Ik ga beginnen met een geruststelling : de Lunch Garden is terug open en het eten is er nog altijd even lekker en even goedkoop. Ik kan dus terug op vrijdag met moeder gaan eten 😉.

Gisteren zouden Conny en ik gaan wandelen in het Hofstade maar de kaartvriendin annex chauffeur van moeder was ziek en dan hebben wij ons nog maar eens opgeofferd en hebben we taxi gespeeld.

We zijn dus niet in Hofstade gaan wandelen maar wel in Poederlee, het Heggedorp. De auto achtergelaten op de parking van het Mollenhof en na het verorberen van een smakelijke croque op pad.

Het knooppuntennetwerk loopt net achter het Mollenhof dus wij pikten daar in. Je kan ook vertrekken aan de Heggekapel waar er ook wat parking is.

We volgden de knooppunten 88 – 77 – 75 – 74 – 76 – 66 – 65 – 60 – 62 – 63 – 64 – 78 – 79 – 5 – 84 – 85 – 87 – 88. De Heggekapel ligt nabij knooppunt 78.

Het is een mooi en rustige wandeling waarbij je een stuk langs de Aa loopt. Je komt onderweg ook Den Ouden Hofberg tegen. Dat is een Motte, een kunstmatig aangelegde zandheuvel omringd door een natte of droge gracht. Bovenop stond een verdedigingstoren. Den Ouden Hofberg is 6,5 meter hoog en werd vermoedelijk in de 2^de helft van de 12^de eeuw opgeworpen door de Heren van Poederlee.

Ter hoogte van knooppunt 78 zie je dan de Heggekapel. Daar heeft het wonder van de Hegge zich voorgedaan in 1412. Vijf hosties die de ciboriedief Jan vander Langerstede daar in een konijnenpijp had achtergelaten werden na 8 dagen onbeschadigd teruggevonden. Een ciborie is de kelk waarin de hosties worden bewaard. In de eerste helft van de 15^de eeuw heeft de Heer van Poederlee, Jan van Vriesele er dan een kapel laten bouwen. De kapel is afgeboord met bruine ijzerzandsteen die veel fossielen bevat en die Poederlaan wordt genoemd. Deze grondsoort is veel aanwezig in Poederlee.

Enig minpunt aan de wandeling? De bosbeheerders. Ik begrijp dat het nodig is om bossen uit te dunnen maar wat ik niet begrijp is waarom dat niet kan zonder de wandelpaden gewoon te verwoesten.

Ook deze keer was het weer van dat : sporen van een halve meter diep die vol water of modder staan. Hier en daar wel een poging ondernomen om het terug te egaliseren maar het wordt er dan gewoon modderiger op. Dat duurt dus jaren eer die paden hersteld zijn, als het al ooit zover komt. In “mijn” wandelbos achter onze tuin hebben ze dat enkele jaren geleden ook gedaan en van zodra er één druppel regel valt is het er een ramp. Prettig is dat niet.

Vandaag stond dan in het teken van de Stripbeurs in Putte, één van mijn favoriete beurzen waar er altijd wel koopjes te doen zijn. Deze keer was geen uitzondering. Met volle portefeuille en lege rugzak naar binnen, met halfvolle portefeuille en volle rugzak naar buiten, dan kan je spreken van een succesvolle beurs. Zeker wanneer je enkele “oudjes” van het lijstje kunt schrappen.