Dijlepad of Dijlevallei?

Zo net voor de feestdagen leek het ons een goed idee om nog eens een frisse neus te halen. De boodschappen hadden we gisteren al gehaald en morgen gaan we koken voor overmorgen dus bleef er enkel nog vandaag over.

We kozen voor de Dijlepadwandeling of voor de Dijlevalleiwandeling, ik heb dezelfde wandeling onder die 2 namen teruggevonden.

De wandeling vertrekt eigenlijk aan het bruggetje van Hollaken in Rijmenam maar daar raak je de auto niet kwijt. Wij zijn dus verder gereden richting Haacht en hebben de auto achtergelaten aan de kerk van Sint Adriaan waar er wel ruime parking is (en waar je onmiddellijk op de route zit).

De wandeling gaat dan richting Boortmeerbeek waar je door Ronsdonk en het Boortmeerbeeks Broek wandelt. Zo bereik je dan het jaagpad langs de Dijle in Rijmenam om zo terug naar Sint Adriaan in Haacht te wandelen.

Een frisse neus hebben we zeker gehaald, daarvoor was er ruim voldoende wind. Maar we zijn wel droog gebleven.

De knooppunten (vanaf Sint Adriaan): 512 – 511 – 510 – 21 – 20 – 22 – 509 – 508 – 507 – 506 – 505 – 512.

Wakkerzeel

De winter komt eraan en begin december gaan we een midweekje wandelen in de Veluwe … hoogste tijd dus om wat meer te gaan wandelen.

Vandaag kozen we voor Wakkerzeel.

De oudste gekende vermelding van de plaats stamt uit 1157 en maakt gewag van Wackersele. Deze naam valt etymologisch te verklaren als het klein huisje van Walchari. Wakkerzeel was eeuwenlang een bedevaartsoord en is sinds 1577 een parochie. Bij de oprichting van de gemeenten in 1795 vormde Wakkerzeel samen met Werchter en Tremelo de gemeente Werchter. Bij de gemeentelijke herindeling van 1977 verhuisde het dorp van Werchter naar Haacht.

Het dorp was ooit genomineerd als “mooiste dorp van Vlaanderen”. De eerlijkheid gebied me wel te zeggen dat ze deze prijs nu niet meer zouden winnen al staan er nog wel enkele mooie gebouwen. De streek rond Wakkerzeel daarentegen is wel de moeite waard om te bezoeken.

Vooral vandaag me de “dramatische” wolken (waar af en toe een fikse bui uitviel).

De Knooppunten 523 – 522 – 534 – 524 – 521 – 520 – 55 – 56 – 57 – 637 – 636 – 523. Parkeren kan onder andere achter de kerk waar ook het vertrek van de wandeling is.

Plannen wijzigen

Alweer een goedgevulde week achter de rug, een week die niet volledig volgens plan is verlopen.

Afgelopen woensdag nam ik een snipperdag omdat ik naar het AZ Sint Jozef in Turnhout moest voor mijn jaarlijkse check up bij de oogarts. Dat is zo één van die zaken die je moet doen wanneer je in het Zorgtraject Diabetes zit. Gelukkig ging het daar vrij vlot en waren de resultaten positief. Nog altijd geen sporen van diabetische retinopathie te zien op mijn netvlies. En ik zie nog altijd even goed (of even slecht?) als vorig jaar.

Omdat ik toch een hele dag vakantie had was moeder meegereden. Het plan was om naar Meersel Dreef te rijden, daar een wandeling te doen en iets te eten in de brasserie. De weg naar Meersel Dreef was er echter een met veel hindernissen. En toen we uiteindelijk aankwamen was de brasserie gesloten. Geen koffie, geen lunch … Dan ook maar geen wandeling behalve een kort uitje doorheen het Mariapark.

Na deze wandeling terug naar Turnhout waar we iets zijn gaan eten en wat boodschappen hebben gedaan om, eens terug in Vorselaar, daar nog een wandeling van 3,5 km te doen.

Vrijdag stond er ook een uitstap gepland maar het weer was veel te slecht.

Zaterdag zouden Conny en ik aanvankelijk ook ergens gaan wandelen maar onze “achterban” deed ons onze plannen omgooien. Heel erg was dat niet want het was toch geen weer om te gaan wandelen.

Gisteren was het dat wel. Ik vorige week een wandeltip van Wandelknooppunt.be gezien op Facebook die me wel aansprak. Daarvoor moesten we naar Loonbeek, deelgemeente van Huldenberg. Niet zo ver rijden en het leek zeker de moeite waard.

Daar kan je de Margijswandeling doen (knooppunten: 216 – 219 – 223 – 222 – 221 – 104 – 103 – 102 – 212 – 213 – 214 – 215 – 216). Vertrekken deden we aan Kasteel Van der Vorst, Sint-Jansbergsteenweg 24 in 3040 Loonbeek. Daar is een parking op een paar 100 meter van knooppunt 216.

De wandeling begint met een fikse klim door het Margijsbos. Het gaat verder langs de Dijle naar het Natuurreservaat de Doode Beemde. Via de oevers van de Ijse gaat het dan terug naar de parking.

Onderweg wel een beetje regen gehad maar verder was het een heel mooie wandeling, eentje om te bewaren. Wel jammer dat we onderweg niets zijn tegengekomen waar we een koffietje of zo konden drinken.

Leuven

Mijn weekend lijkt de hele tijd in het teken van Leuven te hebben gestaan. Niet dat het zo gepland was nochtans.

De uitstap vrijdag naar het Provinciaal Domein in Kessel-Lo was dat wel maar de bezoeken van gisteren en vandaag waren dat eigenlijk niet. De oorzaak van deze bezoekjes was een zieke kat.

De kat van de (plus)dochter is behoorlijk ziek en aangezien het baasje op weekend moest zijn wij dan maar 2 keer op ziekenbezoek geweest. Gisteren met de auto en dan een wandeling door de stad gemaakt.

Vandaag met de fiets en zo nog eens het mooie Wijgmaalbroek bezocht en een mooi stuk langs het kanaal Leuven Mechelen gereden.

We hadden die tocht al eens eerder gedaan maar toen had ik mijn fotocamera niet mee. Deze keer dus wel. 

Rijmenam – Leuven – Rijmenam (knooppunten 73 – 22 – 83 – 23 – 25 – 71 – 72 – 30 – 35 – 40 – 81 – 04 – 80 – 33 – 12 – 93 – 31 – 32 – 28 – 97 – 20 – 77 – 41 – 65 – 73)

Balenberg

Het schooljaar is ondertussen begonnen en meestal betekent dat voor ons dat wij aan onze “zomervakantie” kunnen beginnen.

Dit jaar moeten we nog even langer aftellen want we zijn “laat” deze keer. Nog anderhalve week en dan is het eindelijk aan ons. We zijn afgelopen zondag wel gaan oefenen voor onze fietsvakantie.

Onze keuze was gevallen voor de Balenbergroute. Deze route kent 2 vertrekplaatsen : het Sven Nys Cyclingcenter in Tremelo of het Belevingscenter Rock Werchter in … Werchter en volgt de knooppunten 52 – 61 – 70 – 68 – 69 – 58 – 25 – 71 – 67 – 66 – 62 – 17 – 92 – 11 – 52.

Wij zijn gewoon in Peulis vertrokken om dan in Rijmenam het jaagpad van de Dijle te volgen tot in Tremelo waar we aan punt 25 de route zijn beginnen volgen.

Het was druk onderweg maar het was wel aangenaam fietsen. Toen we terug in Peulis waren stonden er 66 km op de teller. Heel leuke training. Laat die vakantie maar komen!

Parel van de Kempen

Westerlo … de Parel der Kempen.

Westerlo is een “Merodedorp”. Het adelijke geslacht de Merode is er al sinds de 14de eeuw nadrukkelijk aanwezig.

Wij kozen vandaag voor een wandeling uit de Knooppunter.com Wandelpocket Antwerpen van Lannoo. De wandeling met vertrek aan de Lambertuskerk zou ons via de knooppunten 130-18-19-13-12-14-183-10-9-8-7-340-3-4-5-6-20-16-130 doorheen de Netevallei en de Merodese bossen loodsen.

Al snel kwamen we aan de oevers van de Grote Nete die doorheen het landschap meandert. Naast de Nete ligt ook een grasveld met daarop een staande wip van 23 meter hoog, gelegen naast het lemen clubhuisje ’t Riet. De staande wip is een lork die werd geschonken door Prins de Merode.

Even verderop, ter hoogte van punt 13, kwamen we aan het trammetje. Dat is een oude verplaatsbare dam uit 1874. Bij droogte kon die dam het water laten afvloeien naar de omliggende velden. In 1999 werd de dam beschermd als industrieel erfgoed.

Daarna volgde het Kasteel de Merode. Het kasteel is gebouwd rond de middeleeuwse Donjon en is al sinds de bouw ervan in het bezit van de familie de Merode. Het domein wordt jaarlijks opengesteld voor het publiek tijdens de kasteelfeesten.

Via het natuurgebied de Kwarekken, een permanent moerasgebied, bereikten we de Beelse bossen. We hebben ons schoofzakske opgegeten aan de Sterdreven waar 8 dreven samenkomen in één punt. Dat is trouwens geen uitvinding van een tuinarchitect. Het bleek gewoon heel handig voor de adelijke jagers. Het wild werd in hun richting gejaagd en zij moesten gewoon wachten tot er een dier één van de acht dreven overstak.

Via het Boswachtershuisje dat tegenwoordig een jeugdherberg is bereikten we het kasteel van Gravin Jeanne de Merode. Afgewerkt in 1911 werd het tot 1944 bewoond door de Gravin. Tussen 1944 en 1972 deed het dienst als rusthuis voor priesters. In 1973 werd het gekocht door gemeente en ingericht als Gemeentehuis.

Na 8,6 km stonden we terug aan de auto. Alweer een heel mooie wandeling die we kunnen toevoegen aan de ellenlange lijst van mooie wandelingen.

Fietsknooppunten in de knoop

Omdat we ook wel eens graag iets anders doen dan wandelen kozen we vandaag voor de fiets.

Conny had een tochtje uitgestippeld dat ons naar Onze-Lieve-Vrouw-Waver en Koningshooikt zou brengen om dan via Beerzel en Putte terug naar Peulis te fietsen.

Het werd een moeizame start. Door werken in Waver moesten we een omleiding volgen maar helaas … ook op die omleiding waren er werken en enkel acrobaten met de fiets konden voorbij de bulldozer en kraan die in de weg stonden.

Uiteindelijk zijn we toch doorheen de werken geraakt maar de start had dus beter gekund. Ook in Waver zelf waren er nog even problemen omdat knooppunt 36 gewoon verdwenen was. Gelukkig is er dan de app die je kan helpen.

Verder was het een heel mooie fietstocht doorheen velden en serres. Af en toe vals tot gemeen plat, soms lekker bergaf maar het tweede deel vooral winderig. Op het einde toe was er ook nog verwarring over de te volgen route maar uiteindelijk waren we na 40 km fietsen terug thuis.

Na de fietstocht even gerust en toen heb ik de loopschoenen nog eens aangetrokken. Die hebben lang in de kast gestaan maar de laatste tijd worden ze meer en meer aangedaan en het gaat ook steeds beter. Vandaag zelfs een 4,5 km gelopen binnen het half uur. Dat was ook een tijdje geleden dat zoiets me nog lukte.

Fietsknooppunten

Zolang ze de Coronamaatregelen niet verstrengen zullen we er maar van profiteren zeker?

Gisteren een mooie wandeling van 6km gemaakt in Vorselaar.

Vanochtend rond 10u30 vertrokken met de fiets in Peulis. We reden richting Bonheiden waar we aan Kasteel Zellaer inpikten op één van de tochten uit het Groot Fietsboek Vlaanderen van Knooppunter.com.

Daarin staan 50 fietsroutes die langs de tofste terrassen, al laten we die in deze tijden liever links liggen. We nemen onze drank zelf mee en eten onze boterhammetjes liever op waar het rustig is.

De fietstocht bracht ons via Sint-Katelijne-Waver en Koningshooikt naar Lier. Daar hadden we via het jaagpad langs de Nete naar Duffel moeten rijden maar aangezien ze dat hele stuk aan ’t heraanleggen zijn moesten we de minder leuke omleiding langs de N14 volgen.

Aan de fontein in Duffel hebben we dan ons lunchpakketje opgegeten om daarna onze route te vervolgen naar Ter Elst en Mechelen. Vandaar ging het via de langste fietsstraat van het land terug naar Peulis waar we konden nagenieten op een heel rustig terras in het gezelschap van tientallen vlinders en honderden bijtjes.

Dank u TomTom

Het is er dan eindelijk toch van gekomen.

Vanochtend werden we door bijna de ganse Pieperstraat uitgezwaaid en vertrokken we richting provincie Overijssel, meer bepaald naar Boekelo vlakbij Enschede.

We waren België nog niet uit of we moesten al worden gered door TomTom. Minstens een halfuur aanschuiven op de E19 richting Nederland maar dankzij de TomTom hebben we dat mooi kunnen omzeilen. In Nederland was het dan vooral opletten voor de nieuwe snelheidsbeperking : tussen 6u en 19u maximaal 100 km/u.

Het was al 13u gepasseerd toen we aankwamen bij Hotel Bad Resort Boekelo. Ingecheckt en tijdspanne voor ontbijt en avondeten vastgelegd. Door de Corona-maatregelen gaat dat tegenwoordig net iets anders dan gewoonlijk. Omdat we voor vanavond nog maar twee opties hadden, 17u30 of 20u15 kozen we voor de eerste en hebben we zelf snel een korte fietstocht in elkaar gestoken via de knooppunten.

Dat gaf ons de perfecte gelegenheid om de omgeving te verkennen en om te wennen aan de bordjes van de knooppunten die net iets kleiner zijn dan bij ons. Bovendien zijn er ook wandelknooppunten en paardenrouteknooppunten.

Het werd wel  snel duidelijk dat we gaan genieten. Mooie omgeving en dankzij een bries niet te warm.

De volgende dagen gaan we wel proberen om zo vroeg mogelijk te vertrekken zodat we vóór het heetste van de dag terug zijn.

Veel water, weinig schapen

Gisteren konden we door omstandigheden niet gaan wandelen. Jammer want het was er echt wel het weer voor. Maar dat zou ons vandaag niet overkomen.

Om half negen stonden we al aan de kerk in Itegem voor een wandeling. En ondanks de strakke wind was het best mooi weer.

Ik had een wandeling uitgestippeld die ons langs de Nete naar de Averegten zou brengen. Op die manier konden we de effecten van de regen van de afgelopen weken combineren met de lammertijd die ondertussen toch ook begonnen is.

Het stuk langs de Nete was indrukwekkend. Zo ver je kon zien water, water en nog eens water. Bijzonder mooi om zien, zeker in combinatie met de wolken.

Het probleem was echter ook dat de paden van het wandelknooppuntennetwerk ook onder water stonden. En niet zo’n klein beetje hè, neen hoor, zeker een halve meter water.

Dan maar onverrichterzake teruggekeerd op onze voetstappen en met de auto naar De Averegten gereden. Daar het “klassieke” joggingpad gewandeld maar lammetjes hebben we niet gezien. Hooguit een paar schapen die wel drachtig leken maar geen enkel schattig wollen pluisje te zien.

Dat was op zich wel jammer maar we hebben onze wandeling toch maar weer gehad. En net op tijd want we zaten nog niet terug in de auto en het begon te regenen.