiteerd om nog eens een mooie wandeling te maken in één van de mooiste streken van het land (al ben ik misschien een beetje bevooroordeeld).

Ik heb het uiteraard over het Land van Nete en Aa op de grens tussen Vorselaar, Grobbendonk en Herentals … mijn geboortestreek.

Via de watermolen van Grobbendonk ging het langs het militair domein, beter bekend als het Engels Kamp naar Lentehei. De priorij van Den Troon hebben we rechts laten liggen, die hebben we al vaker gezien.

Daarna ging het via het Heiken terug naar Vorselaar, samen goed voor een 9 km.

Na het eten hebben we nog een tweede wandeling gemaakt. Deze keer zijn we in het centrum van Vorselaar gebleven. Tijdens de feestdagen wordt Vorselaar immers versierd met verschillende kerstornamenten en die komen het best tot hun recht wanneer het donker is. Er reed vandaag zelfs een kersttreintje rond maar dat leek ons geen goed idee.

Alles bij elkaar heeft mijn Fitbit vandaag afgeklokt op +24.000 stappen, goed voor 18 km.

Bindteksten

Wat is een bindtekst? Eigenlijk zou dat een korte tekst moeten zijn om de overgang van het ene lied naar het andere lied aangenamer te maken. De zanger kan bijvoorbeeld, in het kort, uitleggen waarover het volgende nummer gaat.

Henk Hofstede van Nits is daar heel goed in. Dat hebben we afgelopen vrijdag nog eens mogen meemaken in De Roma tijdens het laatste concert voor dit jaar, althans toch voor Conny enb mezelf.

Vóór we naar de mooiste concertzaal van het land gingen zijn we wel eerst even binnengestapt in de Amor, het restaurant dat de mensen van de Roma in het pand naast de zaal hebben ingericht. Het was ons eerste bezoek maar zeker niet ons laatste. Smakelijk eten en een goede bediening. Meer moet dat niet zijn.

Over het concert van Nits kan ik kort zijn. Het was weer geweldig goed. Het is de vierde keer in evenveel jaar tijd dat we ze zien en ze stellen nooit teleur. Je zou al gaan voor het plezier dat vooral Henk Hofstede op het podium heeft. Ook Robert-Jan Stips en Rob Cloet amuseren zich, dat zie je, maar Hofstede is gewoon een plezier om naar te kijken en uiteraard nog meer om naar te luisteren. Het was een meer dan waardige afsluiter van ons concertjaar. 10  op 10 voor het concert met extra punten voor het restaurant.

nits

Wie minder goed zijn in bindteksten zijn Nick & Simon. Naar hen ben ik gisteren samen met mijn moeder gaan kijken. Plaats van het optreden was de Heilig Hart Kerk in Hasselt. Daar bracht het Nederlandse duo het laatste optreden van hun Kersttoernee. Qua muziek en zang zat het allemaal wel snor. Maar om één of andere reden vonden ze het nodig om tussen de nummers door telkens een paar minuten te praten. Heel vervelend was dat, het haalde constant het tempo uit het optreden.

Reken daar nog de steenharde ongemakkelijke banken waarop we moesten zitten, het feit dat er geen toiletten noch drank voorzien was (wat achteraf gezien misschien wel best was gezien het ontbreken van toiletten) en de amateuristische organisatie dan was dit geen waardige afsluiter. Dit concert mag blij zijn met een 5 op 10.

nick&simon

Whispering Sons

Vóór we aan onze laatste shortbreak begonnen hebben we vorige week donderdag ook één van onze laatste concerten van dit jaar gedaan.

Daarvoor trokken we nog eens naar de Ancienne Belgique in Brussel. Ter gelegenheid van de 40ste verjaardag van de AB mochten Whispering Sons daar voor het eerst als main artist de grote zaal proberen te vullen. En dat lukte hen probleemloos hoor.

Tijdens de twee voorprogramma’s die ze hadden uitgenodigd was er nog niet zoveel volk maar veel hebben de afwezigen niet gemist. Noch Croation Amor, noch CTM konden ons echt boeien.

Dat lukte Whispering Sons gelukkig probleemloos. Het concert had zeker meer dan 75 minuten mogen duren.

Ze zouden postpunk spelen maar eigenlijk spelen ze onvervalste new wave uit de jaren tachtig ook al was zangeres Fenne Kuppens nog lang niet geboren. Datzelfde zal ook wel gelden voor de andere groepsleden.

De combinatie van de energie en vooral de speciale stem van Fenne Kuppens in combinatie met 4 geweldige muzikanten werkt. Doe je ogen dicht en je waant je terug 18 jaar. Mij deden ze vooral denken aan Sisters Of Mercy, althans die van toen, niet die enkele jaren terug op Suikerrock een poging deden om een goed optreden te brengen (maar daar niet in slaagden).

Het was gewoon super goed. De povere 20 euro die we moesten betalen meer dan waard.

Nog ééntje hebben we nog te gaan en dat zijn NITS op vrijdag.

whisperingsons

 

Weekendje Weg (3) … mooie liedjes

De clichés zeggen dat mooie liedjes niet lang duren en dat de tijd vliegt wanneer je je amuseert. En zoals vaker hebben de clichés gelijk. Onze driedaagse was razendsnel voorbij.

Hoewel we eigenlijk waren vertrokken om te gaan wandelen in combinatie met een bezoekje aan Brugge hebben we niet gewandeld. We hebben uiteraard niet stilgezeten met dagen van 20.000 stappen of meer.

Gisteren was het wel aangenaam weer om te wandelen maar we kozen ervoor om na het ontbijt terug naar Mechelen te rijden. Onderweg maakten we wel een tussenstop in Jabbeke om het huis van Constant Permeke. Ik kende Permeke vooral van naam (en van de briefjes van 1.000 Belgische Frank) maar met zijn werk was ik minder bekend. Ik wist niet dat veel van zijn schilderijen zo donker waren. Al weet men niet of dat echt zijn bedoeling was of dat het een gevolg was van slechte manipulaties. Zijn beeldhouwwerken spraken me meer aan. Het huis op zich is overigens ook een bezoekje waard.

Aangekomen in Mechelen zijn we eerst een hapje gaan eten. Aan de IIzerleen zat alles vol en aan de Vismarkt was er Kerstmarkt. Wij zijn dan maar in de schaduw van de Sint-Romboutstoren binnengestapt bij Il Cardinale. Best wel een leuk hamburgerrestaurant. Het was ons eerste bezoekje daar maar het zal zeker niet het laatste zijn.

En zo zat de driedaagse er weeral op. Het aftellen naar de volgende break kan beginnen.

 

Weekendje weg (2) … dag van de verloren foto’s

Dag twee van onze driedaagse “in het westen” bracht ons naar de hoofdstad van de provincie … Brugge. Aangezien ons hotel letterlijk naast het station van Blankenberge ligt kozen we uiteraard voor de trein. Voor 9,20 euro heen en terug (voor twee personen) kan je bovendien de auto toch niet uit de garage halen.

Op het programma stond vooral een bezoek aan het Gruuthusemuseum. En dat bezoek bleek zeker de moeite waard. Het Gruuthusemuseum is een museum van geschiedenis en toegepaste kunst in Brugge. Het museum is ondergebracht in het 15e-eeuwse stadskasteel of stadspaleis van de heren van Gruuthuse aan de Dijver in het oude centrum van de stad. Het was ooit de woning van Lodewijk van Gruuthuse.

Ook de aanpalende Onze-Lieve-Vrouwekerk hebben we bezocht. In deze kerk kan je de (lege) praalgraven van Karel de Stoute en Maria van Bourgondië vinden. Ook het beeld van de Madonna met kind van Michelangelo is er te bezichtigen. Helaas zijn er geen fotografische bewijzen van ons bezoek aangezien de foto’s van beide bezoeken van mijn SD-kaartje zijn verdwenen (ik geef de schuld aan het touchscreen van mijn camera waarmee ik ongetwijfeld de foto’s onbewust heb gewist). Maar ja … dat betekent wel dat we nog eens moeten teruggaan.

Na een eenvoudige maar heel smakelijk hap bij Basiel Urban Greenhouse  in de Mariastraat besloten we om rustig terug richting Blankenberge te gaan. Het werd immers veel te druk in Brugge. Bovendien is noch Conny noch ik fan van Kerstmarkten en helaas zijn die ook in Brugge te vinden. Na een wandeling doorheen het Begijnhof was het een korte treinrit naar ons basecamp.

Nog even uitwaaien (bij windkracht 10?) op de dijk van Blankenberge en de tweede dag is ook weeral voorbij.

Weekendje weg (1)

Het was nog eens hoog tijd voor een uitstapje en daarom zijn Conny en ik vanochtend richting West getrokken.

Het was aanvankelijk de bedoeling om er een wandelweekend van te maken met wandelingen in Lissewege, Damme en Brugge maar daarvoor is het weer nu toch echt wel een beetje te slecht.

Als alternatief kozen we daarom voor Gent.

Nadat we de auto hadden achtergelaten onder het Sint-Pietersplein ging het te voet naar het STAM … het Stadsmuseum van Gent. De tijdelijke tentoonstelling bracht ons Ondergronds. Heel leuke tentoonstelling. Ook de permanente tentoonstelling is interessant om te bekijken.

Na een smakelijke hap in het STAM-café stapten we langs de oever van de Leie naar het centrum waar we met onze Museumpas in de hand een bezoekje brachten aan het Huis van Alijn.  Daar ging de tijdelijke tentoonstelling over de dienstplicht. Zelf heb ik die dienstplicht niet moeten volbrengen aangezien mijn twee broers dat al hadden gedaan.  Maar dankzij hen was voor mij ook wel veel herkenbaar.

De permanente tentoonstelling was overigens ook een nostalgische wandeling terug in de tijd. Heel veel herkenbare zaken gezien zoals de kartonnen doos die ik in mijn jeugd drie keer heb gebruikt om op reis te gaan met de ziekenkas.

En nu zitten we in ons basecamp voor dit weekend … Blankenberge.

Gitaarrock ?

Eén van mijn collega’s verwijt me soms dat ik enkel naar concerten van gitaarrock uit de jaren tachtig ga. Terwijl ik toch echt wel een heel gevarieerd programma heb hoor. Van Abba tot Zappa, van Beethoven tot Strauss, van Armand tot Verminnen.

De concerten die ik de afgelopen week heb bezocht moeten dat toch wel bewijzen.

aridDe laatste vrijdag van november trokken Conny en ik nog eens naar de AB. In de reeks REWIND haalde de AB niemand minder dan ARID naar Brussel. Ze speelden, in een eenmalige reünie, hun debuutalbum Little Things of Venom integraal op het podium. Dat werd aangevuld met enkele andere van hun nummers. IJzersterk optreden was dat. De stem van Jasper Steverlynck is toch wel uniek hoor. En wat mij betreft één van de sterkste van ons land. Vóór het optreden mochten we trouwens nog getuige zijn van de onthulling van de gedenksteen die ze voor de oude ingang hebben gelegd.

burtonAfgelopen vrijdag mochten we naar CC De Zwanenberg in Heist op den Berg. Daar werden we verwacht door Michelino Bisceglia. Bisceglia is een Belgische Italiaan, geboren in 1970, jazzpianist en ook schrijver van filmmuziek. Zo heeft hij de muziek voor Marina (jeweetwel, die van Rocco Granata), De bende van Jan de Lichte en Hannah geschreven.

In het eerste deel van het optreden bracht hij eigen werk en dat was vrij moeilijk om volgen want echt wel jazz. Ik ben daar niet zo’n grote fan van. Drie muzikanten die elk hun eigen lied spelen? Voor mij hoeft het niet. Gelukkig was het tweede deel veel beter. Daar speelde hij muziek van films van Tim Burton. Weliswaar bewerkt zodat er een tikje meer piano in zat maar met nog 6 andere muzikanten en een twintigkoppig jeugdkoor op het podium was het genieten van de filmuziek. Zo werd het toch nog een leuk concert.

Ook vandaag ben ik naar Heist op de Berg geweest, weliswaar zonder Conny maar wel met mijn moeder. Deze namiddag bracht het Vlaams Muziek Theater immers het beste van zich tijdens hun Galaconcert 2019.

Muziek van Mozart, Strauß, Lehar, Morricone, Lincke … gebracht door de 17 geweldige muzikanten, met 3 zangeressen en 2 zangers en ook Bram De Beul en Irina Yakousheva die samen het duo Vilja vormen en als dansduo in de finale van Belgium’s got Talent staan.

Zo’n concert is eigenlijk twee uur relaxen in uw stoel en genieten van de muziek. Dat mag ook met de ogen dicht (al zie je dan niets van die twee indrukwekkende dansers).

Zo zie je maar … drie goede concerten (nu ja, tweeënhalf) en geen gitaarrock. Het kan dus wel.

De tweede warmste wandeling

De warmste wandeling die we onlangs met de collega’s hebben gedaan was me zo goed bevallen dat ik die dringend moest herhalen. Vooral omdat ik toen mijn fotocamera was vergeten maar ook om iets meer te genieten van de wandeling.

Aangezien ik een weekje vakantie heb leek gisteren me een perfecte aangelegenheid om met Conny naar Boom te trekken. Eerst nog even langs bij de huisarts voor de driemaandelijkse controle (die overigens heel goed was) en daarna naar de streek van de steenbakkerijen.

Via Noeveren zijn we naar natuurgebied de Walenhoek gewandeld. Het was onze bedoeling om in het station van Niel een koffietje te gaan drinken maar Lientje’s Coffee Break bleek niet open te zijn.

De terugweg naar Boom ging via een fietsostrade en was bijgevolg minder fotogeniek maar dat kon ons weinig deren.

Peter, Alexander, Gil, Jo …

stripgent

Maar je mag ook gewoon Jommeke en Filiberke zeggen hoor.

We hebben vandaag nog eens de verplaatsing naar Gent gemaakt. Daar vond de najaarseditie van de Gentsche Stripbeurze plaats aan de Offerlaan. Het is één van mijn favoriete stripbeurzen.

Altijd heel goeie marchandise, ook al is die vaak onbetaalbaar. 120 euro, 225 euro, 350 euro, ja zelfs 750 euro heb ik zien staan op de prijsetiketten. Helaas ook op etiketten van strips die op mijn “nog te kopen” lijstje staan.

Maar er zijn gelukkig ook altijd koopjes te doen.

We hadden eerst mijn moeder afgezet bij onze Gentse familie om daarna van daar twee kilometer te wandelen naar de beurs. Terwijl ik me doorheen de duizenden strips worstel op zoek naar dat ene of dat andere album installeert Conny zich in de cafetaria met een koffie en een goed boek.

Zaal één was niet echt veelbelovend. Veel gezien dat op mijn lijstje stond maar ik had duidelijk de verkeerde portefeuille mee. Ik had er een moeten meebrengen met heel veel geld in plaats van eentje met een beetje geld in.

Gelukkig had ik in zaal twee meer geluk. Daar heb ik wel één en ander van het lijstje kunnen schrappen en ik daarvoor geen leningen moeten aangaan.

Teruggekomen bij neef Rudy lag er nog een leuk stapeltje op me te wachten. Enkele oude Ohee-boekjes maar vooral 8 albums van Peter + Alexander en 1 album van Gil et Jo. De Duitse en Franse versie van Jommeke dus.  Al vanaf ik kon lezen was Jommeke mijn held en deze albums hebben waarschijnlijk weinig of geen waarde maar ik vind het toch heel leuk om ze te kunnen toevoegen aan de verzameling waarvan de teller na vandaag op 4.100 stuks staat.

strips1