Joepie … het is gelukt. Ik ben sinds eergisteren verlost van mijn lockdownkapsel.
Eerst was ik nog boos op Kreatos omdat ik ondanks een afspraak om 18u pas om 19u aan de beurt was. Later verdween die boosheid toen bleek dat één van de drie kapsters onverwacht een ganse dag in het ziekenhuis had doorgebracht. In ieder geval … mijn haartjes zijn terug lekker kort. Best aangenaam met dit warme weer.
Van dat weer hebben we het afgelopen weekend weer vlot geprofiteerd. Gisteren een fietstochtje langs de Dijle gemaakt richting Mechelen. Even een tussenstop gemaakt bij Simon Lévelt om een essentiële voorraad thee in te slaan en dan terug naar Peulis.
Vandaag hebben we dan in Peulis een boswandeling van een vijftal kilometer gemaakt. We passeerden, net als vorige week, de schranshoeve. Daar hadden we vorige week een waterhoentje op een nest gezien. Die zat er vandaag niet meer maar in haar plaats peddelden er een paar superschattige kleine waterhoentjes in het water. Water dat trouwens zo helder was dat je de vissen kon zien.
Het goede weer heeft ook nadelen. Het wandelbos waar ik nagenoeg elke werkdag naar toe gaan met mijn moeder is sinds vrijdag terug afgesloten. Door de droogte geldt daar immers code Rood. Hopelijk krijgen we snel regen. Regen die wel mag stoppen tegen 20 juni want dan begint mijn vakantie. Hopelijk beslist de Veiligheidsraad snel dat we op vakantie mogen vertrekken. We zijn wel toe aan een weekje fietsen bij onze Noorderburen.
Ondertussen ben ik 10 weken aan ’t thuiswerken en het ziet er niet naar uit dat daar snel verandering in zal komen.
Ooit die film met Bill Murray gezien? De man die dag na dag dezelfde dag beleeft?
walkingwithluc 