Maand: november 2020

Sociale media

walkingwithluc1 reactie

Vandaag (voor de eerste keer) eens meegemaakt hoe een onschuldige opmerking op Facebook binnen de kortste keren kan escaleren.

Aanleiding was een opmerking van iemand in de Facebookgroep “Ge zijt van Veusseleir als”. Die had gehoord dat een verbindingsweg tussen Vorselaar en Pulderbos en verder naar Zoersel zou worden afgesloten met een bareel. Een soort tractorsluis dus maar dan met een bareel.

Dat zou vervelend zijn want veel mensen gebruiken die weg om “binnendoor” (zoals ze bij ons plegen te zeggen) naar de oprit van de E34 te rijden.

Nu is de weg in kwestie (Rommelzwaan) een baantje dat amper breed genoeg is voor één auto. Aan beide zijden is er dan een kiezelstrook van een halve meter breed zodat een tegenligger nog kan passeren. Het spreekt voor zich dat die kiezelstrook vol putten zit. Ik vind het persoonlijk een heel gevaarlijke weg en gebruik deze dan ook niet. Deze weg wordt immers ook veel gebruikt door fietsers en voor hen is het echt wel gevaarlijk, vooral omdat er vaak heel snel wordt gereden.

Ik maak dus de, onschuldige, opmerking dat het misschien geen slechte zaak is dat het sluipverkeer wordt gestopt en dat het de veiligheid van de fietsers ten goede komt.

Wel … dat had ik beter niet gedaan. Je hebt geen idee wat voor reacties daarop kwamen. Sommige echt vrij agressief. Als ik goed begreep dan was ik de egoïst en niet zij. Dat verkeer was geen sluipverkeer. Nu zou iedereen een uur vroeger moeten vertrekken en kilometers en kilometers moeten rondrijden. Argumenten dat het van kerk (Vorselaar) tot kerk (Zoersel) via de gewone weg (Grobbendonk-Pulle-Pulderbos-Zoersel) maar 200 meter verder was dan via hun shortcut gingen verloren want zij wonen niet aan de kerk.

Enfin, het merendeel van de reacties waren allemaal van hetzelfde niveau … onder nul dus. Sommigen leken te denken dat IK die beslissing had genomen (terwijl dat echt wel het provinciebestuur samen met 8 gemeentebesturen was in 2018 na een grote mobiliteitsstudie).

Ik ga er geen blijvend letsel aan overhouden maar één iemand stelde wel voor dat ik mijn adres zou doorgeven zodat ze allemaal eens door mijn straat konden rijden zodat ik aan den lijve zou kunnen voelen hoe het voelt om veel verkeer door mijn straat te krijgen.

Ik heb het gevoel dat hierover het laatste woord nog niet is gezegd in onze gemeente. In ieder geval heb ik vandaag weinig gemerkt van de actie die momenteel loopt onder de noemer “Samen2290 – 2290 Zorgt voor elkaar”. We willen dat misschien wel doen maar niet wanneer we 5 minuten moeten omrijden 😉

Enkele beelden van Google Streetview van de weg in kwestie zodat jullie zelf kunnen oordelen. Is dit een weg waar jullie veel autoverkeer zouden doorsturen?

Weerdse Kronkelpad

walkingwithlucEen reactie plaatsen

Na een zware werkweek voor ons beiden trokken Conny en ik vandaag naar Weerde om de Weerdse Kronkelpad wandeling te doen.

Deze 8 km lange wandeling begint aan de kerk van Weerde. Al snel zit je aan de Weerdse visvijver waar tal van watervogels te bewonderen zijn. Zoals zovele vijvers is deze vijver ontstaan door de zandwinning die nodig was voor de aanleg van de E19. Tijdens de wandeling hoor je deze autostrade enigszins maar niet zo erg dat het storend is.

De spoorlijn Antwerpen-Mechelen-Brussel stoort trouwens evenmin.

Naar het einde toe, aan de oevers van de Zenne, zie je dan een ruïne. Deze ruïne, midden een zee van groen, is van de sluistoren, in 1914 stuk geschoten en nooit meer heropgebouwd. De watermolen bleef gespaard, maar had, door de vervuiling van de Zenne, geen enkel nut meer.

De zoveelste mooie wandeling die we kunnen toevoegen aan ons palmares. En dat ze deugd gedaan heeft.

Cassenbroek en Estloopbeemden

walkingwithlucEen reactie plaatsen

Gisteren was een belangrijke dag voor mij. Sinds gisteren ben ik immers multifocaal. Bij mijn jaarlijkse controle bij de oogarts in september (in het kader van het Diabetes Zorgtraject) stelde de oogarts voor om over te schakelen naar een multifocale bril zodat ik niet steeds mijn bril moet afzetten wanneer ik even op de wandelgps of mijn telefoon wil kijken.

Nu, anderhalve dag later, gaat het al wel beter maar gisteren deed het toch heel vreemd aan hoor. Ik veronderstel dat het de komende dagen almaar beter wordt.

Ik kan in ieder geval mijn wandelgps probleemloos lezen met bril op. Dat heb ik vandaag uitgeprobeerd. Via Wandelknooppunt Pro hadden we een wandeling uitgestippeld met vertrek op het Stationsplein van Rijmenam.

Dat is een echte meevaller geworden. We passeerden immers de natuurgebieden Cassenbroek en Estloopbeemden. Het blijft toch verrassend hoe mooi het dichtbij huis kan zijn. Deze wandeling is er in ieder geval eentje die we nog gaan herhalen maar dan in een ander seizoen.

Brugge die scone (maar lege)

walkingwithluc1 reactie

Wat doe je wanneer je een vrije dag hebt en je moeder heeft deze maand haar gratis Corona-treinticket nog niet opgebruikt?

Dan offer je die vrije dag op en neem je met je moeder mee op een dagje uit naar Brugge. En om het helemaal compleet te maken neem je tante van naast de deur ook maar mee 😉.

In Berchem was het even spannend of we onze aansluiting wel zouden halen. Mijn gezelschap is niet meer van de jongste dus even snel de trappen af en terug op was geen optie. Maar we hebben het wel gehaald en rond de middag zaten we onze boterhammetjes op te eten op vesten in de buurt van Hendrik Pickery.

Ik had een wandeling van een kleine 6 km uitgestippeld. Aan de Poertoren ging het linksaf via het Minnewater naar het Begijnhof. Het Prinselijk Begijnhof Ten Wijngaerde is het enige nog bewaarde begijnhof in de stad Brugge. Er zijn geen begijnen meer, maar sinds 1927 woont er een kloostergemeenschap van benedictinessen, gesticht door kanunnik Rodolphe Hoornaert.

Door het Minnewaterpark gingen we terug naar de vesten en die bleven we volgen tot aan de Coupure. Onderweg passeerden we onder andere de Katelijnepoort, de Schietbaan en de Gentpoort.

Aan de Conzett Bridge sloegen we dus linksaf de Coupure op om verderop linksaf de Schaarstraat in te slaan. Door het Koningin Astridpark en de Freren Fonteinstraat bereikten we de Burg met het mooi stadhuis. Het was wel vreemd om hier bijna niemand te zien rondlopen. Normaal gezien krioelt het daar van de mensen. Nu was het extreem rustig.

Ook de Markt met het Belfort was akelig leeg. Via de Steenstraat en het Simon Stevinplein bereikten we de Mariastraat waar we een kort bezoekje brachten aan de Onze Lieve Vrouwekerk. De (praal) graven van Maria van Bourgondië en haar man Karel de Stoute hebben we niet bezocht. Ook de Madonna met Kind van Michelangelo hebben we deze keer niet gezien.

Daarna ging het terug naar het station waar nog even moesten wachten op de trein naar Antwerpen. In Antwerpen hadden we quasi onmiddellijk aansluiting naar Herentals.

Het was een mooie dag een leuke wandeling. Jammer dat je nergens een koffietje of zo kan gaan drinken maar daar tegenover staat wel dat er veel minder volk rondloopt en je dus alles beter kan zien, tenminste van de buitenkant want de binnenkant zit er meestal niet in.

Het belangrijkste is echter dat mijn gezelschap een leuke dag heeft gehad. Veel activiteiten zijn er in deze tijden niet voor hen dus alles is meegenomen.

Hondenweer

walkingwithlucEen reactie plaatsen

’t Is toch altijd behoorlijk afkicken hè, zo na een vakantie? Ook al vond deze vakantie plaats in mijn “tweede thuis”.

Maar we hebben wel ons best gedaan om er een echte vakantie van te maken.

Deze namiddag wilde ik dan nog gaan wandelen met mijn moeder om de week af te sluiten maar het was geen weer om een hond door te sturen en dus zeker geen moeder ;-).

Ik heb dan maar de loopschoenen aangetrokken om een rondje te lopen. Afgaande op de afgelopen week wilde ik proberen of een 5 km zou lukken.

Mijn Garmin had ik verstopt onder mijn regenjasje en ik heb er pas op gekeken toen ik voor de vijfde keer het getril van de kilometeraanduiding voelde.

Ik moet zeggen dat ik behoorlijk verbaasd was toen ik 32:35 zag staan. Da’s dus weer ruim 9 km/u en dat ik eerlijk gezegd niet verwacht. Maar ik was er wel heel blij mee.

Door de abdijbossen in Westmalle

walkingwithlucEen reactie plaatsen

Vandaag alweer de laatste dag van onze “blijf-thuis-vakantie”. Wat een weekje aan de Reeuwijkse Plassen moest worden is een weekje Peulis geworden.

Maar verder was het een vakantie als alle anderen. Veel gewandeld, een beetje gefietst, een beetje gejogd en vooral … ontspannen.

Voor onze wandeling van vandaag trokken we naar de broeders van Westmalle. Onderweg maakten we een tussenstop in Kessel om mijn bestelling bij het Oudercomité van Basisschool De Ceder op te halen. Zo kreeg ik ook nog eens de kans om collega Leni “in het echt” te zien.

Daarna ging het dus verder naar Westmalle waar de auto achterlieten op de parking van Café Trappisten. Een parking die trouwens vrij goed gevuld was ook al was het café zelf gesloten. Wij volgden een knooppuntenwandeling uit ons Knooppunter.com boekje (99-01-58-59-97-89-36-35-33-34-37-38-39-32-30-99).

Wanneer je domein van de Trappisten betreedt via de sierlijke ingangspoort zie je onmiddellijk een kleine kapel. Dat is de Sint-Bernarduskapel. Deze kapel werd in 1947 opgericht om 14 Britse en Canadese soldaten die in de buurt sneuvelden tijdens de tweede wereldoorlog te gedenken. Maar ze werd ook opgericht als dank omdat de abdij ongeschonden de wereldoorlog was doorgekomen.

Even verder zie je de Abdij Onze Lieve Vrouw van het Heilig Hart. De abdij is ontstaan in 1794 toen een groep monniken van de Abdij van La Trappe in Normandië op de vlucht gingen voor de Franse Revolutie. Ze kwamen terecht in een kleine boerderij, Nooitrust. Die deed tot 1836 dienst als klooster tot het de status van abdij kreeg. Daarna volgden vele uitbreidingen waaronder de brouwerij in 1933.

Daarna ging het verder naar de bossen waar we tussen knooppunten 97 en 89 het sanatoriumdomein Lizzy Marsily bereikten. Lizzy Marsily was de hoofdsecretaresse van de Nationale Bond voor Tuberculosebestrijding die in 1920 in een sanatorium stichtte. Het werd ingehuldigd door Koningin Elisabeth.

Onze sandwiches opeten deden we op de Drieboomkensberg. Daar is, in het midden van nergens, een bezinningsplekje gewijd aan Onze-Lieve-Vrouw-ter-Koorts. Dat staat er al sinds 1750. Het werd opgericht door een Engelse Officier die daar in 1746 zwaargewond werd en hoge koorts kreeg tijdens de oorlog tussen Fransen enerzijds en Oostenrijkers, Hollanders en Engelsen anderzijds. Als hij het zou overleven dan zou hij een kapel bouwen. Dat gebeurde dus. De kapel werd in 1800 vernietigd door een storm maar het beeld staat er dus nog altijd.

Na 10 km stonden we terug op de parking die nu nog voller was dan toen wij vertrokken. Een koffietje was welkom geweest maar ja … het zijn nu eenmaal andere tijden.

Ietsje rustiger

walkingwithlucEen reactie plaatsen

Zoals tijdens elke vakantie hebben we het vandaag een beetje rustiger gedaan.

Een beetje langer in bed gelegen, gaan winkelen, de “bungalow” gepoetst …

Oh ja, en ook naar de opticien om een nieuwe bril te gaan kopen. Multifocaal, verkleurend en met gepersonaliseerde glazen … Dat kost tegenwoordig ook stukken van mensen hoor. Hopelijk valt het mee want dit wordt mijn eerste multifocale bril.

Om toch maar aan mijn 10.000 stappen te komen ben ik wel nog eens gaan joggen. Weer mijn toertje van 4,5 km gelopen en weer had ik minder dan 30 minuten nodig. Als ik dat kan aanhouden de komende weken dan ga ik stilaan beginnen met het uitbreiden van mijn toertjes.

Parel van de Kempen

walkingwithlucEen reactie plaatsen

Westerlo … de Parel der Kempen.

Westerlo is een “Merodedorp”. Het adelijke geslacht de Merode is er al sinds de 14de eeuw nadrukkelijk aanwezig.

Wij kozen vandaag voor een wandeling uit de Knooppunter.com Wandelpocket Antwerpen van Lannoo. De wandeling met vertrek aan de Lambertuskerk zou ons via de knooppunten 130-18-19-13-12-14-183-10-9-8-7-340-3-4-5-6-20-16-130 doorheen de Netevallei en de Merodese bossen loodsen.

Al snel kwamen we aan de oevers van de Grote Nete die doorheen het landschap meandert. Naast de Nete ligt ook een grasveld met daarop een staande wip van 23 meter hoog, gelegen naast het lemen clubhuisje ’t Riet. De staande wip is een lork die werd geschonken door Prins de Merode.

Even verderop, ter hoogte van punt 13, kwamen we aan het trammetje. Dat is een oude verplaatsbare dam uit 1874. Bij droogte kon die dam het water laten afvloeien naar de omliggende velden. In 1999 werd de dam beschermd als industrieel erfgoed.

Daarna volgde het Kasteel de Merode. Het kasteel is gebouwd rond de middeleeuwse Donjon en is al sinds de bouw ervan in het bezit van de familie de Merode. Het domein wordt jaarlijks opengesteld voor het publiek tijdens de kasteelfeesten.

Via het natuurgebied de Kwarekken, een permanent moerasgebied, bereikten we de Beelse bossen. We hebben ons schoofzakske opgegeten aan de Sterdreven waar 8 dreven samenkomen in één punt. Dat is trouwens geen uitvinding van een tuinarchitect. Het bleek gewoon heel handig voor de adelijke jagers. Het wild werd in hun richting gejaagd en zij moesten gewoon wachten tot er een dier één van de acht dreven overstak.

Via het Boswachtershuisje dat tegenwoordig een jeugdherberg is bereikten we het kasteel van Gravin Jeanne de Merode. Afgewerkt in 1911 werd het tot 1944 bewoond door de Gravin. Tussen 1944 en 1972 deed het dienst als rusthuis voor priesters. In 1973 werd het gekocht door gemeente en ingericht als Gemeentehuis.

Na 8,6 km stonden we terug aan de auto. Alweer een heel mooie wandeling die we kunnen toevoegen aan de ellenlange lijst van mooie wandelingen.

Fietsknooppunten in de knoop

walkingwithlucEen reactie plaatsen

Omdat we ook wel eens graag iets anders doen dan wandelen kozen we vandaag voor de fiets.

Conny had een tochtje uitgestippeld dat ons naar Onze-Lieve-Vrouw-Waver en Koningshooikt zou brengen om dan via Beerzel en Putte terug naar Peulis te fietsen.

Het werd een moeizame start. Door werken in Waver moesten we een omleiding volgen maar helaas … ook op die omleiding waren er werken en enkel acrobaten met de fiets konden voorbij de bulldozer en kraan die in de weg stonden.

Uiteindelijk zijn we toch doorheen de werken geraakt maar de start had dus beter gekund. Ook in Waver zelf waren er nog even problemen omdat knooppunt 36 gewoon verdwenen was. Gelukkig is er dan de app die je kan helpen.

Verder was het een heel mooie fietstocht doorheen velden en serres. Af en toe vals tot gemeen plat, soms lekker bergaf maar het tweede deel vooral winderig. Op het einde toe was er ook nog verwarring over de te volgen route maar uiteindelijk waren we na 40 km fietsen terug thuis.

Na de fietstocht even gerust en toen heb ik de loopschoenen nog eens aangetrokken. Die hebben lang in de kast gestaan maar de laatste tijd worden ze meer en meer aangedaan en het gaat ook steeds beter. Vandaag zelfs een 4,5 km gelopen binnen het half uur. Dat was ook een tijdje geleden dat zoiets me nog lukte.

Meer dan een abdij, een uitgeverij en een lekdreef

walkingwithlucEen reactie plaatsen

Averbode. Wie kent Averbode niet? De Norbertijnerabdij, de lekdreef en de uitgeverij die me in mijn jeugd met Zonnekind, Zonnestraat, Zonneland en de Vlaamse Filmpjes zoveel leesplezier heeft gegeven.

In de onmiddellijke omgeving van de Abdij van Averbode, gesticht in 1134, was eeuwenlang nauwelijks bewoning. Pas in het laatste kwart van de 19e eeuw was er sprake van het gelijknamige gehucht, soms ook Everbode en Den Haak genoemd.

De oprichting van de Broederschap van Onze-Lieve-Vrouw van het Heilig Hart in 1877 bezorgde de abdij landelijke bekendheid als bedevaartsoord. Langs de voorheen vrijwel onbebouwde Westelsebaan verschenen café-restaurants, hotels, een souvenirwinkel en andere handelszaken. Vanaf 1900 werd de nieuwe wijk, die informeel Het Faubourg werd gedoopt, bediend door de stoomtram Zichem-Turnhout.

De komst van een drukkerij en uitgeverij, een nevenproduct van de Broederschap, zorgde ervoor dat het bevolkingsaantal rap zou aangroeien. Er kwamen scholen, coöperatieve bedrijven (melkerij, houtzagerij, stroomdistributie) en verenigingen, zoals de door Ernest Claes vereeuwigde fanfare De Sint-Jansvrienden. Langzamerhand rijpte het plan voor een onafhankelijke gemeente Averbode. Het zou tot 1928 duren vooraleer het gehucht zich losmaakte van de gemeenten Testelt en Zichem. (Bron: Wikipedia)

Maar Averbode is zoveel meer (al wist ik dat vóór vandaag ook niet).

Vorige maand deden we op het werk mee met de Roze Mars. Tijdens die maand hadden ze bij Wandelknooppunten voor elke provincie een Roze Mars Wandeling uitgestippeld. En vandaag kozen wij tijdens onze stay-at-home-vakantie voor Averbode.

We vreesden een beetje voor een drukte van jewelste maar dat viel bijzonder goed mee.

We vertrokken aan de abdij, gingen door een lege lekdreef en toen volgenden 9 zeer afwisselende kilometers met bijzonder veel afwisseling en vooral veel afwisselende Fauna en Flora.

Een bijzonder mooie maar soms toch ook wel heel zware wandeling.