Gisteren was nog eens een dag zoals we er vóór Corona zoveel hadden. In de namiddag trokken we naar Booischot waar het aan De Pallieterhoeve altijd leuk om wandelen is. We waren er dit jaar immers nog niet geweest en we moeten daar toch minstens één keer per jaar gaan wandelen.
Ook deze keer werden we niet teleurgesteld. We hebben zelfs een lus gedaan die we nog niet eerder hadden gewandeld. Na de wandeling een smakelijke Eskimo op het terras van de Pallieterhoeve en dan terug naar huis om ons klaar te maken voor een bezoekje aan CC De Zwanenberg in Heist op den Berg.
Jawel, een avondje in de schouwburg. Dat was geleden van 6 maart toen we naar het Zesde Metaal in Het Depot in Leuven zijn geweest. Het wordt waarschijnlijk ook het enige event dat ons gegund is dit jaar. Enkel Texas in het Kursaal van Oostende is nog niet verplaatst of geschrapt.
Maar terug naar gisteren. Op het programma … een lezing van Bart van Loo over de Bourgondiërs. Het boek staat, net als de Frankrijk Trilogie, al een tijdje op de e-Reader maar tot dusver is het er nog niet van gekomen om eraan te beginnen. Dat gaat nu ongetwijfeld snel veranderen. Want als het boek maar half zo boeiend is als zijn anderhalf durende uiteenzetting dan moet het een geweldig boek zijn. De man kan met ongelooflijk veel passie vertellen. Het zal wel raar zijn geweest met al die lege zetels en een publiek verborgen achter mondmaskers maar dat leek hem niet te deren.
Als je volgend jaar, wanneer hij met deze voorstelling op tournee vertrekt, de kans krijgt om te gaan zien … laat die kans niet schieten. Echt heel boeiend en je steekt er nog wat van op ook. Zo leer je waar het woord copain (maat) vandaan komt. Ik ga het niet vertellen hè, je moet maar gaan zien 😉.
Vandaag hebben we dan nog eens een wandelingetje door Peulis gemaakt (ook altijd de moeite waard) om dan even “op en af” naar Ieper te rijden om iemand naar een Coronaproof nazomerkamp te brengen. Ruim 300 km maar sinds ik mijn ritten laat analyseren door de WeCover app van mijn werkgever (de P&V groep) gaat dat heel rustig.
En zo is het weeral zondagavond. Nog 3 dagen werken en we kunnen (eindelijk) aan onze vakantie beginnen. Het wordt hoog tijd na een lange zomer werken.
walkingwithluc 