Terwijl ik morgen in Knokke ga proberen om eens een 10km binnen het uur te lopen gaat collega Marc als voorbereiding op de Roparun de marathon van Tongeren doen. Hij maakt er een rustige training van en hoopt op 3u40 binnen te zijn.

Als ik na de Roparun zou besluiten om me in te schrijven voor een marathon dan hoop ik binnen te zijn op 5u. Daarom ben ik ook zo blij dat Marc in mijn team zit. Dat geeft me toch een beetje ademruimte en zorgt vooral voor minder druk.

Dit verlengde weekend wordt trouwens een Westvlaams weekend. Morgen dus de Knokke 10K en zondag dan Dwars door Brugge. In Brugge zie ik normaal gezien ex-collega Saskia terug die, als alles goed is, een Coca-Cola blikje voor me zal bijhebben.

Daarna is het dan nog 4 dagen proberen zoveel mogelijk te rusten om dan volgende vrijdag (eindelijk) aan het Roparunweekend te beginnen.

 

De ene estafetteloop is nog niet voorbij of er wordt al gewerkt aan de volgende.

Dit jaar zit er in de Runningtour weer een Ekiden namelijk de Acerta Brussels Ekiden op 20 september in en rond het Koning Boudewijnstadion in Brussel.

Misschien zijn er sommigen die niet weten wat een Ekiden is. Dat is een marathon, dus 42,195 km, die gelopen wordt door 6 lopers.

De eerste loper neemt 5km voor zijn rekening, de tweede 10km, de derde weer 5km, de vierde wederom 10km, de vijfde loper nog eens 5km en de laatste loper loopt tenslotte 7,195km.

Vorig jaar heb ik in Brussel nog een meegedaan aan de Shortrun maar voor 2008 wou ik graag meedoen met een VIVIUM Life team.

Gisteren had ik al de deelname van mijn "vaste" looppartners Sally (ex afdeling Life) en Yannick (zoon van Carine, ook afdeling Life) verzekerd. Vandaag ben ik dan op zoek gegaan naar 3 bijkomende lopers binnen onze afdeling. Binnen de kortste keren waren we al met z’n vijven nadat ook Linda en Bart hun deelname hadden bevestigd. Linda was vorig jaar nog Roparunbegeleider maar dit jaar kan ze er helaas niet bijzijn. Bart zou wel eens willen meedoen met de Roparun maar vreest dat het gebrek aan slaap hem wel eens onuitstaanbaar zou kunnen maken. Aangezien de Ekiden veel korter is en er geen risico is voor slaapgebrek wil hij hier wel aan meedoen. De zesde loper vinden kan evenmin een probleem vormen, zeker niet met het aantal sportievelingen op onze afdeling.

Ook van het Roparunfront was er nog nieuws.

De mensen van Kom Op Tegen Kanker willen de Roparunteams in ’t algemeen maar de 7 Belgische teams in het bijzonder graag feestelijk ontvangen in Antwerpen, bij het uitkomen van de voetgangerstunnel. Ze willen ons ook graag een drankje aanbieden. Maar helaas heeft hun sponsor het laten afweten. Als er dus nog mensen zijn die een potentiële sponsor kennen … laat iets weten. Ik stuur het dan wel door naar KOTK.

’t Was vandaag een dag om snel te vergeten.

Afgelopen weekend werden een aantal programma wijzigingen in productie gezet. Gisterenvoormiddag even gaan werken en toen zag het er allemaal nog goed uit.

Vandaag werden dan de laatste onderdelen overgebracht naar onze productie omgeving en dat ging niet zonder problemen.

Echt grote problemen waren er niet maar veel kleine probleempjes hebbern er wel voor gezorgd dat het een heel zware dag is geworden. Zelfs zo goed als geen tijd gehad om aan de Roparun te denken.

Gelukkig heb ik een fijne rit naar huis gehad. In Antwerpen-Berchem werden immers meiklokjes uitgedeeld. Ik heb geen idee wie ze uitdeelde maar het zorgde er wel voor dat een heel fijne geur in de trein hing.

Hoewel het nog een kleine twee weken wachten is op de Roparun, is hij toch bepalend voor bijna alles wat ik tegenwoordig doe.

’t Zijn vooral de kleine details waar ik dit weekend al mee bezig geweest ben :

• – zijn alle batterijen van mijn fotocamera opgeladen ?
• – heb ik voldoende geheugenkaartjes mee ?
• – heb ik voldoende reservebatterijen voor allerlei verlichting mee ?
• – waar liggen mijn reservebanden alweer ?

Verder heb ik bijvoorbeeld ook al de fietsvlaggen gemaakt (een collage van onze officiële nummer, het VIVIUM-logo en een paar Belgische vlaggen erbij). Die vlaggen worden dan gelamineerd zodat ze beschermd zijn tegen weer en wind.

Ik ben ook nog altijd op zoek naar de beste route om van de start in Park La Courneuve naar de Avenue du 8 mai 1945, zo’n 10 km verder te geraken. Zoals al eerder gezegd mogen we immers niet met de kampeerwagens op het parcours. Neem dan toch een GPS mee zullen velen zeggen. Wel dat hebben we vorig jaar ook gedaan. Probleem is dat de GPS in de buurt van Parijs nog al eens durft weg te vallen en dan ben je daar maar weinig mee.

Bij ons team was het zo erg dat ze pas na 22km terug op het parcours waren. Ondertussen was ik als fietser-kaartlezer onderweg met twee lopers die dus behoorlijk meer aan ’t lopen waren dan oorspronkelijk voorzien was; Sommige van de andere teams dachten dat we met z’n drieën de volledige weg naar Rotterdam zouden afleggen. Met een simpele wegenkaart hadden we dat waarschijnlijk kunnen voorkomen.

Jullie zien het, het zijn details maar zelfs het kleinste detail kan grote gevolgen hebben.

Ik heb vandaag één van de belangrijkste deelnemers van ons team een verwenbeurt gegeven. Neen, in tegenstelling wat sommigen misschien zouden denken … ik ben niet met één van onze lopers of begeleiders naar de sauna geweest.

Wat heb ik dan wel gedaan ? Ik heb mijn fiets binnengebracht bij mijn fietsenmaker voor een groot nazicht. Die fiets moet immers ook 533 km overbruggen en uit ervaring weet ik dat zo’n fiets daar behoorlijk van af kan zien. Twee jaar terug brak de zadelpen af. Vorig jaar stond er ook één en ander los.

Zo’n nazicht is dan zeker geen overbodig luxe. Ik heb gevraagd om vooral de remmen goed na te zien. Volgende week zet ik er dan nog wat extra verlichting op en dan is hij klaar voor de trip.

Vandaag één van de laatste trainingen vóór de Roparun afgewerkt. Er zijn immers nog maar twee weken te gaan. Echt lange trainingen doe ik niet meer. Nog een paar keer een 5 km, een 10 km (in Knokke) en een 15 km (in Brugge). Dat zou moeten volstaan.

Vanmorgen dus nog eens naar het Nachtegalenpark. De benen voelden alvast beter aan dan vorige dinsdag. Voor ik het wist stond ik dan ook terug voor ons kantoor en wel met een persoonlijk record (al weet ik niet of dat "telt" tijdens een training). Ik had immers maar 28m16 nodig voor 5km wat neerkomt op een gemiddelde snelheid van 10,63 km/u.

Dat is nog niet het gemiddelde van 11 km/u dat we tijdens de Roparun moeten halen maar dat is ook niet echt nodig. De gemiddelde snelheid wordt immers door 4 lopers samen gehaald en mijn collega-lopers zijn allen een pak sneller dan mij. Ik betwijfel trouwens of ik dit 12 keer kan herhalen tijdens het Roparun weekend. Maar als ik dit een paar keer kan doen dan ben ik al gelukkig. Ik zou wel graag altijd zo rond de 10 km/u halen. Maar dat zullen we binnen 14 dagen wel zien.

Voor de liefhebbers nog de cijfers

De Roparun loopschema’s zijn toegekomen. Onze ex-collega, en lid van de ING Life Roparun ploeg, Vincent (die trouwens ook mijn trainingsschema heeft gemaakt) heeft ze voor ons uitgewerkt. In tegenstelling tot de vorige jaren werd er deze keer gekozen om de lopers een beetje te ontzien en ze niet te laten fietsen, behalve op die stukken waar de kampeerwagens niet op het parcours mogen.

Zaterdag 10 mei om 14u19 begint Marc aan zijn eerste elf kilometer. Hij is de enige in ons team die voor lange aflossingen van telkens 11 km gaat. Gunther (loper 2), Marleen (loper 3) en ikzelf (loper 4)hebben voor korte aflossingen van 5 à 6 km gekozen.Na 24 km loop ik mijn eerste stuk van 6km. Op km 36 moet ik dan de fiets op  terwijl Marleen loopt. Dat is namelijk een stuk waar geen begeleidingsvoertuigen toegelaten zijn.

Na 90 km geven we in de buurt van Marest-Sur-Matz de fakkel door aan het B-team. Als we op schema lopen zal dat rond 22u30 zijn. Als we dan rekenen dat we nog anderhalf uur nodig hebben om naar het volgende aflossingspunt te rijden, zouden we rond middernacht kunnen gaan slapen (of toch proberen om te slapen).

Rond halfacht op zondag morgen is het dan weer de beurt aan ons. In de buurt van Montbrehain beginnen we aan onze tweede shift. In het begin van deze shift is er ook weer een stuk waar er toch een loper mee op de fiets moet. Bij de volgende wissel, na 269 km zitten we al op Belgisch grondgebied.

Terwijl het B-team zich naar het Café De Roos in St.Anna/Hamme begeeft rijden wij dan eerst door naar Kruibeke waar we dankbaar gebruik zullen maken van het aanbod van de plaatselijke brandweer om eens goed te douchen. Na die verfrissende douche haasten we ons dan terug naar Café De Roos in de hoop nog een paar uurtjes slaap te vinden.

Volgens het uurschema zouden we daar rond middernacht (van zondag op maandag) aan onze laatste shift moeten beginnen. Tussen 2u en 2u30 op maandagochtend gaan we dan door de voetgangerstunnel van linkeroever naar rechteroever. Supporters zijn altijd welkom 😉

Rond een uur of vier komen we dan in Putte op Nederlands grondgebied. Een uurtje later komt dan één van de hoogtepunten : de doortocht door Ossendrecht (km 425). Iets voor halfzeven zou ik dan moeten begnnen aan de laatste 5km van onze Roparun zodat we rond 7u de laatste keer kunnen ons B-team op weg kunnen sturen. Terwijl zij met heel de bende op de fiets richting Rotterdam lopen (en fietsen) kunnen wij in Bergen Op Zoom  genieten van een zalig ontbijt, eventueel een douche en gaat het met de kampeerwagen naar Rotterdam waar we ongetwijfeld zullen proberen om nog wat te slapen vóór de intrede van het B-team op de Coolsingel. Als alles goed gaat lopen we tegen 15u met z’n allen de laatste paar 100 meter tot aan de finish. Ik krijg al kippevel door er gewoonweg aan te denken …

 

Het grote moment komt dichter en dichter.

Op de website van de Roparun zijn immers de starttijden gepubliceerd. Team 231, VIVIUM Belgium, vertrekt om 14u19 samen met 4 andere teams waaronder Lotgenoten Vlaanderen en Vanas Bahco Antwerp Runners. Dit vroege vertrekuur heeft zijn voordelen maar ook zijn nadelen.

Het voordeel is dat we een extra marge hebben. We moeten immers vóór maandag 18u in Rotterdam aankomen. Concreet betekent dit dat we minstens 10,33 km/u als gemiddelde snelheid moeten halen. Het is uiteraard wel de bedoeling om onze opgegeven snelheid van 11 km/u te halen maar de druk is toch iets minder (vooral bij onze iets tragere lopers zoals ik). Een ander voordeel is het feit dat we nu op een "doenbaar" uur door Antwerpen lopen (zo rond middernacht), tenminste als we op schema blijven

Het nadeel is wel dat we een paar uur vroeger in Antwerpen moeten vertrekken. Je mag immers al snel 4u rekenen om in Parijs te geraken. Bovendien moeten we drie uur vóór de start in Parijs verwacht. We zullen dan ook rond 6u30 moeten samenkomen in Antwerpen … vroeg hè ?

Vandaag hadden we ook onze teammeeting. Daar kregen we onze teamkledij : een grote sportzak gevuld met een joggingpak, twee T-shirts, een regenjasje, een fluoriscerend hesje en een baseballcap, allemaal in de VIVIUM-kleuren (donkerblauw met een vleugje wit). Eén en ander werd al onmiddellijk gepast.

Nadat we nog enkele praktische afspraken hadden gemaakt (wie kan voor fietsen zorgen, wie komt op vrijdag helpen om de kampeerwagens in te pakken en vooral wie komt er op dinsdag om ze uit te kuisen …) hebben we een smakelijke koude schotel verorbert. Om de teamgeest dan nog verder aan te scherpen hebben we ons beziggehouden met de voorbereiding van onze tombola (1.800 bonnetjes in evenveel omslagen stoppen). Niet dat die teamgeest nog veel aanscherpen nodig heeft, dat zit wel snor.

Naast al dit goede nieuws heb ik ook nog ander goed nieuws gekregen. Net vóór de meeting heb ik namelijk telefoon gekregen van mijn reisbureau. Mijn reisbestelling voor Engeland is volledig bevestigd en dat op twee dagen tijd. ’t Moet zijn dat ze me daar in het Verenigd Koninkrijk graag zien komen !

Blijkbaar heeft de 10 Miles toch meer van me gevraagd dan ik eerst had gedacht.

Gisteren voelde ik nochtans zo goed als niets. Toen ik deze ochtend vertrok voor een halfuurtje lopen ging het niet zo goed. Ik was dan ook aangenaam verrast toen ik na een halfuurtje toch 5 km op de teller had staan. Ik had immers constant het gevoel dat ik geen meter vooruit ging.

Ook op het werk ging het niet echt vooruit. Ik heb nochtans meer dan werk genoeg. Dat was ook de reden waarom in niet mee kon met enkele Roparunners om in onze gebouwen in Brussel nog wafels te verkopen. Blijkbaar is het toch een succesje geworden. Ondanks het feit dat de meeste mensen bij P&V en VIVIUM daar (nog) niet weten wat de Roparun is hebben we bijna 150 dozen wafels verkocht. De ex-ING’ers kennen ons natuurlijk wel maar die zijn dan weer niet met zoveel.

Morgenavond hebben we trouwens onze "grote" teammeeting. Het volledige VIVIUM-team komt dan samen om alles nog eens te overlopen en om enkele praktische afspraken te maken:

• – het Roparun-reglement
• – wat doen we in geval van nood ?
• – wie kan er voor fietsen zorgen ?
• – wat moeten we verder allemaal meebrengen ?
• – wie helpt de kampeerwagens in- en uitpakken ?

Iedereen in het team heeft wel minstens één deelname achter de rug dus de meesten weten wel wat het allemaal inhoudt. Hopelijk is de VIVIUM-kledij al geleverd zodat we tenminste niemand met lege handen naar huis moeten sturen

Om af te sluiten nog snel de cijferkes van vanmorgen.