Foto

Zierik’s Ee

walkingwithlucEen reactie plaatsen

In de Middeleeuwen was de Gouwe een belangrijke waterverbinding tussen Vlaanderen en Holland. In die Gouwe mondde een kreek uit. Deze kreek was de Ee. Al in de 10de eeuw hadden zich er bewoners gevestigd. Een van de eerste lokale machthebbers was een zekere Heer Zierik. De Ee van Zierik werd Zierik’s Ee en dat werd later vervormd naar Zierikzee.

Nu is Zierikzee een charmant dorpje met ruim 500 monumenten. Omdat we even wilden bekomen van onze “pittige” wandeling van gisteren was dat onze bestemming voor vandaag. In een boekenwinkeltje zagen we een folder liggen met daarin de Stadsontdekkingstocht Zierikzee, een 4 kilometer lange wandeling langs de stadsjuwelen van de stad.

En dat zijn er behoorlijk veel hoor … het Blauwe Bolwerk, Korenmolen den Haas, de Dikke Toren, het Stadhuismuseum, Plein Monmartre, de Nobelpoort, Korenmolen De Hoop, het Gravensteen, de Gasthuiskerk, de Haven, de Noord- en Zuidhavenpoort en de Vismarkt.

Ruim voldoende om een hele dag rond te kuieren.

Zeeuwse Ardennen

walkingwithlucEen reactie plaatsen

Tussen België en de Schelde ligt Zeeuws Vlaanderen maar wat ik niet wist is dat er ook Zeeuwse Ardennen bestaan.

Echt waar … wij zijn er vandaag doorgewandeld. Althans, het voelt aan als de Ardennen maar eigenlijk zit je gewoon in Boswachterij Westerschouwen, het grootste bos van Zeeland op nauwelijks 100 meter van het Noordzeestrand. Heel mooi om door te wandelen maar toch wel behoorlijk wat kuitenbijters.

Na enkele kilometers kwamen we dan aan het strand zelf, een strand zoals een strand er hoort uit te zien : zee, strand en duinen. Géén enkel flatgebouw te zien, geen afschuwelijke zeedijk. Neen, gewoon zee, strand en duinen. Ook wel wat toeristen, sommigen met de hond, anderen op het paard, maar gelukkig niet teveel.

Het strand was trouwens een ideale gelegenheid om ons schoofzakske op te eten.

De wandeling bracht ons via het strand naar een duinengebied. Om van het strand af te geraken moesten we wel een behoorlijke klim zien te overleven. De helft daarvan door heel los duinenzand.

Vóór we het laatste stuk van de wandeling begonnen hebben eerst nog een hongerige Noorderbuur geholpen. Toen ze ons vroeg of er even verder wat te eten viel moesten we haar teleurstellen. We hebben haar dan meer een goeie soldatenkoek gegeven. Het meisje was ons enorm dankbaar.

Een uur later wisten we waarom ze er zo moe uitzag. Op en neer door de duinen met veel los zand … dat was behoorlijk werken. Gelukkig kregen we af en toe van die prachtige panorama’s te zien. Op het einde van de wandeling werden we zelfs, tot twee keer toe, beloond met herten.

We hebben wel besloten om morgen géén wandeling te maken maar wel een stadsbezoekje te doen. We moeten toch even bekomen van de inspanningen.

Veere

walkingwithlucEen reactie plaatsen

Het was alweer een maand geleden dat we, na twee lange zomermaanden, op vakantie waren geweest. Hoog tijd om nog eens te vertrekken.

Vanochtend op tijd in Peulis vertrokken, zonder één meter file op de Antwerpse Ring richting Bergen Op Zoom om dan naar Zeeland te rijden.

Op deze eerste dag was Veere onze bestemming.

Het dorpje zelf is niet bijzonder groot ook al telt de gemeente bijna 22.000 inwoners. De gemeente bestaat wel uit meerdere dorpen waaronder Mariekerke, Valkenisse, Westkapelle, Serooskerke, Vrouwenpolder en Domburg (waar ook het gemeentehuis is gevestigd).

De omgeving is echter bijzonder mooi om te wandelen. Kreken en bossen wisselen elkaar af. Je kan er zelfs via een heuse touwbrug het water oversteken (ook al gaat dat dan, zoals bij mij, met knikkende knieën).

Na ruim 11,5 km stappen waren we terug in het centrum van Veere.

Een heel geslaagde eerste dag.

Radiostilte

walkingwithlucEen reactie plaatsen

’t Is hier een tijdje radiostilte geweest maar geen zorgen hoor … er is niets aan de hand.

Nu ja … eigenlijk toch wel. De vakantie is namelijk gedaan. Al een hele week zelfs. En die week is behoorlijk druk geweest.

We hebben de vakantie vorige week zaterdag trouwens afgesloten met het eerste concert van het najaar. In de Roma was het de Lage Landen Sessie van Radio 1 als afsluiter van de Lage Landenlijst die de hele dag op Radio 1 had gelopen.

Master of Ceremony Stijn Meuris had als gasten Tourist LeMC, Ertebrekers, Roosbeef, Yevgueni, Rick de Leeuw en Brihang uitgenodigd. Iedere artiest bracht eigen nummers maar ook een cover van een nummer uit de Lage Landen lijst. Als dit concert een waardemeter is voor de rest van het seizoen dan zitten we gebeiteld hoor. Het concert was eigenlijk veel te snel voorbij.

Maandag kwam er al snel een einde aan de vakantieroes. 200 mails in de mailbox. De meesten waar onbelangrijk maar er zaten toch een paar knallers bij. De afgelopen 5 dagen zijn dan ook voorbij gevlogen. De vakantie was ver weg.

Maar eigenlijk is hij ook dichtbij want nog één week werken en dan gaan we nog eens voor een midweekje naar onze Noorderburen. Trouwens niet voor de laatste keer dit jaar. Deze keer is Zeeland onze bestemming, in November gaan we nog een paar dagen naar Tilburg.

En volgend jaar zien ze ons ook nog wel. We hebben vandaag op de wandelbeurs immers een paar arrangementen gezien die ons best wel aanspreken. Eén van die arrangementen zou ons naar Gelderland brengen. Heel veel was er op de beurs in de Mechelse Nekker niet te zien maar we hebben het gecombineerd met een wandeling over het Dijlepad en dat is altijd de moeite.

Verborgen Parel

walkingwithlucEen reactie plaatsen

Soms vraag je jezelf toch af waarom we altijd maar zo ver mogelijk op vakantie willen gaan terwijl het ook dichtbij huis soms zo mooi kan zijn. Vandaag hebben we nog eens vastgesteld dat er ook (heel) dichtbij soms verborgen pareltjes liggen.

Het pareltje dat wij vandaag hebben ontdekt ligt in Wespelaar. In deze deelgemeente van Haacht ligt immers het Arboretum Wespelaar. Dit 20 ha groot domein telt meer dan 2.200 verschillende soorten en variëteiten. 198 daarvan staan op de Rode Lijst van bedreigde planten;

Ze staan vooral bekend voor hun verzameling van Magnolia, Rhododendron en Acer (en dat is dan niet het merk van laptops maar wel de Esdoornfamilie). De collectie werd in 1985 gestart door Philippe de Spoelberch en wordt nu beheerd door de Stichting Arboretum Wespelaar. Het domein is open op woensdag en zondag, van 1 april tot 15 november, telkens van 10 u tot 17u. Toegang kost slechts 5 euro al zijn wij wel van plan om een jaarabonnement te nemen want dit bezoek smaakt naar meer. We moeten dit immers minstens één keer per seizoen bezoeken.

Heksenwandeling

walkingwithlucEen reactie plaatsen

Een tijdje geleden zag ik in de Standaard Boekhandel een boekje liggen met als titel “Grensgevallen – wandelen op de taalgrens in de Vlaamse Ardennen”. In het boekje 5 knooppuntenwandelingen die de knooppunten van de Vlaamse Ardennen met die van het Pays des Collines met elkaar verbinden.

Eerst even Conny’s auto bij de garage gedropt en dan op weg naar Ronse meer bepaald naar het Muziekbos. Volgens de overlevering zou in dit bos in 1888 de naam Vlaamse Ardennen zijn bedacht door schrijver Omer Wattez en zijn vriend Pol De Mont.

Vertrekken deden we aan Bistro Boekzitting. Een koffietje vooraf was helaas niet mogelijk want de bistro was niet open. Dan maar verder richting taalgrens. Eenvoudig was dat niet. Een zwaar geaccidenteerd parcours met moeilijk begaanbare ondergrond. Je moest soms echt opletten om niet onderuit te gaan. Waarschijnlijk daarom dat we een paar pijltjes hebben gemist. Maar met mijn Garmin eTrex, de GoogleMaps van Conny en de (eerder onduidelijke) kaart in het boekje vonden we telkens het juiste pad terug.

Volgens het boekje zouden er in Ellezelles een massa aan cafés en restaurants zijn. Dat is ongetwijfeld waar maar probeer er op een maandag maar eens eentje te vinden dat open is. Gelukkig vonden we aan de kerk wel één café waar we iets konden drinken.

Ellezelles is trouwens bekend voor de jaarlijkse heksensabbat ter nagedachtenis van de heks Quintine de le Clisserie die daar in 1610 op de brandstapel is gezet. Het zou ook de plaats zijn waar op 1 april 1850 ene zeker Hercule Poirot werd geboren.

Via de Fiertel en Kapel Lorette die in 1676 in opdracht van Pastoor Christophe de la Tenre werd gebouwd wandelden we terug naar onze vertrekplaats in het Muziekbos. Bijna 15 km op de teller en ons terdege bewust van het feit dat het lang geleden was dat we nog een wandeling om te wandelen hebben gedaan.

De terugweg naar huis ging gelukkig behoorlijk vlot ondanks een passage over de Brusselse Ring tijdens de spits.

En daarmee is de kop van onze laatste week vakantie er ook af.

Tim Burton

walkingwithlucEen reactie plaatsen

tim burtonTim Burton. Waarschijnlijk heeft iedereen al wel eens een film van hem gezien. Batman, Planet of the Apes, Charlie and the Chocolate Factory, Beetlejuice, Nightmare before Christmas of Edward Scissorhands om er maar enkele te noemen.

In Genk loopt momenteel de tentoonstelling The World of Tim Burton en daar zijn Conny en ik vandaag, op kosten van De Standaard, naar toe geweest. En of het de moeite was. Daar hadden we zelfs graag de entreeprijs voor betaald.

Servietjes, blaadjes uit kladschriften … je kan het zo gek niet bedenken of Burton heeft er wel één van zijn schepsels of gedachten op neergeklad. Soms grappig, soms ontroerend maar altijd in zijn eigen specifieke stijl. Jammer genoeg was fotograferen binnen niet toegelaten. Misschien hopen ze op die manier meer van die (veel te) dure boeken te verkopen in de shop maar die vond ik teveel kosten.

Na de tentoonstelling hebben we nog even rondgekuierd in en rond de oude mijn. We gaan daar zeker nog eens terug naar toe wanneer alles fotografeerbaar is. Volgend jaar ergens tijdens één of andere fiets- of wandelvakantie in Limburg.

Illegaal

walkingwithlucEen reactie plaatsen

Het is een afgezaagd cliché maar het is helaas wel waar : mooie liedjes duren echt niet lang. Zo is er vandaag ook een einde gekomen aan een heel gezellige vakantie in Engeland.

Gisterenochtend vroeg opgestaan en ook vroeg een laatste Full English gegeten (althans voor mij, Conny is niet zo voor worstjes of witte bonen in tomatensaus of champignons of gestoofde tomaten of eieren om half acht ’s ochtends) om dan ook vroeg te kunnen vertrekken naar Hull om daar de Pride of Bruges te nemen.

De drie uur durende rit verliep heel rustig, ondanks de regen die we onderweg kregen. Rond de middag waren we in Hull wat ons de gelegenheid om enerzijds nog wat rond te kuieren door de oude stad en anderzijds nog een paar winkels te bezoeken.

Rond een uur of vier waren we door de check-in. Werden we er toch wel uitgepikt voor een random security check zeker. Ze kozen er deze keer zeker de betrouwbare mensen uit want het koppel vóór ons leek me zo’n typisch koppel van gepensioneerde Britten.

Do you carry any weapons or knives or something of the sort on you, Sir?

Waarheidsgetrouw zeg ik dat ik altijd een zakmes in mijn rugzak draag. Bleek toch wel dat mijn soort zakmes (het type dat vastklikt) illegaal is in Engeland en bijgevolg in beslag werd genomen. Vijf keer heeft het de oversteek heen en terug overleefd. Deze keer is het beperkt gebleven tot heen. Ik zal iets anders moeten vinden om een eventueel appeltje te schillen volgend jaar ;-).

De terugreis verliep probleemloos, zowel op ze als op land. Rond 9 uur zagen we de spuuglelijke Belgische kust en rond half tien waren we op weg naar Peulis.

In de namiddag nog even geprofiteerd om een bezoekje te brengen aan het St. Ursula Instituut in O.L.V. Waver (naar aanleiding van Open Monumentendag) maar daarover later meer. Om de vakantie helemaal af te sluiten zijn we nog smakelijk gaan eten (al was dat eigenlijk ter gelegenheid van de verjaardag van mijn moeder in augustus).

Het afkicken van de vakantie kan beginnen.

Kastelen, huizen en tuinen

walkingwithluc1 reactie

Zo druk als het gisteren in Oxford was, zo rustig was het op de twee plaatsen die we vandaag bezochten.

We zouden eerste Broughton Castle bezoeken maar gelukkig checkte ik vanmorgen nog even de openingsuren. Bleek dat we dit kasteel enkel op woensdag of op zaterdag konden bezoeken. We zouden dus voor een gesloten deur hebben gestaan.

Het alternatief werd Kenilworth Castle, het kasteel dat door de jaren heen verschillende keren werd verbouwd en uitgebreid maar dat vooral bekend is omdat Graaf Robert Dudley grote sommen geld besteedde om het kasteel aan te passen zodat Koningin Elisabeth I zich er thuis zou voelen tijdens haar veertiendaags verblijf.

Ondanks het feit dat er nu grotendeels ruïnes overblijven is het toch een indrukwekkend gebouw. De gratis audiotour maakte het bezoek aanzienlijk interessanter. De Elizabethaanse tuin achter het kasteel was ook in deze tijd van het jaar nog heel mooi.

Na de middag trokken we richting Banbury om een bezoek te brengen aan Upton House & Gardens. Dit 17de eeuwse landhuis werd ook verschillende malen verbouwd tot het in 1927 in het bezit kwam van Walter Samuel, 2de Viscount Bearstead. Hij erfde zijn fortuin van zijn vader Marcus Samuel en die was de oprichter van Shell Transport & Trading. In 1948 schonk hij het aan The National Trust.

Het huis bevat een uitgebreide kunstcollectie met werken van onder andere Pieter Breughel, Jeroen Bosch, El Greco, Jan Steen en Thomas Gainsborough. Er is ook een mooie collectie porselein en uiteraard kunnen ook Shell Posters niet ontbreken.

In de terrastuin die achter het huis ligt is de nationale collectie van asters aanwezig.

Daarmee is onze laatste volledige dag in Engeland een feit. Time flies when you’re having fun is hiermee weeral bewezen. Morgen bezoeken we nog Hull vóór we aan boord gaan maar dan is het voorbij. Het aftellen naar de volgende vakantie kan beginnen.

Oxford

walkingwithlucEen reactie plaatsen

Naast Blenheim Palace was ook een bezoek aan Oxford een must deze vakantie.

Daarom vertrokken we vroeger dan normaal om zoveel mogelijk uit deze dag te halen. Helaas werkte het verkeer niet mee. Omdat de A35 afgesloten was moest iedereen via afrit 8A in plaats van 9. Gevolg … ongeveer 45 minuten in file gestaan. Niet prettig uiteraard. We waren na de afrit gelukkig heel snel aan de Park & Ride zodat we met de bus verder konnen.

Eerste plaats die we zeker wilden zien was de Bodlean Library. Daar kozen we voor de korte rondleiding van een halfuurtje maar dat was wel genoeg om veel te weten te komen over deze bibliotheek die na The Library of Congress in Amerika en The British Library in London het meeste aantal boeken in zijn bezit heeft (zo’n 12.000.000). We mochten ook het oudste gedeelte van de bibliotheek bezoeken. Daar staan boeken van meer dan 500 jaar oud.

We wilden ook zeker naar Christ Church College maar vóór we dat deden hebben enkele boekenwinkels (Blackwell’s, Waterstone’s) en uiteraard ook The Mountain Warehouse bezocht.

Christ Church was zo mooi als ik het me kon herinneren. Ik was er al eerder geweest, Conny nog niet. We waren daar niet alleen. Duitse studenten en uiteraard hordes Japanners hielden ons gezelschap (of liepen in onze weg, ’t is maar hoe je het bekijkt).

Op weg naar huis hebben we dan een fikse bui over ons dak gekregen maar wat maakt dat uit wanneer je in de auto zit na alweer een zalige vakantiedag?