Gisteren een “rustdagje” in gelast, een “therapeutisch” rustdagje zelfs aangezien ik 1,7 kg gehakt, 900 gram gemalen brood en drie eieren heb omgevormd in 1,8 kg soepballetjes en 800 gram grote gehaktballen. Ik weet wel dat je die ook kan kopen in de winkel maar die halen het bijlange na niet van mijn zelfgemaakte frikadellen.

Vandaag had ik dan een wandelafspraak in Itegem. Het was riskant want volgens de buienradar lag Itegem net op de grens tussen nat en droog. Gewapend met regenjasjes en een paraplu stonden we aan de Parochiezaal klaar om te vertrekken. De jasjes bleven echter in de rugzak. Het was immers veel te warm om een jasje aan te doen. De paraplu had ik ook in de koffer van de auto kunnen laten liggen want we hebben geen druppel regen gezien.

Het was niet de mooiste wandeling ooit, zeker niet de fotogeniekste, maar we kunnen toch weeral 9,2 km bij op de teller schrijven En we hebben een kant van Itegem gezien die we nog nooit hadden gezien.

Het moet toch zijn dat “someone up there” een boontje heeft voor ons want vorige week zijn we ook al ontsnapt aan een plensbui. Vandaag dus weer want bij ons thuis heeft het pijpenstelen geregend.

Alleen jammer dat het op fotogebied een magere buit was deze keer. Gelukkig staan er her en der nog enkele gammele schuurtje (mijn “dada” tegenwoordig)

 

Drenthe dag 5. Vandaag is er niet meer gefietst. De huurfiets heb ik gisteren immers al teruggegeven.

Er is wel gewandeld. Vanochtend ben ik, na een korte wandeling doorheen Dwingeloo met de auto naar Voormalig Kamp Westerbork gereden. In het herinneringscentrum krijg je een indruk van hoe het moet zijn geweest voor de 107.000 Nederlandse Joden, Sinta en Roma die door het Durchgangslager Westerbork zijn gepasseerd.

Het zijn vooral die kleine persoonlijke zaken die het vaak zo pakkend maken. Een briefje van een achtjarige aan Sinterklaas om dan te moeten vaststellen dat hij 6 december van dat jaar niet gehaald heeft. Een menu van een huwelijk dat plaatsvond in het kamp, de hele familie heeft het einde van de oorlog niet gehaald.

De bekendste tijdelijke inwoner van Westerbork zal ongetwijfeld Anne Frank zijn maar ook Ed van Thijn, ex-burgemeester van Amsterdam heeft er verbleven. Hij was één van de gelukkigen die werd bevrijd door de Canadezen. Van de 107.000 hebben er maar 5.000 de oorlog overleefd.

Van het kamp zelf is nog weinig te zien. Het ligt zo’n 3 km verwijderd van het herinneringscentrum. Er rijdt een speciale pendelbus maar ik heb het (natuurlijk) te voet gedaan. Naast het kamp staan trouwens een hoop radio-antennes en die storen een beetje.

Het kamp zelf heeft na de oorlog nog dienst gedaan als gevangenis voor collaborateurs, opvangcentrum voor gerepatrieerde soldaten uit Nederlands-Indië en daarna voor gevluchte Molukkers.

Hiermee zat mijn shortbreak er weeral op al heb ik er in Apeldoorn nog een prettig einde aan vastgeknoopt door een bezoekje te brengen aan het Boekenfestijn (mijn eerste buitenlands boekenfestijn).

Meer foto’s ? KLIK HIER

Dag 4 in Drenthe en helaas ook de laatste fietsdag. Vierde tocht ook uit het boekje van VOS Travel en ja hoor, ook vandaag zaten er foutjes in de beschrijving. Toen mijn GPS 10 km aangaf had ik volgens het boekje nog maar 8 km gedaan.

Ik heb er me zo weinig mogelijk aan geërgerd en heb vooral genoten van de tocht want die was daar zeker mooi genoeg voor.

Na een tiental kilometer ging het fietspad doorheen het Holtingerzand. Nabij de Havelterberg (19 meter hoog !) stonden Hunebedden D53 en D54, twee van de nu nog 52 overgebleven Ooit waren het er meer dan honderd.

Via de Zuidveensche Landen en Kraggen kwam ik aan in Giethoorn. Vroeger Gheythorne genoemd en nu bekend als het “Venetië van het Noorden”. Ik weet wel dat er in West-Vlaanderen ook een dorpje ligt dat er prat op gaat om deze titel te dragen maar ik vind hem toch gepaster voor de Drentse versie.

Smalle padjes langs het water, huizen die volledig omring zijn door water en enkel via smalle bruggetjes bereikbaar zijn, bootjes alom en natuurlijk commercie, commercie en nog eens commercie.

Ik reed Giethoorn binnen via het Noordeinde, wat mij betreft het mooiste gedeelte. De Middenbuurt was me net iets te druk en via het Zuideinde verliet ik dit toch wel mooie dorpje. Ook op de terugweg heb ik nog veel water gezien. En veel dieren, vooral ganzen en net zoals de afgelopen dagen ook veel ooievaars. Met meer dan 70 km op de teller was dit de lastigste tocht (vooral door de wind) maar ook de mooiste tocht.

Teruggekomen in Dwingeloo heb ik dan mijn fiets teruggebracht naar de verhuurder. Morgen heb ik ‘m immers niet meer nodig. Dan staat in de voormiddag een bezoek aan Kamp Westerbork op het programma. Na de middag begint de tocht terug naar de Kampen. Vermoedelijk zal ik onderweg nog wel ergens stoppen. Keuzes genoeg. De Apenheul in Apeldoorn, Burgers’ Zoo in Arnhem of toch maar het Boekenfestijn in Apeldoorn?

Meer foto’s ? KLIK HIER

Dag 3 in Drenthe.

In tegenstelling tot de vorige dagen was de hemel blauw toen ik de gordijnen opentrok. Sterker nog, het was vrij fris toen ik de fiets opstapte en vertrok voor mijn derde fietstocht : de Orvelteroute.

Via het Terhosterzand kwam ik na 20 km aan in Westerbork. De naam Westerbork zal altijd een nare bijklank hebben. Was er van 1942 tot 1945 immers niet Durchgangslager Westerbork ? Het kamp waar meer dan 100.000 Nederlandse Joden werden gevangen gezet vóór ze naar de vernietigingskampen in het oosten werden gestuurd. De bekendste van hen is waarschijnlijk Anne Frank. In Westerbork zelf is daarvan echter weinig te zien. Het voormalig kamp, dat trouwens ook werd gebruikt als eerste opvang voor gerepatrieerden uit Nederlands Indië en als verblijf voor naar Nederland uitgeweken Molukkers, ligt zo’n 10 km buiten het centrum. Te ver voor mij vandaag maar vrijdag ga ik daar zeker langs voor ik terug naar huis ga.

Slechts 4 kilometer verder kwam ik aan in Orvelte. Volgens mijn routebeschrijving is dit “een beetje Bokrijk met dat verschil dat hier nog mensen wonen, leven en werken”. Het zou er volledig moeten uitzien zoals dat het geval was in 1840 maar dat viel me toch een beetje tegen. Pas op, het was het bezoeken waard maar iets te commercieel naar mijn zin.

Halfweg de rit liet de routebeschrijving me trouwens (weer) in de steek. Linksaf waar het rechtsaf moest zijn, onder de snelweg waar het over de snelweg moest zijn … niemand is onfeilbaar maar dergelijke foutjes zouden toch niet mogen.

De laatste 20 km van mijn 66km lange tocht waren trouwens oervervelend. Lange stukken rechtdoor tussen eindeloze velden. Het feit dat de (vrij krachtige) wind uit de verkeerde richting kwam en dat de zon volledig was verdwenen hielp ook al niet. Het leek er zelfs even op dat ik nat zou worden maar de regen is gelukkig weggebleven

Meer foto’s ? KLIK HIER

Dag twee in Drenthe.

Na een uitgebreid (en heel lekker) ontbijt de huurfiets van stal gehaald en vertrokken voor de Dents-Friese Wold Route.

Via Dieverbrug ging het naar Diever. Daar staat niet alleen Hunnebed D52 maar ook een Midzomernachtsdroombeeldje dat herinnert aan de plaatselijke traditie waarbij er in het openluchttheater toneelstukken van Shakespeare worden gebracht (en dat al meer 70 jaar).

Even verderop fietste ik dan het Nationaal Park Drents-Friese Wold in. Voornamelijk bosgebied maar het Aekingerzand werd door Staatsbosbeheer kaalgekapt om het unieke stuifzandkarakter van het gebied te bewaren. Fietsen tussen de duinen is trouwens niet zo simpel, zeker niet met de wind van vandaag. En de schapen steken ook zo maar over zonder eerst naar links of naar rechts te kijken. Ik heb zelfs even in Friesland gezeten maar ben niet blijven”plakken” in Appelscha. Daar was het trouwens behoorlijk druk. Met een tochtje naast het Blauwe Meer (ontstaan door zandafgraving die al sinds 1905 wordt uitgevoerd) kwam ik terug aan Hotel Wesseling en kon ik terugkijken op een geslaagde tweede dag.

Meer foto’s ? KLIK HIER

Hoewel ik eigenlijk nauwelijks de tijd heb gehad om van werk-modus om te schakelen naar vakantie-modus ben ik dus vanaf vandaag officieel met vakantie.

Beter nog, ik bevind me zelfs in het buitenland. Het is weliswaar “maar” Dwingeloo in de Nederlandse provincie Drenthe maar het is buitenland. Het is trouwens ook maar voor vijf dagen, een echte shortbreak dus maar wel een break die nodig was.

De rit naar Dwingeloo ging vrij vlot, een twintigtal minuutjes aanschuiven in de buurt van Zwolle buiten beschouwing gelaten. Gelukkig kon ik onmiddellijk inchecken in het hotel zodat ik rond een uur of één mijn huurfiets kon afhalen.

Ik koos voor de Dwingelderveldroute die zo’n 40 km lang moest zijn. Al vrij kort na de start moest ik helaas vaststellen dat de routebeschrijvingen die ik had niet al te best zijn. Ze zijn minstens 3 jaar oud en aan herziening toe. Ik had gelukkig ook een grote fietsknooppuntenkaart van Drenthe meegekregen. En die heeft er uiteindelijk voor gezorgd dat ik terug aan mijn hotel ben geraakt.

Maar verder is het hier wel mooi fietsen. Eindeloze landschappen, behoorlijk wat water (een must voor mij) en veel dieren. Ik ben zelfs Schotse Highlanders tegengekomen. Wat ik ook ben tegengekomen is wind. Zo’n ambetante tegenwinden. Morgen staan er zo’n 50 kilometers op het programma.

Meer foto’s ?   KLIK HIER

Ondertussen zijn we één week na de Zotte 50.

Vorig jaar zou de kans groot zijn geweest dat ik dan rustig in de zetel zou zijn blijven liggen. Zeker omdat ik morgen voor 5 dagen op fietsvakantie naar Drenthe vertrek.

Maar dat is nu het voordeel van een “wandelmaat” te hebben. Dan maak je afspraken en die afspraken probeer je zoveel mogelijk te eerbiedigen.

Daarom vertrok ik kort na de middag naar Koningshooikt waar de lokale KWB “Stappen door Jut” op de agenda had gezet. Ik had met Conny afgesproken op parking in de Eikenboslaan. We kwamen er bijna gelijktijdig aan. De benen en armen voorzien van een flinke laag zonnespray (factor 50) en we waren klaar voor het vertrek.

Ik wilde eigenlijk de 10 km doen maar die bleek plots 12,2 km te zijn. Dat was dus ruim twee kilometer meer dan gepland maar ja, de andere keuzes waren 15 km (te ver) en 5 km (de moeite niet om de wandelschoenen voor aan te doen).

Het was niet de mooiste wandeling die we dit jaar al hebben gedaan maar we hebben toch weer enkele bijzondere mooie hoekjes van onze provincie gezien. Naar het einde toe kwam de vrees dat we het niet droog zouden houden. Daarmee bedoel ik uiteraard droog van de regen, droog van het zweet zou niet lukken want dat stroomde in beken van mijn rug en mijn voorhoofd.

Maar het is ons gelukt. Op enkele druppels na hebben we het volledig droog gehouden. Het gerommel en die enkele bliksemschichten waren er dus alleen maar om ons bang te maken.

Uiteindelijk stonden er 12,50 km op de teller. Ik moet toegeven dat ik gedurende de laatste twee kilometer die zotte 50 van vorige week nog wel voelde. Maar ik ben wel blij dat ik ben gaan wandelen. Dat had ik echt wel nodig na een bijzonder zware (en vaak frustrerende) werkweek. Het verschil met de fietsweek die eraan komt is immers dat, wanneer je met twee bent, er altijd één iemand kan zagen terwijl de andere luistert (en omgekeerd). En dat kan echt deugd doen.

Meer foto’s ? KLIK HIER

Hoe zou het toch met de voetjes zijn ?

Wel ik kan jullie geruststellen : het gaat behoorlijk goed met de voetjes. Enkel de linkerkant van de linkerhiel laat soms nog van zich voelen maar dat is dan meer vervelend dan pijnljik. Verder ben ik volledig hersteld van de Zotte 50.

Dat zou moeten ook want volgende week staat er immers een weekje vakantie op het programma. Een korte fietsvakantie weliswaar maar toch een vakantie. Vijf dagen in Drenthe met Dwingeloo als uitvalsbasis. ’t Zal deugd doen om er even helemaal tussenuit te zijn.

Eigenlijk past het niet echt want we zitten in een cruciale testfase van een implementatie maar tegenwoordig zitten we constant in een of andere testfase en een mens moet al eens kunnen afkicken of niet soms?

Maar vóór ik ga fietsen wordt er eerst nog eens gewandeld. We zijn er nog niet uit of we naar Keerbergen of Koningshooikt zullen gaan maar zondag wordt er gewandeld. Binnen anderhalve maand is er immers het tweede grote doel van dit jaar … de Nacht van de Maan, de nachtelijke wandeling bij volle maan waaraan ik in juli voor de derde keer zal deelnemen.