Eindelijk is het aan ons. De “grote” vakantie is aangebroken. Nu ja, erg groot is hij niet maar na een weekje van doktersbezoeken (huisarts, endocrinoloog en oogarts die me allemaal goede punten hebben gegeven) en hard werken zijn we vanochtend vertrokken naar onze vakantiebestemming.
Deze keer zijn we naar onze Oosterburen getrokken, meer bepaald naar Bernkastel-Kues. Dit kleine stadje met zo’n 7.000 inwoners aan de oevers van de Moezel en omringd door wijngaarden is onze thuis voor de komende week.
Vandaag hebben we alvast vastgesteld dat vooral Bernkastel aan de Oostkant van de Moezel de toeristische trekpleister is.
Aan de overkant van de Moezel was er dan weer een FN-bijeenkomst. Enkele tientallen klassieke motors uit de tijd dat FN nog rollend materiaal maakte en niet enkele schietend materiaal.
Het was er in ieder geval aangenaam rondkuieren. Veel terrasjes waar liters en liters ijskreem werden verorberd. Wij hebben ons beperkt tot een Latte en een zwarte thee. Het leek wel alsof we een voorgevoel hadden en dat we ons moesten “sparen” voor ’s avonds.
Dat voorgevoel bleek trouwens terecht want het avondmaal was super lekker maar ook bijzonder veel.
Er waren blijkbaar maar twee koppels die gebruik maakten van de halfpension formule. Het andere koppel zijn ook Belgen. Sterker nog … het is mijn oude chef uit de tijd dat we nog ING Insurance waren. It’s a small world. Zij zijn hier echter om te fietsen, niet om te wandelen.
walkingwithluc 