Ondertussen zitten we al 3 weken in lockdown.
Als ik de weinige nieuwsberichten die ik volg bekijk dan zouden de inspanningen wel hun vruchten beginnen afwerpen.
Ik heb ondertussen ook wel mijn ritme gevonden en het thuiswerk gaat me steeds beter af. Al ga ik deze week waarschijnlijk wel een dagje vakantie nemen, kwestie van er eens tussenuit te zijn en een dagje thuis te blijven.
Het is trouwens ook weer een vrij sportieve week geweest. 37km geregistreerde kilometers gewandeld, 7,70 km gejogd en vandaag 17 km gefietst met mijn moeder al viel die toch op het einde behoorlijk zwaar uit. Op de blog van mijn broer heeft hij het altijd over de wind, wel … ik begrijp hem. De laatste twee kilometer was het echt harken tegen de wind in. Waar die vandaan kwam? Joost mag het weten.
We hebben wel gemerkt dat veel mensen problemen hebben met tellen. We zijn toch behoorlijk wat groepjes tegengekomen, kleine groepjes weliswaar maar toch groepjes.
Het joggen daarentegen gaat steeds beter. Vanochtend kwam ik net 120 meter tekort om een tempo van 9km/u te halen. En dat is toch wel een beetje een doel. Eerst dat tempo van 9km/u terug kunnen halen en dan, liefst aan dat tempo, een 5km afleggen., als het effe kan in Peulis.
Want dat blijft uiteraard het grote nadeel van de lockdown … niet naar Peulis kunnen rijden. We weten wel dat de ene expert zegt dat het wel kan en de andere niet maar als Marc Van Ranst zegt dat je best geen silo’s met elkaar mengt, dan doen we dat niet. Als diabetespatiënt zit ik immers in een risicogroep en we nemen liever geen risico. We halen dat later wel in 😉. Ondertussen blijven het videochats via Whatsapp.
walkingwithluc 