Alweer een zoektocht tot een goed einde gebracht!

Op de terugweg van Antwerpen (waar ik mijn reisdocumentjes heb afgehaald) op verschillende plaatsten gestopt om de koelkasten en dergelijke te controleren op WK14 blikjes.

Resultaat voor vandaag : 5 blikjes Coca Cola Zero en 2 Coca Cola blikjes die nog als “niet ok” op mijn lijstje stonden. Die vijf blikjes Zero hebben er wel voor gezorgd dat die reeks van 19 blikjes alvast compleet is. Nu nog de 11 ontbrekende rode tegenhangers vinden …

 

De 19 : Moussa Dembele, Nacer Chadli, Axel Witsel, Eden Hazard, Kevin De Bruyne, Thibaut Courtois, Daniel Van Buyten, Steven Defour, Vincent Kompany, Nicolas Lombaerts, Dries Mertens, Thomas Vermaelen, Romelu Lukaku, Kevin Mirallas, Jan Vertonghen, Simon Mignolet, Christian Benteke, Toby Alderweireld en Marouane Fellaini.

 

Enerzijds is hij er sneller dan verwacht, anderzijds heeft het precies toch lang geduurd eer hij er was. Wie dan wel ? Wel, de VAKANTIE !

Akkoord, ik had al een weekje na de Paasvakantie maar vanaf vandaag is de echte “grote” vakantie. Bijna vier weken niet gaan werken … ’t zal me deugd doen.

Ik ben de vakantie alvast goed begonnen. Ik heb me vandaag namelijk ingeschreven voor een marathon. In 2009 heb ik de Dublin Marathon met succes tot een goed einde gebracht en ik wou graag vóór mijn vijftigste nog een tweede marathon op mijn “palmares” schrijven. Dat zou nu moeten gebeuren al is er “a little twist”.

In de nacht van 11 op 12 juli zal ik namelijk starten in de NACHT VAN DE MAAN, een WANDELmarathon in Zoersel. Het 42km lange parcours loopt langs rustige landwegen en mooie stukjes natuur over de grondgebieden van Halle, Oelegem, Massenhoven, Viersel, Pulle, Vorselaar, Pulderbos, Zoersel, Oostmalle, Westmalle, Schilde en St Antonius.

Er wordt gestart bij zonsondergang (21u55) en de aankomst gaat pas open bij zonsopgang (5u44) Dit belet dat er gelopen wordt maar laat geoefende wandelaars toch toe om stevig door te stappen ( 5.5 km/h gemiddeld )

Onderweg zal de mogelijkheid geboden worden om een “ moondip” ( zwemmen bij volle maan ) te doen in het Albertkanaal maar ook al zegt de organisatie dat dit het maangevoel en de sfeer versterkt tijdens de nachtelijke tocht ga ik daarvoor toch passen.

Vóór het vertrek kan je genieten van een pastamaaltijd en bij aankomst staat het ontbijt klaar. Onderweg zijn er 7 controleposten waar bevoorrading is voorzien. Alleen zal ik niet zijn want er zijn al 190 mensen ingeschreven.

http://www.nachtvandemaan.be

 

De WK voetbalgekte heeft me helaas ook te pakken. Het is niet zo erg dat ik ineens naar matchen van de Rode Duivels begin te kijken. Ik spaar evenmin Panini-stickers (noch de originele, noch die van de Carrefour).

Ik ben echter wel Coca Cola Collector en de zoektocht naar de 19 speciale blikjes Coca Cola (Rode Duivels) en Coca Cola Zero (Zwarte Duivels) houdt me wel behoorlijk bezig. Ik kan geen winkel voorbij gaan of ik ga kijken of er misschien blikjes staan die ik nog niet heb. Ik heb al wel behoorlijke vorderingen gemaakt. Van de 38 blikjes heb ik er ondertussen 19 (13 Zero en 6 regular). Nog 19 te gaan.

 

 

Waar ik sinds kort ook slachtoffer van ben is de Myron Bolitar gekte. Mijn boekbuddies uit Peulis zijn al langer fan maar het heeft bij mij tot vorige week geduurd eer ik mijn eerste boek rond deze sportmakelaar van Harlan Coben heb gelezen. Vandaag werd nummer twee, Tegenwerking, uitgelezen.

Deze keer begeeft Bolitar zich in de tenniswereld als vertegenwoordiger van Duane Richwood, een veelbelovend Afrikaans-Amerikaans tennistalent. Terwijl Bolitar en zijn partner Win Lockwood de openingswedstrijd van Duane op de US Open volgen wordt elders in het tennispark Valerie Simpson vermoord. Simpson, een tennisster die een comeback wil maken, had aan Bolitar gevraagd om haar te vertegenwoordigen.

Reden genoeg voor hem om de zaak tot op het bot uit te spitten. Hij stoot op een oude moordzaak, een grote doofpotoperatie, een corrupte senator met maffia-links, een jaloerse moeder, een pedofiele tenniscoach en iemand die vastbesloten lijkt te zijn om zijn zoektocht te verhinderen.

Net als het eerste boek uit de reeks leest ook dit boek heel vlot, perfecte treinliteratuur. Ik denk dat ik gewoon verder ga met nummer 3 uit de reeks: “Vermist”.

In 1971 vormden Glenn Frey, Don Henley, Bernie Leadon en Randy Meisner een groep die de naam The Eagles meekreeg. Enkele jaren later trad Don Felder toe tot de groep.

In 1975 verliet Bernie Leadon de groep (naar verluid om zichzelf te beschermen tegen het overvloedige gebruik van alcohol en de drugs). Hij werd vervangen door Joe Walsh. Deze bezetting bracht in december 1976 het epische album “Hotel California” uit.

In 1977 verliet Randy Meisner de groep (na klinkende ruzie met Glenn Frey. Meisner werd vervangen door Timothy B. Schmitt. In 1980 kwam er dan een einde aan het bestaan van de groep na alweer een klinkende ruzie van Glenn Frey, deze keer met Don Henley.

Toen in 1993 een tribute album werd uitgebracht wou één van de artiesten, Travis Tritt, absoluut dat de originele bandleden samen zouden figureren in zijn videoclip. Van het één kwam het ander en de groep begon terug te toeren.

In 2001 werd Don Felder uit de groep gegooid (wat leidde tot enkele rechtzaken).

Dat is zo een beetje in ’t kort de geschiedenis van The Eagles en het waren diezelfde Eagles die mijn concertvoorjaar afsloten met hun History of the Eagles concert.

Ik had me wel een beetje misrekend. De laatste tijd ging in vooral naar de Lotto Arena en niet naar ’t Sportpaleis. Was ik toch wel vergeten dat daar zo’n 3 keer meer bezoekers terecht kunnen en dat er dus ook drie keer zoveel wagens moeten geparkeerd worden. Niet dat k te laat was maar ik ben wel een eindje verder moeten stappen.

Over het concert zelf kan ik kort zijn : steengoed. Ze hadden voor de gelegenheid zelfs Bernie Leadon bij als gastmuzikant. IJzersterke nummers die ijzersterk werden gebracht. Als ik dan toch een minpuntje moet vermelden dan is het die idiote regel dat er geen foto’s mogen worden genomen. Dat wordt wel bij elk concert gezegd maar gisteren waren de controles keihard. Zodra ze iemand zagen met een fototoestelletje of smartphone kwamen ze af met hun zaklampjes. Onderstaande foto werd dan ook “geleend” op het internet.

 

 

Het was een vrij druk voorjaar met 8 concertenmaar nu ligt het even stil tot de zomer (met de festivals Na Fir Bolg, Suikerrock).

En in de herfst beginnen we gewoon terug opnieuw.

Eigenlijk had de titel Scotland Music Show moeten zijn maar aangezien bijna de helft van de tijd werd besteed aan Ierse muziek en dans heb ik het zelf maar omgetoverd tot Celtic Music Show.

Of het nu Schots of Keltisch was speelt eigenlijk geen rol. Belangrijk was dat het fenomenaal goed was. Niet iedereen zal er van houden maar ik kan wel genieten van een vijftigtal doedelzakken. Het brengt mij onmiddellijk in vakantiesfeer.

Schotse en Ierse traditionals zoals Amazing Grace en Danny Boy werden afgewisseld met modernere muziek zoals Mull of Kintyre. We hebben de Schotse zwaarddans net zoals de klassieke Ierse dansen.

Amazing Grace was voor mij wel het absolute hoogtepunt. 5 minuten pure kippenvel.

Nog 2 weken en dan is het weer zover. Dan is het Pinksteren en begint het Roparunweekend, wat mezelf betreft al het 9^e Roparunweekend. Een weekend dat voor de meesten begint op zaterdag en eindigt op maandag. Voor mij begint het op vrijdag en duurt het tot dinsdag.

Of ik het niet beu word ? Ik moet toegeven dat het in 2012, na 4 jaar als teamcaptain, bijna zover was maar gelukkig was er vorig jaar iemand tekort in Team 234. Vorig jaar was het terug genieten en ik weet zeker dat het ook dit jaar weer heel plezant gaat worden.

Gisteren hebben we teammeeting gehad in Diegem. De belangrijkste zaken werden overlopen en ook werd de samenstelling van subteams bekend gemaakt. Ik zit in subteam B en dat is een gezonde mix van ervaren mensen en nieuwelingen. Na het afsluitende etentje in Zaventem leek het alsof we elkaar al jaren kenden. Ook de rolverdeling kwam aan bod. Ik heb het geluk van de doortochten in Zele en Ossendrecht te mogen meemaken (de eerste in het busje, de tweede op de fiets). Van mij mag het festijn dit weekend al beginnen.

 

 

 

In Antwerpen was het vandaag trouwens ook festijn, boekenfestijn dan. Vanavond, na ’t werk even een bezoekje gebracht. Ik had twee doelen : niet meer dan 50 euro uitgeven en geen boeken kopen die meer dan 5 euro kosten. Op 10 cent na is het eerste doel bereikt en op 2 boeken na is het tweede doel bereikt. Staan voortaan op het lijstje van nog te lezen boeken:

• Het boek der leugens – Brad Meltzer
• Dodelijke driften – Frank Tallis
• De afrekening – Nelson DeMille
• Het Boedapest protocol – Adam LeBor
• Donkerder dan middernacht – Salvo Sottile
• De duivelsmachine – Peter Dempf
• Levenslijn – Harlan Coben
• Vermist – Harlan Coben
• Ontwricht – Harlan Coben
• Duivelssonate – Alex van Galen
• Schaduwkant – Ruth Newman
• Fresh Kilss – Bill Loehfelm

Een recente road atlas van Britain and Ireland werd ook gekocht. Zeg nu zelf: 13 boeken voor 50,10 euro of 3,85 euro per boek … zo’n kans mag je toch niet laten liggen ?

 

 

Tot vorige week kende ik Myron Bolitar niet. Ik kende zelfs zijn geestelijke vader, Harlan Coben (op de foto links), niet. Nu ja, ik kende hem wel van naam en er liggen al een tijdje 2 boeken van hem op mijn “nog-te-lezen-stapel” maar daar liggen ze ondertussen nog altijd.

Tot ik onlangs ben ingegaan op een actie van ECI en ik de twee eerste verhalen rond Myron Bolitar voor een prikje kon kopen. Ik moet zeggen dat de eerste kennismaking met de ex-basketbalster, ex-FBI agent en nu sportmakelaar me goed bevallen is. Ook zijn “medewerker”, Windsor Horne Lockwood III a.k.a. Win, heeft zo zijn momenten.

In hèet eerste verhaal, Vals Spel, staat Myron op het punt een grote slag te slaan door Christian Steel, een rijzende ster in het American Football een contract te laten tekenen bij een grote profclub.

Dan krijgt Christian een telefoontje dat lijkt te komen van Kathy Culver, zijn ex-vriendin die al geruime tijd vermist is en waarvan iedereen denkt dat ze vermoord is. Kathy is trouwens de zus van schrijfster Jessica Culver, de ex-vriendin van Myron.

Myron probeert de waarheid te achterhalen en stuit op een beerput vol leugens, geheimen en een familietragedie.

“Vals Spel” leest heel vlot en is zo’n boek dat je soms doet hopen dat de trein vertraging oploopt omdat je denkt dat er enkele pagina’s verder iets belangrijks te gebeuren staat en je geen zin hebt om te wachten tot morgen. Het verhaal is spannend maar bevat ook de nodige humor.

Het was mijn eerste Bolitar-verhaal maar de andere 9 gaan zeker volgen. Aan nummer 2 begin ik trouwens morgen al. En als het een beetje meezit dan kan ik er vrijdag nog een paar op de kop tikken op het Boekenfestijn in Antwerpen.

Mocht dat niet zo zijn, dan kan ik er altijd wel enkele lenen in Peulis

De vraag waar ik al enkele dagen mee worstel is beantwoord! Ook Vincent Kompany staat op de blikjes doe Coca Cola uitbrengt naar aanleiding van dat voetbaltornooitje in Brazilië. Of ze daar bij die “andere cola” blij mee zijn weet ik niet maar hij staat bij mij in ieder geval op de kast.

Ondertussen heb ik negen spelers in Coca Cola Zero en één in Coca Cola. Probleem is wel dat nog steeds niet heb teruggevonden hoeveel blikjes er worden uitgegeven. In 1994 waren het er 14 (inclusief trainer).

Maar dat is nu net het leuke aan verzamelen, en dat geldt niet alleen voor mijn Coca Cola spullen maar ook voor mijn stripverhalen: het zoeken is vaak prettiger dan het hebben. Het dubbele gevoel dat je hebt wanneer je dat ene stripverhaal – dat al jaren op je lijstje staat – hebt gevonden. Enerzijds blij dat je het hebt, anderzijds een beetje triest omdat je niet meer hoeft te zoeken.

 

 

Goeie vrienden zullen we nooit worden. De meeste van mijn collega’s zien “ze” nochtans heel graag komen en dat kan wel eens voor “problemen” zorgen. Ik hou “ze” liever buiten, zij hebben niet liever dat “ze” binnenkomt.

“Ze” is natuurlijk de zon. Gisteren was ik vergeten om zonnecrème te smeren en was ik lichtjes verbrand. Vandaag is er nog een beetje rood bijgekomen ondanks het feit dat ik wel gesmeerd had.

Deze voormiddag ben ik even gaan lopen. Vier kilometer gelopen op minder dan 26 minuten. Dat komt overeen met een gemiddelde snelheid van 9,4 km/u. Eerlijkheidshalve moet ik er wel bijzeggen dat er tussen km 2 en 3 een minuutje gerust werd en dat dit ook tussen km 3 en 4 het geval was. Het was ondanks het vroege uur toch behoorlijk warm ook al liep ik meestal onder bomen. Het looptochtje heeft me trouwens ook nog een blikje voor de collectie opgeleverd. Ik zag langs de kant een Coca Cola blikje met Steven Defour liggen. Het eerste “niet-Zero” blikje. Uiteraard nam ik het mee. Fijn gelopen, extra blikje en natuurvervuiling tegengegaan. Geslaagde voormiddag.

Deze namiddag dan nog eens op pad geweest met vader (in de rolstoel) en moeder. Deze keer had ik me wel voorbereid en zonnecrème gesmeerd (al bleek achteraf dat ik niet genoeg gesmeerd had). We hebben 7,5 km afgelegd, twee terrasjes gedaan en enkele “oude bekenden” tegengekomen. Missie geslaagd dus.

Ik heb wel vastgesteld dat mijn fietsgps die ik ook gebruik bij wandelingen niet graag wandelt. Het kan ook zijn dat Endomondo er last van heeft. Vorige week tijdens de Roparunwandeling verdwenen er bij het opladen ook al enkele kilometers, vandaag was dat weer het geval. Op de GPS stond 7,5 km, als ik het manueel uitteken dan kom ik op dezelfde afstand uit maar als ik de route inlees via Endomondo dan komt er 5,2 km. Heel bizar.

Hoe dom kun je zijn ? Als ik naar mijn armen kijk dan kan ik behoorlijk dom zijn.

Na een voormiddag ergernis in de supermarkten heb ik m’n Giant van de haak gehaald en ben ik er op uit getrokken om een toertje te fietsen. Vertrokken richting Herentals en dan via Bouwel naar het Diamantpad. In Berlaar een kleine afwijking gevolgd en het jaagpad langs de Nete gevolgd in plaats van de Bartstraat in Kessel. Toen ik in Lier aan het “keerpunt” was stonden er 35 km op de teller en die waren behoorlijk vlot gegaan (gemiddeld 26 km/u).

De terugweg ging iets minder vlot. Er stond namelijk een behoorlijke tegenwind. Na 2u15 fietsen had ik 57 km afgelegd.

 

 

Daar is toch niets doms aan hoor ik jullie denken. Aan het fietsen op zich was inderdaad niets doms. Wat was dan wel dom ? Geen zonnecrème smeren … dat was dom, heel dom. Ik weet dat ik niet goed tegen de zon kan. Ik verbrand zelfs al wanneer ik naar een TV-documentaire over de zon zit te kijken. En dan, de eerste keer in de zon fietsen met korte mouwen en mijn armen hebben de kleur van pasgekookte kreeft (uiteraard na verdoving).

Toch is er ook nog positief nieuws te melden. Het ergerlijke tripje langs 3 supermarkten heeft me drie nieuwe spelers opgeleverd in de Coca Cola Zero reeks : Daniel Van Buyten, Kevin De Bruyne en Thibaut Courtois. Nog vier spelers en ik heb een elftal. Jammer genoeg weet ik niet welke spelers nog ontbreken.