De tijd dat we naar de grote festivals gingen is voorbij maar kleinschalige festivalletjes durven we nog wel aan.

Zeker wanneer ze, zoals M-idzomer, plaatsvinden op een leuke locatie meer bepaald in de tuin van Museum M in Leuven.

Van de vier dagen kozen wij voor vrijdag en zaterdag. De auto lieten we achter in Parking De Vaartkom waar je op vrijdag en zaterdag 4 uur gratis kan parkeren (vrijdag hebben we zelfs helemaal niets moeten betalen.

Je kan er eventueel ook een gratis shuttle naar het centrum nemen maar wij hebben de 2 km naar het centrum gewoon te voet gedaan.

Vrijdag zijn we eerst gaan eten in De Valck in de Tiense, een restaurant dat al 35 jaar wordt uitgebaat door mijne beste (hoge) schoolkameraad, de Rudy Geen uitgebreide menukaart maar wat er wel op de menu staat is dan wel heel lekker.

Na de maaltijd waren we te laat voor Loverman maar wel  ruim op tijd voor ons eerste optreden : J. Bernardt. J. Bernardt is een nevenproject van de Jinte Deprez dat in 2016 ontstond toen zijn band Balthazar een pauze inlaste. Het was niet onze eerste keer en ook deze keer was hij weer heel goed.

Daarna volgde Girls in Hawai. Girls in Hawaii is een indie-rockband, bestaande uit zes leden afkomstig uit Braine-l’Alleud. In mei 2002 tekende de band een contract met 62TV. In november van datzelfde jaar wonnen ze Studio Brussels demopoll, een wedstrijd waarin de luisteraars van Studio Brussel hun stem konden uitbrengen op een van de honderden demo’s die werden ingezonden. Ook dit optreden mocht er best zijn.

Zaterdagnamiddag trokken we terug naar Leuven waar we eerst een hapje gingen eten in Dolce Vita in de Wandelingstraat. Waarom niets eten op het festival? Omdat ik niet echt fan ben van falafel of bao met okonomyaki of een Gorgonzola Beyond Burger. Noem me ouderwets maar bij festivals denk ik aan frieten en een vettige hamburger 😉. Ze schonken er trouwens ook die andere cola. Culinair gezien is M-idzomer dan ook niet mijn favoriet

Maar muzikaal scoren ze wel en dat bewijs leverden ze dus zaterdag.

Om 18u begon Dressed like Boys, een soloproject van Jelle Denturck, de frontman van DIRK. Naar eigen zeggen heeft hij met DIRK lekker veel herrie gemaakt maar vond hij het nu de tijd om wat meer rustige muziek te brengen. Muziek waarmee hij meer persoonlijke thema’s aanraakt.

Daarna was het de beurt aan Wannes Cappelle en het Zesde Metaal. Ook al vaker gezien en nog nooit teleurgesteld geweest. Dat was ook gisteren niet het geval. Vooral omdat ze behoorlijk wat nummers brachten van hun laatste elpee die ze nog maakten met gitarist en toetsenist Tom Pintens die ook het producen voor zijn rekening nam. Een maand nadat de plaat was afgewerkt overleed die aan darmkanker.

Ik blijf het wel het moeilijk hebben met de vergoddelijking van Ploegsteert. Een mooi nummer maar soms toch wel te veel verheerlijkt (al kan dat ook wel te maken hebben met het feit dat dit een favoriet nummer van is van ene K. Vannieuwkerke, een man die mij de laatste jaren meer en meer irriteert.

De avond werd afgesloten door Joost Zweegers, a.k.a. NOVASTAR. Hij bracht een beetje een overzicht van zijn twintigjarige carrière onder begeleiding van een heel sterke band. Novastar was gewoon top. Meer moet je daarover niet zeggen.