Zou er toch een lichtje schijnen aan het einde van de lockdowntunnel?
7 weken ondertussen. Het dipje van vorig weekend zijn we wel te boven gekomen. De dagelijkse routine blijft quasi ongewijzigd: opstaan, krant halen en lezen tijdens het ontbijt, werken, eten, afwassen, korte wandeling, werken, langere wandeling, eten, beetje tv kijken, een beetje Microsoft Solitaire spelen, videochatten met Conny, slapen, opstaan, krant halen en lezen tijdens het ontbijt ….
Maar ja, de regels worden vanaf morgen een beetje versoepeld. Niet in die mate dat wij het graag zouden hebben maar toch.
Thuiswerken blijft bij ons wel de norm. Het ziet er naar uit dat ik Kantoren De Hertoghe nog niet onmiddellijk ga terug zien. Niet dat ik daar rouwig om ben hoor. Op dit moment voel ik me thuis beter.
Eén ding moet ik wel blijven herhalen, die hele lockdown heeft me bevestigd, voor zover dat nog nodig was, dat ik het geluk heb in een dorp te wonen waar nog heel veel groen is.

Onlangs was Herr Seele te gast in De Zomer van 2018 op Radio 1. Elke gast kiest daar een thema en dan mogen luisteraars liedjes voorstellen die bij dat thema passen. Het thema van Herr Seele was “vakantie dicht bij huis”.
Het mag dan misschien niet de kaskraker zijn die hij werd verwacht te zijn maar wij hebben gisteren toch genoten van Solo, a Star Wars Story. Deze film die, net als Rogue One, geen deel uitmaakt van één van de drie trilogieën, zou je dus als een los verhaal moeten kunnen zien.
