Dag 2 in Henegouwen en onmiddellijk de dag met de langste wandeling : ruim 14,50 km van Wadelincourt naar het Kasteel van Beloeil en terug … wandeling 10 uit de Lannoo gids “Wandelen in Henegouwen”.
Het vertrekpunt Wadelincourt lag wel iets verder van Froidchapel dan we dachten maar we hebben toch tijd genoeg dus geen probleem.
De auto lieten we achter aan de kerk van Saint-Vendégésile, een bedevaartkerk te ere van de heilige Charalampus, een Griekse heilige die in de vroege middeleeuwen de marteldood stierf en wiens hulp wordt ingeroepen voor veeziekten. De kerk bezit enkele relieken van de heilige die op enkele plaatsen in Henegouwen worden vereerd.
Via een smalle veldweg ging het richting Beloeil. Daar hebben we een “ommetje” van 2 km gemaakt zodat we onze sandwiches konden opeten met het kasteel, de grote vijver en het beeld van Neptunus (althans de achterkant) als uitzicht. Er zijn slechtere plekken om te lunchen. Het kasteel bezoeken hebben we niet gedaan.
De terugweg ging via Quevaucamps, ooit het centrum van het breigoed met ruim 150 fabrieken en 1.500 tewerkgestelden. Nu resten er nog slechts twee textielbedrijven.
Toen we terug aan de auto waren stonden er 14,5 km op de teller en was het te voelen dat het alweer een tijdje geleden was dat we nog eens zo’n afstand hadden gedaan.
We hebben er lang op moeten wachten maar vandaag is het dan zover … onze vakantie.
Aanvankelijk zouden we naar de Vulkaneiffel gaan maar dat hebben we, uiteraard omwille van de Corona, omgeboekt naar Henegouwen. Onze uitvalsbasis is het Landal Bungalowpark aan het Lac d’Eau d’Heure.
Op onze eerste dag hebben we een stop gemaakt in Mons, hoofdstad van Henegouwen. Onder Boudewijn IV (1120-1171) werd begonnen met de bouw van een omwalling rond de burcht van de Graven van Bergen en kan men spreken van een stad. Gravin Margaretha II van Vlaanderen stichtte in 1248 een begijnhof, en de toename van de bevolking maakte rond 1290 de aanleg van een tweede, grotere stadsmuur noodzakelijk. Deze stadsmuur was ongeveer 4,5 km lang en had zes poorten. In 1295 werd Bergen de hoofdplaats van het graafschap Henegouwen. De lakennijverheid legde de basis van een economische bloei, die pas zou eindigen in de 16e eeuw, met de godsdiensttroebelen.
Ook Vincent van Gogh heeft hier een tijdje gewoond, dat heeft Conny ervaren toen ze hier is geweest in 2015 toen Mons de culturele hoofdstad van Europa was en het ook 125 jaar geleden was dat Van Gogh overleden was. Meer dan 2.000.000 bezoekers kwamen er toen. Het “kunstwerk” van Arne Quinze dateert ook van die periode.
Mons is uiteraard ook de stad van Elio Di Rupo.
Nu is het een mooie stad ook al zijn er, net als in elke stad ook minder fraaie stadsgezichten. We overwegen om nog eens terug te komen voor een weekendje of zo. Vér is het niet, nauwelijks een uurtje rijden vanuit Peulis.
Ondertussen zijn we gesetteld in onze bungalow en kunnen we beginnen aan een vakantie waarin vooral zal worden gewandeld maar waarbij we ook een stadsbezoekje niet uit de weg zullen gaan.
Na een uitgebreid ontbijt, ter gelegenheid van de verjaardag van “plusdochter” Laura, bij Anna Mit in Heist op de Berg zijn we op de eerste dag van onze zomervakantie naar Mechelen gereden.
Op het programma stond een bezoekje aan het Hof van Busleyden.
De Luxemburgse geleerde Busleyden was onder Filips de Schone lid en rekwestmeester geworden van de Grote Raad van Mechelen (1504), waar zich ook het hof van aartshertogin Margaretha bevond. In datzelfde jaar werd hij priester en kanunnik van Sint-Rombouts. Hij nam deel aan de hoge politiek en diplomatie, en ontpopte zich tot een humanist en mecenas. Aan de Katholieke Universiteit Leuven stichtte hij het Collegium Trilingue, kweekplaats van nieuw leven in wetenschap en kunst.
Vanaf 1503 liet hij met stedelijke subsidies een riante residentie bouwen in Mechelen (bewoonbaar in 1507 maar nog niet af in 1516). Het gebouw, in een overgangsstijl van late gotiek naar vroege renaissance, werd voltooid door architect Rombout II Keldermans. Waarschijnlijk maakte zijn vader Antoon de eerste plannen. Busleyden had het gebouw verkregen uit de nalatenschap van zijn broer Frans, die het zelf gekocht had van Joos Vranx (1496). Hij voegde er een aanpalend stuk grond aan toe, gekocht van Jan van Ophem (1506). De palazzo van Busleyden werd al snel beroemd vanwege de banketten die hij er hield. Adriaan Boeyens was er te gast, lang voor hij paus werd. Ook bevriende intellectuelen als Erasmus, Cuthbert Tunstall en Thomas Morus kwamen over de vloer. De laatste begon er te schrijven aan zijn Utopia en liet ook een hymne na over de magnifieke residentie, waarin hij zong dat “enkel de hand van Daedalus” verantwoordelijk kon zijn voor zo’n oordeelkundig gebouwd huis.
Na de dood van Busleyden verkochten zijn erfgenamen het paleis in 1518 aan Jacqueline de Boulogne, weduwe van Jean le Sauvage. Het hof kwam in 1589 in het bezit van Karel III van Croÿ (een van zijn titels, hertog van Aarschot, leidde tot de alternatieve naam Hof van Aarschot). Al in 1608 nam de familie van Varick-de Rovelasca het paleis over, maar ook dit was van korte duur. Het werd in 1619 verworven door Wenzel Coeberger om er een van zijn Bergen van Barmhartigheid onder te brengen. Dit pandjeshuis bevond zich langs de huidige Frederik de Merodestraat en bleef functioneren tot 1914.
In dat jaar brandde het gebouw af na de hevige beschietingen op Mechelen (Duitse in augustus en Belgische in september). Daken, toren, glasramen en muurschilderingen op de eerste verdieping waren vernield en enkel de muren stonden nog overeind. De heropbouw verliep van 1930 tot 1938 onder leiding van A. Winner. Hij bleef vrij getrouw aan het origineel, behalve de toevoeging van een torenspits. Voortaan kreeg het gebouw een museale functie: het Stedelijk Museum Hof van Busleyden (ingehuldigd door koning Leopold III op 31 juli 1938). Sinds 2010 werd het museum gerestaureerd en uitgebreid en ondertussen is het terug open voor het publiek.(Bron : Wikipedia)
Het is zeker een bezoek waard. Heel interessant en bovendien bijzonder goed georganiseerd, zeker in deze Coronatijden.
Een goede opwarmer voor onze “echte” vakantie die morgen begint in Bergen, hoofdstad van Henegouwen. Daarna zullen we een hele week die provincie bezoeken vanuit ons basecamp in het Landal park Lac de l’Eau d’Heure.
Gisteren was nog eens een dag zoals we er vóór Corona zoveel hadden. In de namiddag trokken we naar Booischot waar het aan De Pallieterhoeve altijd leuk om wandelen is. We waren er dit jaar immers nog niet geweest en we moeten daar toch minstens één keer per jaar gaan wandelen.
Ook deze keer werden we niet teleurgesteld. We hebben zelfs een lus gedaan die we nog niet eerder hadden gewandeld. Na de wandeling een smakelijke Eskimo op het terras van de Pallieterhoeve en dan terug naar huis om ons klaar te maken voor een bezoekje aan CC De Zwanenberg in Heist op den Berg.
Jawel, een avondje in de schouwburg. Dat was geleden van 6 maart toen we naar het Zesde Metaal in Het Depot in Leuven zijn geweest. Het wordt waarschijnlijk ook het enige event dat ons gegund is dit jaar. Enkel Texas in het Kursaal van Oostende is nog niet verplaatst of geschrapt.
Maar terug naar gisteren. Op het programma … een lezing van Bart van Loo over de Bourgondiërs. Het boek staat, net als de Frankrijk Trilogie, al een tijdje op de e-Reader maar tot dusver is het er nog niet van gekomen om eraan te beginnen. Dat gaat nu ongetwijfeld snel veranderen. Want als het boek maar half zo boeiend is als zijn anderhalf durende uiteenzetting dan moet het een geweldig boek zijn. De man kan met ongelooflijk veel passie vertellen. Het zal wel raar zijn geweest met al die lege zetels en een publiek verborgen achter mondmaskers maar dat leek hem niet te deren.
Als je volgend jaar, wanneer hij met deze voorstelling op tournee vertrekt, de kans krijgt om te gaan zien … laat die kans niet schieten. Echt heel boeiend en je steekt er nog wat van op ook. Zo leer je waar het woord copain (maat) vandaan komt. Ik ga het niet vertellen hè, je moet maar gaan zien 😉.
Vandaag hebben we dan nog eens een wandelingetje door Peulis gemaakt (ook altijd de moeite waard) om dan even “op en af” naar Ieper te rijden om iemand naar een Coronaproof nazomerkamp te brengen. Ruim 300 km maar sinds ik mijn ritten laat analyseren door de WeCover app van mijn werkgever (de P&V groep) gaat dat heel rustig.
En zo is het weeral zondagavond. Nog 3 dagen werken en we kunnen (eindelijk) aan onze vakantie beginnen. Het wordt hoog tijd na een lange zomer werken.
Oostakker, niet enkel een straatnaam in Vorselaar maar ook een deelgemeente van Gent waar Tante Paula, mijn meter, jaren heeft gewoond. Het is ook de eerste tussenstop op de dagtrip die ik vandaag met moeder heb gemaakt.
Oostakker was ooit de oostelijke akker van de Sint-Baafsabdij. Nu is het vooral bekend van de Basiliek van Oostakker-Lourdes en het bijhorende bedevaartsoord. Dat bedevaartsoord kwam er op initiatief van Markiezin de Courtebourne-de Nédonchel die toen op het naburige kasteel Slotendries woonde.
In 1873 bouwde zij in haar tuin een grot ter ere van Onze-Lieve-Vrouw van Lourdes. Na de inzegening van het beeld aan de grot in 1873 vroegen omwonenden en bewoners van het Gentse om te mogen komen bidden aan de grot.
Een jaar later is Pieter De Rudder aan de grot op miraculeuze wijze genezen van een open beenbreuk. Door deze genezing ontstond er een grote toeloop van gelovigen. Om de bedevaarders te ontvangen bouwde men een kerk in neo-gotische stijl. Ze werd in 1877 ingezegend en in 1924 verheven tot basiliek.
De basiliek is gewijd aan Onze-Lieve-Vrouw Onbevlekte Ontvangenis, de naam waarmee Maria zich bekendmaakte aan Bernadette op 25 maart 1858. Door toedoen van onder andere Markiezin de Courtebourne, werd Oostakker-Lourdes ook de bakermat van een indrukwekkende onderwijscampus.
Een tweede tussenstop hebben we gemaakt in Provinciaal Domein Puyenbroeck. Ook daar is er een link met Tante Paula want het was daar dat haar 90ste en haar 95ste verjaardag werden gevierd.
Wij zijn er een wandeling rond de vijvers gaan doen. Het domein nodigt wel uit om grotere wandelingen te doen.
walkingwithluc 