Maand: september 2024

Vakantie en mooie liedjes

walkingwithlucEen reactie plaatsen

Onze tweede (en helaas ook laatste) vakantieweek is weer voorbij gevlogen.

Over maandag en dinsdag kunnen we kort zijn. Dat waren gewoon twee dagen hard werken in de tuin. Die staat vol hoog gras en dat moest af. Twee dagen aan de slag met de bosmaaier en kruiwagen na kruiwagen wegvoeren. Tijdens de werken werden wel 3 grote kikkers gespot maar die werden niet gewond.

Woensdag was het dan wat bekomen en dat deden we in Mechelen met een bezoekje aan de zevende versie van Kunstuur Mechelen. 60 minuten in kleine groepjes met 29 schilderijen van Belgische schilders, waarover telkens een verhaal wordt verteld door iemand die een speciale band  heeft met dat schilderij of met  de gebeurtenis die wordt afgebeeld. Kwamen deze keer onder andere aan de beurt : Mark Uytterhoeven, Helmut Lotti, Maarten Vangramberen, Jens Dendoncker, Clara Cleymans, Elio di Rupo, André Casteels (rozenkweker uit Putte), Lisette De Bie (moeder van Hans Bourlon, één van de initiatiefnemers van Kunstuur) en Jo De Meyere. Ik kan het iedereen aanraden om dit te bezoeken. Kies misschien wel voor een middagvoorstelling, dan is het er meestal rustig. Wij waren in onze sessie maar met twee. 

Donderdagavond terug naar Mechelen maar deze keer naar de Stadsschouwburg voor Springsteen 75, een meer dan twee uur durende show om de 75ste verjaardag van The Boss te vieren. Op het podium : Guy Swinnen, Patrick Riguelle, Axl Peleman, Jan Hautekiet, Tom van Stiphout, Piet  de Pessemier, Ron Reuman en Marc de Maeseneer. Ook dit kan ik iedereen aanraden.

Zaterdag was het tijd voor de jaarlijkse vraaliewandeling, een wandeling met de KLJ-vriendinnen van Conny. Deze keer werd gekozen voor het Terlindenpad in Edegem. Een heel mooie wandeling die rond Fort V gaat.  De wandeling werd afgesloten met een smakelijke maaltijd in Brasserie Hof ter Linden in Edegem. De wandeling is afgepijld met een paarse pijl.

En om onze vakantie vandaag af te sluiten reden we naar Lier. Een wandeling naar Anderstad stelt zelden teleur. Al was het wel bizar dat de grote waterplas in Anderstad zo goed als droog stond. De zwanen zagen onderaan gewoon zwart van het slib. Je kan nochtans niet zeggen dat het de laatste tijd niet geregend heeft.

En zo is deze vakantie dus voorbij. Mooie liedjes duren nooit lang genoeg 😉

Zandfeesten

walkingwithlucEen reactie plaatsen

De vakantie in Zeeland zit er dan wel op, ons “verlof” is nog niet voorbij. We hebben nog een week te gaan. Een week die we vooral in de tuin gaan doorbrengen vrees ik. Zo moet onder andere het hoge gras van onze “wilde tuin” dringend worden gemaaid.

Vorig jaar werden we nog uit de nood geholpen door de buurman want ons klein bosmaaiertje op batterijen kon het werk niet aan. Voor dit jaar hebben we “versterking” aangekocht. Die zijn we gisteren gaan halen. Ik ben dan ook nog naar een aantal garages gereden. Tegen februari loopt het contract van mijn leaseauto immers af en daartegen moet ik dus een nieuwe auto hebben. Tijd om eens rond te kijken dus.

Vandaag stonden de Zandfeesten in Brugge op het programma. Het was vandaag ook autoloze zondag dus kozen we voor de trein. Voor amper 8 euro kon je vandaag immers tussen eender welke stations heen en terug reizen. Met de auto ben je misschien rapper in Brugge dan met de trein maar lezen is er dan niet bij en je moet ook nog parkeerkosten betalen en dergelijke.

De Zandfeesten zelf vielen een beetje tegen. Zowel het Koning Albertpark als Het Zand zelf waren goed gevuld met verkopers maar de straten rond het Beursgebouw waren deze keer leeg. Bovendien waren er deze keer ook weinig standjes met stripverhalen. Uit pure armoede en om toch maar niet met lege handen naar huis te gaan heb ik me een aantal Rode Ridder verhalen aangeschaft (aan 1 euro per stuk).

Die had ik immers nog niet in de collectie. Klinkt een beetje raar misschien, meer dan 5.000 strips hebben en geen enkele Rode Ridder maar toch is het zo. Nu heb ik er dus 10.

Mosselen

walkingwithlucEen reactie plaatsen

Weet je wat het grote probleem is van een midweekvakantie? Dat het maar vijf dagen duurt. Vandaag was dus onze laatste dag in Zeeland.

In principe zouden we vandaag een fietstochtje maken van Yerseke naar Goes maar omdat er alweer windkracht 4 tot 5 stond hebben we ons beperkt tot een wandeling van een kleine 5 km in Yerseke.

Je hebt er een mooi uitzicht op de Oosterschelde en je ziet ook (een deel van) de vloot mosselboten en oesterboten maar verder is Yerseke eerlijk gezegd niet het meest aantrekkelijke dorpje om door te wandelen.

Yerseke is uiteraard vooral bekend voor zijn mosselen en oesters. Er staat ook de enige mosselveiling van Nederland. De meeste consumptiemosselen, ongeveer 65%, worden geëxporteerd naar België. Verder gaat 23% van de aanvoer naar Frankrijk en de rest blijft in Nederland of gaat naar andere landen.

Ook voor oesters is België de belangrijkste afzetmarkt met zo’n 50% van de uitgevoerde oesters.

Net voor we de terugreis begonnen zijn we uiteraard nog verse mosselen gaan kopen. Zo met de schep recht van de tank in de zak. Verser kan je ze niet vinden denk ik. En het waren ook wel de beste mosselen die ik dit seizoen al heb gegeten. Jammer dat je niet even op en af kunt naar Yerseke om mosselen te kopen.

Zierikzee

walkingwithlucEen reactie plaatsen

Vandaag zouden we eens geen fietstochtje doen maar een stadsbezoekje.

Daarom stapten we vanochtend op de fiets om de 23 km naar Zierikzee te overbruggen, 23 km waarvan het merendeel met flinke tegenwind.

Maar het was weer wel mooi fietsen, zo langs de Oosterschelde tussen Neeltje Jans en de Zeelandbrug naar Zierikzee.

In 976 komt Zierikzee onder de naam Creka (kreek) voor in een oorkonde waarin de Sint-Baafsabdij door keizer Otto II wordt bevestigd in haar bezittingen. De naam Zierikzee komt voor het eerst voor, als Siricasha, in een oorkonde uit 1156.[3]

In 1248 werden de stadsrechten van Zierikzee door graaf Willem II van Holland bevestigd en uitgebreid. De eerste stadsrechten waren verleend tussen 1217 en 1220 maar de precieze datum is niet bekend.[2] Aan het einde van de middeleeuwen was Zierikzee een strategisch belangrijke plaats in Zeeland en omgeving.

In 1303 en 1304 werd de stad meerdere malen belegerd door Vlaamse troepen onder leiding van Gwijde van Namen (zoon van Gwijde van Dampierre). De Vlamingen slaagden er niet in Zierikzee in te nemen en werden uiteindelijk verslagen in de slag bij Zierikzee op 11 augustus 1304 door een Zeeuws-Franse vloot, waarbij Gwijde van Namen werd gevangengenomen.

In de Tachtigjarige Oorlog werd Zierikzee op 8 augustus 1572 door geuzen ingenomen. In september 1575 landden Spaanse troepen op Schouwen en Duiveland, en sloegen het beleg voor Zierikzee. De stad gaf zich over op 29 juni 1576, maar vier maanden later ontstond er muiterij onder de Spaanse soldaten wegens achterstallige betalingen, waarna de Spanjaarden vertrokken.

Tijdens de Eerste Wereldoorlog werden op 30 april 1917 door een verdwaalde Britse piloot zes bommen op de stad geworpen. De piloot had Zierikzee verward met Zeebrugge, er vielen drie slachtoffers. Na de Tweede Wereldoorlog werd bij Zierikzee zo’n 30 miljoen kilo munitie in de Oosterschelde gedumpt, waarmee deze munitiestort de grootste van Nederland is.

In 1997 hield de gemeente Zierikzee op te bestaan en werd de gemeente onderdeel van de grotere gemeente Schouwen-Duiveland. Bron : Wikipedia

Nu is het een gezellig druk stadje waar je rustig kan rondwandelen en waar je zeker geen honger of dorst moet lijden. Zierikzee telt 568 monumenten waaronder de Sint-Lievensmonstertoren (a.k.a. de Dikke Toren) en de  Zuidhavenpoort  en de Noordhavenpoort.

Op de terugweg naar Burgh-Haamstede hadden we gelukkig iets meer wind in de rug.

Morgen nog een bezoekje aan Yerseke van de zit deze midweek er weeral op ☹

Enkele foto’s van Zierikzee

Even naar Zuid Holland

walkingwithlucEen reactie plaatsen

Vandaag zijn we even de grens overgestoken. De grens met Zuid Holland dus.

De fietsen even op de fietsendrager gezet om ze er een kleine 20 km verder terug af te halen. Ons vertrekpunt vandaag was immers het R.T.M. museum in Ouddorp, een museum met een grote parking en vlak naast het knooppuntennetwerk gelegen.

We zouden eerst een fietstochtje maken en dan het museum bezoeken.

We vertrokken richting de vuurtoren Westhoofd en het strand van Ouddorp. Kilometers door de duinen fietsen met links de zee en rechts de duinen. Geen appartementsgebouw in de buurt, wat een verschil met België. Net zoals gisteren was er weer wel een fikse tegenwind.

In Stellendam was het tijd voor de lunch en kon ik na de full English van afgelopen maandag een Hollandse klassieker kiezen : een broodje kroket. Dat is de laatste jaren een must geworden.

Op de terugweg moesten we het fietspad naast het Grevelingenmeer even verlaten vanwege werken.

Na ruim 35 km stonden we terug aan het R.T.M. museum.

R.T.M. staat voor Rotterdamsche Tramweg Maatschappij. De N.V. Rotterdamsche Tramweg Maatschappij, gevestigd te Rotterdam, is in 1878 opgericht met als doel het verzorgen van tramvervoer in Rotterdam. De maatschappij exploiteerde ook tramlijnen en vervoersdiensten in andere plaatsen waaronder dus ook Zeeland.

Op 30 april 1900 gingen de eerste trams rijden op Schouwen-Duiveland. Op 1 oktober 1905 kwam de tram naar Voorne-Putten en vanaf 1 mei 1909 reden de trams ook op Goeree-Overflakkee. De RTM kende naast het personenvervoer een omvangrijk goederenvervoer (kolen, suikerbieten, stukgoed, zuivel).

Na de watersnood van 1953 werden de tramlijnen van de RTM een voor een opgeheven en werd het openbaar vervoer op de eilanden meer en meer verzorgd door busdiensten en later ook door de Rotterdamse metro van de RET. Op Schouwen-Duiveland en in West-Brabant keerde de tram na 1 februari 1953 niet meer terug.

Nu kan je in het museum enkele oude tramstellen bekijken en je kan er ook een tramritje maken.

De knooppunten : 51 – 69 – 54 – 55 – 63 – 62 – 64 – 65 – 66 – 60 – 41 – 59 – 58 – 52 – 51

De fietstocht:

Enkele foto’s:

Rondje Schouwen-Duiveland

walkingwithlucEen reactie plaatsen

Voor de tweede fietstocht van onze midweek in Zeeland moesten we ons niet ver verplaatsen. Het knooppuntennetwerk loopt immers net voor de deur.

De eerste paar kilometers kwamen bekend voor. In 2018 zijn we hier immers ook geweest al was het toen voor een wandelvakantie in plaats van een fietsvakantie.

Je duikt hier van het ene landschap in het andere. Soms zit je op de heide, dan in de duinen en dan weer in een bos. Het ene na het andere natuurgebied passeerde de revue.

Eén ding was wel een zekerheid gedurende de eerste helft van de tocht … de wind die, volgens de buienradar, met windkracht 4 uit de verkeerde richting kwam. Je mag dan wel een elektrische fiets hebben die ervoor zorgt dat je niet buiten adem geraakt maar kilometer na kilometer tegen de wind fietsen is ook dan nog altijd lastig. Nu ja, ook vandaag hebben we veel bordjes gezien die aangaven dat we op de Zeeuwse Wind Route zaten 😉.

Na dertig kilometer kregen we een hongertje. Gelukkig passeerden we net Brouwershaven. Helaas leek daar quasi alles gesloten. De pizzeria op de Markt was wel open. Een pizza funghi voor Conny en een pizza prosciutto voor mij. Best wel lekker maar het was wel jammer dat prosciutto werd vertaald naar hespenworst in plaats van naar hesp. Het contrast met mijn full English van gisteren kon niet groter zijn.

Brouwershaven was wel het keerpunt van de tocht. Vanaf dan werd het fietsen iets gemakkelijker dankzij de wind in de rug.

Ter hoogte van Renesse hebben we onze geplande fietstocht dan afgebroken om een bezoekje te brengen aan het centrum van Renesse. Iemand had immers zin in iets zoets (ik zeg niet wie maar ik het was niet 😉).

Nu viel het wel mee want de koffie was heel lekker en zo op een terrasje naar de mensen kijken is altijd prettig.

En de rit van Renesse naar Burgh Haamstede was ook heel mooi.

De knooppunten : 72 – 70 – 71 – 81 – 89 – 91 – 88 – 87 – 96 – 97 – 98 – 86 – 85 – 84 – 76 – 73 – 72

Enkele foto’s:

Het oude strandhuis

walkingwithlucEen reactie plaatsen

We waren eerst niet van plan om weg te gaan tijdens onze septembervakantie maar uiteindelijk hebben we toch maar besloten om een midweekje naar Zeeland te gaan.

Omdat ik gisterenavond laat nog mijn moeder en broer moest gaan afhalen in Schoten en naar Vorselaar moest doen werd het laat, zelfs heel laat. Ze hadden onderweg immers meer dan 2uur vertraging opgelopen (waaronder 1,5 volledig stilgestaan in Oostenrijk). Het was dan ook al ver over middernacht toen ik terug in Peulis was.

Na een korte nacht vertrokken we dan richting Zeeland. De soms felle regen die we onderweg kregen beloofde niet veel goeds.

Maar … toen we in Zoutelande aankwamen verdwenen de donkere wolken om plaats te maken voor wittere versies. We hebben geen druppel meer gezien of gevoeld. De wind die hebben we wel gevoeld.

Van Zoutelande ging het richting Middelburg.

In Middelburg namen we de tijd om te lunchen. Nu ja … lunchen? Ik koos in Greenwoods voor een full English Breakfast met daarbij een smakelijke tas Darjeeling. De zaak is vrij nieuw en wordt uitgebaat door een Yorkshireman. Het deed me denken aan die vele vakanties die ik over het Kanaal heb gehad maar die sinds de Brexit op een laag pitje staan.

Na de lunch ging het verder richting Vrouwenpolder aan het uiteinde van het Veerse Meer.

In Domburg moesten we omrijden voor de lokale markt en dan ging het langs de dijk verder naar Westkapelle om na een kleine 50 km terug in Zoutelande te staan.

De fietsen op de fietsendrager gezet en 30 km verder gereden naar Burgh-Haamstede waar we de sleutels van ons appartementje kregen.

Nog even winkelen bij de lokale Albert Heijn, het avondeten klaar maken, foto’s bewerken en een blogje schrijven en de eerste dag is voorbij.

Trouwens … we hebben het oude strandhuis in Zoutelande niet gezien 😉.

De knooppunten (vertrek in Zoutelande): 42 – 44 – 48 – 49 – 09 – 53 – 56 – 56 – 38 – 57 – 58 – 05 – 59 – 37 – 61 – 33 – 32 – 31 – 30 – 27 – 16 – 14 – 10 – 40 – 42)

De fietstocht:

Enkele foto’s :

Open Monumentendag

walkingwithlucEen reactie plaatsen

Zoals gebruikelijk op zaterdag weer een paar uur in de tuin gewerkt maar op zondag was er gelukkig weer tijd voor een andere vorm van ontspanning.

Vandaag was  dat Open Monumentendag. Het was twijfelen of we naar Lier of naar Mechelen zouden trekken maar uiteindelijk kozen we voor Mechelen dat net iets dichter bij Peulis ligt.

We begonnen met De Zegel. Dit gebouw uit 1836 werd eerst gebruikt als fabriek, daarna gekocht door de NMBS om te gebruiken als centraal magazijn om uiteindelijk in 1868 door de Posterijen te worden gekocht en te worden gebruikt als postzegeldrukkerij.

Vanaf 1993 stond het leeg en begon het verval tot het in 2022 werd gekocht en de nieuwe eigenaars onmiddellijk aan de slag gingen om het op te kuisen. We hebben het toen ook bezocht en meer dan een ruïne was het eigenlijk niet. Ondertussen hebben ze heel hard gewerkt. We mochten er ook nog genieten van een leuk Cello-concert.

Via de Brusselse Poort ging het dan verder naar de Haverwerf waar Sint Jozef, De Duivels en Het Paradijs konden worden bezocht. Dat viel me persoonlijk een beetje tegen omdat het van binnen veel te modern leek. Het contrast met de oude buitengevels was te groot.

Na een lunch op de IJzerleen fietsten we verder naar de Predikherenkerk. Het klooster en de kerk werden gebouwd in de 17de eeuw. In 1796 werd het gesloten om vanaf 1814 dienst te doen als krijgsarsenaal. Het behield zijn militaire functie tot 1977. In 2010 besloot de Stad Mechelen om te beginnen met de restauratie. Nadat in 2018 de bibliotheek werd geopend is nu ook de kerk omgevormd naar een podiumzaal.

Onze laatste stop werd de meest interessante : de stedelijke begraafplaats van Mechelen. Op zich vind ik het altijd interessant om op oude kerkhoven rond te wandelen maar de uitleg van de gids over symboliek op het kerkhof maakt het eens zo interessant.

Na drukte komt rust

walkingwithlucEen reactie plaatsen

Na het mega-drukke weekend van vorige week hebben we het dit afgelopen weekend iets rustiger aan gedaan.

Zaterdag het overgrote deel van de dag weer op mijn knieën gezeten om de zoveelste veldslag tegen het onkruid te beginnen. Dat lukt dan wel maar je weet dat de oorlog winnen nooit zal lukken.

Ook op zondag hebben we het rustig aan gedaan. Een knooppuntentochtje naar Heist-op-den-Berg was genoeg.

Het was mooi en rustig fietsen, zelfs bij die warme temperatuur. In Heist-op-den-Berg even van het parcours afgeweken om iets te gaan drinken in De Kosmonaut.

Echt fotogeniek kon de tocht niet worden genoemd. Ik had wel het geluk dat de torenvolk die ik onderweg zag lang genoeg bleef zitten voor een paar mooie foto’s.

Helaas kon ik niet altijd een foto nemen van de oldtimers die in de buurt een rondrit hadden.