Nu de eerste werkdag achter de rug is lijkt het me een goed idee om even terug naar Valkenburg te gaan.
Bij ons laatste bezoek aan Valkenburg, in 2019, had ik al tal van replica’s van oude reclameschilderingen gezien.
Dit jaar zaten we aan de andere kant van Valkenburg en heb ik er andere gezien. Ik vind die dingen dus echt mooi, net zoals van die oude huizennamen uit de tijd toen er nog geen huisnummers waren.
Ik wil de buit van dit jaar graag met jullie delen (klik op een foto voor een groter exemplaar):
Zo’n vakantie vliegt toch echt wel voorbij hè? Hoe komt dat toch.
Gisteren stond onze laatste fietstocht in Nederlands Limburg op het programma : van Hotel Mercure in Valkenburg terug naar Hotel Berg en Dal in Epen. En ook nu was het weer hopen dat onze bagage ons zou volgen (of beter nog : ons voor zou zijn).
Eigenlijk deden we dus de rit van dinsdag maar toen hebben we de rit van gisteren gedaan. Dat bleek achteraf gezien een goede beslissing.
Nu was onze rit dus ruim 15 km korter en met het vooruitzicht van een twee uur durende autorit was dat beter. Het was weer constant op en neer en we hebben vaak de hulp van Mijnheer Bosch kunnen gebruiken 😉
Op één of andere manier heb ik, in tegenstelling tot de vorige dagen, minder foto’s genomen. Niet dat het niet mooi was, in tegendeel, maar soms heb je zo van die dagen.
Wat we gezien hebben? Een bestelwagen die zonder kijken van zijn erf de weg op reed en mij (volgens Conny) op enkele centimeters na miste, een koffie met een keischattig ijsje, een vreemde spreuk met een verwijzing naar de Franse revolutie (denk ik toch) en veel mooie panorama’s.
Bij aankomst in Epen stond onze bagage al aan de receptie. Alles ingeladen, boodschappen gaan doen (dan moesten we dat thuis niet meer doen), nog een stukje Limburgse Vlaai met een koffie en de auto in.
Het aftellen naar de volgende vakantie kan beginnen. En misschien is die ook wel weer met Fietsrelax.nl. Het was alvast een prettige kennismaking met deze organisatie.
De knooppunten:
De rit:
De foto’s (klik op een foto voor een groter exemplaar):
Deze voormiddag waren er enkele buien aangekondigd en die zijn ook wel uitgekomen.
Daarom besloten we om de geplande fietstocht van een kleine 50 km te schrappen en te vervangen door een stadswandeling in de voormiddag en een kleinere fietstocht in de namiddag.
Valkenburg hebben we in 2019 al uitgebreid bezocht tijdens ons verblijf in de Landal op de Cauberg. Maar omdat we nu aan een totaal andere kant van Valkenburg verblijven hebben we een stuk gezien dat we niet eerder hadden bezocht.
Verder blijft het een gezellige stad waar je een ruime keuze hebt aan drank- en eetgelegenheden.
Ook leuk aan Valkenburg zijn de replica’s van oude reclameschilderingen op huisgevels. Die toon ik later deze week wel. Valkenburg toont zich in alles ook graag als fietsstad. Dat zagen we al in het hotel maar ook in de stad zelf merk je dat: fietsverhuur, fietsroutes, …
Toen we terug aan het hotel waren stonden er 5 km op de teller.
Dan was het de beurt aan de fiets. Deze keer heb ik de route laten uitstippelen door Fietsknooppunt.be zelf.
Je kiest de optie “surprise me”, je selecteert een startknooppunt en een afstand en tot slot moet je nog aanduiden welke richting je wenst te fietsen (noord – zuid – oost – west). Onze route bracht ons naar het Geleenbeekdal. Regen hebben we niet meer gehad, de wind was aanwezig maar veel minder dan de afgelopen dagen en de beklimmingen waren er natuurlijk ook.
Om onze korte vakantie af te sluiten hadden we een tafel geboekt in het nabijgelegen restaurant “De Beren” waar je voor 3 euro een driegangenmenu kunt kiezen. Heel lekker alleen waren ze wel onze hoofdschotel vergeten. Zogezegd omdat we al op “dessert” stonden maar ook dat kwam niet. Afin, we hebben een paar sokken en een kortingbon voor een volgend bezoek gekregen 😉.
Morgen fietsen we terug naar Epen om vandaar terug met de auto naar België te rijden.
Time Flies when you’re having fun.
De knooppunten van de fietstocht
De fietstocht
Enkele foto’s van Valkenburg (klik op de foto voor een groter exemplaar)
Hoe sterk zijn de eenzame fietsers die kromgebogen over hun stuur tegen de wind zichzelf een weg banen?
Dankzij de motortjes van Mijnheer Bosch valt dat best wel mee. Zonder die motortjes zou het een veel lastigere dag zijn geworden.
Vandaag maakten we de verplaatsing van ons eerste hotel in Epen naar ons tweede hotel in Valkenburg. We hoopten maar dat onze bagage date ook deed want die zou door de organisatie worden verplaatst.
Eigenlijk stond er een rit van zo’n 40km op het programma maar we hebben deze rit bewaard tot donderdag en vandaag dan de voorziene rit van donderdag (in omgekeerde richting) gedaan. Die was immers een dikke 15 km langer en dan donderdag moeten we ook nog de verplaatsing naar België maken.
De rit begon direct pittig met een beklimming van zo’n 2 km lang. En met tegenwind van 4 à 5 Bft. Lang leve de functie Sport en Turbo 😉. Ook vandaag kregen we weer te maken met een afgesloten fietspad maar ook hier was een omleiding voorzien. Wij hebben deze uiteraard gevolgd hetgeen niet kan gezegd worden van enkele wielertoeristen.
Het was weer een mooie afwisselende rit met leuke dorpjes en prachtige vergezichten.
Onderweg zijn we ook een standbeeld te ere van de Cramignon tegengekomen. Dat is een traditionele reidans waarbij de dansers hand in hand huppelend en zigzaggend door de straten dansen. Vooral in acht grensdorpen in Zuid Limburg leeft die traditie nog. Aanvankelijk werd deze dans uitgevoerd op de Sacramentsprocessie (de 2de zondag na Pinksteren) maar tegenwoordig heeft elk dorp zijn eigen datum.
En zo zijn we dus aangekomen in het Mercure hotel in Valkenburg, een echt fietsershotel. Ze hebben hier geen fietsenstalling maar een fietsen-wellness. Vanuit onze slaapkamer kijken we uit op het Shimano Experience center. In de inkomhal hangen fietsen aan de muur.
De knooppunten van vandaag:
De route:
Enkele foto’s (klik op de foto voor een groter exemplaar).
Eergisteren viel Valkenburg ons eigenlijk een beetje tegen maar vandaag is gebleken dat we gewoon het verkeerde, hypertoeristische, gedeelte hebben gezien.
Vandaag hebben we een heel ander Valkenburg gezien.
Onze dag begon met een bezoekje aan de kasteelruïne dat we konden combineren met de Fluwelengrot. Deze mergelgrotten hebben niets te maken met de stof fluwijn maar werden genoemd naar de Franse eigenaar.
Grot is trouwens ook een verkeerde benaming want Nederland kent geen natuurlijke grotten. Alle “grottten” zijn dus eigenlijk groeven. Uit deze grotten worden al sinds mensenheugenis blokken “mergel” gehaald. Wat bij ons mergel wordt genoemd wordt bijvoorbeeld in Engeland chalkstone genoemd.
Je kan deze grotten trouwens enkel bezoeken met een gids. Doe je dat op je eentje dan loopt het ongetwijfeld slecht af. Wij hadden het geluk van een heel enthousiaste gids te hebben die ons ruim een uur heeft onderhouden.
Ons bezoekje aan de grotten hebben we afgerond met een stukje Limburgse Vlaai. Dat was er nog niet van gekomen en morgen moeten we helaas weer naar huis. Onze laatste kans dus.
Daarna zijn we naar het centrum getrokken maar dus een ander gedeelte dan het stuk waar we dinsdag doorheen zijn gelopen.
Heel rustig, heel netjes en heel mooi. Wat we ook vandaag weer zagen zijn reproducties van oude gevelreclames. Die hadden we dinsdag trouwens ook al gezien.
Na onze tweede beklimming (te voet toch) van de Cauberg zat alweer een heel mooie dag er op.
Vanavond nog effe nagenieten van een leuk verblijf in Landal Kasteeldomein Cauberg en morgen terug richting België.
Zo zonnig als het gisteren was … zo grijs was het vandaag.
De wandeling van vandaag zou ons langs verschillende kastelen brengen al is de term “kasteel” misschien misleidend. Eigenlijk waren het eerder kasteelhoeves maar dat maakte de wandeling niet minder mooi. Integendeel zelfs.
Af en toe moesten we de paraplu open doen maar met uitzondering van dat ene buitje rond de middag viel het al bij al nog heel goed mee. Gelukkig kwamen we onderweg een oude waterput tegen met een afdakje want tijdens die ene fikse bui was het net etenstijd. Verder bleef het beperkt tot enkele druppels.
Uiteindelijk hadden we 15 kilometers op de teller staan waarvan de laatste kilometer een stijgingspercentage van gemiddeld 12% had. Landal De Cauberg ligt immers op de top van … de Cauberg.
Terwijl ik dit schrijf valt de regen trouwens ook behoorlijk uit de lucht maar wat er vandaag valt kan morgen niet meer vallen. En morgen dat betekent voor ons een uitstapje naar Maastricht.
walkingwithluc 