’t Is donderdag dus er is weer gelopen. Vanochtend dus weer richting Nachtegalenpark. Ondanks dat het toch vrij warm was en de zon er begon door te komen toch maar vertrokken met een windjack aan. En daar heb ik geen spijt van gehad want er stond een behoorlijk wind.

Net als afgelopen dinsdag ging het weer behoorlijk vlot. Deze keer heb ik na 3 km wel een kleine minuut gepauzeerd om mijn hartslag te laten zakken (van 160 naar 110). Na 5,5 km stond ik terug voor de deur. De totale teller voor deze maand is hierdoor voor de eerste keer sinds maanden terug boven de 100 km gekomen en dat doet ook deugd.

En het is nog niet gedaan ! Morgen staat immers de LU 2u van Hertals op het programma. Vertrek wordt gegeven om 18u30 en dan is het de bedoeling om op 2u zoveel mogelijk rondjes te lopen, hetzij alleen, hetzij als estafette en dit alles door het centrum van Herentals op hetzelfde parcours als het na-tourcriterium dat er vandaag gereden wordt.

’t Is echt waar. Ik heb het vandaag immers met mijn eigen ogen gezien.

Tijdens mijn wandeling van ’t werk naar het station van Berchem zag ik onder de ruitenwissers van praktisch elke auto een wit papier zitten.

Ik dacht dat dit toch wel een eigenaardige manier van reclame maken is. Meestal steken die reclamemakers hun papiertjes toch met de reclamekant naar boven.

Tot ik één van die papiertjes op de grond zag liggen :

De politie had dus blijkbaar elke auto gecontroleerd. De eigenaar die dit papiertje had weggegooid had zijn werk in ieder geval prima gedaan.

Nu is het in de omgeving van de Singel, en dan vooral op de parkings op de bruggen over de ring, schering en inslag dat er wordt ingebroken in auto’s. De goten liggen er geregeld vol glas. Maar ja, als je laptops en dergelijke in de auto laat liggen dan vraag je er wel om.

Ander nieuws van de dag : Michael Schumacher gaat terug een grote prijs rijden voor Ferrari. Na Lance Armstrong een tweede veteraan die terug begint. Wedden dat den Beerschot volgende week Rik Coppens opstelt of dat Dick Advocaat spelers als Pfaff, Gerets, Van Moer of Ceulemans terug oproept voor de nationale ploeg ?

… heeft goud in de mond !

Dit oud spreekwoord maar om aan te geven dat het een fijne dag is geweest. Vanochtend dus weer met de auto gaan werken zodat ik vóór de “aanvang der werken” nog kon gaan lopen.

En zo slecht als het vorige week dinsdag ging, zo goed ging het vandaag. Maar het was dan ook “mijn weer” : 14°C met een zacht briesje en dat ligt me toch veel beter dan 30°C en zwoel weer. De eerste kilometer ging al direct in 6:06 en dat zou dan nog de traagste van in totaal 7 kilometer worden. Gemiddeld zou ik 5:57 nodig hebben per kilometer en daar ben ik nog altijd meer dan tevreden mee.

Het beste was echter het gevoel achteraf. Ik was namelijk vrij snel gerecupereerd en het leek wel of het werk ook veel vlotter ging dan de afgelopen dagen.

En om de dag helemaal goed te maken heb ik tijdens de lunch in ons restaurant nog twee tickets voor het Boudewijn Seapark in Brugge gekregen. Onlangs liep daar namelijk een Coca-Colawedstrijd. Bij aankoop van een halve liter Cola, Fanta, Sprite of water kreeg je een bonnetje waar je dan je naam moest op invullen en in een urne droppen. Dus toch maar geprobeerd en met succes want ik mag “op uitnodiging van Coca Cola Entreprises” naar de dolfijnen en de zeeleeuwen gaan zien.

Toch jammer dat er vandaag geen Lottotrekking is 😉

In Nederland hebben ze het blijkbaar ook eens geprobeerd maar zou het experiment ondertussen stopgezet zijn.

Ik zou willen dat ze het hier in België een nieuwe poging wagen. De combinatie van zomervakantie, solden en een klein schattig olifantje in de ZOO van de Koninklijke Maatschappij voor Dierkunde Antwerpen, maakt de treinreis naar huis namelijk niet zo aangenaam.

Zeker niet wanneer je je probeert te concentreren op het tweede deel van de Millenniumtrilogie van Stieg Larsson. Een boek dat ik trouwens, net zoals het eerste deel, best kan smaken al vond ik het eerste deel tot dusver toch net iets beter.

Komt daar nog bij, door de omgewaaide hoogspanningsmast in Lint de rechtstreekse trein van Turnhout/Herentals naar Brussel momenteel niet rijdt. Alle reizigers voor onze hoofdstad worden omgeleid via Antwerpen met extra drukte op “mijn” trein als gevolg.

Maar ja, meestal is het toch nog altijd minder stresserend dan pendelen met de wagen.

Vandaag onze eerste “Triple R” gehad … onze eerste Roparun-Reünie-Run dus. Eigenlijk is het gewoon een excuus om met ons Roparunteam af en toe nog eens samen te gaan lopen.

Vandaag stond er een training in Lier op het programma. Wegens de vakantie waren we maar met een heel beperkt gezelschap. Naast mezelf waren ook nog Kim, Carine en Marc aanwezig. Ook Sally, toch ook een Roparun “veterane” was paraat. Plaats van vertrek was “Molbrug”.

We vertrokken langs het jaagpad van de Nete richting Duffel, voorbij de melkerij en via het jachthaventje naar het Netekanaal. Ondertussen waren er twee groepjes ontstaan. Sally, Marc en ik enerzijds en Kim met fietsbegeleiding door Carine anderzijds.

Eens aan het Netekanaal gekomen, dat we zouden blijven volgen tot aan de “jachthaven” van Emblem, kwam de zon geregeld van achter de wolken vandaan. Aangenaam voor sommigen, ik had ze liever achter de wolken dan ervoor. Aan de spoorwegbrug, na 8 km, verliet Sally ons. Gelukkig was Marc er nog of ik was haar misschien gevolgd en dan hadden er 2 km minder op de teller gestaan. Nu waren het er dus 14. Snel ging het zeker niet maar als ik bedenk dat ik vorige dinsdag op dezelfde tijd 2,5km minder liep dan ben ik best tevreden.

Dwars door Kasterlee zat blijkbaar toch nog een (heel klein) beetje in de benen. Ik was eerst van plan om tijdens de middagpauze te gaan lopen maar omdat het vanochtend toch droog was en nog vrij goed wat temperatuur betreft, heb ik me maar onmiddellijk omgekleed en ben ik nog vóór de “aanvang der werken” gaan lopen.

Echt slecht ging het niet. Vooral in het begin ging het iets moeilijker, naar het einde toe ging het al terug wat vlotter. Na 36 minuten en 5,80 km verder stond ik terug voor de deur en kon ik gaan douchen en kon ik beginnen aan een (zware) werkdag.

… moet je sporten maar als het jeukt moet je krabben. En dat laatste heb ik vandaag veelvuldig moeten doen.

Blijkbaar hebben de dazen me gisteren meermaals gebeten. De achterkant van mijn benen staat in ieder geval vol met beten met een vervelende en irriterende jeuk als gevolg. Gelukkig moest er vandaag niet gewerkt worden. Morgen helaas wel … mooie liedjes duren niet lang.

Ik heb nog wel enkele vakantiefoto’s bewerkt.

Ik heb vandaag inderdaad een beetje een duatlon gedaan.

Tussen Kasterlee en Tielen werd vandaag namelijk Dwars door Kasterlee gelopen over een afstand van 16km. Rond 13u zat ik op de bus die ons van Tielen naar de start in Kasterlee zou brengen. Daar werden we om exact 14u op gang gefloten. Ik was sowieso van plan om het rustig aan te doen. Men had me namelijk gewaarschuwd dat het “ne lastige” zou worden en gelijk hadden ze.

De eerste paar kilometers door de Hoge Mouw doen je helemaal vergeten dat je in de zogenaamde “vlakke” Kempen bent. Neem daar nog de zanderige ondergrond, de verraderlijke boomstronken en temperaturen van zo’n 30°C bij en dan weet je dat dit niet mijn ding is. Ook het leger van dazen of steekvliegen was niet bevorderlijk voor de sfeer.

Al snel zat ik helemaal alleen, alhoewel echt alleen was het niet. Ik had namelijk het gezelschap van een fietser van de organisatie. Buiten het feit dat hij tegen elke seingever nog eens bevestigde dat ik wel degelijk de laatste was en dat hun taak er op zat was het wel aangenaam gezelschap.

Het lopen ging echter lastiger en lastiger. Aan de ademhaling lag het niet, ook de hartslag ging niet uitzonderlijk hoog. Ik had gewoon geen kracht meer in de benen, waarschijnlijk compleet maar dan ook compleet verzuurd. Af en toe wandelen hielp helemaal niets. Na 11,5 km was het al meer wandelen dan lopen en dat had ook weinig zin.

Ondertussen had ik wel gezelschap gekregen van de bezemwagen. De fietser stelde dan voor om even zijn fiets te nemen wat ik dan ook een drietal kilometer gedaan heb. Toen waren we terug bij de laatste lopers en hebben we terug gewisseld : hij op de fiets en ik achterin de jeep (liggend). Het werd dus een DNF vandaag. Maar toch ben ik blij dat ik naar ginder geweest ben. Anders had ik waarschijnlijk toch maar in de zetel gelegen.

Afzien. Dat heb ik deze namiddag gedaan. Nadat James Bond met de hulp van Pussy Galore de goudvoorraad van Fort Knox had gered en daarbij Goldfinger en OddJob had verslagen heb ik mijn loopschoenen aangetrokken. Verder was het moeilijk kiezen : lopen met of zonder windjack. Dat er wind stond was vrij duidelijk. Maar het was ook warm. Hoedanook, ik heb het toch maar aangedaan.

Opzet was om minstens een uur te lopen maar hopelijk zouden het 15 minuten meer worden.

De start ging vrij vlotjes met vijf kilometer op een goeie 31 minuten. Van de wind had ik tot dan weinig last. Ik had al spijt dat ik mijn windjack had aangedaan. Maar toen nam ik een bocht naar links, kwam ik tussen de open velden terecht en … had ik de wind recht in het aangezicht. En gedurende een dikke twee kilometer geen huis of boom in de buurt die me enigszins tegen de wind kon beschermen.

Tot overmaat van ramp moet ik ergens op de stoptoets van de Garmin geduwd hebben want ondanks het feit dat steeds dichterbij het centrum kwam bleef de teller op 34 minuten staan. Ik wist dus enkel bij benadering hoe lang ik onderweg was.

De laatste paar kilometer waren een verschrikking. Nog altijd die wind en de benen die steeds meer van zich lieten voelen. Na 1u06 stond ik dan terug voor de deur.

Via www.afstandmeten.nl heb ik dan berekend dat ik op die tijd iets meer dan 10 km heb gedaan wat toch wel een beetje tegenvalt maar met die wind zat er niet meer in vandaag. Als ik op tijd uit bed geraak morgen dan ga ik vermoedelijk nog wel een vijftal kilometer doen.