Maand: september 2019

Druk

walkingwithlucEen reactie plaatsen

Zo’n eerste week terug gaan werken na een deugddoende vakantie als de onze … simpel is dat niet hoor.

We konden dan ook elke vorm van ontspanning gebruiken.

Zaterdagnamiddag zijn we nog eens een goeie ouderwetse (en deels kletsnatte) wandeling aan ’t Kruiske in Bevel gaan doen. Via de Nete ging het naar Gestel waar we er eindelijk in geslaagd zijn om iets te gaan drinken in de Klappeistaak. Dat koffiehuisje in het pittoreske Gestel zou echt wel de moeite waard zijn, althans, zo vertelt men ons.

Eigenlijk was het een tegenvaller. Het is er proper en netjes en het eten zag er ook heel lekker uit. Maar … als men de pretentie heeft van een theekaart te hebben, dan moet je daar ook thee opzetten. Opa’s Fruittuin mag dan al appel, vlierbes, rode biet, hibiscus, zwarte bves, framboos, braam, aardbei en aalbes bevatten … thee is het NIET. En van Rooibos, appel, rozijnen, amandelen en Pistache maak je evenmin thee.

De enige thee die ze wel hadden was Earl Grey. Een vergissing die ze nogal veel maken in dergelijke zaken. Beseffen ze niet dat niet iedereen van de smaak van bergamot houdt?

Neen, als je thee wil serveren zorg dan op z’n minst voor een Breakfastmelange (Engels of Iers ofzo), of een Darjeeling of een Ceylon thee. Enfin. We zijn er nu geweest. Maar daarmee is alles gezegd.

’s Avonds zijn we dan naar Heist getrokken waar de broers Kolacny een avond met Scala voor ons hadden gepland. In hun nieuwe programma “Meisjesnamen” nemen ze Nederlandstalige nummers onder handen. Layla, Anja, Irene … ze passeerden allemaal de revue. Het was heel mooi maar 2 uur (zonder pauze) in een warme zaal was meer dan genoeg. Anderhalf uur had beter geweest. Twee keer een uur met pauze nog beter.

scala

Zondag zijn we dan naar Borgerhout getrokken voor een ontdekkingsconcertje. Minstens één keer per jaar pikken we in zaal Trix een caféconcertje mee. Voor een habbekrats krijg je dan twee concertjes van beginnende groepen. Gisteren was het de beurt aan Ten Tonnes, de artiestennaam van Ethan Barnett en dat is dan weer het jongere broertje van George Barnett en die is dan weer beter bekend als George Ezra.

Eerst was het de beurt aan Alps, een zeskoppige band uit Antwerpen die al een aantal jaren samen speelt onder verschillende projecten maar nu naar buiten komt als Alps. De groep bestaat uit zanger/gitarist Jesse De Belder, zus Maja als backing vocal, Steve Herrijgers als bassist, Wouter Boeckmans op elektrische gitaar, Fabian Van Doorslaer als drummer en Wannes Minne op trompet. Ik volg ze ondertussen op Facebook want ze smaakten naar meer.

alps

Ook van Ten Tonnes wil ik wel meer horen. Zijn stem is nog niet zo “rijp” als die van zijn broer maar zijn muziek zeker wel.

ten tonnes

Frankenstein

walkingwithlucEen reactie plaatsen

frankenstein2Frankenstein. Of liever … het monster van Frankenstein. Wie kent ‘m niet? Iedereen toch?

Maar ken je Frankenstein eigenlijk wel echt?

Want wie is Frankenstein?

Is het Victor, de dokter?

Of is Frankenstein het monster dat door Victor in elkaar wordt geknutseld?

Of is Victor eigenlijk het monster?

Je ziet … het is niet zo simpel als het lijkt. En omdat een beetje duidelijk te maken hebben Vitalski, Jean-Paul van Bendegem en Johan Braeckman de koppen nog eens bij elkaar gestoken en een lezing in elkaar gestoken om alles wat ze weten over Frankenstein en de auteur, de negentien jaar oude Mary Shelley, met ons te delen.

Vorig jaar waren Conny en ik al naar hun lezing over Sherlock Holmes en Arthur Conan Doyle geweest en aangezien die supergoed was meegevallen moesten we wel naar deze nieuwe samenwerking van dit trio.

Volgens de mail van CC De Zwanenberg zou de voorstelling eergisteren beginnen om 20u30 en zou ze 2 x 45 minuten duren (met een pauze daartussen).

De voorstelling begon inderdaad om 20u30 maar toen we aan de pauze begonnen was het al 21u55. Uiteindelijk zaten we om 23u terug in de auto.

Was dat erg? Absoluut niet want het was interessant, leerrijk, grappig en boeiend. Het enige dat het niet was dat was vervelend.

Beste 6 euro die we in lange tijd hebben uitgegeven.

frankenstein

 

De Egyptische Sleutel

walkingwithlucEen reactie plaatsen

Gideon Crew heeft nog maar enkele maanden te leven.

Alsof dat nog niet genoeg is verneemt hij ook nog dat zijn werkgever, Eli Glinn spoorloos verdwenen is en dat het hightech lab wordt opgedoekt.

Hij komt echter ook te weten dat er in dat lab lang werd gezocht naar de ontcijfering van een vreemd archeologisch object : de schijf van Phaitos.

Samen met zijn brother of arms, Manuel Garza, breekt hij in het lab van ESS en slaagt hij er in de ontcijferde code te ontfutselen van zijn voormalige baas.

De schijf van Phaitos blijkt een kaart te bevatten, een kaart naar een onbekend gebied in Egypte. Een onbekend gebied waar ongetwijfeld grote schatten liggen. Ze besluiten voor één keer eens aan zichzelf te denken en vertrekken naar het land van de Farao’s met maar één doel : rijk worden.

Onderweg krijgen ze het gezelschap van de Egyptologe Imogen.

Zal het hen lukken om vóór het einde van de (letterlijke) deadline van Crew hun doel te bereiken?

De Egyptische Sleutel is het vijfde (en laatste?) verhaal rond Gideon Crew van de hand van het schrijversduo Preston & Child. Leuk om lezen, al was het maar om de verwijzingen naar Achnaton, de Egyptische farao die getrouwd was met Nefertiti, die vader was van Toetanchamon en die, naar verluid, het Polytheïsme (meerdere Goden) afschafte en verving door het Monotheïsme (één God). Sommigen beweren dat Mozes dit heeft gebruikt als basis voor het Christendom, anderen beweren zelfs dat Achnaton en Mozes één en dezelfde persoon waren.

Wat er ook van zij … ik hou wel van een vleugje non-fictie in fictieverhalen. Ik vind het wel een beetje jammer dat ik begonnen ben met het laatste boek uit de reeks maar die andere vier verhalen haal ik wel in.

Dit was trouwens ook het eerste boek dat ik op mijn e-reader heb gelezen. Het is nog altijd wennen en papier is nog altijd leuker maar ik kan niet ontkennen dat er veel praktische voordelen zijn. Een boek van 600 bladzijden meesleuren of een e-reader meesleuren op de trein … een wereld van verschil.

We zouden wel eens goede vrienden kunnen worden … mijn Tolino en ik.

egyptischesleutel

Van druiven naar appelen en peren

walkingwithlucEen reactie plaatsen

Met veel tegenzin trokken we deze ochtend voor de laatste keer de deur van kamer 45 achter ons dicht. We werden de afgelopen 5 dagen dan ook verwend in Hotel zur Post in Bernkastel-Kues. Lekker eten dat trouwens werd aangepast aan de allergie van Conny, vriendelijke bediening, mooie en ruime kamer … kortom, een heel leuk verblijf.

Maar aan alle mooie liedjes komt een einde en al snel lieten we de wijngaarden achter ons. Op de planning stond één tussenstop namelijk de Landcommanderij Alden Biesen in Rijkhoven (Bilzen).

Nu is Alden Biesen een cultuurcentrum van de Vlaamse Overheid maar tussen 1220 en 1795 was het de hoofdzetel van de Balije Biesen.

Deze balije bevatte het priesterconvent en administratief centrum Commanderij Nieuwen Biesen te Maastricht (in 1468 overgegaan van Kleine Biesen te Geleen naar Maastricht) en de Commanderij van Sint-Andreas, een stadsresidentie te Luik, waar het hoofd van de balijepriesters, de grootpastor resideerde. De 10 onderhorige commanderijen (bevattende stadsresidenties, kastelen en pachthoeven met uitgestrekte landerijen), werden elk van hen beheerd door een commandeur, onder het gezag van de landcommandeur. De 12 verschillende commanderijen lagen verspreid over het huidige Belgisch Limburg, Nederlands Limburg, Vlaams-Brabant, Noord-Brabant en het huidige Duitse Noord-Rijnland. De landcommandeur zelf stond onder het gezag van de grootmeester van de Duitse Orde (bron:Wikipedia).

We hebben er ook één van de afgepijlde wandelingen gedaan. Wijngaarden hebben niet meer gezeien. Fruitbomen des te meer. Op die manier onze vakantie op een mooie wijze afgerond en kunnen we beginnen aftellen aan onze volgende uitstap (in oktober naar De Veluwe).

 

Keizer en President

walkingwithlucEen reactie plaatsen

Op onze laatste dag in de Moezelstreek zijn we vanmorgen na het ontbijt vertrokken naar Kesten, een klein dorpje op een kwartiertje rijden van Bernkastel.

Daar was het vertrekpunt van de Napoleonweg. Volgens de legende zou de Franse Keizer tijdens zijn reizen graag een bezoekje hebben gebracht aan Kesten om daar te overnachten in een huis naast het Himmeroder Klosterhof. Of dat waar is weten we niet maar dat het er mooi is om te wandelen weten we wel.

De wandeling van een dikke 7 km brengt je doorheen de wijngaarden (hoe kan het anders) naar boven vanwaar je enkele heel mooie uitzichten krijgt. Wij kregen er ook nog een bezoek van een Hercules C-130 (of één van zijn modernere broers) gratis bovenop.

We moesten nog meer naar boven kijken want ook een roofvogel gleed soms majestueus door de lucht.

We werden op wildlife-gebied trouwens verwend vandaag : salamanders, sprinkhanen, motten … we hebben ze allemaal gezien.

Bijna konden we dat echter niet navertellen. Eén van die wijngaarden had blijkbaar last van hongerige bezoekers (waarschijnlijk vogels). De druiven werden beschermd door schrikdraad, netten, jassen als vogelverschrikkers en … enkele luidsprekers die plots lawaai begonnen te maken. Een halve meter de lucht in en de hartslag omhoog .

Teruggekomen in Bernkastel zagen we dat er behoorlijk wat politie aanwezig was. Gisteren hadden in Traben-Trarbach gezien dat de Bundespräsident, Frank-Walter Steinmeier, daar vandaag op de boot zou stappen. Blijkbaar ging zijn trip naar Bernkastel want wij hebben hem zien uitstappen.

En daarmee zit onze vakantie er bijna op. Morgen moeten we helaas terug richting België rijden.

Traben-Trarbach

walkingwithlucEen reactie plaatsen

Nog vóór we naar de Moezelstreek vertrokken zei Conny al dat we zeker een bezoekje moesten brengen aan Traben Trarbach. Zij was daar vroeger al eens geweest en had er mooie herinneringen aan.

Dit dubbelstadje was dan ook onze bestemming voor vandaag. Geen wandeling dus maar wel lekker kuieren door straatjes en steegjes. En vooral genieten van de vele Jugendstil-huizen die er staan. Trarbach is in de 19de eeuw (1857) volledig platgebrand en werd heropgebouwd in Jugendstil (het meeste door architect Bruno Möhring).

We hebben er ook het Mittel-Mosel-Museum bezocht dat gevestigd is in de Barockvilla Böcking. Het gebouw op zich is al de moeite waard en ook binnen is het heel mooi opgezet.

Even verder ligt het Haus der Ikonen. In dit huis kan je de werken van de Russische vluchteling Alexej Saweljew (1918-1996) bewonderen. Terwijl de oude ikonen (waarvan er ook altijd een deel in leen worden gegeven aan het museum) veelal donker zijn is hij teruggegaan naar het begin en maakte hij heel lichte ikonen. Echt wel mooi om te zien. We werden daar trouwens in perfect Nederlands ontvangen.

Even dachten we ook nog het Buddha museum te bezoeken maar daar hebben we vanaf gezien. Gelukkig maar bleek ’s avonds. Peter en Tin, onze Belgische “buren” waren vandaag naar ginder gefietst en hadden het museum wel bezocht. Het bleek geen voltreffer te zijn geweest. Wel veel beelden maar veel te veel tekst.

Morgen volgen we Napoleon in Kesten.

Piesporter Moselbogen

walkingwithlucEen reactie plaatsen

Onder het motto “niets moet, alles kan tijdens de vakantie” hebben we het boekje met de wandelingen van VOS Travel gelaten voor wat het was. Afgaande op hetgeen we gisteren hebben gezien zijn het ongetwijfeld heel mooie wandelingen maar we hebben het afgelopen jaar meer in de tuin gewerkt dan gewandeld en dat laat zich toch een beetje voelen.

Daarom trokken we vandaag naar Piesport, een twintigtal kilometer van Bernkastel, om daar de Moselbogen wandeling te doen. Deze wandeling vertrekt op het fietspad naast de Moezel en gaat dan de hoogte in doorheen de verschillende wijngaarden om verder op terug af te dalen naar de oevers van de Moezel.

Een iets gemakkelijkere wandeling maar wel eentje waarbij je constant prachtige vergezichten voorgeschoteld krijgt.

Omdat de wandeling iets korter was waren we ook vroeger terug in Bernkastel. De perfecte gelegenheid om eens het Wijnmuseum te bezoeken. Dat museum ligt in Kues en viel eerlijk gezegd een beetje tegen. Veel computerschermen met heel veel tekst. Ook Nederlandstalige tekst (met een Vlaams-Nederlandsvlaggetje) maar wel behoorlijk slecht vertaald. Maar er was wel een heel interessante film over de wijnbouw in de Moezelstreek, wijnbouw die er al was in de tijd van de Romeinen. In die film hebben we ook kunnen zien hoe de druiven op de bijzonder steile hellingen worden geoogst. Maar verder was er weinig te zien. Gelukkig hadden we een Gutschein gekregen van het hotel waardoor we niet moesten betalen om binnen te kunnen.

In Kues staan overigens ook heel mooie gebouwen uit het begin van de 20ste eeuw. Die hopen we morgen ook te zien in Traarbach, onze volgende uitstap.

Burg-Olymp-Tour

walkingwithlucEen reactie plaatsen

Eerste volledige dag aan de Moezel en ook eerste wandeldag.

Op het programma stond de Burg-Olymp-Tour, een wandeling die volgens de lokale wandelgids als “gemiddeld” op de moeilijkheidsgraad werd aangeduid. Bij ons leek het toch eerder een zwaardere wandeling.

Burg slaat op de Wilhelmhöhe. Wilhelm I zou meerdere malen in Bernkastel-Kues verbleven hebben. Hij kreeg de burcht van Bernkastel als geschenk.

Olymp slaat dan weer op het hoogste punt van de Hunsrück die met zijn 415 m hoogte mooie uitzichten biedt op de Moezel en de Eiffel. In de Griekse mythologie was de Olympus uiteraard de zetel van de Goden en ook zij hadden een mooi uitzicht.

Toen we vertrokken hing er nog een dikke laag nevel over de bergen maar die verdween snel. Het was een heel mooie wandeling doorheen het bos met soms wel heel steile stukken maar die werden goedgemaakt door de mooie uitzichten.

Ook mooi was de kruisweg naar de St. Anna kapel. De kapel op zich viel wel een beetje tegen.

Op het hoogste punt in de buurt, de Olymp, kregen we het gezelschap van een kleine bosmuis.

Na een bezoekje aan de Burg volgde nog een heel steile afdeling tussen de wijngaarden  (ook niet simpel om te doen). De wandeling sloten we af op een terrasje in het centrum van Bernkastel.

Bernkastel-Kues

walkingwithlucEen reactie plaatsen

Eindelijk is het aan ons. De “grote” vakantie is aangebroken. Nu ja, erg groot is hij niet maar na een weekje van doktersbezoeken (huisarts, endocrinoloog en oogarts die me allemaal goede punten hebben gegeven) en hard werken zijn we vanochtend vertrokken naar onze vakantiebestemming.

Deze keer zijn we naar onze Oosterburen getrokken, meer bepaald naar Bernkastel-Kues. Dit kleine stadje met zo’n 7.000 inwoners aan de oevers van de Moezel en omringd door wijngaarden is onze thuis voor de komende week.

Vandaag hebben we alvast vastgesteld dat vooral Bernkastel aan de Oostkant van de Moezel de toeristische trekpleister is.

Aan de overkant van de Moezel was er dan weer een FN-bijeenkomst. Enkele tientallen klassieke motors uit de tijd dat FN nog rollend materiaal maakte en niet enkele schietend materiaal.

Het was er in ieder geval aangenaam rondkuieren. Veel terrasjes waar liters en liters ijskreem werden verorberd. Wij hebben ons beperkt tot een Latte en een zwarte thee. Het leek wel alsof we een voorgevoel hadden en dat we ons moesten “sparen” voor ’s avonds.

Dat voorgevoel bleek trouwens terecht want het avondmaal was super lekker maar ook bijzonder veel.

Er waren blijkbaar maar twee koppels die gebruik maakten van de halfpension formule. Het andere koppel zijn ook Belgen. Sterker nog … het is mijn oude chef uit de tijd dat we nog ING Insurance waren. It’s a small world. Zij zijn hier echter om te fietsen, niet om te wandelen.

 

Kaatsheuvel

walkingwithlucEen reactie plaatsen

AAAAADe voorlaatste keer (en waarschijnlijk ook enige keer) dat ik in de Efteling ben geweest moet een dikke veertig jaar geleden zijn geweest. Toen was het nog gewoon een sprookjesbos en een speeltuin denk ik.

Maar dat was dus de voorlaatste keer want afgelopen dinsdag ben ik terug geweest met Conny en haar twee dochters, de jarige Laura en Celien.

We waren nog niet goed binnen of ik deed al iets wat eigenlijk tegen mijn natuur in gaat … ik nam plaats in Joris en de draak, de houten race-achtbaan waar je tegen 75km en maximaal 3G tegen de andere trein racet.

Ik heb het niet met achtbanen en al zeker niet die dingen waar je ondersteboven hangt zoals de Python of erger nog de Baron 1898. Maar zo’n houten rollercoaster wou ik toch wel eens proberen. Het was dubbel. Het snelheidsgevoel is wel leuk, het door elkaar geschud worden iets minder. Geef mij toch maar een paar rondjes op het circuit van Zolder in een Porsche 911.

Terwijl de meisjes de snellere achtbanen opzochten deden Conny en ik het een beetje rustiger … koffietje drinken, Land van Laaf bezoeken …

Enkele attracties waren wel een pak rustiger en heel mooi gemaakt. Symbolica en Droomvlucht waren bijzonder mooi. De Piranha, waar je volgens Conny wel een spatje water kon voelen, was dan weer kleddernat. Tenminste voor mij toch. de andere bootgenoten hadden meer geluk.

Uiteraard mocht een bezoek aan het Sprookjesbos ook niet ontbreken.

Een spectaculair fonteinspektakel bracht een einde aan een lange, vermoeiende maar heel gezellige dag.

Eén ding moet ik wel zeggen van de Efteling. Ik had niet het gevoel dat ik in een pretpark zat maar eerder in een belevingspark. Wil je opwinding dan is dat geen probleem, wil je rust dan is dat evenmin een probleem. Je kan alle kanten op. Het was een mooie ervaring.