Gisteren kwam ik tot drie vaststellingen:

1. Ik heb nog maar 215 boeken op mijn “nog-te-lezen-boekenlijstje” staan
2. Ik ben dit jaar nog maar één keer naar een Boekenfestijn geweest
3. Het is dit weekend Boekenfestijn in Gent

Er restte mij vandaag dan ook maar één ding te doen: de auto in en op weg naar Flander’s Expo (en in tegenstelling tot vorige week niet tevergeefs). Na me door die verschrikkelijke “The Loop” te hebben geworsteld en mijn auto te hebben achtergelaten op Parking 4, kon de zoektocht beginnen.

Zoals steeds vertrok ik met het doel om beneden mijn budget van 50 euro te blijven en toch een tiental boeken mee te nemen. Dat is me ook deze keer weer gelukt :15 boeken pasten net in het koffertje dat ik had meegenomen. Dit alles voor slechts 47,62 euro oftewel 3,17 euro gemiddeld per boek. Met 5.360 pagina’s leesplezier is dat zelfs minder dan 1 cent per pagina.

Hoewel de nadruk ook deze keer weer ligt op (historische) thrillers heb ik 3 biografieën en 3 non-fictie boeken meegebracht. Drie van de overige 9 thrillers zijn Engels.

• Robert Schneider: Jan van Leiden
• Herbert Nerte : Jeanne d’Arc
• Uwe Baumann : Cleopatra
• Helmut Hirsch : Rosa Luxemburg
• Blake Morrison : Ten Zuiden van de rivier
• Mario Reading : De derde Antichrist
• Stephen Lloyd Jones : Het boek Jakab
• Angus Donald : Vogelvrij
• Gé Bosschee : De bovenwereld
• Peter Vandekerckhove : Meneer de Burgemeester
• Terry Breverton : Onsterfelijke laatste woorden
• Israel Finkelstein & Neil A. Silberman : David & Salomo
• David Thomas : Ostland
• Craig Russell : A Fear of Dark Water
• Michael Palmer : Political Suicide

 

Na een onderbreking van meer dan twee weken (met slecht weer, oudercontact en concerten als oorzaak) heb ik gisteren nog eens de verplaatsing naar Lier gemaakt voor mijn afspraak met loopbuddy Sally.

Het werd weer zo’n typische babbelloop waar de nadruk ligt op bijkletsen en iets minder op het lopen. We hebben wel onze 4,3 kilometer gelopen maar wel aan een gezapig tempo van 7:30 per kilometer. Maar ondertussen weet ik weer wat er op Argenta gebeurt en kent Sally de laatste roddels van VIVIUM.

Vandaag heeft B-Post er dan voor gezorgd dat een heel vermoeiende werkweek toch nog met een vrolijke noot kon worden afgesloten.

Aangezien “de buit” op de Motor Show in Essen een beetje was tegengevallen heb ik maar de hulp van Ebay ingeroepen om mijn collectie aan te vullen. Kevin van Hart’s Collectibles uit Essex is dan iemand die altijd wel iets in zijn Ebaywinkel heeft staan dat me aanspreekt. Bovendien weet ik zeker dat ik bij hem waar voor mijn geld krijg. Auto’s in perfecte conditie, heel goed ingepakt en geen problemen met de verzending.

Nu moet ik er wel bij zeggen dat ik op 180 transacties nog maar één keer een zending niet heb ontvangen. En dat was dan nog van een Belgische verkoper. Verder heb ik al aankopen gedaan in Duitsland, Frankrijk, Verenigd Koninkrijk, Italië en Nederland maar allemaal zonder problemen.

Het menselijk brein en het menselijk geheugen … het is toch iets raars. Zelf mag ik, zonder al teveel te stoefen, rekenen op een behoorlijk goed geheugen. Sommige zaken zijn echt nutteloze weetjes maar om één of andere reden blijven die dan hangen.

Wie er ook een goed geheugen heeft is Juffrouw Irène (“Irene van de meulder van Grobbendoenk”), mijn kleuterjuf tijdens het schooljaar 1969-1970. Toen ik onlangs werd “uitgedaagd” om op Facebook enkele foto’s die meer dan 15 jaar oud zijn te posten stootte ik op de klasfoto van dat schooljaar.

Van de 19 kinderen die op de foto stonden kon ik er, naast mezelf uiteraard, nog 6 met voor- en achternaam noemen.

Nu ziet mijn broer Juffrouw Irène nog af en toe en hij kwam op het idee om de foto eens mee te nemen en te vragen hoeveel zij er nog zou herkennen. Het antwoord was vrij simpel. Binnen de kortste keren stonden er 19 namen op papier, niet enkel voornamen maar ook achternamen. Bovendien wist ze te vertellen dat er nog 7 kinderen ontbraken want we zaten met 26 in de klas. Twee van die namen wist ze zich ook nog te herinneren.

Nu moet ze op al die jaren toch honderden kinderen in de klas hebben gehad. En bovendien is het 46 jaar geleden. En dan toch nog zoiets weten. Indrukwekkend vind ik dat. Hopelijk vergeet ik zelf morgen niet om te gaan werken. De laatste week vakantie van dit jaar is immers voorbij.

Wat doe je zoal op een zaterdag vóór Sinterklaas ?

Mmmmm … als ik nu eens naar Flander’s Expo in Gent zou rijden. Was het daar geen boekenfestijn? Niet dat ik boeken tekort kom maar ik heb nog maar één Boekenfestijn “gedaan” dit jaar.

Zo gezegd, zo gedaan. Op de E313 en op de Antwerpse Ring was het behoorlijk druk maar die mensen moesten toch allemaal richting Sportpaleis dus echt veel last had ik daar niet van. Waar ik wel last van had was “The Loop” in Gent. De man die dat bedacht heeft mogen ze voor mijn part ergens opsluiten en dan de sleutel weggooien. Wat een onnozele en onoverzichtelijke weginrichting is me dat zeg. Dikke knoeiboel die waarschijnlijk heel veel geld heeft gekost.

Enfin, toen ik uiteindelijk was waar ik moest zijn bleek dat het Boekenfestijn niet dit weekend maar volgend weekend plaatsvindt. Bummer …

Niks aan te doen. Dat betekende alleen dat ik sneller aan mijn tussenstop in Zwijndrecht zou zijn. Mijn loopschoenen waren immers aan vervanging toe. Ik loop weliswaar niet meer zoveel maar ik vind het wel belangrijk om deftig materiaal aan uw voeten te hebben. Aangezien Runners Service Lab zijn winkel in Duffel heeft gesloten moest ik daarvoor in Zwijndrecht zijn.

Sinds ik (jaaaaren geleden) met de start-to-run begon koos ik voor de Gel Foundation van Asics en daar ben ik trouw aan gebleven. Nieuwe schoenen kopen duurt bij mij dan ook niet zo lang. Zelfde model als de vorige, zelfde maat als de vorige, enkel de kleur en het nummer wijzigt al eens. En als de verkoper dan zegt dat hij 20% korting geeft omdat het een “modelletje van vorig jaar” is, dan is dat nog een bijkomende meevaller. Modebewust ben ik toch niet.

Toegegeven, ik heb nog nooit rode loopschoenen gehad maar wat maakt mij die kleur uit? Het verschil met de oude schoenen is heel voelbaar en dat telt. Omdat ik vroeger dan voorzien thuis was heb ik ze immers onmiddellijk uitgeprobeerd en ben ik een halfuurtje gaan joggen. De eerste 3 kilometer onder 21 minuten, daar was ik best blij mee. De laatste 1,1 km gingen (uiteraard) wel gevoelig trager.

Het is al jaren een traditie dat ik 3 “vaste” verlofperiodes heb. Ik neem drie weken in juni en 3 weken in september. Daarnaast neem ik ook zeker de eerste week van december vakantie.

Behalve wanneer het weer tegenzit maak ik die week steevast een tripje naar het Duitse Essen in het Ruhrgebied. Niet om naar de Kerstmarkt te gaan maar wel naar de Grugahallen waar dan de Essen Motor Show wordt georganiseerd.

12 hallen vol met auto’s, de ene al mooier dan de andere. Eigenlijk is het zowel een tuningbeurs als een automuseum.

Ik ga vooral vanwege de modelauto’s die er worden verkocht. Dat zijn er de laatste jaren helaas steeds minder en minder. Er is nog wel voldoende keus om de 370 km heen en weer te rechtvaardigen maar op Coca-Cola gebied viel er dit jaar niet veel te rapen.

Ik heb wel enkele gadgets gevonden. Om het enigszins goed te maken heb ik dan maar enkele Mustangs meegebracht. De Coca-Cola autootjes koop ik later deze maand wel bij de Kevin op Ebay.

27 februari 2013. De dertienjarige Marit is boos op haar moeder. Vandaag wordt immers Oma Vliegmachien begraven en Eva, de moeder van Marit kan het niet opbrengen om op tijd te komen voor de begrafenis van haar eigen moeder. De vader en overgrootmoeder van Marit, Oma Hendrikje zijn er wel.

Na de begrafenis vindt Marit een vreemde postkaart in de brievenbus bij Oma Vliegmachien. Die moet zijn gepost kort voor ze met een zweefvliegtuig is verongelukt boven de Amazone. De tekst begint met “1268, 17 februari 2013” en eindigt met “Voor Salomon, 7 jaar”.

Het wordt nog vreemder wanneer ze van Oma Hendrikje het medaillon van Oma Vliegmachien krijgt. Waarom staat er 18-02-1943 in ? Oma is toch geboren op 8 juni 1943 ? En wat betekenen die rare tekens “רחל“ en “ח׳ “ ?

Vanaf dan begint Marit verschijningen te zien. Ze maakt kennis met Emanuel, Kitty en Saartje Spier.

Ze komt meer en meer te weten over het leven van Oma Vliegmachien. Heette ze nu Johanna of was het toch Rachel ? Haar speurtocht brengt haar naar Vught, naar het Konzentrationslager Herzogenbusch en vooral naar de twee treinen die er vertrokken op 6 en 7 juni 1943 met aan boord 1.269 kinderen met als bestemming Westerbork en daarna Sobibor.

In Het Kindertransport brengt Fedor De Beer op zijn eigen manier het verhaal van deze triestige episode uit de tweede wereldoorlog. Een episode die echter nooit mag worden vergeten.

Het is een prachtig en ontroerend boek dat je in één ruk uitleest en ik kan het iedereen aanraden. Ik zou het zelfs opnemen in de eindtermen. Vooral in deze tijden kan men niet genoeg duiden waar extremisme toe kan leiden.

28 januari 1983. Ik neem in Herentals de trein naar Brussel-Zuid. Vandaar gaat het met de tram verder naar Vorst Nationaal waar Whitesnake het beste van zichzelf gaat geven. Aangezien er na het concert geen treinen terug zijn rest er me niets anders dan de hele nacht in de buurt van Brussel-Zuid te blijven rondhangen.

14 december 2015. Ik neem in Herentals de trein naar Brussel-Zuid. Vandaar gaat het te voet naar Vorst waar Whitesnake het beste van zichzelf zal geven in Vorst Nationaal. Aangezien er na het concert geen treinen terug zijn rest er me niets anders dan in Brussel te blijven. Deze keer is het iets luxueuzer met een overnachting in Hotel de Fierlant. Een mens wordt nu eenmaal ouder hè (en banger).

Buiten die hotelovernachting was de beleving echter net zo intens als 33 jaar geleden. Toegegeven, destijds stonden er geen zwaarbewapende politieagenten en para’s voor de deur. En ik moet ook toegeven dat het publiek destijds iets jonger was. Maar verder waren er ook gelijkenissen. Het was een rechtstaand concert (deze keer uit noodzaak omdat de volledige zetelsectie was afgesloten, destijds omdat het zo hoorde).

De helft van de nummers die Coverdale bracht waren trouwens Deep Purple nummers. Niet de klassiekers van albums als In Rock maar wel van de Mark III en Mark IV samenstelling toen Coverdale zelf zanger was bij Purple. De opener Burn was er zo eentje en die zorgde direct voor de goede mood. Bij Mistreated moet ik wel toegeven dat de Rainbow-versie met Ronnie James Dio stukken beter was.

Wat er ook van zij … het was een geweldige afsluiter van een heel goed concertjaar 2015.

35 groepen heb ik aan het werk gezien Nu ja, eigenlijk zijn het er 34 want Within Temptation heb ik twee keer gezien. Top 3 van dit jaar ? Op de eerste plaats (uiteraard) diezelfde Within Temptation. Dan spreek ik wel over het concert in Tilburg tijdens hun theatertournee. Op de tweede plaats volgen The Stranglers in Het Depot te Leuven. En op de derde plaats een ex-aequo tussen Mark Knopfler in het Sportpaleis en Texas in de Lotto Arena.

Een overzichtje van de 34 groepen: Celtic Woman – Paul Simon – Sting – Within Temptation – Helene Fischer – Mark Knopfler – Fleetwood Mac – Body Count – Slash – In Flames – KISS – Airbourne – Lamb of God – Motörhead – Within Temptation – Scorpions – Charlie Winston – Starsailor – Novastar – Willow – The Van Jets – The Subs – Magnus – The Sisters of Mercy – K3 – Nielson – Yevgueni – Clouseau – Bootleg Beatles – Pavlov’s Dog – Ex-RZ – Stranglers – Texas – The Dead Daisies – Whitesnake.

Het ziet er naar uit dat de concerten beter worden naarmate het jaar vordert.

In oktober had ik met The Bootleg Beatles en Pavlov’s Dog al twee schitterende concerten. Op 19 november alweer een zeer geslaagde avond met Ex-RZ en The Stranglers.

Gisteren was het de beurt aan Texas die hun 25^ste verjaardag kwamen vieren in de Lotto Arena. Voor mij was het de derde keer dat ik ze aan het werk mocht zien. Over het concert zelf kan ik heel kort zijn : geweldig, beter dan ooit.

De rit er naartoe was niet zo geweldig met de aanhoudende regen en vooral met de verkeerslichten aan het Sportpaleis die buiten werking waren. Dat gaf me echter wel de gelegenheid om een beetje “vals” te spelen en op een vrij onorthodoxe manier de parking op te rijden.

Het concert zelf dan. Met een beetje vertraging kwam Sharleen Spiteri het podium op met de akoestische gitaar en zette ze Start a Family in. Daarna volgde een resem geweldige nummers en behoorlijk wat hits. Het was dan ook jammer dat het op een gegeven moment moest stoppen. Van mij hadden ze nog wel even mogen doorgaan.

Vandaag staat dan het laatste concert van het jaar op het programma: Whitesnake met David Coverdale.

Setlist

1. Start a Family
2. Halo
3. The Conversation
4. So Called Friend
5. Thrill Has Gone
6. Everyday Now
7. Tired of Being Alone
8. Detroit City
9. In Demand
10. Southside
11. I Don’t Want a Lover
12. When We Are Together
13. In Our Lifetime
14. Guitar Song
15. Insane
16. Summer Son
17. Black Eyed Boy
18. Say What You Want

Encore:

19. Inner Smile
20. Suspicious Minds