Ik wil niet zagen maar ik ga het toch doen.

Wanneer begint de winter terug?

Pas op, ik heb niets tegen de zon hoor, echt niet. Maar moet het echt zo warm zijn. Om half acht ’s avonds hoeft het echt geen 26°C meer te zijn. Dat is veel te warm om te lopen.

En toch ben ik naar Lier gereden voor mijn wekelijks tochtje met Sally. Tradities zijn er nu eenmaal om in ere te worden gehouden. Op zich ging het best maar ik heb het toch liever een beetje frisser.

Al die bloesems die je onderweg tegenkomst maken natuurlijk veel goed. Dat maakt de omgeving zoveel mooier om door te lopen.

Enfin, we hebben ze in ieder geval weer gehad. Niet ver en niet snel maar toch zo ontspannend.

De kilometers die ik gisteren te weinig heb gelopen, die heb ik vandaag dan maar bij gelopen. Noem het maar een kleine straftraining 😉

Vanochtend de dag dus begonnen met een goeie 5 km op mijn “start-to-run-parcours”. Daar was het, onder de bescherming van de bomen, heel aangenaam lopen.

Deze middag een macaroni met ham, champignons en kaas klaargemaakt (en verorbert) om dan te beginnen zappen tussen de Formule 1 en de Ronde van Frankrijk. Het deed in ieder geval deugd om Lewis Hamilton nog eens te zien winnen en Mark Webber weer op het podium te zien staan.

Persoonlijk had ik wel liever Jenson Button op de tweede plaats gezien in plaats van Raïkkonen maar ja, een mens kan niet alles hebben. Wie er de straks in Parijs wint maakt me niet veel uit. Met uitzondering van de laatste week was er toch bijzonder weinig te zien aan de Ronde.

Wat heb ik dan wel gezien ? Dat er veel te veel aandacht werd besteed aan de man uit Balen en veel te weinig aan jongens als Van den Broeck, Monfort en Willems die wel iets hebben laten zien. Dat Armstrong nooit mijn favoriet zal zijn maar dat hij wel grappig uit de hoek kon komen (vooral naar aanleiding van de “vete” tussen Bruyneel en Wuyts).

 

 

Nog twee dagen te gaan … de spanning stijgt (voor zover dat nog mogelijk is).

Van die twee dagen ga ik er nog eentje werken (morgen dus) om dan vrijdag eerst alles thuis in te pakken en ’s namiddags de mobilhomes klaar te maken voor het weekend.

Deze middag samen met Caroline, Carine en Marc de tombolaprijzen klaargezet. Het was de bedoeling om 200 prijzen te hebben maar het zijn er uiteindelijk 232 geworden. En al zeggen we het zelf … ’t zijn heel mooie prijzen. Vanaf 9 u gaan een aantal Roparunners verdieping per verdieping af om omslagen te verkopen. Zodra de omslagen worden opengedaan weten ze onmiddellijk of ze al dan niet prijs hebben. Welke prijs het is weten ze op dat moment nog niet. Daarvoor moeten ze wachten tot de middagpauze wanneer ze hun prijs kunnen komen afhalen.

En hoe voel ik me ondertussen ?

10049. Dat is mijn officiële ranking bij de Antwerp 10 miles. Bruto-tijd 1:49:57. Netto-tijd 1:49:24 (dus exact de tijd die ik zelf had gemeten.).

Officieel zijn er (volgens de krant 12.539 mensen aangekomen. De snelste loper heeft slechts 49:49 nodig gehad, de traagste loper zo’n 2u25.

De meeste van mijn collega’s heb ik teruggevonden maar lang niet allemaal. Ik heb wel gezien dat ik 3 minuten sneller was dan Geert Hoste, voor zover dat iets mag betekenen.

De kans dat ik volgend jaar nog meedoe aan de 10 miles is echter twijfelachtig. Hoewel het behoorlijk indrukwekkend was om in zo’n massa te lopen was het vooral  vervelend of irritant. De meeste van de deelnemers liepen rustig hun tempo maar er waren er naar mijn smaak veel te veel die ten koste van alles toch maar één plaatsje naar voor wilden opschuiven. Die verpesten het eigenlijk voor de rest van de lopers. Ik ben ook zeker dat een hoop van die snelheidsmaniakken het gewoon niet gehaald hebben omdat ze even later "de man met de hamer" zijn tegengekomen. Het kan bijna niet anders want we zouden met 15.000 aan de start gestaan hebben en er zijn er maar 12.500 aangekomen wat toch betekent dat er 2.500 het einde niet gehaald hebben.

Misschien kan ik mijn plannen om, als de Roparun goed afloopt, de marathon van Eindhoven 2008 laten vallen en mijn debuut in Antwerpen 2009 te maken (als er al ooit een marathon debuut komt tenminste).

Om af te sluiten even iets dat helemaal niets met lopen en Roparuns maar wel met stripverhalen. Vandaag zat namelijk een schaalmodel van de mooiste fictieve wagen allertijden in de bus. Het gaat over de Vaillante Le Mans 1961 uit het vierde Michel Vaillant verhaal "Nummer 13 aan de start". Zo zie je maar, ik durf ook al wel eens auto’s kopen die niets met Coca Cola te maken hebben ! Maar ’t is toch ne schonen auto hè ?