knooppunten

Bosbeheer

walkingwithlucEen reactie plaatsen

Ik ga beginnen met een geruststelling : de Lunch Garden is terug open en het eten is er nog altijd even lekker en even goedkoop. Ik kan dus terug op vrijdag met moeder gaan eten 😉.

Gisteren zouden Conny en ik gaan wandelen in het Hofstade maar de kaartvriendin annex chauffeur van moeder was ziek en dan hebben wij ons nog maar eens opgeofferd en hebben we taxi gespeeld.

We zijn dus niet in Hofstade gaan wandelen maar wel in Poederlee, het Heggedorp. De auto achtergelaten op de parking van het Mollenhof en na het verorberen van een smakelijke croque op pad.

Het knooppuntennetwerk loopt net achter het Mollenhof dus wij pikten daar in. Je kan ook vertrekken aan de Heggekapel waar er ook wat parking is.

We volgden de knooppunten 88 – 77 – 75 – 74 – 76 – 66 – 65 – 60 – 62 – 63 – 64 – 78 – 79 – 5 – 84 – 85 – 87 – 88. De Heggekapel ligt nabij knooppunt 78.

Het is een mooi en rustige wandeling waarbij je een stuk langs de Aa loopt. Je komt onderweg ook Den Ouden Hofberg tegen. Dat is een Motte, een kunstmatig aangelegde zandheuvel omringd door een natte of droge gracht. Bovenop stond een verdedigingstoren. Den Ouden Hofberg is 6,5 meter hoog en werd vermoedelijk in de 2de helft van de 12de eeuw opgeworpen door de Heren van Poederlee.

Ter hoogte van knooppunt 78 zie je dan de Heggekapel. Daar heeft het wonder van de Hegge zich voorgedaan in 1412. Vijf hosties die de ciboriedief Jan vander Langerstede daar in een konijnenpijp had achtergelaten werden na 8 dagen onbeschadigd teruggevonden. Een ciborie is de kelk waarin de hosties worden bewaard. In de eerste helft van de 15de eeuw heeft de Heer van Poederlee, Jan van Vriesele er dan een kapel laten bouwen. De kapel is afgeboord met bruine ijzerzandsteen die veel fossielen bevat en die Poederlaan wordt genoemd. Deze grondsoort is veel aanwezig in Poederlee.

Enig minpunt aan de wandeling? De bosbeheerders. Ik begrijp dat het nodig is om bossen uit te dunnen maar wat ik niet begrijp is waarom dat niet kan zonder de wandelpaden gewoon te verwoesten.

Ook deze keer was het weer van dat : sporen van een halve meter diep die vol water of modder staan. Hier en daar wel een poging ondernomen om het terug te egaliseren maar het wordt er dan gewoon modderiger op. Dat duurt dus jaren eer die paden hersteld zijn, als het al ooit zover komt. In “mijn” wandelbos achter onze tuin hebben ze dat enkele jaren geleden ook gedaan en van zodra er één druppel regel valt is het er een ramp. Prettig is dat niet.

Vandaag stond dan in het teken van de Stripbeurs in Putte, één van mijn favoriete beurzen waar er altijd wel koopjes te doen zijn. Deze keer was geen uitzondering. Met volle portefeuille en lege rugzak naar binnen, met halfvolle portefeuille en volle rugzak naar buiten, dan kan je spreken van een succesvolle beurs. Zeker wanneer je enkele “oudjes” van het lijstje kunt schrappen.

Wateroverlast

walkingwithlucEen reactie plaatsen

In tegenstelling tot gisteren was er vandaag geen mist en leek het aangenaam wandelweer te worden.

Ik had op de Wandelknooppunt.be een mooie wandeling gevonden die vertrekt aan de kerk van Rotselaar Heikant (Schoolstraat 58). En een kerk betekent ook vaak een parking, perfect om te starten dus.

De knooppunten : 613 – 612 – 608 – 609 – 610 – 611 – 614 – 615 – 619 – 613

De wandeling begon mooi. Via het Meer van Rotselaar waren we al snel aan de Toren Ter Heiden. Dat is een donjon die in het midden van de 14e eeuw werd gebouwd door ridder Gerard Vander Heiden, een leenman van de heer van Rotselaar en drossaard van Brabant.

De toren telt 5 verdiepingen en is gebouwd op een grondplan in de vorm van een Grieks kruis.

Naast de toren herinnert de schoorsteen aan brouwerij “De Toren”. Tussen 1870 en 1939 werd daar door de familie Smedts bier gebrouwen met klinkende namen als Faro, Dik-Kop, Wit-kop en Dubbel Diesters.

Even verder, ter hoogte van knooppunt 610 kwamen we het eerste probleem tegen : een bord dat waarschuwde voor “wateroverlast”. En inderdaad, de ruim 250 meter tot aan knooppunt 611 was volledig overspoeld met water en ijs. Geen padje ernaast te zien. Dan maar een omweg gezocht.

Even verderop toen we terug op het pad zaten opnieuw zo’n bord. Maar daar zag het pad er wel toegankelijk uit. Helaas, 500 meter verder veranderde het wandelpad in een beek van ruim 3 meter breed en wie weet hoe diep het zou zijn.

Teruggekeerd op onze stappen en terug langs de grote baan verder gewandeld. Nog één poging gedaan om terug naar het wandelpad te gaan maar zonder succes. Ook daar stond minstens 30 cm water op het pad en leek er nergens een omweg te zien.

Dan maar terug naar de auto waar we uiteindelijk toch ruim 6 km op de teller hadden. We gaan de wandeling nog eens opnieuw moeten doen wanneer het wat droger is. En misschien zien we dan het ijsvogeltje dat we vandaag gezien hebben opnieuw. En hopelijk ben ik dan wel op tijd om een fotootje te nemen.

De geplande wandeling

De uiteindelijke wandeling:

Enkele foto’s:

Haacht en het Kasteel van Roost

walkingwithlucEen reactie plaatsen

Het einde van de vakantie nadert met rasse schreden.

Nadat we gisteren een “dagje IKEA” hadden gedaan was er vandaag toch weer wat tijd om nog wat te gaan wandelen.

We kozen deze keer voor Haacht. In de Wandelknooppunten-app had ik een “winterwandeling” van een dikke 5 km gevonden. Geen knooppunten en even afgepijld maar wel een combinatie van knooppunten en van de Natuurleer-wandeling.

Maar voor dergelijke wandelingen kan je de app gebruiken en de navigatiemodus werkt perfect.

Vertrekken deden we op de Lombaarden-parking.

Niet lang daarna passeerden we de Heerlyckheid van Roost”.

Er werd in de 12e eeuw een burcht gebouwd in de Borgelham, wat een meander van de Dijle was. De meander verdween in de 13e eeuw. De burcht werd verlaten en vermoedelijk is het Kasteel van Roost begin 14e eeuw gebouwd met ijzerzandsteen dat van de oorspronkelijke burcht afkomstig was. Het betrof een klein waterkasteel binnen een ringmuur. Er werden nog andere gebouwen toegevoegd maar in 1489 werd het kasteel verwoest door de troepen van Albrecht van Saksen.

Hierna werd het kasteel herbouwd in witte Gobertangesteen en eveneens witte Diegemse steen.

In 1828 werd het kasteel afgebroken en in 1833 brandde het neerhof af. De buitenste slotgracht bleef over en deze werd in 1939 nog doorsneden door de antitankgracht.(bron : Wikipedia)

Nu is het een speelplein voor de kinderen.

Verder was het (alweer) een mooie maar soms heel drassige wandeling. Onze Meindl-schoenen hebben hun waarde nog maar eens bewezen. Nu ja, als je al meer dan 300 jaar schoenen maakt dan zal je wel kwaliteit brengen zeker?

De wandeling (terug te vinden op Wandelknooppunt.be)

Enkele foto’s:

Achter den berg

walkingwithlucEen reactie plaatsen

We zijn aan ons laatste weekje vakantie van dit jaar begonnen en dat hebben we gisteren ingezet met een bezoekje aan de stripbeurs in Heist-op-den-Berg, gevolgd door een bezoekje aan de zondagmarkt in Heist-op-den-Berg om daarna nog een wandelingetje door De Averegten in Hallaar te maken (deelgemeente van Heist-op-den-Berg).

Ook vandaag trokken we terug naar Heist-op-den-Berg maar dan voor een wandeling “Achter den Berg”.

Het was geen knooppuntenwandeling maar we hebben ze wel gevonden op de website van Wandelknooppunt (www.wandelknooppunt.be). Ik heb daar de route in .gpx-formaat gedownload en die vandaag dan gebruikt als navigatiemiddel.

Een heel mooie wandeling al was ze vandaag ook behoorlijk vermoeiend. Op sommige plaatsen stonden we tot aan onze enkels in het water, op andere plaatsten even diep in de modder. Dan ben je wel blij dat je enerzijds waterdichte wandelschoenen aanhebt en anderzijds propere schoenen in de auto hebt liggen.

De wandeling:

De foto’s :

Kruiskensberg en de Grote Nete

walkingwithlucEen reactie plaatsen

Afgelopen zondag hebben we van het prachtige weer nog eens de echte wandelschoenen aangedaan. Die bleken wel nodig want het was een vrij zompige wandeling.

Als vertrekpunt kozen we de parking van Café ’t Kruiske in Bevel, vlakbij Kruiskensberg.

Van de parking ging het naar knooppunt 2 aan het kapelletje van Kruiskensberg.

Het bedevaartsoord zou ontstaan zijn toen omstreeks 1260 een herder dronk van het water van een bron op deze heuvel en aldus van koorts genas. Hij zou dan een kruis hebben geplaatst bij de bron. In 1691 werd de bron vervangen door vijf waterputten. Deze symboliseren de vijf wonden van Christus.

De bedevaart, die op Goede Vrijdag plaats vond, werd vergezeld van een jaarmarkt.

De huidige kapel werd in 1861 gebouwd, in 1864 volgde een ijzeren kruis en in 1895 werden een zevental kapelletjes bijgebouwd met elk twee kruiswegstaties.

In 1961 werd nog een natuurstenen piëta geplaatst, vervaardigd door Jos Jacobs.

Van KP 2 ging het door het bos verder naar KP 4. Aanvankelijk was het de bedoeling om via KP 99, 98 en 61 (aan ’t Schipke) naar KP 59 te wandelen maar dan mis je wel het mooi vlonderpad tussen knooppunten 4 en 59.

Dan volg je de Grote Nete tot aan KP 77. Ter hoogte van Bed & Breakfast Hullebrug heb je de keuze. Ofwel volg je de knooppunten ofwel steek je rechtover en wandel je op het verharde stuk naar KP77. Wij kozen voor deze laatste optie, dat was net iets aangenamer wandelen.

Via knooppunten 81, 78 en 5 bereik je terug de parking van ’t Kruiske.

De knooppunten zonder vlonderpad : 2 – 4 – 99 – 98 – 61 – 59 – 60 – 77 – 81 – 78 – 5 – 2

De knooppunten met vlonderpad: 2 – 4 – 59 – 60 – 77 – 81 – 78 – 5 – 2

Enkele foto’s

Wandelen in Hasselt en fietsen in Lier

walkingwithlucEen reactie plaatsen

Onze vakantieweek kabbelt rustig verder.

Gisteren, na de wissel van zomerbanden naar winterbanden, zijn we verder gereden naar Hasselt, de stad waar ik, toen de dieren nog konden spreken, de beste twee schooljaren uit mijn carrière heb gekend.

Maar van die stad herken ik eerlijk gezegd nog weinig. Vooral de Elfde Liniestraat waar zowel mijn school als mijn studentenhuis was gevestigd is aanzienlijk veranderd. En blijkbaar gaat ze nog meer veranderen naar een autovrije boulevard.

Hasselt is wel altijd leuk om door te wandelen. En hier en daar herken ik toch nog altijd iets. De Witte Non waar ik de Witte van Hoegaarden leerde kennen. De muur van het begijnhof waar tientallen schachten op hun knietjes zaten om een bloem-mayonnaise-ketchup douche te krijgen. Het café waar ik met schoenen vol ketchup moest 20 frank moest bijeen gaan bedelen. Afin, dus altijd goed voor een bezoekje. Wij kozen voor de stadswandeling die je kan doen door de koperen klinknagels met een eikel erop te volgen. Probeer wel de ondergrondse parking van het Dusartplein te vermijden. Die is immers vreselijk duur.

En vandaag hebben we geprofiteerd van het aangenaam weer om de fietsen nog eens van stal te halen. Nu het nog kan moeten we ervan profiteren. Ik had een fietstocht gevonden “Tussen reeën en koeien in den Boshoek”, een tocht van bijna 36 km. Die vertrok in Hove maar ik zag dat hij ook in Lier aan het C.C. De Mol passeerde. Het leek me dan ook beter om daar te vertrekken.

Het was een mooie en rustige fietstocht en het weer was zalig.

De fietsknooppunten (vertrek aan de Brug aan C.C. De Mol in Lier): 5 – 31 – 27 – 13 – 52 – 12 – 63 – 61 – 82 – 87 – 91 – 88 – 88 – 89 – 5

Als wil vertrekken vanuit Hove dan vertrek je aan knooppunt 62 (Parklaan Hove) en fiets je naar knooppunt 12. Eenmaal je terug aan knooppunt 12 bent ga je dan terug naar knooppunt 62.

Even naar Zuid Holland

walkingwithlucEen reactie plaatsen

Vandaag zijn we even de grens overgestoken. De grens met Zuid Holland dus.

De fietsen even op de fietsendrager gezet om ze er een kleine 20 km verder terug af te halen. Ons vertrekpunt vandaag was immers het R.T.M. museum in Ouddorp, een museum met een grote parking en vlak naast het knooppuntennetwerk gelegen.

We zouden eerst een fietstochtje maken en dan het museum bezoeken.

We vertrokken richting de vuurtoren Westhoofd en het strand van Ouddorp. Kilometers door de duinen fietsen met links de zee en rechts de duinen. Geen appartementsgebouw in de buurt, wat een verschil met België. Net zoals gisteren was er weer wel een fikse tegenwind.

In Stellendam was het tijd voor de lunch en kon ik na de full English van afgelopen maandag een Hollandse klassieker kiezen : een broodje kroket. Dat is de laatste jaren een must geworden.

Op de terugweg moesten we het fietspad naast het Grevelingenmeer even verlaten vanwege werken.

Na ruim 35 km stonden we terug aan het R.T.M. museum.

R.T.M. staat voor Rotterdamsche Tramweg Maatschappij. De N.V. Rotterdamsche Tramweg Maatschappij, gevestigd te Rotterdam, is in 1878 opgericht met als doel het verzorgen van tramvervoer in Rotterdam. De maatschappij exploiteerde ook tramlijnen en vervoersdiensten in andere plaatsen waaronder dus ook Zeeland.

Op 30 april 1900 gingen de eerste trams rijden op Schouwen-Duiveland. Op 1 oktober 1905 kwam de tram naar Voorne-Putten en vanaf 1 mei 1909 reden de trams ook op Goeree-Overflakkee. De RTM kende naast het personenvervoer een omvangrijk goederenvervoer (kolen, suikerbieten, stukgoed, zuivel).

Na de watersnood van 1953 werden de tramlijnen van de RTM een voor een opgeheven en werd het openbaar vervoer op de eilanden meer en meer verzorgd door busdiensten en later ook door de Rotterdamse metro van de RET. Op Schouwen-Duiveland en in West-Brabant keerde de tram na 1 februari 1953 niet meer terug.

Nu kan je in het museum enkele oude tramstellen bekijken en je kan er ook een tramritje maken.

De knooppunten : 51 – 69 – 54 – 55 – 63 – 62 – 64 – 65 – 66 – 60 – 41 – 59 – 58 – 52 – 51

De fietstocht:

Enkele foto’s:

Rondje Schouwen-Duiveland

walkingwithlucEen reactie plaatsen

Voor de tweede fietstocht van onze midweek in Zeeland moesten we ons niet ver verplaatsen. Het knooppuntennetwerk loopt immers net voor de deur.

De eerste paar kilometers kwamen bekend voor. In 2018 zijn we hier immers ook geweest al was het toen voor een wandelvakantie in plaats van een fietsvakantie.

Je duikt hier van het ene landschap in het andere. Soms zit je op de heide, dan in de duinen en dan weer in een bos. Het ene na het andere natuurgebied passeerde de revue.

Eén ding was wel een zekerheid gedurende de eerste helft van de tocht … de wind die, volgens de buienradar, met windkracht 4 uit de verkeerde richting kwam. Je mag dan wel een elektrische fiets hebben die ervoor zorgt dat je niet buiten adem geraakt maar kilometer na kilometer tegen de wind fietsen is ook dan nog altijd lastig. Nu ja, ook vandaag hebben we veel bordjes gezien die aangaven dat we op de Zeeuwse Wind Route zaten 😉.

Na dertig kilometer kregen we een hongertje. Gelukkig passeerden we net Brouwershaven. Helaas leek daar quasi alles gesloten. De pizzeria op de Markt was wel open. Een pizza funghi voor Conny en een pizza prosciutto voor mij. Best wel lekker maar het was wel jammer dat prosciutto werd vertaald naar hespenworst in plaats van naar hesp. Het contrast met mijn full English van gisteren kon niet groter zijn.

Brouwershaven was wel het keerpunt van de tocht. Vanaf dan werd het fietsen iets gemakkelijker dankzij de wind in de rug.

Ter hoogte van Renesse hebben we onze geplande fietstocht dan afgebroken om een bezoekje te brengen aan het centrum van Renesse. Iemand had immers zin in iets zoets (ik zeg niet wie maar ik het was niet 😉).

Nu viel het wel mee want de koffie was heel lekker en zo op een terrasje naar de mensen kijken is altijd prettig.

En de rit van Renesse naar Burgh Haamstede was ook heel mooi.

De knooppunten : 72 – 70 – 71 – 81 – 89 – 91 – 88 – 87 – 96 – 97 – 98 – 86 – 85 – 84 – 76 – 73 – 72

Enkele foto’s:

Het oude strandhuis

walkingwithlucEen reactie plaatsen

We waren eerst niet van plan om weg te gaan tijdens onze septembervakantie maar uiteindelijk hebben we toch maar besloten om een midweekje naar Zeeland te gaan.

Omdat ik gisterenavond laat nog mijn moeder en broer moest gaan afhalen in Schoten en naar Vorselaar moest doen werd het laat, zelfs heel laat. Ze hadden onderweg immers meer dan 2uur vertraging opgelopen (waaronder 1,5 volledig stilgestaan in Oostenrijk). Het was dan ook al ver over middernacht toen ik terug in Peulis was.

Na een korte nacht vertrokken we dan richting Zeeland. De soms felle regen die we onderweg kregen beloofde niet veel goeds.

Maar … toen we in Zoutelande aankwamen verdwenen de donkere wolken om plaats te maken voor wittere versies. We hebben geen druppel meer gezien of gevoeld. De wind die hebben we wel gevoeld.

Van Zoutelande ging het richting Middelburg.

In Middelburg namen we de tijd om te lunchen. Nu ja … lunchen? Ik koos in Greenwoods voor een full English Breakfast met daarbij een smakelijke tas Darjeeling. De zaak is vrij nieuw en wordt uitgebaat door een Yorkshireman. Het deed me denken aan die vele vakanties die ik over het Kanaal heb gehad maar die sinds de Brexit op een laag pitje staan.

Na de lunch ging het verder richting Vrouwenpolder aan het uiteinde van het Veerse Meer.

In Domburg moesten we omrijden voor de lokale markt en dan ging het langs de dijk verder naar Westkapelle om na een kleine 50 km terug in Zoutelande te staan.

De fietsen op de fietsendrager gezet en 30 km verder gereden naar Burgh-Haamstede waar we de sleutels van ons appartementje kregen.

Nog even winkelen bij de lokale Albert Heijn, het avondeten klaar maken, foto’s bewerken en een blogje schrijven en de eerste dag is voorbij.

Trouwens … we hebben het oude strandhuis in Zoutelande niet gezien 😉.

De knooppunten (vertrek in Zoutelande): 42 – 44 – 48 – 49 – 09 – 53 – 56 – 56 – 38 – 57 – 58 – 05 – 59 – 37 – 61 – 33 – 32 – 31 – 30 – 27 – 16 – 14 – 10 – 40 – 42)

De fietstocht:

Enkele foto’s :

Na drukte komt rust

walkingwithlucEen reactie plaatsen

Na het mega-drukke weekend van vorige week hebben we het dit afgelopen weekend iets rustiger aan gedaan.

Zaterdag het overgrote deel van de dag weer op mijn knieën gezeten om de zoveelste veldslag tegen het onkruid te beginnen. Dat lukt dan wel maar je weet dat de oorlog winnen nooit zal lukken.

Ook op zondag hebben we het rustig aan gedaan. Een knooppuntentochtje naar Heist-op-den-Berg was genoeg.

Het was mooi en rustig fietsen, zelfs bij die warme temperatuur. In Heist-op-den-Berg even van het parcours afgeweken om iets te gaan drinken in De Kosmonaut.

Echt fotogeniek kon de tocht niet worden genoemd. Ik had wel het geluk dat de torenvolk die ik onderweg zag lang genoeg bleef zitten voor een paar mooie foto’s.

Helaas kon ik niet altijd een foto nemen van de oldtimers die in de buurt een rondrit hadden.