Een week hard werken in de tuin werd beloond met nieuwe huurders.
Donderdag een nestkastje in de boom gehangen en ondertussen wordt er al hard gewerkt aan de inrichting.
Nieuwe huurders
Maand: maart 2025
Over motorstoringen en urban exploring
Vorige zondag is in mineur verlopen. Op weg terug van Heist op den Berg gaf mijn (gloednieuwe) auto, na een noodstop te hebben moeten maken, immers een “motorstoring” aan. Dat lichtje moest trouwens niet branden, ik voelde zo ook wel dat er iets mis was.
Toch nog in Peulis geraakt en dan maar Ford Assistance gebeld. Die stuurden een takeldienst die de auto naar mijn Ford Garage in Lier hebben getakeld. Ik kreeg van hen een een vervangwagen gekregen tot woensdag.
Op woensdag was de auto echter nog niet gerepareerd dus de vervangwagen van de takeldienst vervangen door een vervangwagen van de garage.
Vrijdag dan na een wandeling in Vrieselhof in Oelegem naar Lier gereden om de herstelde wagen terug op te pikken.
Alles leek opnieuw koek en ei tot ik na 15 km, deze keer zonder noodstop, opnieuw dezelfde motorstoring kreeg. Ook deze keer wist ik zonder lampje wel dat er iets niet in orde was. Moeder thuis afgezet en terug naar Lier om, een uur nadat ik ‘m had afgehaald mijn auto terug te geven voor herstelling.
Gelukkig heb ik deze week een weekje “tuinwerkvakantie” in Peulis. Een auto heb ik niet echt nodig. Maar echt geruststellend is dat toch niet. Hopelijk vinden ze deze keer de echte oorzaak (en hebben ze een definitieve oplossing).
Vrijdag heb ik dan ook nog afscheid moeten nemen van een trouwe vriend : Jupeke, de rosse kater met de halve staart. Ongeveer een jaar geleden had de dierenarts al laten weten dat het einde snel zou kunnen naderen maar met de nodige medicatie deed hij het toch goed. De afgelopen dagen ging het echter zo snel achteruit dat laten inslapen aangewezen was. Ik ga het manneke missen.
Vandaag hebben we nog even den toerist uitgehangen, zelfs de “urban” toerist. We zijn namelijk naar het Vrijbroekpark in Mechelen gefietst om daar de hotelruïne te gaan bezoeken.
Ooit moest er aan het Vrijbroekpark in Mechelen een mastodont van een hotel verrijzen, liefst achttien verdiepingen hoog. De aanzet van dat megalomane project groeide uit tot het iconische spookhotel. Sinds 15 februari is de ruïne gratis toegankelijk voor het publiek.
in 1972 begon aan de rand van het provinciaal domein de bouw van het Parkhotel. Honderd kamers zou het tellen, een restaurant met panoramisch uitzicht, een zwembad op de benedenverdieping met plek voor tien winkels en een parkeergarage voor 150 auto’s. In het torenhoge gebouw zou er daarnaast nog eens plek zijn voor 182 appartementen en 26 studio’s. Ook gepland: een rechtstreekse aansluiting op de autosnelweg E19, toen nog de E10.
Verder dan twee verdiepingen is het toenmalige prestigeproject nooit geraakt. Verzakkingen van het gebouw door de moerassige ondergrond en financiële perikelen worden genoemd als oorzaken. Vandaag is de ruïne omgeven door natuur en de voorbije decennia groeide ze onder andere bij graffitiartiesten uit tot een geliefd actieterrein. (bron : Het Nieuwsblad).
Onderweg ook behoorlijk wat ooievaars gezien waaronder ook die van Muizen. Die was bekend omdat hij zijn nest steevast op het kruisbeeld van het kerkhof bouwde. Maar dat kruisbeeld is de afgelopen winter tijdens een storm afgebroken. En die jongen zit daar nu altijd zo droevig te kijken. Naast het kerkhof is er wel een nestpaal gezet en daar zat ook een ooievaar op maar we weten niet of die al dan niet van het koppel is.
De Averegten
Na een voormiddag werken in de tuin, waarbij we het gezelschap kregen van de lokale buizerds, kon er deze namiddag gewandeld worden in de Averegten.
Welk seizoen je daar ook komt, het is daar altijd mooi om te wandelen.
Lier Nazareth
Als ik op vrijdag een wandeling maak met moeder dan is die natuurlijk korter dan andere wandelingen. Ze is tenslotte de 90 al gepasseerd.
Vandaag liet ik de auto achter op de parking aan ’t Oud Lier aan de Nazarethdreef in Lier.
We volgden de Knooppunten : 07 – 99 – 63 – 62 – 04 – 10 – 61 – 60 – 07 – 98.
Enkele foto’s:
Goed en slecht
Kan iets tegelijkertijd fantastisch goed zijn maar ook behoorlijk slecht?
Jawel, dat kan. Ik heb het gisteren meegemaakt in GC ’t Blikveld in Bonheiden.
Daar stond “De Affiche” geprogrammeerd.
De Affiche’ is een gloednieuw muzikaal project dat zich elk seizoen wil concentreren op één festivalaffiche van één legendarisch jaar. Met telkens een andere bezetting waaronder ook straffe, jeugdige muzikanten die het verdienen om aan het grote publiek voorgesteld te worden.
In deze eerste Affiche legden jonge wolven Luka (voormalige zangeres Hooverphonic) en Kristo zich samen met de doorwinterde Neeka en Berlaen toe op de iconische affiche van Rock Torhout/Werchter 1989. Ze werden begeleid door Didier Ruytten aan de toetsen en Tijl Piryns achter de drums.
De line-up in 1989 : Texas, The Pixies, Tanita Tikaram, Nick Cave and the Bad Seeds, The Robert Cray Band, Elvis Costello, R.EM., Joe Jackson en als Top of the Bill Lou Reed. Zelf was ik niet aanwezig op die editie. Mijn eerste TW was in 1981 toen een ticket nog 400 frank ofte 10 euro kostte, mijn laatste in 1988 toen het, als ik het me goed herinner, al 800 frank ofte 20 euro kostte..
Elk nummer dat ze brachten was een heel mooie cover, stuk voor stuk goed gezongen en bijzonder goed gespeeld.
Hoe kan het dan slecht zijn? Awel, ik zal het u zeggen. Op één of andere manier zijn ze er in geslaagd om van elke artiest bijna uitsluitend “triestige” liedjes te spelen. Enkel trage liedjes alsof ze geen upbeat nummers mochten brengen. Echt vrolijk werd ik er niet van.
Daar kwam dan nog bij dat ze niet de voorziene 90 minuten speelden maar meer dan 120 minuten en dat mijn blaas daar niet op was voorzien.
Afin, ik heb heel mooie covers gehoord maar ik had graag wat meer afwisseling gehad.
Prinsenpark Retie
Als je eens rustig wilt wandelen, rij dan naar Retie naar het Provinciaal Domein Prinsenpark.
Een heel mooi park met een waaier aan afgepijlde wandelingen van 2 km tot 9 km en met vijvers, heide en bos. Er is een ruime parking en een onthaalgebouw met propere toiletten (gratis).
Wij kozen vandaag voor de groene route van een dikke 4 km.
Jammer genoeg heb ik, met uitzondering van de namaakexemplaren op het einde van de wandeling, geen hertjes gezien maar wel kikkers, ganzen, reigers (wit en blauw) en veel vogeltjes, al hoorde je die laatsten wel beter dan dat je ze zag.
De Lilse Bergen en de Acht Zaligheden
De “kaartvriendin annex taxichauffeur” van ons moeder is dit weekend ergens op vakantie en wat doe je dan als zorgzame zoon en schoondochter? Juist, je offert dan maar de vrije zaterdag op om ze van Vorselaar naar Gierle te brengen en terug.
Dan koppel je daar uiteraard wel een aangename activiteit aan vast en op dit moment is dat nog altijd wandelen.
De Lilse Bergen leek me een geschikte plaats om te gaan wandelen. We lieten de auto achter op parking 6 (aan de camping). Van op de parking was het maar honderd meter of zo naar de route.
De knooppunten die we zouden volgen : 96 – 92 – 89 – 29 – 90 – 91 – 11 – 10 – 10 – 94 – 95 – 96
Na zo’n 300 meter op de asfaltweg te hebben gelopen wandelden we het bos in.
Na ruim 2km waren we aan de Warandeplas. Ook zo’n overblijfsel van de aanleg van de E34 (of de E3 zoals hij toen nog heette).
Het water in de Warandeplas is erg zuur (PH +/- 4). Vissen, kikkers, salamanders en de meeste waterplanten kunnen er niet overleven. Tijdens de zomermaanden is watervleermuis een regelmatige bezoeker. In de winter vinden veel vogels een tijdelijke rustplaats. Wilde eend, tafeleend, kuifeend en krakeend zijn er enkele van. In voor- en najaar zie je scholekster, witgatje en oeverloper. Op de oevers groeit struikheide, gewone dopheide, echt duizendguldenkruid, blauwe knoop en koningsvaren. Ook levendbarende hagedis en hazelworm komen voor. (bron : Natuurpunt)
Even verderop zie je de Achtzalighedenboom, tenminste wat er nog van overblijft.
Hij was bekend omwille van zijn grillige vorm en is dan ook een vliegden. De boom, genoemd naar de acht zaligsprekingen van Christus, dankt zijn naam aan het feit dat hij oorspronkelijk over het uitzonderlijke aantal van acht stammen beschikte. Vlak voor de Tweede Wereldoorlog zou er echter één zieke stam van afgezaagd zijn, om op die manier verdere besmetting van de boom te voorkomen. Volgens een ander verhaal dat de ronde doet, zouden stropers de stam hebben afgezaagd om zich te wreken op een boswachter die hen eerder had betrapt.
De precieze ouderdom kan nog niet met zekerheid bepaald worden, maar geschat wordt dat zijn vroegste bestaan dateert van rond 1850. De boom kreeg alleszins reeds een vermelding in een werk over de meest merkwaardige bomen van België uit 1910.In maart 2013 werd de boom door een storm zwaar beschadigd.(Bron : Wikipedia)
Toen we terug aan de auto kwamen stonden er iets meer dan 7 km op de teller. Het was een mooie wandeling, alleen jammer dat de zon zich zo weinig liet zien.
De wandeling:
De foto’s :
De Acht Zaligheden:
walkingwithluc 