Vrijdag voor de zoveelste maar voorlopig de laatste keer de afgelopen twee maanden naar het AZ in Herentals geweest. Na vele scans en onderzoeken hebben ze vastgesteld dat er met het spijsverteringsstelsel van moeder niets aan de hand is en dat dat dus allemaal picobello werkt. Dat is uiteraard goed nieuws maar we weten dus nog altijd niet waar de daling van rode bloedcellen die was vastgesteld vandaan kwam. Nu ja, daar had ze ook geen last van dus we erg is dat niet zeker? Afin, om het te vieren zijn we van het ziekenhuis naar Scherpenheuvel gereden om een kaarske te branden en om ne goeie wafel en pannenkoek te gaan eten😉.

En vandaag ben ik de dag begonnen met een bezoekje aan Foto Nelissen in Mechelen. Ik heb twee camera’s, een “Peulis-camera” en een “Vorselaar-camera”, beide Canon EOS. Mijn “Vorselaar-camera” is eigenlijk aan vervanging toe en nu het toch black Friday is ben ik een beetje gaan rondkijken. Het was de bedoeling om een nieuwe Canon-body te kopen maar toen zag ik de Panasonic Lumix DC-FZ82 passeren en dat leek me wel een handig en compact toestel.

Ik ben hem deze namiddag onmiddellijk gaan uitproberen (Conny was toch “van dienst” op de jaarmarkt in Peulis) en die eerste test is me wel bevallen.

Ik moet nog alles leren in verband met de instellingen maar ik ben best tevreden over de eerste resultaten.

De nieuwe camera is trouwens een pak lichter dan de oude. Dit wordt dus zeker de vakantiecamera.

Het weekend begon deze keer eigenlijk al op donderdagavond met een optreden van Meskerem Mees die op cello werd begeleid door Frederik Daelemans in C.C. Zwanenberg in Heist op den Berg. Ze was een beetje verkouden maar dat merkte je nauwelijks. Het was een dik uur genieten van eenvoudige maar mooie muziek. Een bewijs dat het soms ook heel ingetogen mag zijn.

Vrijdag hebben we het dan rustig aan gedaan, dat mag ook eens en zaterdag hebben we dan een paar fruitbomen in de tuin geplant. Met een beetje geluk hebben we volgend jaar verse appelen, peren en kersen.

Vandaag zijn we er dan  toch in geslaagd om, droog, een wandeling van bijna 6 km te doen. Gewoon in Peulis maar je moet soms niet ver gaan om mooi te kunnen wandelen.

Het verlengde weekend is een fietsweekend geworden. Normaal is het niet dat je half November nog zo’n mooi fietsweer hebt maar we hebben het er toch maar van gepakt.

Vrijdag met moeder een fietstochtje van 34 km gemaakt naar Oostmalle. Gisteren met Conny naar Werchter gereden. Een tochtje van 45 km dat we al meer hebben gemaakt maar het is gewoon mooi fietsen en ze hebben in Werchter ook lekkere koffie 😉.

En vandaag zijn we dan nog eens “op verplaatsing” gaan fietsen. De fietsdrager nog eens geïnstalleerd om de verplaatsing van 30 km naar Sint-Pieters-Rode te maken.

De fietstocht die we bij Pasar vonden vertrok immers aan het Kasteel van Horst.

Al in de 13^de eeuw woonden de Heren van Horst daar, de karakteristieke vierkante donjon dateert uit de 15e eeuw. In de 17e eeuw liet de adellijke bewoonster, Maria-Anna van den Tympel, twee vleugels aanbouwen rond de binnenkoer en voerde belangrijke verfraaiingswerken uit. Zij liet ook het wagenhuis bouwen, waar nu het bezoekerscentrum met erfgoedwinkel en een gezellig streekgasthof gevestigd zijn.

Het kasteel, met zijn grote vijver annex slotgracht, is de thuishaven van stripfiguur De Rode Ridder van Willy Vandersteen.

Rondom het kasteel strekt zich een prachtig kasteeldomein uit, dat eigendom is van Agentschap voor Natuur en Bos. (Bron: Wikipedia)

Op onze weg passeerden we ook de Gempelmolen.

Hendrik I, hertog van Brabant, schonk in 1229 een lap grond met een watermolen te Gempe aan het klooster van Gempe. Het klooster kreeg eveneens rechten op de grote Gempevijver, die water leverde om de molen aan te drijven tijdens droge zomers. In het begin van de 17e eeuw kreeg het klooster de toelating om de Molenbeek over meer dan 600 meter te verplaatsen om het verval aan de molen te vergroten. Het klooster heeft de molen lange tijd verpacht aan een maalder. Bij de afschaffing van het klooster door de Franse Revolutie kwam de molen definitief in privéhanden. Hij werd vrijwel altijd als graanmolen gebruikt tot omstreeks 1950. Sinds 1944 is de molen geklasseerd als monument. (Bron : Wikipedia)

Nu is het een brasserie en een populair rustpunt bij wandelaars en fietsers. Eigenaar is Hans Meus … broer van …

Via de Vlooybergtoren ging het terug naar het Kasteel van Horst.

Daar stonden er een dikke 40 km op de teller. Mooie fietstocht, soms pittige klimmetjes, soms zalige afdalingen. Helaas soms ook afschuwelijk slechte fietspaden en smalle verhoogde fietspaden die minder aangenaam waren.

De knooppunten : 65 – 98 – 99 – 20 – 66 – 67 – 68 – 19 – 21 – 22 – 96 – 97 – 74 – 28 – 27 – 73 – 24 – 5 – 46 – 45 – 65

We doen het niet zo vaak maar vandaag hebben we nog eens meegedaan aan een “georganiseerde” wandeling, zelfs eentje van Golazo. Golazo staat niet direct bekend als goedkoop en ja, 22 euro is inderdaad veel geld maar deze keer hebben we het er toch maar op gewaagd : we hebben meegedaan aan de Urban Walk in Oranjestad Diest.

Jawel, Diest is een Oranjestad. Bijna drie eeuwen lang was de stad in handen van de graven Nassau; de latere prinsen van Oranje-Nassau. De oudste zoon van Willem de Zwijger, Filips-Willem, ligt er begraven in de Sint-Sulpitiuskerk. Diest maakt samen met Breda (NL), Dillenburg (D) en Orange (F) deel uit van de Unie van de Oranjesteden. De blijvende getuigen van deze “Nederlandse” periode zijn ondermeer het Hof van Nassau; het stadspark “De Warande”, het vroegere jachtdomein van de prinsen van Oranje-Nassau en de 16de eeuwse watermolen van de prinsen van Oranje-Nassau. Ook het hoogkoor met de grafzerk van Filips Willem kan bezocht worden in de Sint-Sulpitiuskerk. Verder is in het Stadsmuseum ‘De Hofstadt’ een afdeling gewijd aan Oranje-Nassau.

Diest is ook de geboortestad van Jan Berchmans. Deze Jezuïet werd er geboren op 13 maart 1599 als als oudste zoon uit een gezin met vijf kinderen. Zijn vader Jan Berchmans beoefende er het ambacht van lederbewerker, schoenmaker en schoenlapper. Zijn moeder was Elisabeth ‘Liesken’ van den Hove, een dochter van Adriaan van den Hove, een hoge stadsfunctionaris. Jan verbleef tot zijn twaalfde jaar in Diest. Hij overleed in het Romeins College der jezuïeten na een kort ziekbed als gevolg van een longontsteking en dysenterie, nauwelijks 22 jaar oud. Zijn laatste woorden waren “Jezus, Maria”. In 1888 was hij de eerste Belgische Heilige. Een tiental scholen zijn naar hem genoemd.

Vertrek en aankomst van de wandeling was in de Diestse Citadel. Locaties die we tijdens de 10km wandeling bezochten zijn de Citadel, het stadhuis, de Lakenhalle, de kapel (en apotheek) van het Sint Elisabethgasthuis, het Park Cerckel, Huis DIEvers, Vuegen (waar ze lekkere wortelcake hebben), de Onze-Lieve-Vrouwekerk, het Begijnhof, de Sint-Catharinakerk, het Heilige Geestconvent, het Boerenkrijgplein, het provinciedomein Halve Maan, de ruïne van de Sint-Jan De Doperkerk, den Drossaard, het Warandestadion, het Zwembad en Sportcomplex De Warande, het Warandepark, Café Leffe en de Allerheiligenkapel. Het Pegasus Museum hebben we links laten liggen, dat doen we wel eens wanneer we terugkomen en wanneer het wat rustiger is.

Want terugkomen doen we zeker. Diest kon ons echt wel bekoren. En hoewel het een “Urban Walk” was hebben we ook veel natuur gezien. Het was trouwens een pittige wandeling met veel klimmen en dalen.

Toch wel best een druk weekendje achter de rug. Afgelopen vrijdag met moeder gaan wandelen en eten in Hallaar en Heist op de Berg (foto’s later deze week).

Zaterdag fietstochtje van Peulis naar het Zennegat en terug. Een beetje dubbelzinnig toch dat tochtje. Het was zaaalig weer om te fietsen. Lekker warm maar niet té, het zonnetje was er ook maar niet té, gezellig terrasje gedaan aan ’t Zennegat. Kortom … heel leuk fietsweer.

Maar als je dan bedenkt dat het eind oktober is, bijna november, en dat je eigenlijk binnen zou moeten zitten aan de kachel omdat het buiten regent en waait en koud is, dan is er toch wel iets mis toch?

Zondagnamiddag naar Vorselaar gereden waar Harmonie Verbroedering een twee uur durend concert gaf naar aanleiding van 75 jaar Edma, de lokale cinema die helaas volgend jaar tegen de grond zal gaan. Het was eigenlijk hun tweede optreden sinds de lockdown. Het eerste had zaterdagavond plaatsgevonden. Ze hadden weliswaar ook opgetreden op Na Fir Bolg deze zomer maar een festivalwei is geen zaaloptreden.

Ze moesten zich geen zorgen maken, het concert was top. Ik had graag een beetje meer John Williams gehoord maar ja. Morricone en Zimmer kregen wel hun deel maar Williams werd een beetje vergeten.

Gisteren, maandag, is er dan een hele dag hard in de tuin gewerkt.

En vandaag zijn we terug naar Vorselaar gereden om Wielercomité Vorselaar te steunen. Zij organiseerden vandaag een eetdag en we steunen die mensen graag, zeker omdat neef Jan één van de grote bezielers van het comité is. Terug in Peulis nog een kleine wandeling gemaakt en daarmee is het weekend weeral voorbij.