Averbode. Wie kent Averbode niet? De Norbertijnerabdij, de lekdreef en de uitgeverij die me in mijn jeugd met Zonnekind, Zonnestraat, Zonneland en de Vlaamse Filmpjes zoveel leesplezier heeft gegeven.
In de onmiddellijke omgeving van de Abdij van Averbode, gesticht in 1134, was eeuwenlang nauwelijks bewoning. Pas in het laatste kwart van de 19e eeuw was er sprake van het gelijknamige gehucht, soms ook Everbode en Den Haak genoemd.
De oprichting van de Broederschap van Onze-Lieve-Vrouw van het Heilig Hart in 1877 bezorgde de abdij landelijke bekendheid als bedevaartsoord. Langs de voorheen vrijwel onbebouwde Westelsebaan verschenen café-restaurants, hotels, een souvenirwinkel en andere handelszaken. Vanaf 1900 werd de nieuwe wijk, die informeel Het Faubourg werd gedoopt, bediend door de stoomtram Zichem-Turnhout.
De komst van een drukkerij en uitgeverij, een nevenproduct van de Broederschap, zorgde ervoor dat het bevolkingsaantal rap zou aangroeien. Er kwamen scholen, coöperatieve bedrijven (melkerij, houtzagerij, stroomdistributie) en verenigingen, zoals de door Ernest Claes vereeuwigde fanfare De Sint-Jansvrienden. Langzamerhand rijpte het plan voor een onafhankelijke gemeente Averbode. Het zou tot 1928 duren vooraleer het gehucht zich losmaakte van de gemeenten Testelt en Zichem. (Bron: Wikipedia)
Maar Averbode is zoveel meer (al wist ik dat vóór vandaag ook niet).
Vorige maand deden we op het werk mee met de Roze Mars. Tijdens die maand hadden ze bij Wandelknooppunten voor elke provincie een Roze Mars Wandeling uitgestippeld. En vandaag kozen wij tijdens onze stay-at-home-vakantie voor Averbode.
We vreesden een beetje voor een drukte van jewelste maar dat viel bijzonder goed mee.
We vertrokken aan de abdij, gingen door een lege lekdreef en toen volgenden 9 zeer afwisselende kilometers met bijzonder veel afwisseling en vooral veel afwisselende Fauna en Flora.
Een bijzonder mooie maar soms toch ook wel heel zware wandeling.
walkingwithluc 