Foto – Pagina 11 – walkingwithluc

Het Arboretum en de Bard

september 5, 2018walkingwithlucEen reactie plaatsen

Al 30 jaar kom ik nu naar Engeland en nog nooit is het me gelukt om een Car Boot Sale te bezoeken. Nog nooit. Tot Conny gisteren een plakkaatje zag staan in Evesham : Car Boot Sale every Wednesday.

Laat het nu vandaag toch woensdag zijn zeker. Op weg naar Batsford Arboretum hebben we daar dan ook een tussenstop gemaakt. De Car Boot Sale viel een beetje tegen wat grootte betreft maar ik heb er nu toch eentje bezocht.

Na de tussenstop ging het dan verder naar het Arboretum en dat was een zeker een meevaller. Ik raad iedereen die in de buurt komt aan om zeker een bezoekje te brengen. Een mooi wandelpad, af en toe flink klimmend, brengt je doorheen het park. Echt rustig wandelen in de natuur. Meer moet dat soms niet zijn.

We hebben daar ook gegeten en zijn dan doorgereden naar de stad van de Bard … Stratford-Upon-Avon. Ondertussen waren de grijze wolken terug verdwenen en scheen er een mooi zonnetje tussen de wolken.

Stratford is een gezellig druk stadje dat, uiteraard, het feit dat William Shakespeare er geboren en begraven werd behoorlijk uitmelkt. Wij hebben vooral genoten van een stadswandeling en hebben rustig rondgekuierd langs de vakwerkhuizen, historische gebouwen en de oevers van de Avon. Uiteraard hebben we ook de kerk bezocht waar het graf van Shakespeare is maar dat was niet het belangrijkste.

Het belangrijkste was misschien wel de Cream Tea die Conny en ik op een terrasje genuttigd hebben. Ook een “first” na 30 jaar. Ik moet zeggen dat het best lekker was al vind mijn dokter dat misschien niet.

Morgen trekken we naar de stad van Morse en Lewis … Oxford.

Blenheim Palace

september 4, 2018walkingwithlucEen reactie plaatsen

Eén van de redenen waarom we dit jaar naar Engeland zijn gekomen ligt in Woodstock namelijk Blenheim Palace.

Blenheim Palace is het enige niet-koninklijke paleis in Groot-Brittannië en werd gebouwd voor John Churchill, Hertog van Marlborough en bevelhebber van het leger dat in naam van Queen Anne de Fransen versloeg in de slag van Blindheim (dat door de Engelsen werd verbasterd tot Blenheim). De eerste steen werd gelegd in 1705.

Het is heel de tijd in het bezit gebleven van de familie Churchill-Spencer. Ondertussen is het eigendom van de 12^de Hertog. in 1874 werd er ene zekere Winston Churchill geboren, de man die Groot-Brittannië doorheen de tweede wereldoorlog loodste.

Het is één van de mooiste landhuizen die ik ken. De vernieuwde audiogids (gratis en met Nederlandstalige commentaar) maakte het bezoek compleet

Na een smakelijke hap hebben we nog een wandeling van om en bij 7,5 km doorheen het 800ha grote park gemaakt.

Blenheim Palace … een aanrader wanneer je in Oxfordshire bent.

Lincoln

september 3, 2018walkingwithlucEen reactie plaatsen

Het was gisteren toch wel iets speciaals … voor de eerste keer in 30 jaar stond er een “2” op het kaartje dat ik aan mijn binnenspiegel moest hangen 🙂 .

We hadden al een gezellige dag in Blankenberge gehad vóór we ons aanmeldden bij P&O Ferries in Zeebrugge maar daarover later meer.

De overtocht verliep trouwens heel rustig. Van de boot geraken ging iets minder vlot. Om te beginnen stonden we op een “hoistable deck” en moesten we wachten tot de auto’s onder ons van de boot waren. Daarna was het lang aanschuiven aan de identiteitscontrole.

Maar eens we op Hedon Road zaten ging het heel vlot. In iets meer dan een uur waren we in Lincoln. Lincoln heette in de eerste eeuw na Christus nog Lindum Colonia en was eigenlijk een soort rustoord voor Romeinse veteranen.

In 1068 bouwde Willem de Veroveraar er een kasteel. In de veertiende eeuw werd Lincoln Cathedral gebouwd. Het kasteel huisvest ook een Victoriaanse gevangenis. Vanop de Middeleeuwse Wallen heb je enkele mooie vergezichten op Lincolnshire en op de stad.

Ruim voldoende te zien dus om een paar uur door te brengen.

Na het bezoekje aan Lincoln reden we verder naar Salford waar we verwacht werden in het Salford Hall Hotel. Een heel pittoresk hotel waar het heerlijk eten is.

Morgen trekken we in principe naar Woodstock (niet dat van het festival) om een bezoek te brengen aan Blenheim Palace.

Vakantie

september 1, 2018september 1, 2018walkingwithlucEen reactie plaatsen

Eindelijk is hij voorbij … die lange zomervakantie.

Nu ja, vakantie? Van de 45 werkdagen in juli en augustus heb ik er 42 gewerkt. Inderdaad … 42. Da’s veel zunne. Zeker als je in die periode 12 keer een goeie vakantie moet wensen aan 7 collega’s (en dat is geen rekenfout).

Maar nu is het eindelijk mijn beurt. Drie weken vakantie !

Vandaag was het nog een vrij rustige dag maar morgen zijn we echt weg. Eerst een ontbijtje in Peulis, dan naar Blankenberge om een tentoonstelling van Michiel Hendryckx mee te pikken en tegen vier uur zouden we in Zeebrugge willen zijn om een uurtje later in te schepen op de Pride of York.

En dan gaan we een weekje genieten van de Cotswolds en Oxfordshire. Stratford-Upon-Avon, Oxford, Blenheim Palace en zoveel meer. Het is ook wel een gevaarlijke streek. Denk maar aan al de moorden die inspecteurs Morse, Lewis en Barnaby daar in de buurt hebben opgelost.

’t Zal wel een klein beetje raar doen … zo voor de eerste keer in zoveel jaren dat ik de oversteek niet alleen maak 😉

oxfordshire

Wandelen

augustus 25, 2018walkingwithlucEen reactie plaatsen

Hoewel we een vrij drukke zomer achter de rug hebben was het precies een eeuwigheid geleden dat we nog eens gewoon gaan wandelen zijn.

Het warme weer had daar natuurlijk ook wel mee te maken. Ik kan er helemaal niet tegen en Conny is ook geen fan.

Vandaag was het echter zalig wandelweer en dus hebben we onze Meindl’s nog eens aangetrokken om naar Gestel te trekken. Dan konden we ineens ook het nieuwe Koffiehuisje daar eens proberen.

Vertrekken deden we richting Berlaar en Herenthout waar we halfweg onze wandeling een pauze maakten in ’t Schipke aan de Nete. Langs de oevers van de Nete ging het dan terug richting Gestel waar we … 10 minuten vóór sluitingstijd aan het koffiehuisje waren. Die koffie (of thee) zal voor een andere keer zijn.

Maar het was wel een zalige wandeling. Het deed deugd om nog eens gewoon te wandelen. De prachtige dramatische wolken maakten het feest compleet. En het gaf ons ook de gelegenheid om de laatste afspraken te maken voor onze vakantie naar Engeland binnen een week.

Als die week maar snel voorbij gaat. Het zal echter voor beiden nog een razend drukke week worden. Niet prettig maar dan gaan we des te meer genieten van de vakantie.

Inhaalbeweging (3)

augustus 23, 2018walkingwithlucEen reactie plaatsen

De laatste inhaalbeweging is er eentje met een vrij hoog nostalgie-gehalte.

Heel lang geleden, toen de dieren nog spraken en toen ik nog jong was, waren er in Vorselaar twee coureurs : Daniël Willems en Ronny De Cnodder. Je was of voor de ene of voor de andere. Een gezonde rivaliteit die elke week een heuse volksverhuizing teweeg bracht. Elke week trok een rits supporters immers naar de koers. Allemaal getooid met wielerpetjes. Sommigen mochten zelfs rond het parcours wandelen met reservewielen. Bedoeling was uiteraard om de palm mee naar huis te nemen.

Zondag kwam dat gevoel een beetje terug. Het Belgisch Kampioenschap Retro Koers werd immers bij ons georganiseerd.

Enkele spelregels van de retrokoers zijn bijvoorbeeld dat de benen niet mogen geschoren worden, dat de versnellingshendels aan de kader zitten en niet aan het stuur en dat er geen klikpedalen mogen worden gebruikt. Eigenlijk zou een oude worstenhelm ook moeten maar ik begrijp dat moderne helmen nu eenmaal veiliger zijn. Jammer genoeg hadden de oude kaders te vaak hypermoderne wielen maar ja …

Hoewel het ludiek is werd er toch behoorlijk doorgereden. Wie er uiteindelijk kampioen is geworden weet ik niet. Ik heb niet op het einde gewacht.

Maar het heeft wel enkele mooie plaatjes opgeleverd.

Inhaalbeweging (2)

augustus 22, 2018walkingwithlucEen reactie plaatsen

Na het bezoekje aan Antwerpen hadden we eigenlijk net genoeg tijd om te eten vóór we alweer op pad waren.

Deze keer ging het met de fiets naar Rijmenam op een boogscheut van Peulis.

We waren nog op tijd om het laatste halfuur van André Brasseur mee te pikken. Het was de kranige Waal niet aan te zien dat hij bijna 80 is. Iedereen kent trouwens André Brasseur alleen weten de meesten het gewoon niet. Zijn Early Bird uit 1965 (!) zal ongetwijfeld bekend in de oren klinken (https://youtu.be/Gm2tli3OAnw). Zijn band mocht er trouwens ook wezen.

Daarna trokken we naar de andere kant van het plein om het (akoestisch) optreden van Wally te zien. Niet Eddy maar wel het alias van Wouter Immers. We hadden er een beetje schrik voor vanwege zijn link met Tourist LeMC (en die vinden wij een beetje vervelend). Maar dat viel heel goed mee. Samen met twee gitaristen en één gitarist/toetsenist bracht hij een gesmaakt optreden van ruim een half uur.

Terwijl op de mainstage JToTheC (Jay To The Cee) zijn best deed kozen wij een goed plaatsje uit voor het volgende akoestisch optreden. De verwachtingen lagen immers behoorlijk hoog.

Stefan Dixon was me eigenlijk onbekend net als zijn Zuid-Afrikaanse landgenoot Gerald Clark maar Eva De Roovere, Jan Hautekiet en Klaas Delrue waren dat niet. Onze verwachtingen werden trouwens volledig ingelost. Het was een geweldig optreden van ongeveer drie kwartier.

Het was de bedoeling dat we ook nog een stuk van Vive la Fête zouden meenemen maar na een paar minuten hadden we al door dat Els Pynoo niet echt kan zingen en dat we beter terug richting Peulis konden fietsen.

Al bij al toch een heel geslaagde avond voor amper 5 euro.

Inhaalbeweging

augustus 22, 2018walkingwithlucEen reactie plaatsen

Het is hier vrij stil maar dat betekent niet dat er niets gebeurt hoor.

Maar wanneer er gemiddeld 5 van de 7 collega’s afwezig zijn door verlof (waarvan één door ziekte) dan heb je ’s avonds niet veel zin om te bloggen.

Afgelopen weekend was trouwens heel druk. Vrijdagavond gaan eten bij een collega-vriendin van Conny, zaterdag een uitstapje naar Antwerpen met bezoek aan Antwerp Photo en ’s avonds nog even naar Rijmenam gefietst om een paar optredens van Rijmrock mee te pikken. Op zondag stond er dan weer het Belgisch Kampioenschap Retrokoers op het programma.

Maar eerst zaterdag. In het Loodswezengebouw aan de Tavernierkaai, vlakbij het MAS werden immers vier fototentoonstellingen tegelijkertijd georganiseerd. Het gebouw staat al een tijdje leeg maar is tijdelijk terug opengesteld.

De tentoonstelling Iconobelge toont het werk van een dertigtal Belgische fotografen. Een heel gevarieerd aanbod van foto’s. Met Architecture of Density en Tokyo Compression werd het werk van Michael Wolf, een in Japan wonende Duitser, tentoongesteld. De derde tentoonstelling stond in het teken van de Prix Carmignac. Nog tot 2 september wordt het werk van Narciso Contreras getoond. Hij won met zijn reeks Libya : A human marketplace de prijs in 2016. Hij schetst de gruwel van de mensenhandel in het Midden Oosten. Niet zo’n prettig onderwerp maar heel krachtige foto’s.

Het hoofddoel was echter tentoonstelling nummer 4 : Antoon Corbijn 1-2-3-4. Corbijn verwierf wereldwijde faam en bekendheid dankzij zijn foto’s van onder andere Depêche Mode, U2, Nick Cave en de Rolling Stones.

In de kelders van het Loodswezengebouw hingen een vierhonderdtal foto’s. Deze locatie en de manier waarop de tentoonstelling werd opgebouwd op zich maken een bezoek al de moeite waard. Rondlopen in het gebouw is trouwens ook leuk. Verf die afbladdert, een vergeten archiefkast, kamers met 30 stopcontacten … je hebt nog de kans tot eind september om ze te bezoeken. Zeker doen!

Hoppin’ Around goes retro

augustus 4, 2018walkingwithlucEen reactie plaatsen

Vandaag nog eens een thuismatch gespeeld.

Voor de vijfde keer werd immers Hoppin’ Around Goes Retro georganiseerd. Een gratis evenement met een hoop oldtimers en classic cars, enkele retrokraampjes en een paar optredens … kortom een leuke en gezellige namiddag.

Plaats van dit alles was het pleintje van den Heikant. Om vier uur was er een optreden van Sébi Lee die een set van rock ’n roll covers bracht. Jerry Lee Lewis, Elvis en vele anderen passeerden de revue. Hij begeleidde zichzelf op piano of op gitaar. In het begin was het geluid niet echt goed maar na enkele nummers was dat probleem verdwenen.

Het tweede optreden begon pas om 19u wat ons de tijd gaf om even naar huis te gaan en een flinke boterham te eten.

Dat tweede optreden werd verzorgd door The Rusty Nails, een rockabilly groep die ons deed terugdenken aan het geweldige optreden van Brian Setzer vorig jaar in het OLT. Origineel was wel hun versie van Fat Bottomed Girls van Queen. Het lijkt een rare combinatie maar het werkte wel.

Suikerrock 2018 (deel 1)

juli 30, 2018walkingwithlucEen reactie plaatsen

Er was een tijd dat Suikerrock garant stond voor vier dagen muziek. Dat is teruggebracht naar drie dagen muziek maar dit jaar waren het maar twee dagen muziek.

Het stadsfestival in Tienen duurt nochtans nog altijd drie dagen maar mensen als Lil’ Kleine, Jebroer, Kraantje Pappie of Steve “ik-gooi-taarten-in-het-publiek” Aoki noemen wij geen muziek.

Slechts twee dagen voor ons dus.

Beginnen deden we op zaterdag met Sons, een hyperactief kwartet uit Melsele en één van de drie winnaars van de Nieuwe Lichting 2018 van Studio Brussel. Wij vonden ze alvast heel goed en hopen ze in de toekomst nog eens te zien.

Ook voor het tweede optreden van de dag kwam een finalist van diezelfde Nieuwe Lichting (maar dan van 2015) op het podium. Milo Meskens, door Isolde Lasoen “de Jeff Buckley van Deinze genoemd, hadden we vorig jaar al eens gezien op Gladiolen in Olen. Een jaar later op Suikerrock vonden we hem veel meer zelfvertrouwen hebben. Gitaar spelen kan hij als de beste dus de vergelijking met Buckley heeft wel iets.

In afwachting van nummer drie op de Main Stage zijn we even snel naar de Food Street gewandeld en hebben we onze pastabeker opgegeten ter hoogte van de Accoustic Stage. Daar traden Dirty Toy Company op. Hardrockers uit Hoegaarden die het eens een keertje akoestisch probeerden. Best wel leuk ook al kwam de gitarist zo uit een (foute) jaren tachtig film gestapt.

Na onze smakelijke Italiaanse hap waren op tijd terug op de markt voor nummer drie : Goo Goo Dolls. Gestart in 1986 maar vooral populair geworden in 1998 dankzij de soundtrack van City of Angels . Dit was zo één van die concerten die best wel leuk zijn maar die geen blijvende indruk achterlaten. Ondanks de pogingen van bassist Robby Takac die, blootsvoets 750 rondjes rond het podium heeft gelopen. Zanger John Rzeznik kan goed zingen maar het bleek wel veel van hetzelfde te zijn.

Vierde groep het podium zou, zowel voor Conny maar toch ook voor mij, het hoogtepunt van de dag worden. Uit Ealing in de buurt van Londen waren de jongens van White Lies naar Tienen gezakt. Muzikaal nagenoeg perfect en zanger Harry McVeigh had duidelijk de beste stem van de dag. Van ons mogen ze nog wel eens terugkomen naar bijvoorbeeld de AB voor een volwaardig concert.

De vijfde artiest van de eerste dag was een risicogeval. De Nederlandse Anouk komt de laatste tijd immers niet altijd even positief in het nieuws. Ik had ze al enkele keren gezien, in het Sportpaleis bijvoorbeeld maar ook op Suikerrock en tot dusver had ze mij alvast niet teleurgesteld. 100% gerust was ik echter niet. Ze heeft ons niet teleurgesteld maar een “waaw-gevoel” heeft ze evenmin achtergelaten. Conny kon niet vergelijken met vorige concerten maar voor mij was ze niet meer “het wijf” dat ze vroeger was.

Om half elf hadden we de keuze … nog 45 minuten wachten op Alanis Morissette of op ons gemakje naar het station wandelen en terug richting Peulis vertrekken. Het was al een lange vermoeiende dag geweest dus kozen we voor het eerste. We zijn immers geen twintig meer (ook al zien we er nog héééééél goed uit voor onze leeftijd ;-)) Alanis zal ons niet hebben gemist.