Concert

Het zesde

walkingwithlucEen reactie plaatsen

Zelf heb ik in de Zesde Moderne Talen gezeten in het Koninklijk Atheneum Arthur Vanderpoorten in Lier maar gisteren in het Cultureel Centrum De Zwanenberg in Heist-op-den-Berg zat ik in het Zesde Metaal.

We hadden deze groep rond Wannes Cappelle in 2017 al eens op Gladiolen gezien maar toen stonden we vrij ver achteraan in een heel rumoerige tent dus echt genieten was er niet bij.

Gisteren was dat gelukkig wel het geval. De heel comfortabele zetels van de Zwanenberg leenden zich perfect voor dit optreden. Soms heel ingetogen, soms vrij stevig, de ene keer het Westvlaams iets beter verstaanbaar dan de andere keer. Maar het was goed … heel goed. Zo goed zelfs dat ik bij het buitenkomen een verzamelcd heb gekocht.

Uiteraard gaat dat niet hetzelfde klinken maar toch. Het Zesde Metaal is uiteraard wel meer dan Wannes Cappelle alleen. Met Filip Wauters op elektrische gitaar en steelguitar, Tim Van Oosten op drums en vibrafoon, Robin Aerts op bas en last but not least Tom Pintens op elektrische gitaar, piano en synthesizer staat er een heel sterke groep op het podium. De belichting mocht er trouwens ook zijn.

Kortom … het was een heel goed concert. Als je de kans nog krijgt om ze aan het werk te zien … niet twijfelen maar doen.

zesde metaal 02.JPG

Vandaag heb ik van een snipperdag gebruikt gemaakt om, na lange tijd, nog eens een bezoekje te brengen aan mijn favoriete winkel : Stripwinkel Beo in Antwerpen. Dat was ook weeral veel te lang geleden. Gelukkig trouwens dat ik nog eens langs ging. Blijkt immers dat de Fenix Collectie van Brabantstrip niet stop is gezet zoals ik dacht. Het Vlaams Stripcentrum in Wilrijk zet de reeks blijkbaar verder.

Het principe blijft hetzelfde. Nooit verschenen Vlaamse stripverhalen uitbrengen in beperkte oplage. Het verschil is wel dat dat deze nieuwe verhalen (De Vermiste Spion, een Dees Dubbel verhaal van Rik en De Bende van Black-C van Hurey) niet genummerd zijn. Enerzijds ben ik wel blij dat de reeks niet stopt, anderzijds blijft nu ook de stress om een album te missen. Dat zou toch zonde zijn na al die jaren.

Afwisseling

walkingwithlucEen reactie plaatsen

Op de voorlaatste dag heb ik gisteren het zesde concert van de voorlaatste maand van dit jaar afgewerkt.

Als ik zo even terugkijk dan kan ik enkel vaststellen dat we toch wel een heel gevarieerde smaak hebben. We begonnen de maand met singersongwriter Luka Bloom, gevolgd door Gunter Neefs (ik op donderdag en Conny op vrijdag). Daarna volgden Paul Young, die overigens geweldig tegenviel maar dat kon zeker niet worden gezegd van Within Temptation die geweldig goed meevielen.

Vorige week was het dan de beurt aan Kim Wilde, die ook fantastisch goed meeviel. Gisteren zijn we dan naar Maaike Ouboter gaan kijken en luisteren. Geweldig mooie stem, heel mooie liedjes in één van de mooiste concertzalen van het land. Alleen jammer dat ze hadden besloten om er een staand concert van te maken. Van dergelijke mooie luisterliedjes hoor je eigenlijk te genieten in een comfortabele zetel. Maar dat was dan ook het enige (petieterige) minpuntje dat we konden aanmerken.

Omdat ik al een dagje ouder word 😉 had ik vandaag een snipperdagje genomen om te bekomen van het concert. Nu ja, ik heb ook van de gelegenheid gebruikt om een bezoekje te brengen aan het Aurilis hoorcentrum in Mechelen waar ik een vervolgstap heb gezet in de richting van beter horen. Na een bezoekje aan Simon Lévelt waar ik mijn voorraad thee heb aangevuld hebben we de dag afgerond in de Nekkerhal. Het was immers (te) lang geleden dat we nog eens een Boekenfestijn hadden bezocht.

7 boeken, 4 stripverhalen en een bundel met daarin alle dagstroken van Peanuts uit 1955 en 1956 hebben hun weg richting de Kempen gevonden:

  • Een Schitterend Mysterie – Louise Penny
  • True Grit – Charles Portis
  • De Kleine Keizer is terug – Romain Puértolas
  • Moederland – Maria Hummel
  • Zomerhuis – Linda van Rijn
  • De derde persoon – René Appel
  • Zinloos geweld – René Appel
  • Schone Handen – René Appel
  • Het elfde gebod – Jacqueline Hoefnagels & Santje Kramer
  • Peanuts, dagstroken 1955-1956 – Charles M. Schulz
  • Ergerlijk Eliootje 1: Herexamen – Leon & Steve Van Bael (stripverhaal)
  • Willems Wereld 1: Kriebels – Aloys Oosterwijk (stripverhaal)
  • Willems Wereld 2: Sjoelen is graaf – Aloys Oosterwijk (stripverhaal)
  • Willems Wereld 3: Guppen op de bank – Aloys Oosterwijk (stripverhaal)

Een goeie buit, goed voor meer dan 2.500 pagina’s leesplezier (en voor minder dan 40 euro).

Nostalgie

walkingwithlucEen reactie plaatsen

Dat optredens van jeugdhelden altijd een risico inhouden heeft Paul Young twee weken terug jammer genoeg bevestigd.

Gelukkig valt het niet altijd tegen. Het valt soms zelfs supergoed mee. Dat hebben we zaterdag mogen meemaken dankzij Kim Wilde. Zij sloot haar Europese tournee af in De Roma in Borgerhout. Collega Heidi had ze twee weken terug al gezien in de Roma en was erg enthousiast. De verwachtingen waren dan ook hoog gespannen.

Maar Kim, bijgestaan door onder andere broer Ricky en nichtje Scarlett (dochter van Ricky), heeft ons absoluut niet teleurgesteld. Heel goeie show met een goeie mix van klassiekers en behoorlijk wat nieuw materiaal. Ook heel sterke muzikanten in haar band met twee drums. En ook nog eens een heel enthousiast publiek.

Van mij mag ze nog eens terugkeren naar bijvoorbeeld TW Classic;

Als je dan het weekend op zondag nog kunt afronden met een interessante Stripbeurs in Gent (stripverhalen dus) gecombineerd met een bezoekje aan mijn Gentse familie dan kunnen we spreken van een vermoeiend maar geslaagd weekend.

Herfst

walkingwithlucEen reactie plaatsen

De herfst is toch wel een fantastisch seizoen voor wandelaars en amateurfotografen. Ik geniet er alvast met volle teugen van. Het is de afgelopen jaren ook het seizoen van de keigoede concerten.

Gisteren zijn Conny en ik nog eens naar Kruiskensberg in Bevel getrokken om een korte wandeling langs de oevers van de Nete te doen richting Gestel. Er stond een frisse wind maar het was genieten.

’s Avonds zijn we dan naar de Lotto Arena getrokken om Sharon Den Adel en de rest van Within Temptation aan het werk te zien. Voor mij was het de zevende keer maar voor Conny was het een eerste kennismaking (die gelukkig heel goed is meegevallen). Sharon was heel goed bij stem en de show was wederom geweldig.

Vandaag dan, na een voormiddagje werken, nog een tweede herfstwandeling gedaan. Nu het weer zo goed is moet je daar van profiteren hè.

Young or too old?

walkingwithlucEen reactie plaatsen

youngIk ben muzikaal opgegroeid op het einde van de jaren ’70 en nog meer in de jaren ’80. En hoewel ik de laatste jaren, vooral door toedoen van Conny, mijn horizonten  op muzikaal gebied behoorlijk heb uitgebreid, blijf ik toch vooral een kind van de jaren ’80.

De grote namen uit die tijd zijn ondertussen, net als ikzelf, flink wat jaartjes ouder geworden maar velen ervan toeren nog steeds of opnieuw rond.

Als de kans zich voordoet dan pikken we graag zo’n concertje mee. Soms vallen die heel goed mee. Nu bijna drie jaar geleden was het concert van The Stranglers er zo eentje. Staat nog altijd heel hoog in ons klassement. UB40, Status Quo, 10CC, Paul Carrack, Golden Earring, Lloyd Cole, Brian Setzer Paul Weller, Depêche Mode … allemaal meevallers.

Helaas zitten er soms ook tegenvallers bij. Sisters of Mercy op Suikerrock in 2015 was zo’n tegenvaller. En sinds zondag moeten we helaas ook Paul Young daar bij tellen. Niet dat het allemaal slecht was hoor. Hij had heel goede muzikanten bij die ook nog een mooi stukje konden zingen, vooral de percussioniste dan.

Aan de nummers zelf lag het ook niet. Love of the Common People, No Parlez, Wherever I Lay My Hat, Love Will Tear Us Apart, What Becomes of the Broken Hearted, Everything Must Change, Everytime You Go Away, Come Back and Stay … allemaal klassiekers.

Lag het dan aan Paul zelf ? Heel eerlijk gezegd zou hij beter op pensioen gaan. Sommige nummers klonken best wel goed, een enkel nummer zelfs heel goed. Maar de eerlijkheid gebiedt ons te zeggen dat de helft van de nummers ondermaats gezongen waren. Zijn stem was vroeger al niet zuiver maar nu was ze soms gewoon weg. In plaats van No Parlez was het No Chantez

You win some, you lose some … Laat ons zeggen dat dit een gelijkspel was.

Tilburg 013

walkingwithlucEen reactie plaatsen

Als we al eens een concertje in het “buitenland” doen dan proberen we daar altijd net iets meer van te maken. In 2016 hebben we een concert van Nits gecombineerd met een weekendje ’s Hertogenbosch. In april van dit jaar hebben we een concert van, alweer, Nits gecombineerd met een midweek in Noord-Brabant.

En afgelopen weekend hebben we van een concert van Luka Bloom gebruik gemaakt om een verlengd weekend door te brengen in Tilburg waar we twee nachten te gast waren in Hoe maakt u het? , de B&B van René Donders in de Jan Aartestraat.

Onze eerste dag hebben we gevuld met een wandeling in de binnenstad. Daarvoor waren we eerst bij het VVV gepasseerd. Ik had immers gelezen op hun website dat ze een handige gids hadden met daarin een wegbeschrijving.

De wandeling was een voltreffer. Eigenlijk stonden er vier wandelingen in. Eén grote stadswandeling van 3,5 km en nog drie kleinere wandelingen die perfect konden worden gecombineerd. Wij vulden de Binnenstadswandeling aan met een rondje Veemarktkwartier in de buurt van onze B&B. Ik kan de wandeling aan iedereen aanraden. Je komt uiteraard op de drukke en bekendere plekken van Tilburg maar ook op plaatsen waar je nauwelijks of geen toeristen ziet. De informatie in de brochure maakt dat je nog één en ander bijleert ook.

Zo weet ik nu dat Tilburgers ook Kruikezeikers worden genoemd. Dit omdat ze vroeger urine gebruikten om wol te wassen. Door het hoge ammoniakgehalte was die daar immers perfect voor. En daarom namen de textielarbeiders hun urine mee in kruiken naar ’t werk.

Bucket

walkingwithlucEen reactie plaatsen

Bucketlists … Iedereen zal er wel eentje hebben of gehad hebben zeker?

Vaak staan daar spectaculaire zaken op zoals skydiven of de Mount Everest beklimmen of zo. Zo’n dingen staan er bij mij niet op. Er staan wel enkele namen op. Namen van artiesten die ik ooit nog eens live aan het werk wil zien of opnieuw aan het werk wil zien.

Voor sommige namen zoals bijvoorbeeld The Beatles, Thin Lizzy of Jimi Hendrix gaat dat nooit lukken om de eenvoudige redenen dat ze niet meer leven (of tenminste niet allemaal meer). Andere groepen zoals Abba en Rush zal ik ook nooit zien.

Maar af en toe kan ik nog eens iemand afvinken en dat is er wat er het afgelopen weekend is gebeurd. Ik ben er wel voor naar Tilburg moeten rijden want in België lukte het maar niet. Maar we hebben maar van de gelegenheid geprofiteerd om er een weekendje Tilburg van te maken. Dat verslag volgt een van de komende dagen wel maar ik kan al wel verklappen dat we een exotisch dier hebben gezien, een snel en schichtig diertje dat zich maar moeilijk laat fotograferen.

Over het optreden van Luka Bloom, want dat is de man die ons naar Tilburg heeft gekregen, kan ik heel kort zijn : fantastisch goed.

Luka Bloom werd in 1955 geboren als Barry Moore. In 1988 wijzigde hij zijn naam naar Luka Bloom, “Luka” naar de hit van Suzanne Vega en “Bloom” naar de achternaam van het hoofdpersonnage uit Ulysses van James Joyce. Toen hij eind de jaren 70 in Groningen woonde werd hij ziek waardoor hij de tokkeltechniek waarmee hij zijn gitaar bespeelde niet meer kon toepassen vond hij een nieuwe techniek uit. Het resultaat noemt men trouwens de Luka-sound. (bron : Wikipedia).

Hoe hij het ook deed … wij hebben twee uur mogen genieten van zijn geweldige gitaarspel, zijn mooie stem en vooral zijn heel mooie liederen. Tussendoor kregen we grappige bindteksten in een mengeling van Iers en Nederlands met een Iers accent.

Kortom … een geweldig concert waarvoor we elke keer opnieuw zo’n verplaatsing zouden willen doen.

Het verslag van de binnenstadswandeling, het rondje Korvel en Oude dijk, het rondje om de Piushaven, onze wandeling door het Wandelbos013 (en onze kennismaking met het Siberisch grondeekhoorntje) en het Warandepark lezen jullie later deze week wel.

Concerten

walkingwithlucEen reactie plaatsen

Na een, alweer, drukke werkweek ben ik eergisteren een halfuurtje vroeger dan normaal gestopt. Dat gaf me iets meer tijd om, ruim twee uur later, de trein terug naar Antwerpen te nemen. Na De Romeo’s vorige week stond er alweer een knaller van het Vlaamse lied op het programma : Christoff.

christoffxl

Zelf ben ik geen fan maar mijn moeder hoort de man wel graag zingen en dat is voldoende reden om op een vrijdagavond naar Antwerpen te sporen en een bezoekje te brengen aan de vernieuwde Elisabethzaal. Prachtige zaal trouwens. Zowel de foyer als de zaal zelf.

Over de show kan ik kort zijn. De man kan zeker zingen en hij weet hoe hij een show moet brengen. Alleen is het niet mijn favoriete muziek. Moeder heeft er wel van genoten en dat is het belangrijkste. De treinrit naar huis was er wegens een technisch defect in Berchem wel eentje met hindernissen maar we zijn thuis geraakt.

Gisteren was het nog eens concert waar ik wel vrijwillig voor gekozen had. Na een drukke namiddag waar enkele boodschappen moesten worden gedaan (waaronder een bezoek op zaterdagnamiddag aan de IKEA !!!) trokken Conny en ik naar Heist op den Berg.

In het Cultureel Centrum Zwaneberg traden immers Geert Verdickt (zang en gitaar), Koen Renders (piano) en Stijn Gevaert (gitaar) op. Ze zijn beter bekend als Buurman. Ze werden begeleid door Laurens Billiet op drums en Xavier Declercq op basgitaar. Dit was toch meer ons ding. Ruim anderhalf uur genieten van mooie muziek met sterke teksten.

buurman dans en dwaal

Volgende concert op de agenda is Luka Bloom. Daarvoor trekken we vrijdag naar Tilburg en maken we van de gelegenheid gebruik om er een weekendje tussenuit te zijn.

Thuiswedstrijd

walkingwithlucEen reactie plaatsen

Het was alweer een druk gevuld weekend.

Zaterdag een wandeling door mijn eigen Vorselaar, mooi Vorselaar al zeg ik het zelf. Dit was onze eerste wandeling die was uitgestippeld via de “pro-functie” van de Wandelknooppunten website. Sinds kort heb ik een abonnement genomen en dat biedt toch behoorlijk wat mogelijkheden. De kans dat we nog deelnemen aan georganiseerde wandelingen is een pak kleiner geworden.

Gisterenavond dan nog eens een concertje gedaan. In de Stadsschouwburg van Antwerpen vierden Gunther, Davy en Chris immers hun vijftiende verjaardag. Jawel … ik ben naar De Romeo’s geweest. Weliswaar zonder Conny maar wel met mijn moeder. Zij heeft ervan genoten en als ik heel eerlijk moet zijn … slecht waren ze zeker niet. Zingen kunnen ze zeker, een paar goede muzikanten hadden z ook bij en het was geen Schlagerfestival. Ze hebben zelfs enkele goeie covers gebracht. Openen met See Me, Feel Me van The Who … ik had het niet verwacht.

Deze namiddag dan nog een tweede wandeling gemaakt doorheen het nabijgelegen Molenbos. Daar heeft Natuurpunt een nieuwe wandeling uitgekapt en die wilden we wel eens proberen. Het is ook altijd fijn om Conny te laten kennismaken met de omgeving waar kleine Luc is groot geworden.

Duur

walkingwithlucEen reactie plaatsen

In mei 2019 zullen The Eagles hun tour starten in het Sportpaleis. Ik kan daar bij zijn als ik wil, ik krijg zelfs voorrang op andere klanten omdat ik al eerder tickets voor hun concerten kocht. En ook al heeft Conny deze supergroep nog niet gezien … we gaan niet.

Enerzijds omdat The Eagles niet meer The Eagles zijn maar vooral omdat de tickets verschrikkelijk veel geld kosten. Van 73 euro tot 168 euro … en dan heb je niet eens comfortabele stoeltjes om op te zitten.

Neen hoor, dat hoeft niet voor ons. Dan gaan wij liever eens naar zaal Trix om nieuwe groepen te leren kennen. Dat hebben we gisteren nog eens gedaan.

Op het programma in Trix Bar stonden Drum Drum Dance Dance en The Sherlocks.

Drum Drum Dance Dance is een Antwerpse Indierock/Garagerock band. Het trio werd in 2017 geselecteerd voor De Nieuwe Lichting van Studio Brussel. Winnen deden ze niet (dat deden onder andere Tamino en The Lighthouse) maar ik vond het wel jammer dat ze maar een halfuurtje speelden. Dat had best wel wat langer mogen duren.

DDDD

The Sherlocks was eigenlijk de groep waarvoor we gingen. Die waren ons ook totaal onbekend maar voor 13 euro (jawel … DERTIEN euro) kan je wel een risico nemen. En het heeft geloond want zij waren nog beter dan DDDD. De groep bestaat uit tweemaal twee broers (en buurjongens): Kiaran Crook – Lead Vocals/Rhythm Guitar, Josh Davidson – Lead Guitar, Andy Davidson – Bass en Brandon Crook – Drums.

sherlocks

Ook dit optreden had best langer mogen duren maar het feit dat het om 10u gedaan was had ook zijn voordelen. Dan kan je immers vroeger gaan slapen. Het was vandaag tenslotte “werkendag”. Die 13 euro waren trouwens uitstekend besteed.