De eerste “gok” van mijn muziekzomer is al zeker geslaagd.

Toen ik hoorde dat Bruce Springsteen dit jaar TW Classic zou afsluiten heb ik onmiddellijk een ticketje besteld.

Voor hetzelfde geld zadelen ze je later op met een hoop groepen waar je absoluut niets van moet hebben maar nu de rest van de line up bekend is gemaakt valt dat heel goed mee.

Het festival wordt geopend door Balthazar, een mij onbekende Belgische groep maar de flarden die ik op YouTube heb meegepikt vallen best mee.

Daarna is het de beurt aan Blondie. Ik kan me best voorstellen dat ze niet meer het niveau zullen halen dat ze eind jaren ’70, begin jaren ’80 haalden maar Deborah Harry heeft op pubers als mezelf destijds toch een bijzondere indruk nagelaten. Nostalgie alom dus.

Derde groep is Ben Harper & Charlie Musselwhite, alweer twee nobele onbekenden. Als ik op YouTube mag afgaan dan wordt het blues en ik weet niet of dat wel werkt op een grote festivalwei. Ondertussen is het al wel vier uur en is het tijd voor een hapje en een dutje.

Om 18u is het dan tijd voor wat hopelijk één van de hoogtepunten van de dag moet worden : Carlos Devadip Santana. De man die er al bij was op Woodstock 1969. Eén van de beste gitaristen ooit, samen met Clapton, Page, Blackmore, Hendrix …

En vóór the Boss de avond afsluit krijgen we nog een optreden van Keane. Kortom : een dag om naar uit te kijken.

’t Is hier weer een paar dagen stil geweest maar ik heb zeker niet stil gezeten.

Sinds het laatste berichtje is er 4 keer gelopen. Afgelopen dinsdag een solo van 4,30 km (in exact 30 minuten). Donderdag een babbelloopje met Sally, ook weer goed voor 4,30 km (maar dan wel in 31 minuten). Gisteren ben ik dan naar het mooiste looppark in de provincie geweest – de Averegten in Hallaar – om wederom 4,30 km te lopen (in 29:30) en vandaag heb ik dan de sneeuw getrotseerd om 5 km te lopen in 36 minuten. Hier en daar was het vandaag toch behoorlijk tricky om te lopen. Vooral op sommige bospaden waar je door de sneeuw de kuilen niet meer zag.

Maar ik ben toch weer vier keer weggeweest. De ene keer ging het wat vlotter dan de andere keer maar als het zo blijft gaan dan moet ik binnenkort toch wel mijn “streefsnelheid” van 9 km/u gaan halen. Voor echte lopers is dat natuurlijk om mee te lachen maar voor mij moet dat niet meer zijn.

Waar de teller ook op 4 staat is in het aantal boeken van Jef Geeraerts die ik ondertussen gelezen heb. Zijn Vincke & Verstuyft misdaadverhalen bevallen me wel. Eigenlijk onbegrijpelijk dat ik die vroeger niet heb gelezen. Zijn ondertussen de revue gepasseerd : Het Rashomon Complex, De Trap, Romeinse Suite en Double-Face. Liggen nog klaar om te lezen : Zand, De Cu Chi Case en Drugs.

Wanneer ze aan de beurt komen zal de tijd uitwijzen. Ondertussen ben ik begonnen aan Schedelkraker van de Gentse advocate Marthe Maeren. Dit is de derde advocatenthriller rond Meester Frieda Degraeve die ik lees en voorlopig voldoet hij aan alle verwachtingen.

De volgende 10 boeken op de leestlijst zijn trouwens allemaal van Vlaamse auteurs : Stan Lauryssens, Jef Geeraerts, Piet Baete en Bavo Dhooge.

De meeste mensen komen 1 keer per jaar in aanraking met Autoveiligheid n.v., in de volksmond beter bekend als “de keuring”. Ik ben er dit jaar al VIER keer geweest.

Vorige maand met de auto van mijn ouders voor een keuring en een herkeuring en vandaag met mijn auto voor een keuring en een herkeuring. Nu vond ik de herkeuring van hun auto wel terecht: een roetuitstoot van 5,50 terwijl het maximum maar 1,50 mag zijn is wel een gegronde reden voor afkeuring.

In mijn geval vandaag was ik het niet volledig eens met de beslissing. Alles was dik in orde behalve de dimlichten. Die stonden namelijk, in stand 0, te hoog afgesteld. En daar hebben ze me dus een rode kaart voor gegeven. Van mij hadden ze het bij een waarschuwing mogen houden. Dat had me een tripje naar de lokale Fordgarage en een herkeuring bespaard maar ja … ik kan er weer tegen voor een jaar.

Ik heb vandaag trouwens ook een – berekend – risico genomen. Ik heb alvast een combiticket voor Suikerrock 2013 gekocht. Er zijn nog maar twee namen bekend gemaakt (Kaiserchiefs en Sting komen op zaterdag) maar ik heb me daar vorig jaar zo goed geamuseerd dat ik het risico neem. En zeg nu zelf, 120 euro voor vier concertdagen is toch geen geld ?

Dat betekent wel dat elk weekend van de eerste maand van de grote vakantie bezet is : Graspop, Na Fir Bolg, TW Classic, The Wall en Suikerrock.

Ik had me voor vandaag twee doelen gesteld :

• minimum 5 km lopen
• maximaal 30 euro uitgeven op het Boekenfestijn in Leuven.

Helaas heb geen enkel van die twee doelen gehaald.

Het begon deze voormiddag met het looptochtje. Ik had me een beetje misrekend en toen ik na 40 minuten terug was stonden er 5,50km op de teller, 500 meter te veel dus. Ik moet er wel bijzeggen dat ik 3 minuten van die 40 minuten heb gewandeld om de hartslag even te laten zakken maar al bij al ging het wel goed. Ik overweeg zelfs om volgende week zaterdag nog eens aan een jogging mee te doen en naar Lier te rijden voor de natuurloop.

Ook het tweede doel heb ik niet gehaald. Toen ik mijn ronde op het boekenfestijn had afgewerkt lagen er een dertigtal boeken in mijn karretje. Na een eerste selectie bleven er nog twintig over. Ruim over budget dus. Nog maar eens alle boeken één voor één vastgenomen en uiteindelijk bleven er twaalf boeken over. Die heb ik dan maar meegenomen omdat ik echt niet kon besluiten welke ik nog zou moeten achterlaten. Aan de kassa moest ik 56,50 euro achterlaten wat neerkomt op 4,70 euro per boek en dan is het niet erg dat ik boven budget ben gegaan.

Uiteraard zijn het weer voornamelijk thrillers. Soms van bekende auteurs, soms van auteurs die ik wel ken maar waar ik nog niets van gelezen heb en er zijn ook weer enkele totaal onbekende auteurs bij. Dat is het grote voordeel van het Boekenfestijn. Voor 5 euro durf je al eens een risico nemen.

Het volledige lijstje van de boeken :

• De Cu Chi Case (Vincke & Verstuyft) – Jef Geeraerts
• Zand  (Vincke & Verstuyft) – Jef Geeraerts
• Drugs – Jef Geeraerts
• Schedelkraker – Marthe Maeren
• Vrijdag de 14^de – Piet Baete
• Absint – Guido Eekhaut
• De watermeesters – Danielle Hermans
• Verzoeking – Harlan Coben
• Hondsdagen – Alicia Giménez Bartlett
• Spaanse Furie – Paul Goeken
• Voortvluchtig – Phillip Margolin
• Operatie Eichmann – Neal Bascomb (non-fictie)

 

Al enkele jaren los ik het probleem van “wat moet ik nu weer kopen voor de verjaardag of Kerst van mijn moeder” op met een concertticketje.

Meestal zijn tickets voor Duitse artiesten of TV-shows-on-tour, af en toe zit er al eens een avondje klassiek tussen.

En meestal vind ik die shows zelf (want ik ga dus altijd mee) wel te verdragen, soms zelfs vrij aangenaam. Heel soms kan het zelfs verrassend heel goed zijn, zoals het optreden van Hélène Fischer in Hasselt vorig jaar.

Maar de Kastelruther Spatzen (aus Südtirol) die ons gisteren een ruim 2 uur durende show hebben gegeven waren toch niet echt mijn ding. Vooral het eerste deel was saai. In het tweede deel was er gelukkig iets meer ritme maar het heeft me moeite gekost om het einde te halen.

Maar ja, het was geen Kerstgeschenk voor mij maar wel voor mijn moeder en zij heeft er wel van genoten.

Waar ik waarschijnlijk wel van zal genieten is van het Boekenfestijn dat komend weekend wordt gehouden in de Brabanthal in Leuven.

Na een weekje van inactiviteit wegens een vervelende hoest ben ik vandaag toch maar naar Lier gereden om een babbelloopje te doen met Sally.

En dat is het ook geworden, 32 minuten kletsen en tegelijkertijd 4,3km afleggen. Snel kan je het niet noemen maar we zijn weer bijgepraat. Ik zal wel blij zijn wanneer het “s avonds terug lichter wordt zodat we terug over de vesten kunnen lopen en niet meer zitten te sukkelen op slecht aangelegde, smalle voetpaden of drukke industriewegen.

 

Omdat de hoest nog niet volledig weg is vond ik het niet verstandig om vandaag te gaan lopen. Maar ik vond het ook niet verstandig om gewoon in de zetel te blijven zitten.

In plaats van de loopschoenen heb ik dan maar de wandelschoenen aangetrokken en ben vertrokken voor wat uiteindelijk een wandeling van bijna 14km zou worden. Eigenlijk heb ik de Monumentenloop van onze plaatselijke Kasteellopers gewandeld maar dan in tegenwijzerzin.

Na 2u45 wandelen was ik toch blij dat ik terug thuis was. Niet dat ik doodop was maar op sommige plaatsen was het wel heel vermoeiend wandelen door de modder.

Het was in ieder geval wel een goeie training voor de grote PCM-IT bedevaart van 9 maart en het heeft weer enkele mooie foto’s opgeleverd.

Als ik nog een motivatie zocht om meer te gaan lopen dan is die zoektocht vandaag tot een einde gekomen. In mijn mailbox zat vandaag immers een berichtje van The Great North Run waarvan de tekst begon met “Congratulations, Luc CAMBRE…”.

Jawel, ik ben één van de 55.000 gelukkigen die op zondag 15 september aan de start zullen staan in de buurt van Jesmond, Newcastle om deel te nemen aan de 33^ste BUPA Great North Run.

In 2010 heb ik deze halve marathon ook gelopen en tot op vandaag is dat één van de plezantste loopervaringen die ik al gehad heb. Ondanks het rotslechte weer dat we toen hadden stonden er duizenden mensen langs de kant om alle deelnemers aan te moedigen.

55.000 starters en geen enkele elleboogstoot gekregen. De meeste deelnemers lopen immers niet om een scherpe eindtijd te halen maar om zich te amuseren en vooral veel geld op te halen voor één of ander goed doel. En als kers op de taart krijg je ook nog aanmoedigingen van de Red Arrows. Genieten !

De uitloting betekent natuurlijk wel dat ik onmiddellijk aan de slag moest om een overtocht te boeken en een hotelkamer te zoeken. Dat eerste ging vrij snel maar een hotelkamer zoeken in een weekend dat 55.000 bezoekers en hun familie naar een stad komen is niet zo vanzelfsprekend. Uiteraard blijven ze niet allemaal overnachten maar toch … Ondertussen is wel alles geboekt : overtocht Zeebrugge-Hull, 4 nachten in de Holiday Inn Express en overtocht Hull-Zeebrugge. µ

Nu moet er enkel nog getraind worden. Ik was het jaar goed begonnen maar een stevige verkoudheid met een heel vervelende hoest gooit een beetje roet in het eten. Ik heb eens gehoord dat je met een verkoudheid mag blijven lopen, zolang ze boven de schouders zit en dat is deze keer helaas niet het geval. Als het tegen het weekend niet beter is ben ik wel van plan om een lange wandeling te maken, kwestie van toch iets aan beweging te hebben.

Fleetwood Mac komt nog eens naar België. Het is van 2009 geleden dat ze ons land nog eens bezochten.

Vorig jaar was het 35 jaar geleden dat hun elpee Rumours gereleased werd (voor de jeugd : een elpee was een bij 30cm grote vinyl schijf die je op een pick up kon leggen en waarmee je met een naald muziek kon beluisteren, zoiets als een mp3 maar dan niet op een usb-stick).

Rumours staat heel hoog in mijn lijst van favoriete elpees, Go Your Own Way staat heel hoog in mijn lijst van favoriete songs en Fleetwood Mac zelf staat heel hoog in mijn lijst van favoriete groepen. Je zou dus denken dat enorm blij ben en dat ik op 8 februari al van ’s ochtends vroeg achter mijn pc zit om kaarten te bestellen.

Dat zal niet het geval zijn want ik ga dit concert aan me voorbij laten gaan.

Waarom ? Omdat ze net als in 2009 Christine McVie niet meebrengen en hoe kan je nu een verjaardag van Rumours vieren en Christine McVie niet meebrengen ? Hun laatste concert was weliswaar goed maar de hele avond door voelde ik een gemis. Sommige klassiekers werden ofwel niet gebracht ofwel klonken ze niet zoals ze hadden moeten klinken. Ze zullen het dan ook zonder mij moeten doen dit jaar.

Gelukkig is er nog YouTube

Het gebeurt niet vaak maar ik ben toch blij dat het weekend voorbij is. Een groot deel ervan werd dan ook in bed doorgebracht.

Ondanks het feit dat er eergisteren echt “feel good food” op het menu stond (mosselen) voelde ik me niet zo goed. Ik kan niet zeggen dat ik echt ziek was maar gezond was ik evenmin. Waarschijnlijk gewoon een combinatie van vermoeidheid met een verkoudheid. Hoe dan ook, om 8u lag ik al in mijn bed en daar ben ik pas zaterdagvoormiddag om 10u terug uit gekropen. Die extra lange nachtrust heeft weliswaar geen wonderen verricht maar heeft me wel ongelooflijk goed gedaan.

De rest van het weekend werd ook in alle rust doorgebracht. Zaterdag met het bekijken van het WK veldrijden in Louisville, Kentucky met als apotheose de glansrijke overwinning van de beste veldrijder allertijden : Sven Nys.

En vandaag heb ik mijn 24^ste Bondfilm op één maand tijd bekeken: Never Say Never Again. Ik had namelijk voor mijn verjaardag de speciale Birthday Box gekocht : 22 Blu-Rays in één box, met ruimte voor de Skyfall, de 23^ste officiële Bondfilm. Daarnaast heb ik ook nog de twee onofficiële films (de Bondparodie “Casino Royale” met David Niven en Peter Sellers en “Never Say Never Again” met Sean Connery).

En la question jambon (de hamvraag) is nu natuurlijk: Wie is de beste Bond en wat is de beste Bondfilm? Smaken verschillen dus niet iedereen zal het met me eens zijn maar voor mij is Pierce Brosnan de ultieme James Bond en is Goldeneye mijn favoriete Bondfilm.

De zwakste Bondfilms zijn wat mij betreft “Octopussy” en “A View to A Kill”, vooral om Roger Moore op dat moment eigenlijk al te oud is om te kunnen overtuigen als 007. En de laatste films met Daniel Craig als Bond (“Casino Royale” en “Quantum of Solace”) zijn niet slecht maar lijken me soms meer James Bond meets Jason Bourne dan op de traditionele Bond. Gelukkig kan ik de Bourne-films ook wel smaken.