Lichte paniek gisteren. Enerzijds omdat de Markt van Vorselaar volledig was afgesloten toen ik thuiskwam. Bleek dat Vorselaar volgens Mijnheer Konijn de gulste gemeente was met meer dan 11.000 euro voor 7.700 inwoners. Niet slecht, al moet ik toegeven dat ik zelf deze keer in gebreke ben gebleven. Om het goed te maken heb ik vandaag wel Music for Life gesteund.

De tweede reden om paniekerig te doen was het bekijken van mijn lijstje met nog te lezen boeken. Bleek dat ik nog maar 157 boeken moest lezen. Daar moest dus dringend iets aan gebeuren. Bleek het dit weekend toch wel net Boekenfestijn in Gent te zijn zeker.

Naar Gent rijden was geen probleem maar op de parking van Flanders Expo.was wat anders. Sinds de laatste keer dat ik daar geweest ben hebben ze blijkbaar The Loop geïnstalleerd. Het zal misschien bedoeld zijn om het verkeer in goede banen te leiden maar dan hadden ze het beter The Flop genoemd. ’t Is echt niet te doen.

Gelukkig ging het binnen beter. Zoals altijd had ik me een budget (van 50€) opgelegd. Achteraf gezien zat ik daar 0,47 euro boven maar dat telt niet hè?Ik kwam buiten met 13 boeken:

• 1830 – De Geboorte van een staat – Roland Van Opbroecke
• Het verborgen Raadsel – Will Lavender
• Advocaat van de President – Geert-Jan Alexander Knoops
• Getuigen – Rudy Soetewey
• Scherprechter – Bob Mendes
• Klem – Frank van Zwol
• Drieëndertig Tanden – Colin Cotterill
• De slangenkuil – Ariana Franklin
• Fandorin – Boris Akoenin
• Verdwijnpunt – Arnaldur Indridason
• Grafteken – Arnaldur Indridason
• Moordkuil – Arnaldur Indridason
• Changeling – Philippa Gregory

Op de terugweg van Gent naar huis zou ik ook nog een bezoekje aan de binnenstad van Antwerpen en aan de Makro brengen. De auto achtergelaten op Linkeroever en via de voetgangerstunnel naar het centrum waar het vreselijk druk was. Even dacht ik mijn bezoekje aan de FNAC uit te stellen maar het Nieuwjaarscadeau van mijne werkgever (35€ aan cadeaucheques) brandt al te lang in mijne portefeuille. Dus maar de pijn doorstaan en met nog eens drie boeken buitengekomen:

• De Schim – Jo Nesbo
• De Verlosser – Jo Nesbo
• Onschuldig – Scott Turow

Verder dan de FNAC ben ik niet gegaan, wel gewoon de tram op en terug naar Linkeroever om naar de laatste tussenstop van de dag te rijden maar dat is er niet meer van gekomen. Als ze al vanop de autostrade staan aan te schuiven om de afrit naar Wijnegem te nemen dan pas ik.

In ieder geval staat de teller van de nog te lezen boeken terug op 172. Nu nog de tijd vinden om ze te lezen.

 

11 juli 1302 … Een datum die zelfs de jeugd zou moeten kennen. Ik weet sinds gisteren dat bijna alles wat ik wist over die dag grotendeels uit leugens bestaan. En dat is de schuld van Hendrik Conscience, de “man die zijn volk leerde lezen” en van Hugo Claus die het boek verfilmde.

Conscience ging nogal ver in het romantiseren van de Slag om Kortrijk. Zo zaten Robbrecht van Bethune en Gwijde van Dampierre al jaren gevangen in Frankrijk toen in 1302 de slag werd uitgevochten.

De Slag der Guldensporen zoals wij hem kennen heeft trouwens niets te maken met een zucht naar onafhankelijkheid van “de Vlaming”. Ik heb uit het boek “1302 – Opstand in Vlaanderen” (J.F. Verbruggen en Rolf Falter) vooral onthouden dat alles gewoon draaide om geld en macht. Wat dat betreft is er niets nieuws.

Vlaanderen bestond toen trouwens vooral uit de streek die wij nu kennen als Oost-Vlaanderen, West-Vlaanderen, Frans-Vlaanderen en Zeeuws-Vlaanderen. De Antwerpenaars, Brabanders en Limburgers vochten niet echt mee. Wie mee vocht aan de kant van de Vlamingen waar onder andere de Namurois. De Van Dampierres spraken trouwens vooral Frans.

Nog iets wat vaak wordt vergeten is het feit dat de Vlamingen na 1302 nog flink geprobeerd hebben om hun macht uit te breiden door middel van veldtochten (met veel geplunder) in het Noord-Frankrijk en Zuid-Nederland. Sommige veldslagen werden gewonnen, anderen verloren. In 1304 kwam er na de Slag van Pevelenberg een einde aan een periode van 7 à 8 jaar van oorlogen, wapenstilstanden en vooral veel slachtoffers.

Naast de historische feiten geeft het boek ook een goede indruk van het leven in het begin van de 14^e eeuw. Hoe graven, ridders, koningen en geestelijken omgingen met macht. Hoe bijvoorbeeld de Koning van Engeland leenman was van de Koning van Frankrijk. Ridder X gaf geld aan Ridder Y om Ridder Z niet aan te vallen. Ridder Y gaf dan weer geld aan Ridder Z om Ridder X wel aan te vallen. Enfin, het was gewoon politiek zoals het nu is en alles draait dus om macht : zij die geen macht hebben willen macht krijgen en zij die wel macht hebben willen meer macht.

Ondertussen ben ik terug in de wereld van de fictie gedoken met “Loutering”, het tweede boek van Guido Eekhaut met Walter Eekhaut in de hoofdrol. Het eerste boek (Absint) en het derde boek (De Schuld van Roseboom) waren steengoed en zoals het er nu naar uitziet wordt het driemaal scheepsrecht.

Eindelijk ! Gerechtigheid is geschied !

Vanaf 2014 wordt KISS, de beste rockgroep ter wereld, toegelaten tot de Rock and Roll Hall of Fame.

Dit museum in Cleveland, Ohio neemt sinds 1986 inductees op. Deze inductees zijn artiesten of muzikanten die volgens een jury een belangrijke invloed hebben gehad op de muziekwereld. Inductees kunnen ten vroegste 25 jaar na het uitkomen van hun eerste plaat worden toegelaten tot de Hall of Fame.

Al jaren proberen fans van over heel de wereld te lobbyen om KISS toegelaten te krijgen tot de Hall, helaas zonder succes. Maar nu is het dus eindelijk zo ver. De hardest band in the world mag zich lid van de Rock and Roll Hall of Fame noemen.

Zelf ben ik fan geworden in 1979. Enerzijds dankzij dat “foute” nummer “I Was Made for Loving You”. Anderzijds dankzij Harry, een leeftijdgenoot die toen ook op het Internaat in Lier zat. Hij heeft me kennis laten maken met het vroegere werk van KISS en sindsdien ben ik dus een verknocht KISS fan.

Op één concert na heb ik al hun concerten in België sinds 1980 gezien. Dat eerste concert was trouwens mijn tweede “echte” concert ooit, na de Kreuners die ik in 1979 zag. Mijn leraar biologie wist dat ik een KISSfan was en bood me aan om mee naar Vorst Nationaal te gaan. Hij zou zorgen voor de kaarten en voor het vervoer. Ik moest gewoon mijn kaartje betalen en meegaan. En ik ben Mijnheer Verbiest daar nog altijd heel dankbaar voor. De concerten die daarna gezien heb zijn niet meer te tellen.

KISS anno 1980:

 

KISS samen met The Melbourne Symphony Orchestra :

Geen schrik. Ik ga hier geen dissertatie schrijven over veiligheid. Neen, ik ga het nog eens hebben over de Vlaamse hobby nummer 1 en dat is, tot tegenstelling tot wat velen denken niet het voetbal maar wel … KLAGEN en ZAGEN.

Enkele favoriete locaties waar Vlamingen deze hobby uitoefenen zijn de fora op het internet. Vooral op de websites van Het Laatste Nieuws en in mindere mate Het Nieuwsblad kan je enkele pareltjes vinden. Bij sommige artikels weet je al op voorhand dat er een massa reacties gaan komen.

Zo stond er vandaag een artikel in over een veiligheidsfirma SAFE-T FIRST die een klacht tegen VTM heeft neergelegd naar aanleiding van de comedyreeks Safety First. Zij zouden door deze reeks aanzienlijke schade oplopen omdat mensen hen niet serieus meer nemen.

Of Safety First nu grappig is of niet, dat hangt af van smaak. Naar mijn smaak is het niet grappig, sommige van mijn collega’s vinden het hilarisch en zijn grote fan. Voor mij is dat vrij simpel. Ik heb 10 minuutjes geprobeerd en ik heb afgehaakt.

Maar dat die veiligheidsfirma niet blij is met de fratsen van hun (bijna) naamgenoten op TV kan ik best begrijpen. Het is dan ook hun volste recht. Je zult maar een potentiële klant opbellen, je voorstellen als iemand van Safe-T First en aan de andere kant vragen ze of ze “de smos” mogen spreken. De mensen van BOMA-uit Antwerpen mogen maar blij zijn dat ze gespecialiseerd zijn in schoonmaakproducten en geen worsten.

Maar omdat ze dit gedaan hebben worden ze verweten van “verzuurd” te zijn. Vanaf het moment dat je je ergens tegen verzet ben je “verzuurd” en “intolerant”. . Als ik op ’t werk vertel dat er gisteren weer een paar “jengelende joeng” op de trein zaten dan moet ik maar wat meer verdraagzaam zijn want “kinderen moeten kinderen blijven”. Daar ben ik het volledig mee eens maar NIET op mijn trein en NIET in het restaurant waar ik zit te eten. Is dat onverdraagzaam van mij ? Ik vind van niet. Dat is gewoon een kwestie van respect. Als ik op café ben en ik wil een sigaret roken dan ga ik buiten. Ik zou ze ook binnen kunnen roken en eisen dat de andere mensen maar wat verdraagzamer zijn maar dat doe ik dus niet. Ik klaag trouwens niet enkel over “jengelende joeng” maar ook over “kletsende madammen” op mijn trein.

De makers van het programma hadden gewoon wat voorzichtiger moeten zijn en eerst eens scannen of die naam al niet bestond. Waarom denk je dat in al die Amerikaanse series en films de telefoonnummers beginnen met 555 ? Omdat dat kerngetal niet bestaat in de VS en ze daardoor zeker zijn dat ze niet toevallig een bestaand nummer gebruiken.

Om af te sluiten mijn twee favoriete reacties die ik vandaag gelezen heb bij Het Laatste Nieuws. De schrijffouten heb ik laten staan zodat het duidelijk is dat ze authentiek zijn.

Paul H schreef: “Hoe dom moet je zijn als de CEO zijn firma vergelijkt met een colder serie op TV of is de vergelijking zo frapand dat hij beschaamd is dat het op TV komt”

Vakantieparadijs schreef : “Belachelijke reactie van dit ozo “serieuze” beveiligingsfirmaatje. Namen lijken met de beste wil van de wereld niet op elkaar, daar het eerste woord van de serie op een klinker eindigt en die van de firma op een medeklinker, dit maakt een groot verschil. Deze firma wil hier gewoon een slaatje uit slaan door in de media te komen en zodoende meer naamsbekendheid krijgen”

Op het Stripfestival in Turnhout ben ik niet geraakt maar ik heb gisteren wel 8 uur op de Kerstmarkt in Lier gestaan. Eerst samen met Brigitte en Jef, daarna met Kristel en Beer en tenslotte met Serge.

Nu sta ik niet direct bekend als een “kouschijter” maar na enkele uren begon ik toch last te krijgen koude teentjes. Dat heb je natuurlijk wanneer je uren op een koude ondergrond staat, ook al heb je extra dikke sokken aan in stevige wandelschoenen.

Het is natuurlijk voor het goede doel en dan heb je dat er voor over.

Ik denk trouwens dat we een goede avond hebben gehad. In de vooravond was het gezellig druk. Tussen 18u en 20u was het heel kalm, vermoedelijk omdat veel mensen gingeneten. En vanaf 21u tot 23u was het behoorlijk druk. Dat had wellicht ook te maken met onze “win een gratis consumptie wedstrijd”.

Bij elke drie consumpties kon men kiezen : ofwel een “doe-spel” ofwel een “denk-spel”. Vooral de denkvragen waren populair. Bij een goed antwoord kreeg de winnaar een gratis consumptie. Enkele groepen zijn meerdere keren op de avond teruggekomen om toch maar te proberen een goed antwoord te geven. Soms lukte het wel, dan weer niet. Belangrijk was dat ze bleven terugkomen.

Het was dan ook snel 23u, het uur waarop we moesten stoppen met verkopen. Met hulp van Filip was de boel snel opgeruimd en was het net geen middernacht toen ik thuis was.

Vandaag zat die kerstmarkt toch nog net iets teveel in mijn lijf om naar Turnhout te rijden. De tentoonstellingen over Morris en Mark Legendre lopen nog door en de stripbeurs op zich was gisteren. Veel heb ik vandaag dus niet gemist.

De kosten aan de Focus vielen nogal mee. De kosten voor de onderdelen bedroegen nauwelijks 65 euro. Helaas heeft het behoorlijk wat werk gevraagd om de kapotte onderdelen uit de auto te halen en te vervangen door nieuwe onderdelen. Het exacte bedrag van de factuur ga ik niet vermelden maar het was meer dan mijn eerste maandloon in 1985.

In ieder geval is het geen leuke uitgave, zeker niet in deze tijd van het jaar. Maar het is het wel waard want ik heb terug het gevoel dat ik met een auto rij en niet met een truck.

Na een drukke week, zowel fysiek als mentaal (’t was de week van de evaluatiegesprekken), belooft het ook een druk weekend te worden. Het is dit weekend namelijk Kerstmarkt in Lier en ons Roparunteam heeft daar een standje. Morgen ben ik “van dienst” vanaf 16u tot het einde (23u). En het is dit weekend ook het Stripgids Festival in Turnhout dat ik zondag hoop te bezoeken.

Wat zeggen vogels eigenlijk tegen elkaar wanneer ze die mooie liedjes zingen ? Waarom wordt ons van jongsaf aan ingepeperd dat we de beste moeten zijn ? Hoe moet je een kind van 2,5 jaar oud opvoeden ?

Dat zijn maar enkele van de onderwerpen die Henk Rijckaert aansnijdt in zijn theatershow “Zwerm” die ik gisteren in CC ’t Schaliken in Herentals heb bijgewoond. Er was wel bijzonder weinig volk (de zaal was maar voor de helft gevuld) maar de afwezigen hadden ongelijk. Ik kende Rijckaert eigenlijk alleen van “Zonde van de zendtijd” maar hij is me gisteren wel enorm meegevallen.

Wat me minder is meegevallen was het telefoontje dat ik deze middag kreeg van de garage. Het probleem van het niet willen optrekken bleek het gevolg te zijn van de retourleiding of zoiets. Helemaal heb ik het niet begrepen maar wat ik helaas wel begrepen heb is dat het grapje me een dikke 500 euro gaat kosten. Niet echt plezant te noemen.

Gelukkig kosten de twee autootjes die ik vandaag via de post ontving een pak minder. Aangezien de buit in Essen vorige week zo klein was heb ik al een klein beetje van de schade ingehaald via Ebay. Bij sommige, voornamelijk Britse, verkopers kan je nog wel “zaakjes” doen.

Ik ga goed slapen vannacht want ik heb vandaag (weer) een paar mensen gelukkig gemaakt.

Om te beginnen is er mijn loopmaatje Sally die maar al te blij is dat ik terug ben beginnen lopen. Zo kan ik terug één keer per week naar Lier rijden en kunnen we samen een halfuurtje lopen. En uiteraard maak ik mezelf er ook wel gelukkig mee.

We hebben er een rustig loopje van gemaakt : 4km op 28 minuten. Ik vond het wel zaaaaalig loopweer. Enkele graden boven nul, windstil en droog. Wat wil een mens nog meer ?

Op weg naar huis ben ik dan nog even bij een Roparunteamgenoot gestopt om een lading tombolaprijzen (of kwisprijzen) te droppen. Weeral mensen die gelukkig zijn.

 

Ik blijf toch bij mijn stelling dat een werkgever verplicht zou moeten zijn om de 1^ste dag na een vakantie, ook al duurde die maar een week, vrijaf zou moeten geven.

Toen de wekker vanochtend vroeg afliep had ik echt geen zin om op te staan en te gaan werken. Wie er evenmin zin had om te werken waren de vélokes van ’t stad. Het fietsstation in Berchem was “tijdelijk buitendienst”, net als de andere 4 stations die ik gepasseerd ben tussen Berchem en de Desguinlei.

Gelukkig werd het al iets beter toen ik aan mijn bureau kwam. Collega Ilse had vorige week namelijk een heel mooi Coca Cola flesje meegebracht. In mijn mailbox vond ik dan nog een tiental foto’s van een Coca Cola Christmas Tree die ze was tegengekomen in een shopping center.

En de Sint was me ook niet vergeten want in mijn bureau lag een grote Sinterklaas, een mandarijntje en een pakje speculoos. Ik zal het afgelopen jaar dan toch heel braaf zijn geweest. Hopelijk vind mijn manager dat overmorgen ook wanneer we mijn evaluatiegesprek hebben.

Toen ik ’s avonds ik Antwerpen-Centraal dan ook nog kerstblikje van Coca Cola voelde ik me uiteindelijk toch iets beter, al beloven het nog drie heel drukke weken te worden vóór het jaar voorbij is.