Dit weekend stond in het teken van de keizers.
Afgelopen vrijdag met het véloke naar het zuid in Antwerpen waar ik had afgesproken met Conny. Een hamburger gegeten in een verlaten Ellis Burger en dan te voet naar Borgerhout waar we verwacht werden in de mooiste concertzaal van het land … De Roma.
In de Roma werden we eerst opgewarmd door RAMAN, een Gentse groep die veel potentieel toont maar die op dit moment nog niet standvastig genoeg is.
Om 21u, 10 minuten later dan voorzien, betraden de heren van Kaiser Chiefs het podium op de tonen van Money for Nothing van Dire Straits. Ik had ze al twee keer eerder gezien, eenmaal op de wei van Werchter in 2012 en eenmaal op de Markt in Tienen in 2013. Maar bij Conny stonden ze behoorlijk hoog op de bucketlist dus moesten we echt wel gaan. Toen wisten we uiteraard niet dat ze later dit jaar nog eens terugkeren naar die wei in Werchter.
Ze waren goed, zelfs heel goed. Maar ze waren niet zo goed als 7 jaar geleden. Wat misschien wel logisch is. Zeven jaar geleden had ik waarschijnlijk ook nog net iets meer energie dan nu (al lijkt mijn energie de laatste 4 jaar en zeker de laatste twee jaar wel terug te zijn toegenomen 😉).
Het was in ieder geval de verplaatsing naar Borgerhout waard geweest.
En ook vandaag stond de dag in teken van een keizer. Nu ja, we zijn gaan wandelen in Herentals en daar hebben ze toch een standbeeld staan van een Keizer? Zoek het maar eens op in Google : keizer + Herentals.
Ik had een wandeling uitgestippeld die ons van het station naar het Olens Broek zou brengen waarbij we een stuk langs de Kleine Nete zouden wandelen. Het water van die Nete stond trouwens behoorlijk hoog. Sommige stukken viel het nog mee maar op andere stukken waar de wind vrij spel had en waar de regen ons teisterde waren minder leuk.
Maar we kunnen toch maar weer 8 km bijschrijven op onze teller. Genoeg om morgen een nieuwe werkweek aan te vatten.
Je kan radio of tv niet opzetten, de krant niet openslaan of gewoon even op het internet gaan zonder iets te horen, zien of lezen over het Corona-virus.
De laatste vrijdag van november trokken Conny en ik nog eens naar de AB. In de reeks REWIND haalde de AB niemand minder dan ARID naar Brussel. Ze speelden, in een eenmalige reünie, hun debuutalbum Little Things of Venom integraal op het podium. Dat werd aangevuld met enkele andere van hun nummers. IJzersterk optreden was dat. De stem van Jasper Steverlynck is toch wel uniek hoor. En wat mij betreft één van de sterkste van ons land. Vóór het optreden mochten we trouwens nog getuige zijn van de onthulling van de gedenksteen die ze voor de oude ingang hebben gelegd.
Afgelopen vrijdag mochten we naar CC De Zwanenberg in Heist op den Berg. Daar werden we verwacht door Michelino Bisceglia. Bisceglia is een Belgische Italiaan, geboren in 1970, jazzpianist en ook schrijver van filmmuziek. Zo heeft hij de muziek voor Marina (jeweetwel, die van Rocco Granata), De bende van Jan de Lichte en Hannah geschreven.
walkingwithluc 