Foto

Watertuin

walkingwithlucEen reactie plaatsen

Ze zeggen wel eens dat mooie liedjes niet lang duren maar dat is niet waar hoor. Child in Time van Deep Purple duurt 10 minuten, Stairway to Heaven van Led Zeppelin duurt 8 minuten, Overture 2112 van Rush duurt zelfs 20 minuten.

Dus echt mooie liedjes kunnen wel degelijk lang duren.

Wat echter nooit lang duurt zijn toffe vakanties. Gisteren hebben wij alweer een einde moeten maken aan onze midweekvakantie bij onze landgenoten uit het Zuidoosten.

Het was eerst mijn bedoeling om op weg naar huis een tussenstop te maken in Namen of in Dinant maar op één of andere manier stootten we op Annevoie, bijna in het midden er tussen in.

De Tuinen van Annevoie werden 250 jaar geleden aangelegd, maken deel uit van het Belangrijk Erfgoed van Wallonië en het is de enige watertuin in ons Land.

De talloze fonteinen en watervallen in de tuin stromen puur op natuurlijke wijze. Er worden geen machines gebruikt. Alles werkt op basis van het systeem van communicerende vaten. Bovenaan de tuin loopt het Grand Canal en dat zorgt er door het hoogteverschil voor dat alle fonteinen al tweeënhalve eeuw ononderbroken stromen.

Een heel mooie tuin waar het heel rustig wandelen is. Ongetwijfeld veel beter dan een wandeling door een drukke stad.

En zo zit deze vakantie er ook weer op. Nu is het dik twee maanden aftellen naar onze volgende midweek in september die ons naar de Moezelstreek zal brengen.

Tussenin vullen we onze vrije tijd dan maar met wandelingen, fietstochtjes en af en toe een concertje of een festivalletje.

Tabanidae

walkingwithlucEen reactie plaatsen

Vandaag trokken we naar Rocherath in Duitstalig België, vlakbij de Duitse grens. Daar zou een heel mooie boswandeling moeten zijn in de verborgen vallei op het Hasselpath. De wandeling zou heerlijk zijn voor eenzame wandelaars (zoals wij) en was een meevaller voor smokkelaars (niet zoals wij).

Het duurde wel even voor we op het juiste pad waren. De wandeling was aangeduid met een groen kruis maar in het begin waren de bordjes toch niet helemaal duidelijk. Het lag niet aan ons oriëntatievermogen want ook twee Luxemburgse dames waren de weg kwijt. Uiteindelijk geraakten we wel op het juiste pad (letterlijk hè want figuurlijk lopen wij altijd op het juiste pad).

Dat pad bracht ons echter niet IN het bos zoals we gehoopt hadden maar vooral ROND het bos. Het was wel een mooie wandeling op goed bewandelbare paden. Onderweg aan de Johnny Nystenbrug (waar in 1948 de genaamde smokkelaar werd doodgeschoten door de politie) zijn we zelfs even de grens over gestoken om op een Duits bankje onze broodjes op te eten.

Na ruim 10 km stonden we terug aan de auto.

En wat heeft die Tabanidae uit de titel daar nu mee te maken? Wel Tabanidae is de Latijnse naam van de daas, de brems, bremster, daps, paardenvlieg, blinde daas, blinde mug, blinde vlieg, dazerik, of bouw.

En dat zijn insecten die Noah beter niet had meegenomen op zijn ark. Ik haat die beesten maar zij zien mij blijkbaar bijzonder graag. Zo graag zelfs dat ze me willen opeten. Vandaag hebben ze een flinke poging ondernomen. Een paar keer zelfs tot bloedens toe. Ik schat dat ik een tiental keer ben gebeten. Echt plezant is dat niet zeker niet wanneer je partner daar helemaal geen last van heeft.

Morgen is het alweer de laatste dag van onze Ardeense midweek. Mooie liedjes duren niet lang.

Rood of Blauw ?

walkingwithlucEen reactie plaatsen

In Nederland kennen ze alleen rood en blauw. In het Engels is het de moeder van alle kuuroorden. Bij ons hebben ze Reine, Reine Subtile, Intense, Finesse, Touch of Lemon, Fruit, Duo en nog zoveel meer.

Wij zijn vandaag naar de Koningin van de kuuroorden geweest … SPA.

Nadat we onze auto hebben achtergelaten op de Parkplatz hebben we de blauwe lijn gevolgd. Deze wandeling wordt aangegeven met tegels in de grond en brengt je langs de belangrijkste gebouwen van Spa.

En aan mooie gebouwen is in Spa zeker geen gebrek. Aan het einde van de 19de eeuw en het begin van de 20ste eeuw moet Spa een wondermooie stad zijn geweest. Dat is het nu uiteraard nog maar er wordt hier en daar wel gewerkt waardoor je er niet altijd ten volle van kunt genieten.

Zo durven ze ook al eens een tegeltje van de wandeling verkeerd leggen of het voetpad openbreken op belangrijke keerpunten in de wandeling. Zo zijn ook wij van de route afgeraakt maar op zich was dat niet echt een probleem. Dat gaf ons de kans om nog enkele van die oude huizen te zien die we anders hadden gemist.

Eenmaal terug aan het vertrekpunt moesten we een beslissing nemen. Ofwel nog wat rondhangen in Spa ofwel terug naar ons huisje met een tussenstop in Coo om de waterval te bekijken. Dat kan bij mij gemakkelijk 40 jaar geleden zijn, Conny was er nog nooit geweest. De keuze was dan ook snel gemaakt. Een tussenstop in Coo werd het. Buiten de waterval is daar trouwens niks meer te zien, tenzij je naar PlopsaCoo wil gaan.

Ze hebben er wel lekker ijs. Het duurde even eer ze de bestelling kwamen noteren maar eens dat in orde was kwamen onze coupes heel snel en ze waren heeeeeeerlijk.

Ondertussen zitten we nog na te genieten op ons terrasje … met een zalig windje en heel aangename temperaturen.

Une balade des gens heureux

walkingwithlucEen reactie plaatsen

Eén van de zaken die hoog op ons to-do-lijstje voor deze vakantie stond was la balade du Ninglinspo.

De Ninglinspo is de enige bergrivier van België. Zij stroomt door een gebied dat sinds 1949 beschermd gebied is. De loop van de Ninglinspo daalt van 420 meter naar 170 meter, is 3 kilometer lang en heeft hierdoor een gemiddeld verval van 8%. Ze overbrugt een hoogteverschil van 250 meter. De grootste waterval in de rivier is de Waterval van de Chaudière, ze mondt uit in de Amblève net nadat deze de Fonds de Quareux overgaat (bron: Wikipedia).

De heenweg van 2,4 kilometer is best wel een avontuurlijke wandeling met behoorlijk wat klim- en klauterwerk. Gelukkig had ik op het laatste moment het briljante idee om de wandelstokken aan de rugzak te hangen want we hebben ze goed kunnen gebruiken.

Ook een briljant idee was het meenemen van twee bevroren flesjes water. We hadden onze gewone drinkbussen, samen goed voor anderhalve liter water, ook mee maar zo’n flesje bevroren water zorgt er voor dat je naar het einde toe altijd fris water bij de hand hebt.

Verder hebben we eigenlijk weinig of geen last gehad van de hitte. Nagenoeg heel de wandeling verliep in het schaduwrijke bos. Gezweet is er uiteraard wel maar dat lag eerder aan het parcours.

Gelukkig was ons huisje in Les Gottales, lekker fris bij aankomst.

De prinsen van Stavelot

walkingwithlucEen reactie plaatsen

Na een korte nacht waarin we wel geslapen hebben als een blok stond er een rit van ruim 2 uur voor de boeg toen we vanochtend  omstreeks 10 uur de Pieperstraat uitreden.

Het was immers de hoogste tijd om er nog eens een paar dagen van tussenuit te trekken. Deze keer niet naar Nederland maar wel naar de Ardennen en meer bepaald Saint-Jacques nabij Trois-Ponts. Als je hier de parking van Landal Les Gottales bekijkt zou je wel kunnen denken dat je in Nederland bent … vrijwel enkel geel-zwarte nummerplaten op de parking.

Onderweg naar hier hebben we maar één tussenstop gemaakt … Stavelot. Daar hebben we de oude abdij bezocht. Deze abdij bevat meerdere tentoonstellingen. In de kelder is een museum gewijd aan het nabij gelegen circuit van Spa-Francorchamps. Een mooie collectie van auto’s en moto’s (waaronder een moto van dorpsgenoot René Baeten, voormalig wereldkampioen motocross maar veel te vroeg gestorten).

Er zijn ook tentoonstellingen gewijd aan dichter Guillaume Apollinaire en striptekenaar Didier Comès. Tenslotte is nog een vleugel gewijd aan het Prinsendom van Stavelot.

Een boeiend museum dus dat voor iedereen wat de bieden heeft. De korte wandeling door het stadje was ook zeker de moeite waard.

En nu zitten we dus gezellig op het terras van ons huisje met een heel mooi uitzicht. Meer moet vakantie niet zijn.

Druk

walkingwithlucEen reactie plaatsen

Alweer een goed gevuld weekend achter de rug maar voor het eerst in weken is er niet in de tuin van Conny gewerkt.

Gisteren waren we al wel vóór negen uur onderweg naar Eindhoven. Daar vond immers het Brabants Stripspektakel plaats. Deze stripbeurs was vroeger één van mijn favorieten. Toen vond ze echter plaats in het laatste weekend van Augustus en moest ik er voor naar Valkenswaard.

Toen namen nieuwe organisatoren het over en zij verplaatsten de beurs naar het eerste weekend van september, een weekend dat ik meestal in Engeland vertoefde.

Dit jaar kreeg ze echter een nieuwe datum en een nieuwe locatie waardoor ik toch nog eens kon gaan. Terwijl ik me rustig doorheen de dozen en dozen met stripverhalen werkte genoot Conny van een smakelijk Latte en een paar hoofdstukken op de “-reader.

Ik had gehoopt om ook naamgenoot Charel Cambré te ontmoeten maar hij blijkt geen ochtendmens te zijn. Jan Bosschaert en Jean-Pol waren er wel.

Na de beurs die we toch weer enkele pareltjes heeft opgeleverd zijn we naar Postel gereden om een mooie wandeling te maken in en rond de Abdij. Postel is al sinds de 12de eeuw de thuisbasis van deze Norbertijnerabdij. Je kan er abdijkaas en gigantisch grote broden kopen maar je kan er dus ook heel mooi wandelen. Wij kozen voor de wandeling van 6,5 km.

Ook vandaag werd er gewandeld maar dan in het Molenbos in Grobbendonk, met een drankpauze in Den Herberg van Bartel Van Riet.

Kortom een goed weekend geweest voor De Roze Mars ten voordele van Pink Ribbon.

Buien of Grillen

walkingwithlucEen reactie plaatsen

Met de Mei-se buien of grillen in het achterhoofd zijn we vandaag maar niet te ver weg gaan wandelen. Beter nog … voor mij was het een thuismatch en voor Conny dus een half-thuismatch.

Het gaf ons ook de gelegenheid om de Vraaliewandeling van 1 juni nog eens te verkennen. Die vindt dit jaar immers in Vorselaar plaats maar daarover later meer.

Het was een vrij fotogenieke wandeling, mede dankzij de dramatische wolken. Niets zo mooi als een bewolkte hemel. Zelfs donkere donderwolken zijn dan mooi om te zien.

Het geluk was met ons want 9,75 km gestapt en geen druppel regen gehad. Nog geen minuut nadat we thuis waren viel de regen en de hagel met bakken uit de hemel.

Toch wel een beetje tegenslag ook want de brasserie waar we wilden gaan eten op 1 juni is dan gesloten. Dat wordt dus zoeken naar een alternatief.

Jong (en minder jong) leven

walkingwithlucEen reactie plaatsen

De Lente en Pasen … beide staan eigenlijk symbool voor het nieuwe leven maar ook een beetje voor afscheid van het oude leven (de winter).

Ik heb het wel vrij gepast gevierd. Zaterdag hebben Conny en ik het einde gevierd van de twee tuinhuizen die bij Conny in de tuin stonden. Het heeft ons een paar zaterdagen gekost maar er is nu ruimte voor iets nieuws.

Gisteren, op Pasen dus, ben ik met mijn moeder naar het Westvlaamse Tielt. Daar vierde een jeugdvriend van haar zijn 60ste huwelijksverjaardag en daar offer ik graag mijn vrije zondag voor op. Zowel de gastheer en gastvrouw als mijn moeder hebben er enorm van genoten en ik heb smakelijk gegeten … WinWin toch?

Ook vandaag is er heel smakelijk gegeten maar deze keer moest ik niet zo ver rijden. Boortmeerbeek ligt nets iets dichterbij dan Tielt. In de voormiddag hebben we, net als gisterenavond, nog een mooie lentewandeling gemaakt door Peulis en Rijmenam. Als die bloesems en knoppen, lammetjes in de weide, paardenbloemen in de wei en vogeltjes die zingen. Het leven kan soms mooi zijn.

Na de wandeling trokken we dan met z’n allen naar Silo’s in Boortmeerbeek waar enkele verjaardagen werden gevierd en waar, alweer, smakelijk werd getafeld.

Terug in Vorselaar ben ik dan nog effe naar een wei in de buurt gefietst omdat daar toch zooooooo’n schattige paardjes staan. Die moesten op de gevoelige plaat, allez … op het geheugenkaartje.

 

Gerwin

walkingwithlucEen reactie plaatsen

gersGerwin Pardoel, Gers voor de vrienden en de fans.  Geboren in Nijmegen en tegenwoordig inwoner van muziekstad Tilburg. Afgelopen donderdag was hij te gast in Heist op den Berg en ik was daar ook voor mijn laatste avondje in CC Zwanenberg dit seizoen. Conny was er niet bij maar mijn moeder wel. Zij vond de jongen vorig jaar heel goed in Liefde voor muziek op VTM en wou hem wel eens live aan het werk zien.

Zo waren er blijkbaar nog want ik heb nog nooit zo’n divers publiek gezien. Kinderen van 8 jaar, tieners, jonge ouders, vijfitgers en “ouderen van dagen” … ze waren er allemaal. Ik heb Gers al twee keer eerder gezien, telkens op Suikerrock, en dat viel best mee. Maar hoe zou dat gaan in een theater? Wel … heel goed. Tussen de nummers door wist hij ons te onderhouden met grappige en soms ook emotionele verhalen over zijn jeugd. Voor we het wisten waren de twee uur voorbij.

Zaterdag was het dan aflevering zoveel van “Hoe demonteer ik twee tuinhuizen af” bij Conny thuis en na dat harde werken hadden we vandaag wel een wandeling verdiend. We zijn het niet ver gaan zoeken. Effe met de auto naar het Bloso Sportcentrum van Herentals om vandaar langs de oevers van de Kleine Nete naar Lentehei in Vorselaar te stappen en terug naar Herentals. Slechts 7 km maar wel een hele mooie wandeling, eender in welk seizoen je dat doet. Onderweg een mooie Aalscholver kunnen fotograferen en ook mooie roofvogels al kan ik die met uitzondering van de Rode Wouw nooit identificeren.

 

Clichés

walkingwithlucEen reactie plaatsen

Mooie liedjes duren niet lang. Time flies when you’re having fun. Het zijn maar enkele clichés maar zoals de meeste clichés zijn ze wel voor een groot deel waar.

Voor onze midweek in Limburg is dat in ieder geval zo. De afgelopen vier dagen zijn voorbij gevlogen en we waren dan ook een beetje triest toen we vanmorgen Landal Kasteeldomein De Cauberg achter ons lieten.

We zijn uiteraard niet rechtstreeks naar huis gereden. We hebben enkele tussenstops gemaakt. Om te beginnen in Tongeren om daar het Gallo-Romeinse museum te bezoeken. Zo hadden we nog een link met de Romeinse achtergrond van Maastricht en omgeving.

Een meevaller was de tijdelijke tentoonstelling. Die gaat op dit moment immers over Stonehenge, de mysterieuze stenen cirkel op Salisbury Plains. Wat de exacte bedoeling er van was zullen we ongetwijfeld nooit weten al zijn er meerdere theorieën.

In het echt valt Stonehenge trouwens een beetje tegen. Het ligt daar wat verloren tussen twee autostrades en je wandelt errond als een kudde schapen.

Maar de tentoonstelling was wel heel interessant. De permanente tentoonstelling is ook leuk hoor, zeker met de audiogids. Ons bezoek vandaag was trouwens de eerste keer dat we onze Museumpass gebruikten maar zeker niet de laatste keer.

Wij tellen alvast af naar onze volgende midweek. Eind juni trekken we naar Trois Ponts in het Landal Village des Gottales.