vakantie

Terug in de tijd

walkingwithlucEen reactie plaatsen

Derde en laatste dag alweer van het verlengde weekend naar Gelderland.

Na een uitgebreid ontbijt in het Fletcher Hotel in Apeldoorn bracht een korte reis ons naar Terschuur waar het Oude Ambachten & Speelgoedmuseum gevestigd is. Even over tien reden de we volledig verlaten parking op. Lekker vroeg dus.

Helaas, het was ook veel te vroeg. Op zondag gaat het museum pas om 11u open en niet om 10u. Dan maar even de buitententoonstelling al bezocht. Dan mochten we, twintig minuten vóór elf, toch al binnen samen met een paar andere vroege vogels.

Het voordeel is van als eerste binnen zijn is dat je alles goed kan bekijken. En dat er veel te bekijken is, daar valt geen seconde aan te twijfelen. Een gigantische collectie brengt je terug in het verleden, soms heel ver, soms relatief dichtbij.

Nog een smakelijke kom soep en een zacht broodje met kaas en we konden terug richting Kempen vertrekken. Daar kwamen we in de loop van de namiddag aan.

Missie volbracht : moeder heeft er van genoten. Ik heb er ook van genoten, ook al lag het tempo net iets trager dan normaal maar ja, dat moet ook wel wanneer je met een tachtiger op pad bent ;-).

Elburg

walkingwithlucEen reactie plaatsen

In tegenstelling tot gisteren is er vandaag, op 7 druppels na, geen regen gevallen.

Gelukkig maar want voor vandaag had ik een bezoekje gepland aan Elburg, een pareltje van een stad die ik vorig jaar met Conny al had bezocht. Ik wist wel zeker dat moeder dit bezoek zou kunnen appreciëren en ik had gelijk.

We waren vrij vroeg in Elburg. Omdat het VVV pas om 11u open ging moest ik eerst naar de lokale boekhandel om een folder van de stadswandeling te halen. Deze wandeling bracht ons langs enkele van de honderden rijksmonumenten die Elburg rijk is.

Daartoe behoort bijvoorbeeld ook het Orgelmuseum in het Arent Thoe Boecophuis. Het huis op zich is al een bezoek waard, de orgels (sommige op ware grootte, andere in maquettevorm) maken het bezoek compleet.

Na ruim twee uur wandelen was het tijd om te gaan eten. Toen sloeg de vermoeidheid een beetje toe bij moeder. Gelukkig stond er een rustgevende activiteit op het programma voor de namiddag : een boottochtje van ongeveer een uur op het Veluwemeer.

Dat meer had men ook het Zwanenmeer kunnen noemen. Blijkbaar komen deze dieren hier altijd de zomer doorbrengen. Nog nooit heb ik zoveel zwanen gezien. Het is ook bekend voor zijn watertoerisme.

Alweer een geslaagde dag gehad dus.

Uitgeregend

walkingwithlucEen reactie plaatsen

Wat doe je wanneer je vriendin, naar jaarlijkse traditie, er een paar dagen op uit trekt met een paar fietsvriendinnen?

Je kan van de gelegenheid gebruik maken om thuis een aantal klussen of een grote schoonmaak uit te voeren.

Of je vraagt aan je moeder of ze geen zin heeft om drie dagen naar De Veluwe te trekken. Uiteraard zegt die ja. En zo zitten we nu in het Fletcher Hotel in Apeldoorn.

Onze minitrip begon in Garderen. Daar is het Veluws Zandsculpturenfestijn. Het thema voor dit jaar is Reis rond de wereld. Een aanrader als je het aan mij vraagt. Niet alleen zijn er heel mooie kunstwerken te zien, er is ook een heel knusse en gezellige brocanteriewinkel aan verbonden. Dit was zeker zijn geld waard. Moeder heeft er in ieder geval van genoten ondanks de regen.

Onze volgende stop vóór we naar ons Hotel gingen was Paleis Het Loo. Deze voormalige woonplaats van onder andere Koningin Wilhelmina en Prinses Irene kan je momenteel weliswaar niet bezoeken omwille van verbouwings- en renovatiewerken maar de tuin is wel een bezoekje waard. Toen ik daar vorig jaar met Conny was hadden we het geluk dat er ook een brocantemarkt was.

Dat geluk hadden we dit jaar niet. Het enige dat we hadden was regen, regen en nog eens regen. Toch zijn we naar de paleistuin geweest. Hij is nog altijd mooi maar te nat.

Al bij al toch een leuke eerste dag gehad.

Voor morgen zijn de weersvoorspellingen beter.

Watertuin

walkingwithlucEen reactie plaatsen

Ze zeggen wel eens dat mooie liedjes niet lang duren maar dat is niet waar hoor. Child in Time van Deep Purple duurt 10 minuten, Stairway to Heaven van Led Zeppelin duurt 8 minuten, Overture 2112 van Rush duurt zelfs 20 minuten.

Dus echt mooie liedjes kunnen wel degelijk lang duren.

Wat echter nooit lang duurt zijn toffe vakanties. Gisteren hebben wij alweer een einde moeten maken aan onze midweekvakantie bij onze landgenoten uit het Zuidoosten.

Het was eerst mijn bedoeling om op weg naar huis een tussenstop te maken in Namen of in Dinant maar op één of andere manier stootten we op Annevoie, bijna in het midden er tussen in.

De Tuinen van Annevoie werden 250 jaar geleden aangelegd, maken deel uit van het Belangrijk Erfgoed van Wallonië en het is de enige watertuin in ons Land.

De talloze fonteinen en watervallen in de tuin stromen puur op natuurlijke wijze. Er worden geen machines gebruikt. Alles werkt op basis van het systeem van communicerende vaten. Bovenaan de tuin loopt het Grand Canal en dat zorgt er door het hoogteverschil voor dat alle fonteinen al tweeënhalve eeuw ononderbroken stromen.

Een heel mooie tuin waar het heel rustig wandelen is. Ongetwijfeld veel beter dan een wandeling door een drukke stad.

En zo zit deze vakantie er ook weer op. Nu is het dik twee maanden aftellen naar onze volgende midweek in september die ons naar de Moezelstreek zal brengen.

Tussenin vullen we onze vrije tijd dan maar met wandelingen, fietstochtjes en af en toe een concertje of een festivalletje.

Tabanidae

walkingwithlucEen reactie plaatsen

Vandaag trokken we naar Rocherath in Duitstalig België, vlakbij de Duitse grens. Daar zou een heel mooie boswandeling moeten zijn in de verborgen vallei op het Hasselpath. De wandeling zou heerlijk zijn voor eenzame wandelaars (zoals wij) en was een meevaller voor smokkelaars (niet zoals wij).

Het duurde wel even voor we op het juiste pad waren. De wandeling was aangeduid met een groen kruis maar in het begin waren de bordjes toch niet helemaal duidelijk. Het lag niet aan ons oriëntatievermogen want ook twee Luxemburgse dames waren de weg kwijt. Uiteindelijk geraakten we wel op het juiste pad (letterlijk hè want figuurlijk lopen wij altijd op het juiste pad).

Dat pad bracht ons echter niet IN het bos zoals we gehoopt hadden maar vooral ROND het bos. Het was wel een mooie wandeling op goed bewandelbare paden. Onderweg aan de Johnny Nystenbrug (waar in 1948 de genaamde smokkelaar werd doodgeschoten door de politie) zijn we zelfs even de grens over gestoken om op een Duits bankje onze broodjes op te eten.

Na ruim 10 km stonden we terug aan de auto.

En wat heeft die Tabanidae uit de titel daar nu mee te maken? Wel Tabanidae is de Latijnse naam van de daas, de brems, bremster, daps, paardenvlieg, blinde daas, blinde mug, blinde vlieg, dazerik, of bouw.

En dat zijn insecten die Noah beter niet had meegenomen op zijn ark. Ik haat die beesten maar zij zien mij blijkbaar bijzonder graag. Zo graag zelfs dat ze me willen opeten. Vandaag hebben ze een flinke poging ondernomen. Een paar keer zelfs tot bloedens toe. Ik schat dat ik een tiental keer ben gebeten. Echt plezant is dat niet zeker niet wanneer je partner daar helemaal geen last van heeft.

Morgen is het alweer de laatste dag van onze Ardeense midweek. Mooie liedjes duren niet lang.

Rood of Blauw ?

walkingwithlucEen reactie plaatsen

In Nederland kennen ze alleen rood en blauw. In het Engels is het de moeder van alle kuuroorden. Bij ons hebben ze Reine, Reine Subtile, Intense, Finesse, Touch of Lemon, Fruit, Duo en nog zoveel meer.

Wij zijn vandaag naar de Koningin van de kuuroorden geweest … SPA.

Nadat we onze auto hebben achtergelaten op de Parkplatz hebben we de blauwe lijn gevolgd. Deze wandeling wordt aangegeven met tegels in de grond en brengt je langs de belangrijkste gebouwen van Spa.

En aan mooie gebouwen is in Spa zeker geen gebrek. Aan het einde van de 19de eeuw en het begin van de 20ste eeuw moet Spa een wondermooie stad zijn geweest. Dat is het nu uiteraard nog maar er wordt hier en daar wel gewerkt waardoor je er niet altijd ten volle van kunt genieten.

Zo durven ze ook al eens een tegeltje van de wandeling verkeerd leggen of het voetpad openbreken op belangrijke keerpunten in de wandeling. Zo zijn ook wij van de route afgeraakt maar op zich was dat niet echt een probleem. Dat gaf ons de kans om nog enkele van die oude huizen te zien die we anders hadden gemist.

Eenmaal terug aan het vertrekpunt moesten we een beslissing nemen. Ofwel nog wat rondhangen in Spa ofwel terug naar ons huisje met een tussenstop in Coo om de waterval te bekijken. Dat kan bij mij gemakkelijk 40 jaar geleden zijn, Conny was er nog nooit geweest. De keuze was dan ook snel gemaakt. Een tussenstop in Coo werd het. Buiten de waterval is daar trouwens niks meer te zien, tenzij je naar PlopsaCoo wil gaan.

Ze hebben er wel lekker ijs. Het duurde even eer ze de bestelling kwamen noteren maar eens dat in orde was kwamen onze coupes heel snel en ze waren heeeeeeerlijk.

Ondertussen zitten we nog na te genieten op ons terrasje … met een zalig windje en heel aangename temperaturen.

Une balade des gens heureux

walkingwithlucEen reactie plaatsen

Eén van de zaken die hoog op ons to-do-lijstje voor deze vakantie stond was la balade du Ninglinspo.

De Ninglinspo is de enige bergrivier van België. Zij stroomt door een gebied dat sinds 1949 beschermd gebied is. De loop van de Ninglinspo daalt van 420 meter naar 170 meter, is 3 kilometer lang en heeft hierdoor een gemiddeld verval van 8%. Ze overbrugt een hoogteverschil van 250 meter. De grootste waterval in de rivier is de Waterval van de Chaudière, ze mondt uit in de Amblève net nadat deze de Fonds de Quareux overgaat (bron: Wikipedia).

De heenweg van 2,4 kilometer is best wel een avontuurlijke wandeling met behoorlijk wat klim- en klauterwerk. Gelukkig had ik op het laatste moment het briljante idee om de wandelstokken aan de rugzak te hangen want we hebben ze goed kunnen gebruiken.

Ook een briljant idee was het meenemen van twee bevroren flesjes water. We hadden onze gewone drinkbussen, samen goed voor anderhalve liter water, ook mee maar zo’n flesje bevroren water zorgt er voor dat je naar het einde toe altijd fris water bij de hand hebt.

Verder hebben we eigenlijk weinig of geen last gehad van de hitte. Nagenoeg heel de wandeling verliep in het schaduwrijke bos. Gezweet is er uiteraard wel maar dat lag eerder aan het parcours.

Gelukkig was ons huisje in Les Gottales, lekker fris bij aankomst.

De prinsen van Stavelot

walkingwithlucEen reactie plaatsen

Na een korte nacht waarin we wel geslapen hebben als een blok stond er een rit van ruim 2 uur voor de boeg toen we vanochtend  omstreeks 10 uur de Pieperstraat uitreden.

Het was immers de hoogste tijd om er nog eens een paar dagen van tussenuit te trekken. Deze keer niet naar Nederland maar wel naar de Ardennen en meer bepaald Saint-Jacques nabij Trois-Ponts. Als je hier de parking van Landal Les Gottales bekijkt zou je wel kunnen denken dat je in Nederland bent … vrijwel enkel geel-zwarte nummerplaten op de parking.

Onderweg naar hier hebben we maar één tussenstop gemaakt … Stavelot. Daar hebben we de oude abdij bezocht. Deze abdij bevat meerdere tentoonstellingen. In de kelder is een museum gewijd aan het nabij gelegen circuit van Spa-Francorchamps. Een mooie collectie van auto’s en moto’s (waaronder een moto van dorpsgenoot René Baeten, voormalig wereldkampioen motocross maar veel te vroeg gestorten).

Er zijn ook tentoonstellingen gewijd aan dichter Guillaume Apollinaire en striptekenaar Didier Comès. Tenslotte is nog een vleugel gewijd aan het Prinsendom van Stavelot.

Een boeiend museum dus dat voor iedereen wat de bieden heeft. De korte wandeling door het stadje was ook zeker de moeite waard.

En nu zitten we dus gezellig op het terras van ons huisje met een heel mooi uitzicht. Meer moet vakantie niet zijn.

Clichés

walkingwithlucEen reactie plaatsen

Mooie liedjes duren niet lang. Time flies when you’re having fun. Het zijn maar enkele clichés maar zoals de meeste clichés zijn ze wel voor een groot deel waar.

Voor onze midweek in Limburg is dat in ieder geval zo. De afgelopen vier dagen zijn voorbij gevlogen en we waren dan ook een beetje triest toen we vanmorgen Landal Kasteeldomein De Cauberg achter ons lieten.

We zijn uiteraard niet rechtstreeks naar huis gereden. We hebben enkele tussenstops gemaakt. Om te beginnen in Tongeren om daar het Gallo-Romeinse museum te bezoeken. Zo hadden we nog een link met de Romeinse achtergrond van Maastricht en omgeving.

Een meevaller was de tijdelijke tentoonstelling. Die gaat op dit moment immers over Stonehenge, de mysterieuze stenen cirkel op Salisbury Plains. Wat de exacte bedoeling er van was zullen we ongetwijfeld nooit weten al zijn er meerdere theorieën.

In het echt valt Stonehenge trouwens een beetje tegen. Het ligt daar wat verloren tussen twee autostrades en je wandelt errond als een kudde schapen.

Maar de tentoonstelling was wel heel interessant. De permanente tentoonstelling is ook leuk hoor, zeker met de audiogids. Ons bezoek vandaag was trouwens de eerste keer dat we onze Museumpass gebruikten maar zeker niet de laatste keer.

Wij tellen alvast af naar onze volgende midweek. Eind juni trekken we naar Trois Ponts in het Landal Village des Gottales.

Het andere Valkenburg

walkingwithlucEen reactie plaatsen

Eergisteren viel Valkenburg ons eigenlijk een beetje tegen maar vandaag is gebleken dat we gewoon het verkeerde, hypertoeristische, gedeelte hebben gezien.

Vandaag hebben we een heel ander Valkenburg gezien.

Onze dag begon met een bezoekje aan de kasteelruïne dat we konden combineren met de Fluwelengrot. Deze mergelgrotten hebben niets te maken met de stof fluwijn maar werden genoemd naar de Franse eigenaar.

Grot is trouwens ook een verkeerde benaming want Nederland kent geen natuurlijke grotten. Alle “grottten” zijn dus eigenlijk groeven. Uit deze grotten worden al sinds mensenheugenis blokken “mergel” gehaald. Wat bij ons mergel wordt genoemd wordt bijvoorbeeld in Engeland chalkstone genoemd.

Je kan deze grotten trouwens enkel bezoeken met een gids. Doe je dat op je eentje dan loopt het ongetwijfeld slecht af. Wij hadden het geluk van een heel enthousiaste gids te hebben die ons ruim een uur heeft onderhouden.

Ons bezoekje aan de grotten hebben we afgerond met een stukje Limburgse Vlaai. Dat was er nog niet van gekomen en morgen moeten we helaas weer naar huis. Onze laatste kans dus.

Daarna zijn we naar het centrum getrokken maar dus een ander gedeelte dan het stuk waar we dinsdag doorheen zijn gelopen.

Heel rustig, heel netjes en heel mooi. Wat we ook vandaag weer zagen zijn reproducties van oude gevelreclames. Die hadden we dinsdag trouwens ook al gezien.

Na onze tweede beklimming (te voet toch) van de Cauberg zat alweer een heel mooie dag er op.

Vanavond nog effe nagenieten van een leuk verblijf in Landal Kasteeldomein Cauberg en morgen terug richting België.