Dit week lijkt Zellaer een beetje centraal te hebben gestaan.
Gisteren zijn we van Zellaer naar het Zennegat gefietst. Met de knooppunten als leidraad maar eigenlijk vooral op ons gevoel gereden. Zo gaat het knooppuntennetwerk los door de Mechelse binnenstad en op gewone dagen is dat leuk maar op een zomerse zaterdag die dan ook nog eens marktdag is leek het ons niet aangeraden.
Aan het Zennegat is het terrras van “Zennegat 13” trouwens vernieuwd en dat maakt de drankstop daar toch wat aangenamer. Ook in Zellaer is het bij de Zomerbar altijd leuk om even te stoppen.
Ook vandaag zijn we even naar Zellaer geweest maar dan niet naar het kasteel. Wel naar de wei aan de andere kant van de fietsstraat. Daar organiseerde de “Mechelse Auto Klub”, de MAK dus een evenement naar aanleiding van hun 55 jarig bestaan.
Collega Nancy en haar echtgenoot zijn enkele van de bezielers van die club en ik laat een kans om mooie oldtimers te bewonderen niet graag liggen.
Alweer een verlengd weekend achter de rug en deze keer hebben we een beetje geoefend voor onze “grote” vakantie die volgende vrijdag gaat beginnen.
Zaterdag hebben we nog wel een beetje in de tuin gewerkt. Maar gisteren zijn we op toeristische uitstap geweest naar Mechelen.
Eerst naar de Minderbroedersgang waar we ingeschreven waren voor “Het Kunstuur” van 12u20. Ik denk dat het onze vierde keer was en ja hoor, ook deze keer was het weer heel boeiend. Vooral de vaak heel persoonlijke verhalen die sommige mensen, zowel bekende als onbekende, vertellen zijn soms ontroerend. Op een uurtje krijg je 29 schilderijen te zien en Fien Sabbe is de gids onderweg.
Een hapje eten gingen we doen in de Vleeshallen. Onderweg ben ik, voor de eerste keer in mijn leven, eens binnengestapt in de Sint-Romboutskathedraal.
En vandaag hebben we onze laatste fietstraining vóór onze vakantie afgewerkt. We reden via de beide Wavers en Duffel naar Lier om dan terug via Waver naar Peulis te rijden. Er stond bijwijlen bijzonder veel wind maar dan ga je gewoon even van “Tour” naar “Sport” hè?
Op donderdag begon dan het “echte” verlengde weekend.
Op Hemelvaartsdag zelf fietsten we naar Hofstade. Daar was immers een grote Rommelmarkt waar wel 25 straten aan deelnamen. Jammer genoeg waren het geen 25 aaneensluitende straten zoals dat op 15 augustus in Boortmeerbeek wel is.
Hier had je een straat met misschien 1 deelnemer, dan weer een straat met een tiental deelnemers om in de volgende straat niemand te zien. Zonder plannetje is het moeilijk om alles te vinden.
Vrijdag was een tuinwerkdag. Zo’n dag waar je meer dan 20.000 stappen doet maar niet van “het erf” komt.
Zaterdag was het te warm om iets te doen.
En gisteren hebben we de fietsen op de auto gezet om daarna vanuit Werchter een fietstochtje te maken door de “achtertuinen van Leuven”.
Dat is een fietstocht die eigenlijk in Heverlee vertrekt maar aangezien hij ook knooppunt 72 in Werchter passeerde, vond ik het eenvoudiger om daar te starten. Sommige stukken kenden we al maar vooral het gedeelte Heverlee, Abdij van Park en het Kasteel van Arenberg was mooi om te ontdekken.
Na enkele weekenddagen werken in de tuin was er vandaag nog eens tijd om de fietsen van stal te halen.
We kozen voor een knooppuntentocht die ons naar Lier zou brengen om van daar dan via de Nete naar het Zennegat te fietsen en dan verder via de Dijle naar Mechelen.
In Lier maakten we een eerste tussenstop bij Café René op het Zimmerplein. Herr Flick of Von Smalhausen hebben we er niet gezien 😉.
In Duffel was het behoorlijk druk op het jaagpad want daar was de jaarlijkse vlottentocht van de scouts bezig. Toen wij passeerden stonden ze nog allemaal op het jaagpad en we zijn maar niet blijven wachten tot ze te water werden gelaten.
Aan de samenkomst van Nete en Dijle kozen we deze keer niet voor de fietsbrug richting Zennegat maar bleven we op de andere oever. Deze kant hadden we nog niet gezien. Het was er in ieder geval veel rustiger fietsen. En bovendien kregen we nog wat spektakel op de “Grote Vijver”.
In plaats van de knooppunten te volgen door het centrum van Mechelen kozen we aan het Rode Kruisplein voor de vesten richting Nekker. Die zijn sinds de herinrichting van de Vesten best aangenaam om te fietsen.
Met nog enkele kilometers te gaan nog een laatste drankpauze in de Zomerbar aan het Kasteel van Zellaer.
Na weekends van tuinwerk was er nog eens tijd voor echte ontspanning.
Gisteren in Nederland gaan varen met moeder (maar dat verslag volgt later wel) en vandaag gedaan alsof we vakantie hadden en met de fiets op tocht vertrokken.
Niks tuinwerken … gewoon genieten van het weer. Alhoewel, af en toe was er toch bijzonder veel wind en zelfs met elektrische ondersteuning is dat niet prettig.
Onze tocht vertrok aan het Kasteel van Zellaer in Bonheiden (knooppunt 44).
Aan knooppunt 12 (dat tussen kp 52 en km10) moesten we wegens werken wel afwijken van het traject. Via een omweg en via een bijzonder slecht paadje aan Hazewinkel bereikten we toch kp 78.
Even voorbij knooppunt 95 was het tijd voor een smakelijke lunch bij Den Batteliek.
Teruggekomen aan knooppunt 44 hadden we de keuze : ofwel de fietsstraat volgen tot Peulis ofwel een ommetje via Bonheiden voor een smakelijke koffie bij Monsieur Café.
De “kaartvriendin annex taxichauffeur” van ons moeder is dit weekend ergens op vakantie en wat doe je dan als zorgzame zoon en schoondochter? Juist, je offert dan maar de vrije zaterdag op om ze van Vorselaar naar Gierle te brengen en terug.
Dan koppel je daar uiteraard wel een aangename activiteit aan vast en op dit moment is dat nog altijd wandelen.
De Lilse Bergen leek me een geschikte plaats om te gaan wandelen. We lieten de auto achter op parking 6 (aan de camping). Van op de parking was het maar honderd meter of zo naar de route.
De knooppunten die we zouden volgen : 96 – 92 – 89 – 29 – 90 – 91 – 11 – 10 – 10 – 94 – 95 – 96
Na zo’n 300 meter op de asfaltweg te hebben gelopen wandelden we het bos in.
Na ruim 2km waren we aan de Warandeplas. Ook zo’n overblijfsel van de aanleg van de E34 (of de E3 zoals hij toen nog heette).
Het water in de Warandeplas is erg zuur (PH +/- 4). Vissen, kikkers, salamanders en de meeste waterplanten kunnen er niet overleven. Tijdens de zomermaanden is watervleermuis een regelmatige bezoeker. In de winter vinden veel vogels een tijdelijke rustplaats. Wilde eend, tafeleend, kuifeend en krakeend zijn er enkele van. In voor- en najaar zie je scholekster, witgatje en oeverloper. Op de oevers groeit struikheide, gewone dopheide, echt duizendguldenkruid, blauwe knoop en koningsvaren. Ook levendbarende hagedis en hazelworm komen voor. (bron : Natuurpunt)
Even verderop zie je de Achtzalighedenboom, tenminste wat er nog van overblijft.
Hij was bekend omwille van zijn grillige vorm en is dan ook een vliegden. De boom, genoemd naar de acht zaligsprekingen van Christus, dankt zijn naam aan het feit dat hij oorspronkelijk over het uitzonderlijke aantal van acht stammen beschikte. Vlak voor de Tweede Wereldoorlog zou er echter één zieke stam van afgezaagd zijn, om op die manier verdere besmetting van de boom te voorkomen. Volgens een ander verhaal dat de ronde doet, zouden stropers de stam hebben afgezaagd om zich te wreken op een boswachter die hen eerder had betrapt.
De precieze ouderdom kan nog niet met zekerheid bepaald worden, maar geschat wordt dat zijn vroegste bestaan dateert van rond 1850. De boom kreeg alleszins reeds een vermelding in een werk over de meest merkwaardige bomen van België uit 1910.In maart 2013 werd de boom door een storm zwaar beschadigd.(Bron : Wikipedia)
Toen we terug aan de auto kwamen stonden er iets meer dan 7 km op de teller. Het was een mooie wandeling, alleen jammer dat de zon zich zo weinig liet zien.
Het weer was te mooi om niet te gaan wandelen vandaag.
Aanvankelijk dachten we om naar Leuven te gaan voor de 3 x 3 wandeling maar met dit weer had ik meer zin in een natuurwandeling. Bovendien zou het in Leuven wel eens heel druk kunnen zijn geweest met het begin van hun feestjaar van 600 jaar Universiteit.
We trokken dan maar naar Keerbergen voor de Broekeleiwandeling. Deze wandeling vertrekt op het Gemeenteplein en volgt de knooppunten 9 – 902 – 90 – 903 – 91 – 92 – 93 – 94 – 95 – 9.
Al snel zit je in de natuur, in de Broekelei. Dat is een door de Dijle gevormde fossiele meander. Als je de naam “broek” ergens ziet verschijnen dan weet je dat laarzen of (waterdichte) wandelschoenen aangeraden zijn en dat is ook hier het geval. Vooral het eerste stuk was vettig met hier en daar enkele overstroomde wandelpaden.
Maar wel heel mooi en vooral rustig om door te wandelen.
Op het jaagpad naast de Dijle was het door de wind wel berekoud.
De drie maal drie wandeling met verhalen over Erasmus, Bouts en dergelijke zal ongetwijfeld heel boeiend zijn geweest maar effe tot rust komen in de natuur is ook altijd welkom.
Zeker als je dan bij thuiskomt nog kunt genieten van “lunchtime” in ons vogeltjesrestaurant.
Voor onze wandeling trokken we vandaag naar Erps Kwerps voor de vliegtuigwandeling. Een wandeling die we als eens eerder hadden gedaan maar toen met dichte mist. We hebben toen heel veel vliegtuigen gehoord maar minder gezien.
Vandaag was het daar beter weer voor.
We zouden vertrekken aan de kerk van Erps Kwerps maar omdat ze daar aan ’t werken waren, net als overal anders in België, moesten we iets verderop parkeren. Geen probleem, daardoor zaten we dichter op onze route.
We volgden de nooppunten 80 – 81 – 83 – 307 – 308 – 82 – 813 – 81 – 80, samen goed voor een kleine 6 kilometer.
Enerzijds is het een saaie wandeling, rechtdoor naar de luchthaven en rechtdoor terug maar omdat je tussen eindeloze velden wandelt met mooie panorama’s is het toch geen saaie wandeling.
En dan heb je natuurlijk de vliegtuigen. Op het anderhalf uur dat wij er waren hebben we toch minstens 20 vliegtuigen geteld, waaronder het Kuifje-vliegtuig van Brussels Airlines.
Zo guur als het vrijdag was, zo zalig was het weer gisteren. Het leek wel lente.
Wij trokken naar Hofstade naar Domein Hofstade, ook wel Hofstade Plage genoemd. Dit 160 hectare groot recreatiepark is eigendom van Sport Vlaanderen.
In 1901 werd beslist om een spoorlijn Weerde – Muizen aan te leggen. Er werden heel wat gronden onteigend en hieruit werd grond geschept om de spoorweg op een verhoog te kunnen bouwen. De werken waren rond 1914 nog steeds niet helemaal voltooid en na het uitbreken van de oorlog werd beslist om de putten te laten vollopen met water.
De vijvers van Hofstade zijn er dus overblijfselen van. In de jaren twintig werd het een populaire recreatiezone, evenwel zonder voorzieningen. Vanaf 1932 werd Hofstade Plage of Hofstade-Bains opengesteld voor recreatie en werd een gedeelte ingericht als recreatiezone. Het werd in 1933 geopend door Koning Albert I.
Er was een rolschaatspiste, een wielerbaan voor baanfietsen, tennisvelden, en vele restaurants, cafés en drankgelegenheden gegroepeerd op een plein, de opgerichte Vieux Marché.
In 1939 werd het hele domein als Rijksdomein voor Preventieve Gezondheidszorg door Openluchtleven opengesteld, en werd het uitgebaat door het Ministerie van Volksgezondheid en Gezin. (Bron Wikipedia)
Van die grandeur van vroeger valt nu nog weinig te bespeuren. Een groot deel van de gebouwen staat te verkommeren. Al heeft die industriële archeologie natuurlijk ook wel iets.
Tijdens onze wandeling was ik wel verbaasd toen we in het bos enkele hertjes tussen de bomen zagen lopen. Op plaatsen waar ik ze verwacht zie ik ze nooit en hier ineens wel. Een deftige foto maken was helaas niet mogelijk.
Onze wandeling ging langs “virtuele” wandelknooppunten. Je kan op de website www.wandelknooppunt.be wel een wandeling uitstippelen maar je moet ze ofwel via de app volgen ofwel een gpx downloaden en die volgen op een gps-toestel.
walkingwithluc 