Westerbork

Drenthe dag 5. Vandaag is er niet meer gefietst. De huurfiets heb ik gisteren immers al teruggegeven.

Er is wel gewandeld. Vanochtend ben ik, na een korte wandeling doorheen Dwingeloo met de auto naar Voormalig Kamp Westerbork gereden. In het herinneringscentrum krijg je een indruk van hoe het moet zijn geweest voor de 107.000 Nederlandse Joden, Sinta en Roma die door het Durchgangslager Westerbork zijn gepasseerd.

Het zijn vooral die kleine persoonlijke zaken die het vaak zo pakkend maken. Een briefje van een achtjarige aan Sinterklaas om dan te moeten vaststellen dat hij 6 december van dat jaar niet gehaald heeft. Een menu van een huwelijk dat plaatsvond in het kamp, de hele familie heeft het einde van de oorlog niet gehaald.

De bekendste tijdelijke inwoner van Westerbork zal ongetwijfeld Anne Frank zijn maar ook Ed van Thijn, ex-burgemeester van Amsterdam heeft er verbleven. Hij was één van de gelukkigen die werd bevrijd door de Canadezen. Van de 107.000 hebben er maar 5.000 de oorlog overleefd.

Van het kamp zelf is nog weinig te zien. Het ligt zo’n 3 km verwijderd van het herinneringscentrum. Er rijdt een speciale pendelbus maar ik heb het (natuurlijk) te voet gedaan. Naast het kamp staan trouwens een hoop radio-antennes en die storen een beetje.

Het kamp zelf heeft na de oorlog nog dienst gedaan als gevangenis voor collaborateurs, opvangcentrum voor gerepatrieerde soldaten uit Nederlands-Indië en daarna voor gevluchte Molukkers.

Hiermee zat mijn shortbreak er weeral op al heb ik er in Apeldoorn nog een prettig einde aan vastgeknoopt door een bezoekje te brengen aan het Boekenfestijn (mijn eerste buitenlands boekenfestijn).